นิยายมนุษย์หมาป่า - นิยายหญิง

คีรินคือพรหมลิขิตของฉัน อนาคตอัลฟ่าของฝูง รักแรกในวัยเยาว์ และคู่แท้แห่งโชคชะตาของฉัน แต่คืนหนึ่ง ฉันได้กลิ่นผู้หญิงคนอื่นบนตัวเขา กลิ่นโอเมก้าที่หอมหวานจนน่าคลื่นไส้ซึ่งฉันรู้จักดีเกินไป ฉันตามเขาไปและพบพวกเขาสองคนใต้ต้นไทรใหญ่ กำลังจูบกันอย่างดูดดื่ม การทรยศของเขาเปรียบเสมือนยาพิษที่ค่อยๆ ซึมลึกอย่างเชื่องช้า เมื่อไลลา โอเมก้าคนโปรดของเขาแกล้งทำเป็นหกล้ม เขาก็ประคองเธอราวกับว่าเธอทำจากแก้วเจียระไน แต่ตอนที่เขาแอบตัดสายรัดอานม้าของฉันระหว่างการกระโดดข้ามเครื่องกีดขวางสุดอันตราย จนทำให้ม้าสะบัดฉันตกลงมาขาหัก เขากลับเรียกมันว่า "คำเตือน" ที่ห้ามไปแตะต้องเธอ การดูแลฉันหลังจากนั้นเป็นเพียงการสร้างภาพเพื่อไม่ให้พ่อของฉันสงสัย ในงานประมูลสาธารณะ เขาใช้เงินของครอบครัวฉันเพื่อซื้อเพชรล้ำค่าให้เธอ ทิ้งให้ฉันต้องอับอายและไม่มีเงินจ่าย ในที่สุดฉันก็เข้าใจสิ่งที่ได้ยินผ่านจิตสื่อสารของฝูงเมื่อหลายวันก่อน สำหรับเขาและพี่น้องร่วมสาบานของเขา ฉันเป็นเพียง "คุณหนูเอาแต่ใจ" เป็นรางวัลที่ต้องไขว่คว้ามาเพื่ออำนาจ ส่วนไลลาคือคนที่พวกเขาปรารถนาอย่างแท้จริง เขาคิดว่าจะทำลายฉันได้ บังคับให้ฉันยอมรับการเป็นที่สอง เขาคิดผิด ในคืนวันเกิดครบรอบ 20 ปีของฉัน คืนที่ฉันควรจะผูกพันธะกับเขา ฉันกลับยืนอยู่ต่อหน้าสองฝูงและเลือกทางที่แตกต่างออกไป ฉันปฏิเสธเขาและประกาศการแต่งงานกับอัลฟ่าคู่แข่ง ชายผู้มองฉันเป็นราชินี ไม่ใช่ของรางวัลปลอบใจ

1 พ่ายปรารถนาเจ้ารัตติกาล 2 กระหายรักใต้เงาจันทร์ 3 พิศวาสหวามข้ามกาลเวลา(ภาคจบ) ร่างสูงเคลื่อนเข้ามาใกล้ชิดรวดเร็ว จับบ่าบอบบางสองข้างเอาไว้แน่น จ้องลึกเข้าไปในดวงตาคู่สวยที่ทั้งกล้าหาญและหวาดหวั่น “คุณเลือกทางของคุณเองนะ ณิชา เกิดอะไรขึ้นอย่ามาโทษผม” “ฉะ...ฉันไม่กลัว” “คุณกำลังกลัวมากที่สุดต่างหากล่ะณิชา” ร่างเล็กถูกกระชากเข้ามาบดจูบด้วยความกระหาย ‘ณิชา ยอดรักของข้า’ เขาไม่พูดคำว่ารักออกมาให้เธอได้ยิน แต่ส่งผ่านความรู้สึกนั้นด้วยเซ็กส์ที่ทรงพลัง... เขาทะยานไปข้างหน้ารุนแรง ตอกย้ำกายใหญ่เข้าหาราวกับจะแทงทะลุให้ถึงจิตวิญญาณ ราตรีนี้ความต้องการทางกายของแวมไพร์หนุ่มจะทวีความรุนแรงขึ้นอีกหลายเท่า เขาหลอกล่อเธอด้วยไฟพิศวาสร้อนแรง เพื่อจะดับไฟแค้นในหัวใจ ส่วนเธอทั้งรักทั้งหลงเขา ไม่อาจห้ามใจสักครั้งเมื่อได้ชิดใกล้ แต่เมื่อรู้ความจริงว่าเขาคือใคร ดวงตะวันจะเลือนหายไปจากเธอและเขาหรือเปล่า วันเวลาหมุนเวียน ทุกสิ่งรอบกายเปลี่ยนผัน มีเพียงดวงจิตที่ผูกพัน ร้อยปีผันผ่านยังเฝ้าคอย ‘เชอร์ลีน ยอดรักของข้า “ไม่ใช่ ฉันไม่ใช่เชอร์ลีน ฉันชื่อกิรณา และฉันไม่เคยไปทำความเดือดร้อนให้ใคร ไม่เคยรู้จักคุณ แล้วคุณจับฉันมาทำไม”

อาเย่ว คู่หมั้นหมายราวกิ่งทองใบหยก ภายใต้ชุดฮั่นฝูทะมัดทะแมง ทรงผมเกล้าสูงราวจอมยุทธหญิงผูกริบบิ้นสีครามอ่อนมีโอปอประดับ ใบหน้าแฉล่มแช่มฉ้อย ผู้ที่รักการล่าสัตว์เป็นชีวิตจิตใจ สดใสร่าเริง อยากรู้อยากเห็นไปหมด มาดูกันว่าเขาจะช่วยคู่หมั้นได้อย่างไร อาเว่ย หรือ องค์ชายหลางเว่ย ร่างจำแลงแปลงกายราวต้องอาถรรพ์ในชุดสีดำพร้อมเสื้อคลุมตัดกับสีผิวขาวละมุน ผู้แอบซ่อนความรู้สึกเอาไว้ ༶•┈┈┈┈┈┈୨♡୧┈┈┈┈┈•༶ นั่นตัวอะไรกระโดดออกจากหน้าต่างท่าทางหน้ากลัว หรืออาถรรพ์ที่ว่านี้จะทำให้เกิดอาเพศใหญ่ ผู้คนล้มตาย แล้วเลือดหญิงสาวพรหมจรรย์นั้นมันเกี่ยวอะไรกับการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่นี้ล่ะ อาเย่วจะช่วยอาเว่ยได้หรือไม่ ༶•┈┈┈┈┈┈୨♡୧┈┈┈┈┈•

ท่ามกลางสงครามระหว่างแคว้น “กงอวิ๋นเทียน” รองแม่ทัพแคว้นเป่ยซีที่บาดเจ็บสาหัสถูกช่วยเหลือโดยหญิงเก็บสมุนไพร เขาสูญเสียความทรงจำ และตกหลุมรักนาง... เพราะรักมาก จึงหมายเอาเปรียบ เพราะรักเกินไป จึงเผลอทำร้ายอย่างแสนสาหัส เป็นเพราะความรักที่บดบังตาจนกระทำเรื่องเห็นแก่ตัว และไม่ตระหนักสักนิดเลยว่า เหตุใดตัวตนของนางจึงเป็นปริศนา คำตอบแน่ชัดอยู่แล้ว เพราะนางหาใช่มนุษย์ แต่เป็น...ปีศาจ!

ในงานเลี้ยงวันเกิดของอัลฟ่าเดนิส เขาพาผู้หญิงคนหนึ่งกลับมาด้วย นั่นคืออดีตคู่ชีวิตของเขา และเป็นผู้หญิงที่เคยทิ้งเขาไปอย่างไร้เยื่อใย เขาเอาทุกอย่างบนโลกมาวางตรงหน้าฉัน ขณะเดียวกันก็ทรมานเธออย่างบ้าคลั่ง แม้กระทั่งเอาเธอไปทิ้งในคุกน้ำ แต่จนถึงวันครบรอบสัญญาวันนั้น ฉันกลับเห็นเขา กำลังกอดทำเครื่องหมายอยู่ในห้องกับวีจิเนีย “เธอคงไม่คิดว่ายังจะตกมาอยู่ในเงื้อมมือของฉันอีกใช่ไหม？ ถ้าถูกลูน่าของนายพบเข้าจะทำยังไง？ ” “ตอนนี้ฉันทำแบบนี้ เพียงเพื่อลงโทษเธอ” วีจิเนียหัวเราะเบา ๆ แล้วหันมองฉันที่ยืนอยู่หน้าประตู “ดูอัลฟ่าของเธอร่วมเตียงกับฉันรู้สึกยังไง？ ” เธอพูดกับฉันอย่างไร้เสียง ยิ่งไปกว่านั้นยังชูนิ้วขึ้นอย่างภาคภูมิใจ บนนิ้วของเธอสวมแหวนแต่งงานเหมือนกับฉัน วินาทีนั้น หมาป่าของฉันร้องครวญครางอีกครั้งด้วยความเจ็บปวด และความเจ็บปวดก็กระจายไปทั่วร่างกาย “วีจิเนีย เธอกำลังพูดกับใครเหรอ？ ”

“หมาป่าที่อ่อนแออย่างเธอ ก็ควรกินขยะ” พ่อเลี้ยงของฉันกำลังบังคับให้ฉันกินเปลือกผลไม้ที่เต็มไปด้วยอสุจิของเขา ฉันดิ้นสุดชีวิต พยายามจะหนีออกจากเงื้อมมือของเขา แต่กลับถูกเขาหักมือทั้งสองข้าง น้ำตาไหลคลอเบ้า ในใจของฉันเต็มไปด้วยความกลัวและสิ้นหวัง “หยุดนะ！ ” และในเวลานี้ เสียงที่คุ้นเคยหนักแน่นก็ดังขึ้น ชายคนหนึ่งไม่รู้ว่าปรากฏตัวอยู่ที่หน้าประตูห้องตั้งแต่เมื่อไหร่ บนใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความโกรธ เป็นอัลฟ่าที่แข็งแกร่งอีกท่าน！ พ่อเลี้ยงชะงักไปครู่หนึ่ง จากนั้นก็ปล่อยฉันทันที ในแววตาปรากฏความตื่นตระหนกขึ้นเล็กน้อย ฉันใช้โอกาสนี้ดิ้นจนหลุด เดินโซซัดโซเซไปหลบข้างหลังเขาอย่างตัวสั่น “นายทำแบบนี้กับลูกสาวของตัวเองได้ยังไง！ ” อเล็กซานเดอร์จ้องมองพ่อเลี้ยงของฉันด้วยความโกรธ พ่อเลี้ยงไม่ตอบ แค่จ้องฉันด้วยความโกรธแวบหนึ่ง จากนั้นก็ออกไปจากบ้านทันที ฉันกอดอเล็กซานเดอร์ไว้แน่น เขาตบหลังฉันเบา ๆ ปลอบใจฉันว่า “ไม่ต้องกลัว เขาจะไม่ทำร้ายเธออีก” ในเวลานั้น ฉันรู้สึกถึงความอบอุ่นที่ไม่เคยสัมผัสมาก่อน ต่อมา ฉันได้เป็นลูน่าคู่ชีวิตของเขาตามปรารถนา และคิดว่าจะมีความสุขตลอดไป แต่ทั้งหมดนี้ ก็เปลี่ยนไปในวันครบรอบการแต่งงานสิบปี รักแรกของเขากลับมาที่เผ่า เขาทิ้งฉันไปหาเธอ และยังฆ่าลูกหมาป่าตัวแรกของเราตายด้วย แต่เขากลับไม่สนใจ บอกว่าสักวันหนึ่งเราจะมีลูกหมาป่าตัวที่สอง แต่เขาไม่รู้ว่า ฉันได้ป่วยด้วยภาวะพิษจากเงินแล้ว ยังเหลืออีกหกสิบหกวัน ฉันก็จะตาย

สามปีเต็มที่ฉันเป็นลูน่าของอัลฟ่าคีเลนผู้ทรงอำนาจ เขาทุ่มเทของขวัญให้ฉันมากมาย แต่ไม่เคยให้ความรักเลย ทุกครั้งที่เขาสัมผัสฉัน สายตาของเขามองทะลุผ่านตัวฉัน ราวกับกำลังมองหาใครอีกคน...ใครสักคนที่ฉันมองไม่เห็น ตอนที่พ่อผู้เป็นมนุษย์ของฉันกำลังจะสิ้นใจ ฉันพยายามติดต่อเขาผ่านกระแสจิตศักดิ์สิทธิ์ของเรา ฉันร้องขอความอบอุ่นจากคู่แท้ของฉัน แต่เขากลับตัดขาดฉัน ฉันเรียกหาเขาเก้าสิบเก้าครั้งขณะที่พ่อของฉันสิ้นใจอย่างเดียวดาย สองวันต่อมา เบต้าของเราส่งภาพนิมิตมาให้ฉัน เป็นภาพคีเลนอยู่ที่ปารีส เขากำลังกอดไลรา ป้าของฉัน ด้วยความอ่อนโยนที่เขาไม่เคยแสดงให้ฉันเห็นแม้แต่ครั้งเดียว เมื่อเขากลับมา เขาโกหกได้อย่างเลือดเย็น โทษว่าระยะทางทำให้กระแสจิตของเราขาดหายไป ฉันค้นพบความจริงในห้องทำงานส่วนตัวที่ถูกล็อกไว้ของเขา มันคือแท่นบูชาที่สร้างขึ้นเพื่อป้าของฉัน ไดอารี่ของเขาเปิดโปงทุกสิ่ง การพบกันครั้งแรกของเรา การโจมตีของหมาป่าเร่ร่อนที่เขาช่วยฉันไว้...ทั้งหมดเป็นเรื่องโกหกที่จัดฉากขึ้น เพื่อที่เขาจะได้มีตัวแทนของผู้หญิงที่เขารักอย่างแท้จริง ฉันเป็นเพียงภาชนะสำหรับสายเลือดของเธอ และลูกหมาป่าที่ฉันอุ้มท้องอยู่ก็ถือกำเนิดขึ้นจากคำโกหกนั้น ฉันจึงหลอกให้เขาเซ็นชื่อบนม้วนคัมภีร์สองฉบับ ฉบับแรกคือพิธีกรรมที่จะซ่อนการตั้งครรภ์ของฉันด้วยเวทมนตร์ ส่วนฉบับที่สองคือแบบฟอร์มการปฏิเสธคู่ที่ว่างเปล่า ซึ่งฉันได้เซ็นชื่อและยื่นต่อสภาผู้อาวุโส ก่อนจะก้าวขึ้นเรือที่มุ่งหน้าสู่ทวีปใหม่ ลบตัวเองออกจากโลกของเขาไปตลอดกาล

หมอหลวงบอกฉันว่าในที่สุดฉันก็ตั้งท้อง หลังจากสองปีแห่งความคลางแคลงใจ ในที่สุดฉันก็ได้อุ้มท้องทายาทแห่งตระกูลวชิรศิลา ลูกหมาป่าตัวน้อยนี้ควรจะเป็นกุญแจสู่อนาคตของเรา เป็นเครื่องยืนยันตำแหน่งลูน่าของอัลฟ่าให้มั่นคง แต่ในขณะที่ความสุขกำลังเอ่อล้น กระแสจิตจากเพื่อนสนิทก็พังทลายโลกของฉันลงในพริบตา มันคือภาพของภาคิน คู่ชีวิตของฉัน กำลังกดผู้หญิงอีกคนชิดกำแพง ปากของเขากำลังกลืนกินริมฝีปากของเธออย่างหิวกระหาย เมื่อฉันเผชิญหน้ากับเขา เขากลับปัดมันทิ้งไปว่าเป็นแค่ “การระบายอารมณ์” โยนความผิดให้ความกดดันที่ต้องมีทายาท แต่หมัดน็อกที่แท้จริงคือตอนที่ฉันบังเอิญได้ยินแม่ของเขากำลังชื่นชมเซเรน่า เมียน้อยของเขา เธอกำลังตั้งท้องได้หกเดือน กับสิ่งที่พวกเขาเรียกว่า “ทายาทวชิrศิลาที่แท้จริง” ในขณะที่ฉัน คู่แห่งโชคชะตาของเขา เป็นเพียง “แม่พันธุ์ที่ไร้ประโยชน์” สิบห้าปีแห่งความรักและความภักดี ทั้งหมดสูญเปล่า อาณาจักรธุรกิจที่ฉันสร้างขึ้นเพื่อฝูงของเราเป็นเพียงเครื่องมือ ลูกของเรา ปาฏิหาริย์ที่ฉันเฝ้าทะนุถนอม กลับไร้ค่าสำหรับพวกเขา ฉันเป็นแค่ความจำเป็นทางการเมืองที่มีสายเลือดอ่อนแอ รอวันที่จะถูกแทนที่ คืนนั้น ในงานเฉลิmฉลองคืนจันทร์เต็มดวง ฉันควรจะประกาศการตั้งครรภ์และอ้อนวอนขอการยอมรับจากพวกเขา แต่ฉันกลับเดินขึ้นไปบนเวที สบตาภาคิน และเอ่ยถ้อยคำโบราณแห่งการตัดสัมพันธ์ จากนั้น ฉันเปิดช่องทางกระแสจิตส่วนตัวถึงชายเพียงคนเดียวที่สามารถช่วยฉันเผาทุกอย่างให้ราบเป็นหน้ากลองได้ “คีริน” ฉันส่งกระแสจิตไป “ฉันตกลงตามแผนของคุณ”

เจ็ดปีเต็มที่ฉันถูกคีแลน แบล็ควู้ด อัลฟ่าของฝูงจันทราทมิฬปฏิเสธในฐานะคู่แท้ แต่เขาไม่เคยต้องการฉันเลย เขามีเพียงลิเวีย ผู้หญิงที่เขาเติบโตมาด้วยกันเท่านั้น เมื่อลิเวียใส่ร้ายว่าฉันขโมยสร้อยคออันล้ำค่า คีแลนไม่ลังเลแม้แต่น้อย “นังโอเมก้าน่ารังเกียจ” เขาถ่มน้ำลาย “แกมันไม่มีค่าพอแม้แต่จะเลียฝุ่นจากรองเท้าของเธอด้วยซ้ำ” จากนั้นเขาก็สั่งให้ทหารยามใส่กุญแจมือเงินที่ข้อมือฉันแล้วลากฉันไปที่ห้องขัง ขณะที่ลิเวียร้องไห้บีบน้ำตาอยู่ในอ้อมแขนของเขา ตอนที่พวกเขาลากฉันออกไป ฉันเห็นเขาสะดุ้งเฮือก ความเจ็บปวดจากสายใยที่ขาดสะบั้นของเราฉายชัดบนใบหน้าเขาแวบหนึ่ง แต่เขาก็ไม่ได้ทำอะไร ในวินาทีนั้น ความหวังโง่ๆ ตลอดเจ็ดปีของฉันได้ตายลงอย่างสมบูรณ์ วันรุ่งขึ้น หลังจากที่แม่ประกันตัวฉันออกมา อัลฟ่าคู่แข่งก็มาพบฉันที่สนามบินสุวรรณภูมิ เขาเสนอตำแหน่งหัวหน้าที่ปรึกษาฝ่ายกลยุทธ์ให้ฉัน โดยมีเป้าหมายเดียว คือทำลายอาณาจักรของคีแลน ฉันตอบตกลงโดยไม่คิดแม้แต่วินาทีเดียว

หลังจากถูกกักขังอยู่ในห้วงนิทราต้องสาปนานถึงห้าปี ในที่สุดฉันก็ตื่นขึ้นมา สิ่งแรกที่ฉันทำคือการเดินตามกลิ่นของคู่แท้ของฉัน อัลฟ่าของฉัน คีริน ฉันพบเขาในห้องทำงาน กำลังจูบกับผู้หญิงคนอื่น...โอเมก้าสาวท่าทางหงิมๆ ที่ฉันแทบไม่รู้จัก เขาบอกฉันว่าผู้หญิงคนนั้นไม่มีความหมายอะไร เป็นแค่คนที่ช่วยปลอบประโลมความเศร้าโศกของเขา และฉันก็โง่พอที่จะเชื่อเขา แต่เมื่อฉันไปที่หอจดหมายเหตุของฝูง ผู้เฒ่ากลับบอกฉันว่าฉันถูกประกาศให้เป็นบุคคลที่เสียชีวิตตามกฎหมายไปแล้วเมื่อสามปีก่อน คำร้องลงนามโดยพ่อแม่ของฉันเอง และดำเนินการโดยคีริน เขามีลูน่าคนใหม่แล้ว...ผู้หญิงคนนั้น ลูกชายของฉันเองบอกว่าฉันน่าจะตายไปซะ เขาบอกว่าผู้หญิงคนนั้นใจดีกว่าและควรจะเป็นแม่ของเขา จากนั้น ผู้หญิงที่มาแทนที่ฉันก็พยายามจะฆ่าฉัน เธอผลักฉันตกหน้าผาลงไปในแม่น้ำที่เชี่ยวกราก คีรinกระโจนตามลงไป ว่ายผ่านมือของฉันที่ยื่นออกไป...แล้วช่วยหล่อน ฉันนอนเป็นอัมพาตอยู่บนเตียงในโรงพยาบาล ถูกบังคับให้ต้องทนฟังคีรินใช้คำสั่งอัลฟ่าของเขาสั่งให้มีการถ่ายเลือดเพื่อช่วยชีวิตหล่อน เขาไม่เคยถามด้วยซ้ำว่าผู้บริจาคคือใคร เขาแค่สั่งให้สูบชีวิตของฉันออกไปเพื่อช่วยคู่ที่เขาเลือก ขณะที่ชีวิตของฉันกำลังเหือดหายไป ฉันเห็นครอบครัวทั้งหมดของฉัน...คู่แท้ของฉัน พ่อแม่ของฉัน ลูกชายของฉัน...กำลังห้อมล้อมเตียงของหล่อน เป็นภาพครอบครัวที่สมบูรณ์แบบและมีความสุข วินาทีนั้นเองที่ฉันเข้าใจในที่สุด การตื่นขึ้นมาคือความผิดพลาด หนทางเดียวที่เหลืออยู่ของฉันคือการหายตัวไป และภาวนาให้พวกเขาไม่มีวันตามหาดวงวิญญาณที่ฉันกำลังจะกลายเป็นเจอ

ไคอัน คู่ชีวิตเบต้าของฉัน ได้รับบาดเจ็บจากการโจมตีของหมาป่าพเนจรและความจำเสื่อม เขาจำไม่ได้ว่าฉันกำลังตั้งท้อง แต่กลับไปผูกพันกับแกมม่า เอเวลินหมาป่าตัวเมียอีกตัว ไคอันบอกว่าเอเวลินคือคู่ชีวิตที่แท้จริงของเขา ฉันในฐานะโอเมก้าไม่คู่ควรกับเขาด้วยซ้ำ ฉันให้เขาได้สมตามปรารถนา ยกเลิกความสัมพันธ์คู่ชีวิตของเรา ต่อมา ในพิธีแต่งงานของฉันกับราชาอัลฟา คู่ชีวิตคนที่สอง ไคอันตาแดงก่ำ “เธอเอาลูกของฉันไปแต่งงานกับคนอื่นเหรอ？ ” ฉันลูบท้องแบนราบของตัวเอง ตอบกลับเย็นชาว่า “แน่นอนว่าไม่ใช่ ลูกของนายจากไปแล้ว”

ในวันครบรอบสี่ปีที่ลูกชายของฉันจากไป ฉันเดินทางไปยังหอจดหมายเหตุของฝูงเพื่อทำพิธีส่งวิญญาณให้เขา แต่บันทึกกลับแสดงความจริงที่ฉันไม่อาจเข้าใจได้ ทยากร คู่ครองของฉัน อัลฟ่าผู้เป็นที่รัก มีลูกอีกคน...ลูกชายลับๆ กับหมาป่าสาวที่เขาเคยสาบานว่าเป็นแค่สตอล์กเกอร์โรคจิต เขาโกหกผ่านพันธะทางจิตอันศักดิ์สิทธิ์ของเรา อ้างว่ามีเรื่องฉุกเฉินของฝูง แต่ฉันกลับพบพวกเขาที่คฤหาสน์ลับแห่งหนึ่ง กำลังหัวเราะอย่างมีความสุข เขา เมียน้อยของเขา และลูกชายของพวกเขา...ครอบครัวที่สมบูรณ์แบบและเปี่ยมสุข ฉันซ่อนตัวอยู่ในโรงรถของตัวเอง และได้ยินบทสนทนาที่ทำให้โลกทั้งใบของฉันพังทลาย ลูกชายของฉันไม่ได้แค่ลื่นล้มตกลงไปในแม่น้ำ เขาวิ่งหนีด้วยความหวาดกลัวสุดขีด ตกใจกับเสียงผสมพันธุ์อย่างบ้าคลั่งและไม่บันยะบันยังของพวกมันที่ดังอยู่ใกล้ๆ ความสัมพันธ์สวาทของพวกมันฆ่าลูกของฉัน ขณะที่ความจริงอันน่าสยดสยองนี้ถาโถมเข้าใส่ พันธะคู่ครองของเราซึ่งควรมีไว้สำหรับความรัก กลับกลายเป็นเครื่องมือทรมาน มันบีบบังคับให้ฉันต้องรับรู้ทุกวินาทีแห่งความสุขสมของเขา ในขณะที่เขามีอะไรกับหล่อนอีกครั้ง...ตรงนั้น...ในรถ...ห่างจากที่ที่ฉันซ่อนตัวอยู่เพียงไม่กี่ก้าว จากนั้นเขากับแม่ของเขาก็ใส่ร้ายป้ายสีว่าฉันทำร้ายร่างกาย ขุดเถ้ากระดูกของลูกชายฉันขึ้นมาแล้วเททิ้งลงท่อระบายน้ำ โบยตีฉันด้วยแส้เงิน ก่อนจะทิ้งฉันให้ตายอยู่กับฝูงโร้คป่าเถื่อน แต่ฉันรอดมาได้ และฉันได้ตัดสินใจแล้ว ฉันจะไม่แก้แค้น แต่ฉันจะแสวงหาการลบเลือนทุกสิ่ง ฉันตามหาฝูงที่ฝึกฝนมนต์ต้องห้าม พิธีกรรมที่สามารถลบความทรงจำของฉันให้หมดสิ้น ฉันจะลบเขา ลบลูกชายของเรา และทุกความทรงจำเกี่ยวกับชีวิตเก่าของฉัน ฉันจะเกิดใหม่

ฉันเคยเป็นแค่โอเมก้าชั้นต่ำ แต่จันทราเทวีกลับลิขิตให้ฉันเป็นคู่แท้ของอัลฟ่าคีรินทร์ ตลอดหนึ่งปีที่ผ่านมา ฉันหลงเชื่อว่าความรักของเราคือตำนาน และตลอดแปดเดือนหลังสุด ฉันอุ้มท้องสิ่งที่ฉันคิดว่าเป็นลูกชายและทายาทของเขา จนกระทั่งฉันพบคัมภีร์ม้วนนั้น หนึ่งปีก่อนที่เขาจะเจอฉันด้วยซ้ำ เขาทำพิธีโลหิตเพื่อทำให้ตัวเองเป็นหมัน เขาทำทั้งหมดนั่นเพื่อผู้หญิงอีกคน เรื่องราวความรักที่ฉันเคยเทิดทูนเป็นแค่เรื่องโกหก เขากับนักรบของเขายังตั้งวงพนันกันด้วยซ้ำว่าใครกันแน่ที่เป็นพ่อของลูกนอกคอกในท้องฉัน พวกมันหัวเราะเยาะขณะที่ใช้ร่างกายของฉันในคืนที่เหน็บหนาว เขาโปะยาฉันแล้วปล่อยให้ศิรินยา คู่รักตัวจริงของเขา เตะท้องที่นูนใหญ่ของฉันเพื่อความสนุกสนาน จากนั้นก็โยนร่างที่ไร้สติของฉันให้ลูกน้องเป็นรางวัล ความรักแห่งโชคชะตาของฉัน อนาคตที่เคยถูกสัญญาไว้ ไม่ได้เป็นอะไรเลยนอกจากเกมวิปริตปั่นหัวที่พวกมันเล่นเพื่อความสำรานของตัวเอง ขณะที่ฉันนอนอยู่ตรงนั้น ถูกย่ำยีจนแหลกสลาย หัวใจของฉันไม่ได้แค่แตกสลาย แต่มันกลายเป็นน้ำแข็งไปแล้ว ดังนั้นฉันจึงกลืนสมุนไพรต้องห้ามเพื่อจบชีวิตที่อยู่ในกายฉัน นี่ไม่ใช่การกระทำที่เกิดจากความสิ้นหวัง แต่มันคือปฐมบทแห่งสงครามของฉัน

คีริน อัลฟ่าผู้เป็นคู่แท้ของฉัน... เขาควรจะเป็นทุกสิ่งทุกอย่างของฉัน แต่ในสายตาของเขา ฉันเป็นได้แค่ตัวแทนของผู้หญิงอีกคนในชีวิตของเขา... ลลิล เมื่อลลิลอ้างว่าเธอถูกพวกหมาป่าเร่ร่อนทำร้ายและกำลังตั้งท้องลูกนอกคอก คีรินก็ตัดสินใจเลือก เขาสั่งให้ฉันไปบอกกับสภาผู้อาวุโสของฝูงว่า ฉันคือคนที่ถูกย่ำยี เขาสั่งให้ฉันรับเป็นแม่ของลูกในท้องลลิล และเมื่อฉันพบว่าตัวเองกำลังตั้งท้องลูกของเรา เขาก็ออกคำสั่งสุดท้าย... ไปหาหมอ แล้วเอามันออกซะ เขาบอกว่าลูกของเราจะทำให้ลลิลต้องเครียดเกินไป เขาปลอบโยนหล่อนอย่างอ่อนหวานผ่านกระแสจิตส่วนตัว ขณะที่สั่งให้ฉันฆ่าลูกของเราเอง ฉันเป็นแค่เครื่องมือให้เขาใช้แล้วทิ้ง ส่วนหล่อนคือสมบัติล้ำค่าที่ต้องปกป้อง แต่เมื่อแม่ของเขาขังฉันไว้ในห้องขังที่บุด้วยแร่เงิน ปล่อยให้ฉันแท้งลูกจมกองเลือดของตัวเอง ความรักสุดท้ายที่ฉันมีให้เขาก็แหลกสลายกลายเป็นเถ้าถ่าน ขณะที่นอนอยู่ตรงนั้น ร่างกายแหลกสลายและหัวใจว่างเปล่า ฉันรวบรวมพละกำลังเฮือกสุดท้ายและเปล่งเสียงหอนที่ไม่ได้ใช้มาตั้งแต่เด็ก มันคือเสียงเรียกศักดิ์สิทธิ์ถึงครอบครัวของฉัน... ราชวงศ์แห่งตระกูลเขี้ยวขาว... ให้มารับเจ้าหญิงของพวกเขากลับคืน

ตลอดห้าปีที่ผ่านมา ฉันอยู่ในสถานะคู่ชีวิตของอัลฟ่า แต่ภาคิน สามีของฉัน กลับมอบความรักทั้งหมดของเขาให้กับผู้หญิงอีกคน ในงานเลี้ยงใหญ่ของฝูงหมาป่า ละครฉากใหญ่ที่แสนเปราะบางของเราได้พังทลายลง เมื่อโคมไฟระย้าคริสตัลขนาดมหึมาหลุดออกจากเพดาน ร่วงลงมายังจุดที่เราสามคนยืนอยู่ ในวินาทีแห่งความน่าสะพรึงกลัวนั้น ภาคินได้ตัดสินใจเลือกแล้ว เขาผลักฉันอย่างแรงจนกระเด็น ไม่ใช่เพื่อช่วยให้ฉันปลอดภัย แต่ผลักฉันให้เข้าไปอยู่ในเส้นทางของเศษซากที่กำลังแตกกระจาย เขายอมใช้ร่างกายตัวเองเป็นโล่กำบัง แต่เป็นโล่ที่กำบังให้ไอริณ ชู้รักของเขาเท่านั้น ฉันตื่นขึ้นมาในห้องพยาบาล ร่างกายแหลกสลาย และสายสัมพันธ์ที่เชื่อมโยงฉันกับจิตวิญญาณหมาป่าก็พิการไปตลอดชีวิต เมื่อเขามาเยี่ยมในที่สุด มันไม่ใช่ความรู้สึกผิด เขายืนค้ำหัวฉันอยู่ข้างเตียงและประกอบพิธีกรรมที่ทรยศหักหลังฉันอย่างที่สุด นั่นคือพิธีกรรมตัดสายใย ฉีกกระชากสายสัมพันธ์อันศักดิ์สิทธิ์ของเราออกเป็นสองส่วนอย่างโหดเหี้ยม ความเจ็บปวดทุรนทุรายในระดับจิตวิญญาณนั้นรุนแรงมากจนทำให้หัวใจของฉันหยุดเต้น ขณะที่หน้าจอมอนิเตอร์แสดงผลเป็นเส้นตรง แพทย์ประจำฝูงก็พรวดพราดเข้ามา ดวงตาของเขาเบิกกว้างด้วยความสยดสยองขณะมองสลับระหว่างร่างที่ไร้ชีวิตของฉันกับใบหน้าที่เย็นชาของภาคิน “คุณทำอะไรลงไป” เขาตะโกนลั่น “สาบานต่อเทพีแห่งดวงจันทร์เถอะ เธอคนนี้กำลังตั้งท้องทายาทของคุณอยู่นะ”

ชายบาดเจ็บคนหนึ่งที่ผมช่วยไว้ หนีไปพร้อมหม้อข้าวต้มหมู วันต่อมาผมกลับได้เจอเขาอีกครั้งที่มหาวิทยาลัย มันประหลาด "คืนเดียวแผลหายได้ยังไง คนเดียวกันจริงงั้นเหรอ?"

ในวันครบรอบสามปีของการเป็นคู่ชีวิต ฉันเตรียมงานเลี้ยงสุดพิเศษ ตลอดสามปีที่ผ่านมา มาร์ค สามีอัลฟ่าของฉัน ปฏิบัติกับฉันราวกับฉันเป็นแก้วที่พร้อมจะแตกละเอียด เขาใช้ข้ออ้างเรื่องร่างกายที่ ‘บอบบาง’ ของฉันเพื่อปกปิดความเย็นชาของเขา แต่ถึงอย่างนั้น ฉันก็ยังหวังว่าคืนนี้เขาจะมองเห็นฉันเสียที แต่เขากลับมาบ้านพร้อมกับกลิ่นของหมาป่าตัวเมียคนอื่น เขาเหลือบมองอาหารค่ำวันครบรอบที่ฉันทุ่มเททั้งจิตวิญญาณลงไป โกหกเรื่องการประชุมฝูงด่วน แล้วก็เดินจากไป หลายวันต่อมา เขาบังคับให้ฉันไปร่วมงานกาลาประจำปีเพื่อ ‘สร้างภาพครอบครัวที่สมบูรณ์’ ระหว่างทาง เขาคุยโทรศัพท์กับผู้หญิงคนนั้น น้ำเสียงของเขาอ่อนโยนอย่างที่ไม่เคยมีให้ฉัน “ไม่ต้องห่วงนะซาร่า ผมกำลังไป” เขาพูด “วงจรการตกไข่ของคุณสำคัญที่สุด ผมรักคุณ” สามคำที่เขาไม่เคยพูดกับฉัน เขาเหยียบเบรกจนตัวโก่ง เปลี่ยนร่างเป็นหมาป่ามหึมา แล้วทิ้งฉันไว้บนถนนที่มืดมิดและเปียกโชกไปด้วยสายฝนเพื่อวิ่งไปหามัน ฉันโซซัดโซเซออกมาท่ามกลางพายุ ในที่สุดหัวใจของฉันก็แหลกสลาย ฉันไม่ใช่คู่ของเขา ฉันเป็นแค่ตัวแทน เป็นเพียงของประกอบฉากที่พร้อมจะถูกทิ้งเมื่อรักแท้ของเขาเรียกหา ทันทีที่ฉันภาวนาให้สายฝนชะล้างฉันให้หายไป แสงไฟหน้ารถก็สาดส่องทะลุความมืด รถคันหนึ่งเบรกดังเอี๊ยดจนเกือบจะชนฉันอยู่แล้ว อัลฟ่าคนหนึ่งก้าวลงมาจากรถ พลังอำนาจดิบเถื่อนของเขาทำให้สามีของฉันดูเหมือนเด็กน้อยไปเลย ดวงตาสีเงินคมกริบของเขาล็อกอยู่ที่ฉัน ขณะที่เสียงคำรามอย่างแสดงความเป็นเจ้าของดังก้องอยู่ในอก เขามองฉันราวกับว่าเขาได้พบศูนย์กลางจักรวาลของเขาแล้ว และเอ่ยคำพูดคำเดียวที่เปลี่ยนชีวิตฉันไปตลอดกาล “ของข้า”

มีดผ่าตัดของอัลฟาและคาร์ลกรีดลงไปในเนื้อของฉัน เตรียมจะเริ่มการผ่าตัด โทรศัพท์ในกระเป๋ากางเกงของเขาก็สั่นอย่างบ้าคลั่ง เขาทนไม่ไหวก็กดรับสายทันที “คาร์ล ก่อนที่ฉันจะตายเพียงอยากเจอกับคุณอีกสักครั้ง” น้องสาวบุญธรรมของเขาฆ่าตัวตายแล้ว เมื่อได้ยินข่าวนี้ ฉันที่กำลังนอนอยู่บนเตียงผ่าตัด และท้องก็ถูกเปิดออกแล้ว คาร์ลกลับทิ้งมีดผ่าตัด พูดกับอัลฟาอาเธอร์ว่า “การผ่าตัดของLunaก็ฝากนายด้วยนะ” พูดจบ เขาหันหลังเดินออกไปทันที มองแผ่นหลังของคาร์ล หัวใจของฉันเหมือนถูกบีบด้วยมือที่มองไม่เห็น เจ็บจนทนไม่ไหว ฉันไม่อาจกลั้นไว้ได้ น้ำตาร่วงไหลออกมา วินาทีต่อมา มีดผ่าตัดเย็นเฉียบกรีดลงไปในบนผิวหนังของฉันอีกครั้ง อัลฟาอาเธอร์พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า “เธอร้องไห้อะไร？ มีฉันอยู่ เธอไม่มีวันตาย”

สนุกมากไหมเรย์! ปั่นหัวพี่สนุกมากไหมครับ? แล้วถ้ายังดื้ออีกระวังน้ำหมดตัว!

คู่แท้ของฉัน อัลฟ่าธาม กำลังจัดพิธีตั้งชื่ออันศักดิ์สิทธิ์ให้ทายาทของเขา ปัญหามีอยู่เรื่องเดียว... เขากำลังฉลองให้กับลูกที่เกิดกับลิตา หมาป่าไร้ฝูงที่เขาพาเข้ามาในฝูงของเรา ส่วนฉัน คู่แท้ตัวจริงของเขาที่กำลังตั้งท้องทายาทของเขาได้สี่เดือน กลับเป็นคนเดียวที่ไม่ได้รับเชิญ เมื่อฉันไปเผชิญหน้ากับเธอ เธอกลับใช้เล็บข่วนแขนตัวเองจนเลือดออก แล้วกรีดร้องว่าฉันทำร้ายเธอ ธามเห็นการแสดงของเธอก็ไม่แม้แต่จะมองฉัน เขาคำรามลั่น ใช้คำสั่งอัลฟ่าบีบบังคับให้ฉันจากไป พลังแห่งสายใยผูกพันของเราถูกบิดเบือนให้กลายเป็นอาวุธที่หันกลับมาทำร้ายฉันเอง ต่อมา เธอทำร้ายฉันจริงๆ จนฉันล้มลง ขณะที่เลือดเริ่มซึมออกมาจากชุดของฉัน คุกคามชีวิตลูกของเรา เธอกลับเหวี่ยงลูกของตัวเองลงบนพรมแล้วกรีดร้องว่าฉันพยายามจะฆ่าลูกของเธอ ธามพุ่งเข้ามา เขาเห็นฉันจมกองเลือดอยู่บนพื้น แต่เขากลับไม่ลังเลเลยสักนิด เขาช้อนลูกของลิตาที่กำลังร้องลั่นขึ้นมาในอ้อมแขน แล้ววิ่งออกไปตามหมอทันที ทิ้งให้ฉันกับทายาทที่แท้จริงของเขานอนรอความตาย แต่ขณะที่ฉันนอนอยู่ตรงนั้น เสียงของแม่ก็ดังขึ้นในหัวผ่านกระแสจิตของเรา คนของครอบครัวกำลังรอฉันอยู่นอกเขตแดนแล้ว เขากำลังจะได้รู้ว่าโอเมก้าที่เขาเขี่ยทิ้ง แท้จริงแล้วคือเจ้าหญิงของฝูงที่ทรงพลังที่สุดในโลก