รวมเรื่องสั้นรักโรแมนติกยอดนิยม

ชีวิตแต่งงานของฉันพังทลายลงในงานกาลาการกุศลที่ฉันเป็นคนจัดขึ้นมาเองกับมือ วินาทีหนึ่ง ฉันคือภรรยาผู้มีความสุขและกำลังตั้งครรภ์ของเก้า สุวรรณกิจ เจ้าพ่อวงการเทคโนโลยี วินาทีต่อมา หน้าจอโทรศัพท์ของนักข่าวคนหนึ่งก็ประกาศให้โลกรู้ว่าเขากับพราว นิธิวัฒน์ รักแรกในวัยเด็กของเขา กำลังจะมีลูกด้วยกัน ฉันมองข้ามห้องไป เห็นพวกเขาสองคนยืนอยู่ด้วยกัน มือของเก้าวางอยู่บนท้องของพราว นี่ไม่ใช่แค่การนอกใจ แต่มันคือการประกาศต่อสาธารณะที่ลบตัวตนของฉันและลูกในท้องของเราให้หายไป เพื่อปกป้องการเปิดขายหุ้น IPO มูลค่าหลายหมื่นล้านของบริษัท เก้า แม่ของเขา หรือแม้กระทั่งพ่อแม่บุญธรรมของฉันเอง ก็ร่วมมือกันหักหลังฉัน พวกเขาย้ายพราวเข้ามาอยู่ในบ้านของเรา บนเตียงของฉัน ปฏิบัติกับเธอราวกับเป็นราชินี ในขณะที่ฉันกลายเป็นนักโทษ พวกเขาตราหน้าว่าฉันเป็นคนสติไม่ดี เป็นภัยต่อภาพลักษณ์ของครอบครัว พวกเขาใส่ร้ายว่าฉันนอกใจ และกล่าวหาว่าลูกในท้องของฉันไม่ใช่ลูกของเขา คำสั่งสุดท้ายนั้นโหดร้ายเกินกว่าจะคิดฝัน...ให้ฉันไปทำแท้ง พวกเขาขังฉันไว้ในห้องและนัดวันผ่าตัดเรียบร้อย พร้อมขู่ว่าจะลากฉันไปที่นั่นถ้าฉันขัดขืน แต่พวกเขาทำพลาดไปอย่างหนึ่ง... พวกเขายอมคืนโทรศัพท์ให้ฉันเพื่อหวังจะปิดปากฉันไว้ ฉันแสร้งทำเป็นยอมแพ้ แล้วใช้โอกาสสุดท้ายโทรออกไปยังเบอร์ที่ฉันเก็บซ่อนไว้มานานหลายปี... เบอร์โทรศัพท์ของพ่อผู้ให้กำเนิดของฉัน อนันต์ ธีรวงศ์ ประมุขของตระกูลที่ทรงอิทธิพลมากพอที่จะเผาโลกทั้งใบของสามีฉันให้มอดไหม้เป็นจุณได้

หลังจากแต่งงานได้หนึ่งเดือน ชะเหยียนก็พบว่าทะเบียนสมรสของเธอเป็นของปลอม สามีของเธอใช้เธอเป็นตัวแทนของหญิงในฝันที่เขาปรารถนา แต่ยังซ่อนเร้นจากเธอไปแต่งงานกับผู้หญิงอีกคนที่ต่างประเทศ เมื่อรู้ความจริงเธอเสียใจอย่างที่สุดและตัดสินใจยุติการแต่งงานที่หลอกลวงนี้ แต่เมื่อเธอจากไป ผู้ชายที่เคยยโสโอหังก็เพิ่งจะเข้าใจความรู้สึกที่แท้จริงของตัวเอง เขาเสียใจและพยายามหาทางกลับไป แต่ความรักของเขากลับไม่อาจหวนคืน เมื่อเขาตามหาชะเหยียนพบ ทุกอย่างก็สายไปแล้ว

ชีวิตแต่งงานของฉันเคยสมบูรณ์แบบ ฉันกำลังตั้งท้องลูกคนแรก และอาร์ม สามีของฉัน ก็เทิดทูนฉันยิ่งกว่าอะไรทั้งหมด หรืออย่างน้อย ฉันก็เคยคิดแบบนั้น ความฝันพังทลายลง เมื่อเขาพร่ำเพ้อชื่อผู้หญิงคนอื่นออกมาในความมืด ชื่อนั้นคือเคท เด็กสาวจบใหม่จากบริษัทของฉันเอง คนที่ฉันรับเข้ามาดูแลด้วยตัวเอง เขาสาบานว่ามันเป็นความผิดพลาด แต่คำโกหกของเขาก็ยิ่งซับซ้อนขึ้นเรื่อยๆ ในขณะที่แผนการของเคทก็ร้ายกาจขึ้นทุกที เขาวางยาฉัน ขังฉันไว้ในห้องทำงาน และเป็นต้นเหตุที่ทำให้ฉันพลัดตกจนต้องเข้าโรงพยาบาล แต่การทรยศที่เลวร้ายที่สุดเกิดขึ้นหลังจากที่เคทจัดฉากอุบัติเหตุรถชนแล้วโยนความผิดมาให้ฉัน อาร์มกระชากหัวฉันลากลงมาจากรถแล้วตบหน้าฉันอย่างแรง จากนั้นเขาก็บังคับให้พยาบาลเจาะเลือดของฉันไปให้เมียน้อยของเขา ทั้งๆ ที่เธอไม่ได้ต้องการเลือดเลยด้วยซ้ำ เขาจับฉันกดไว้ในขณะที่ฉันเริ่มตกเลือด ทิ้งให้ฉันนอนรอความตายขณะที่เขารีบวิ่งไปอยู่ข้างๆ เธอ เขาเสียสละลูกของเรา ซึ่งตอนนี้สมองได้รับความเสียหายอย่างถาวรจากการตัดสินใจของเขา ผู้ชายที่ฉันเคยรักได้ตายไปแล้ว ถูกแทนที่ด้วยปีศาจที่ทิ้งให้ฉันตายอย่างเลือดเย็น ขณะที่นอนอยู่บนเตียงในโรงพยาบาล ฉันโทรออกสองสาย สายแรกถึงทนายของฉัน “จัดการเรื่องข้อสัญญาการนอกใจในสัญญาก่อนสมรสของเราได้เลย ฉันต้องการให้เขาสิ้นเนื้อประดาตัว” สายที่สองถึงเจตน์ กิจเกษม ผู้ชายที่แอบรักฉันมาตลอดสิบปี “เจตน์” ฉันพูดด้วยน้ำเสียงเย็นเยียบราวน้ำแข็ง “ฉันต้องการความช่วยเหลือจากคุณ... เพื่อทำลายสามีของฉัน”

ฉันเคยรักภาคิน วัฒนากร คู่หมั้นของฉันมาตั้งแต่เรายังเด็ก การแต่งงานของเราควรจะเป็นการผนึกสัญญาที่สมบูรณ์แบบสำหรับการควบรวมกิจการระหว่างสองอาณาจักรธุรกิจของครอบครัวเรา ในชาติที่แล้ว เขายืนอยู่ข้างนอกสตูดิโอศิลปะที่กำลังถูกไฟเผาพร้อมกับจูลี่ น้องสาวต่างแม่ของฉัน และมองดูฉันตาย ฉันกรีดร้องเรียกชื่อเขา ควันไฟทำให้ฉันสำลัก ผิวหนังของฉันร้อนผ่าวจากความร้อน “ภาคิน ได้โปรด! ช่วยฉันด้วย!” จูลี่เกาะแขนเขาแน่น ใบหน้าของเธอแสดงความหวาดกลัวจอมปลอม “มันอันตรายเกินไป! คุณจะเจ็บตัวนะ! เราต้องไปแล้ว!” และเขาก็เชื่อฟัง เขามองฉันเป็นครั้งสุดท้าย ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความสมเพชที่กรีดลึกยิ่งกว่าเปลวไฟใดๆ แล้วเขาก็หันหลังและวิ่งหนีไป ทิ้งให้ฉันถูกเผาจนตาย จนกระทั่งวินาทีสุดท้ายของชีวิต ฉันก็ยังไม่เข้าใจ เด็กผู้ชายที่เคยสัญญาว่าจะปกป้องฉันเสมอ กลับยืนมองฉันถูกเผาทั้งเป็น ความรักที่ไม่มีเงื่อนไขของฉันคือราคาที่ฉันต้องจ่ายเพื่อให้เขาได้ไปอยู่กับน้องสาวของฉัน เมื่อฉันลืมตาขึ้นมาอีกครั้ง ฉันกลับมาอยู่ในห้องนอนของตัวเอง ในอีกหนึ่งชั่วโมง ฉันมีนัดประชุมคณะกรรมการของครอบครัว ครั้งนี้ ฉันเดินตรงไปที่หัวโต๊ะและพูดว่า “ฉันขอถอนหมั้น”

ลูนาได้ช่วยชีวิตลูกชายผู้สืบทอดตำแหน่งหัวหน้ามาเฟียใหญ่ที่สุดในนิวยอร์กโดยบังเอิญ เขาคือเลียม คนภายนอกต่างกล่าวว่าเขาเป็นคนโหดร้ายและไร้เมตตา ถึงขั้นที่กล่าวกันว่าเขาร้ายกาจในเรื่องรัก แต่ชายคนนี้กลับยอมก้มลงกราบให้อภัยและถอดรองเท้าส้นสูงให้ลูนาอย่างอ่อนโยน ทุกครั้งที่เขาทำเรื่องรักกับเธอ ก็จะระวังไม่ให้เธอรู้สึกเจ็บปวด แม้ว่าเขาจะเลี้ยงคนรับใช้ทางอารมณ์ไว้เพื่อปลดปล่อยตัวเองก็ตาม จนกระทั่งเลียมตัดสินใจให้คนรับใช้ทางอารมณ์เป็นผู้ตั้งครรภ์ ทุกอย่างก็เริ่มเปลี่ยนไป

โลโก้ที่ฉันออกแบบขึ้นเป็นพิเศษสำหรับบริษัทใหม่ของธนดล มหานที ของขวัญวันเกิดครบรอบ 22 ปีของฉัน และเป็นจุดเริ่มต้นของชีวิตคู่ที่เราวาดฝันไว้ หลุดลอยจากปลายนิ้วในวินาทีที่ฉันได้ยินเขาบอกกับที่ปรึกษาคนสนิทว่า เขากำลังแกล้งหมั้นเพื่อกำจัดฉันให้พ้นทาง มันตกลงบนพรมหนานุ่มนอกห้องส่วนตัวด้วยเสียงตุบเบาๆ เสียงนั้นถูกกลืนหายไปกับเสียงดนตรีที่ดังคลอเบาๆ จากในคลับ แต่สำหรับฉัน... โลกทั้งใบกลับเงียบงัน

ในวันแต่งงานของฉัน ดารานักเรียนที่เคยรังแกฉันได้แย่งงานแต่งงานไปต่อหน้าทุกคน ฉันหวังว่าสามีจะยืนอยู่ข้างฉัน แต่เขากลับปล่อยมือฉัน และเดินไปหาหญิงสาวนั้นอย่างเด็ดเดี่ยว หลังจากนั้น ฉันได้ฟ้องร้องนักเรียนหญิงและเปิดเผยเรื่องการรังแกในโรงเรียนของเธอ แต่กลับถูกสามีกดดัน และฟ้องกลับว่าฉันละเมิดสิทธิชื่อเสียงของเธอ ทันใดนั้น ฉันกลายเป็นตัวตลกในโลกออนไลน์ ในงานเลี้ยง สามีของฉันดูถูกและพูดด้วยความเยาะเย้ยว่า: “แผลที่เธอมีมันทำให้ฉันรู้สึกขยะแขยงจริงๆ” “ยอมแพ้เถอะ ฉันมีน้องเขยรวยมหาศาลคอยหนุนหลังอยู่ เธอสู้ไม่ได้หรอก” แต่ในขณะที่เขาพูด เขียงก็กลายเป็นคนที่อุ้มเอวของฉันไว้, เขาพูดเบาๆ ข้างหูฉันว่า: “ถ้าฉันส่งพวกเขาเข้าไปในคุก เธอจะเลือกฉันไหม?”

ฉันดึงคู่หมั้นของฉันออกจากซากรถเพียงไม่กี่วินาทีก่อนที่มันจะระเบิด ไฟไหม้ทิ้งรอยแผลเป็นน่าเกลียดไว้เต็มหลัง แต่ฉันก็ช่วยชีวิตเขาไว้ได้ ตลอดสี่ปีที่เขาอยู่ในอาการโคม่า ฉันยอมทิ้งทุกอย่างเพื่อมาดูแลเขา หกเดือนหลังจากที่เขาฟื้นขึ้นมา เขายืนอยู่บนเวทีในงานแถลงข่าวการกลับมาของเขา เขาควรจะขอบคุณฉัน แต่เขากลับประกาศความรักอันยิ่งใหญ่และโรแมนติกต่อเอสเธอร์ รักแรกในวัยเด็กของเขา ซึ่งกำลังยิ้มมาจากกลุ่มผู้ฟัง จากนั้นครอบครัวของเขาและเอสเธอร์ก็ทำให้ชีวิตฉันตกนรกทั้งเป็น พวกเขาทำให้ฉันอับอายในงานเลี้ยง ฉีกชุดของฉันเพื่อเปิดเผยรอยแผลเป็น เมื่อฉันถูกอันธพาลที่เอสเธอร์จ้างมารุมทำร้ายในตรอก จิณณ์กลับกล่าวหาว่าฉันกุเรื่องขึ้นมาเพื่อเรียกร้องความสนใจ ฉันนอนอยู่บนเตียงในโรงพยาบาลในสภาพบอบช้ำและแตกสลาย ในขณะที่เขารีบไปอยู่เคียงข้างเอสเธอร์เพราะเธอ "กลัว" ฉันบังเอิญได้ยินเขาบอกรักเธอและบอกว่าฉัน ซึ่งเป็นคู่หมั้นของเขา ไม่มีความหมายอะไรเลย ความเสียสละ ความเจ็บปวด ความรักที่ไม่เคยเปลี่ยนแปลงของฉัน...มันไม่มีความหมายอะไรเลย สำหรับเขา ฉันเป็นแค่หนี้ที่เขาต้องชดใช้ด้วยความสงสาร ในวันแต่งงานของเรา เขาไล่ฉันลงจากรถลีมูซีนและทิ้งฉันไว้ข้างทางหลวง ทั้งที่ยังอยู่ในชุดเจ้าสาว เพราะเอสเธอร์แกล้งทำเป็นปวดท้อง ฉันมองรถของเขาหายลับไป จากนั้นฉันก็โบกแท็กซี่ "ไปสนามบินค่ะ" ฉันบอก "แล้วเหยียบให้มิดเลยนะคะ"

วินาทีที่ฉันเห็นสามีตัวเองกำลังนวดเท้าให้เมียน้อยท้องแก่ของน้องชายเขาที่ตายไปแล้ว ฉันก็รู้ได้ทันทีว่าชีวิตแต่งงานของฉันมันจบสิ้นแล้ว เขาย้ายหล่อนเข้ามาอยู่ในบ้านของเราโดยอ้าง “หน้าที่ของครอบครัว” บังคับให้ฉันต้องทนดูเขาเอาใจใส่ดูแลความสุขสบายของหล่อนมากกว่าคำสาบานที่เคยให้ไว้กับฉัน แต่ฟางเส้นสุดท้ายที่ทำให้ทุกอย่างขาดสะบั้น คือตอนที่หล่อนขโมยสร้อยคออันล้ำค่าของแม่ฉันไป แล้วจงใจทำลายมันจนแตกละเอียด เมื่อฉันตบหน้าหล่อนเพื่อสั่งสอนที่กล้ามาเหยียบย่ำของสำคัญของตระกูลฉัน สามีของฉันกลับตบหน้าฉันอย่างแรงเพื่อปกป้องหล่อน เขาได้ทำลายกฎเหล็กอันศักดิ์สิทธิ์ที่ห้ามแตะต้องลูกสาวของเจ้าพ่อตระกูลอื่น...ซึ่งมันคือการประกาศสงคราม ฉันจ้องลึกเข้าไปในตาเขาและสาบานต่อหน้าหลุมศพของแม่ว่า ฉันจะล้างแค้นตระกูลของเขาให้สิ้นซากอย่างสาสม จากนั้นฉันก็โทรศัพท์หาพ่อเพียงสายเดียว...และการล่มสลายของอาณาจักรของเขาก็ได้เริ่มต้นขึ้น

เจ้านายของฉัน อคิน เตชะดำรงกุล บังคับให้ฉันบริจาคไขกระดูกให้คู่หมั้นของเขา เพราะเธอกลัวว่าการผ่าตัดจะทำให้เธอมีแผลเป็น เจ็ดปีเต็มที่ฉันทำหน้าที่ผู้ช่วยส่วนตัวให้กับเด็กหนุ่มที่ฉันเติบโตมาด้วยกัน ชายผู้ซึ่งบัดนี้เกลียดชังฉันเข้ากระดูกดำ แต่คู่หมั้นของเขา ฮาร์เปอร์ ต้องการมากกว่าไขกระดูกของฉัน... เธอต้องการให้ฉันหายไปจากชีวิตของเขา เธอจัดฉากใส่ร้ายว่าฉันทำของขวัญมูลค่าหนึ่งร้อยห้าสิบล้านบาทแตก และอคินก็บังคับให้ฉันคุกเข่าลงบนเศษคริสตัลที่แหลกละเอียดจนเลือดอาบหัวเข่า เธอใส่ร้ายฉันอีกครั้งว่าพยายามทำร้ายร่างกายเธอในงานเลี้ยงกาลา เขาจึงสั่งจับฉันเข้าห้องขัง ที่ซึ่งฉันถูกซ้อมจนน่วมไปทั้งตัว จากนั้น เพื่อลงโทษฉันเรื่องคลิปหลุดที่ฉันไม่ได้เป็นคนปล่อย เขาก็ลักพาตัวพ่อแม่ของฉันไป เขาบังคับให้ฉันดูภาพที่ท่านทั้งสองถูกแขวนอยู่บนเครนของตึกระฟ้าที่ยังสร้างไม่เสร็จ สูงจากพื้นหลายสิบเมตร เขาโทรศัพท์หาฉัน เสียงของเขาเย็นชาและแฝงความสะใจ “ได้บทเรียนหรือยัง ขวัญข้าว พร้อมจะขอโทษรึยังล่ะ” ขณะที่เขาพูด เชือกก็ขาดสะบั้น พ่อกับแม่ร่วงหล่นลงไปในความมืดมิด ความสงบนิ่งอันน่าสะพรึงกลัวเข้าครอบงำฉัน รสคาวเลือดคละคลุ้งในปาก เป็นอาการของโรคร้ายที่เขาไม่เคยรู้ว่าฉันเป็น เขาหัวเราะร่วนอยู่ปลายสาย เสียงนั้นช่างโหดร้ายและน่ารังเกียจ “ถ้ามันเจ็บปวดมากนักก็กระโดดลงไปจากดาดฟ้านั่นซะสิ มันคงเป็นจุดจบที่เหมาะสมกับเธอดี” “ได้” ฉันกระซิบตอบ แล้วฉันก็ก้าวออกจากขอบตึก ทิ้งตัวลงสู่ความว่างเปล่า

สามีของฉัน เจ้าพ่อที่น่าเกรงขามที่สุดในกรุงเทพฯ บอกฉันว่ายังไม่ถึงเวลาที่เหมาะสมสำหรับการมีทายาท แต่แล้วฉันก็เจอการ์ดเชิญไปงานรับศีลล้างบาปของลูกชายลับๆ ของเขา—เด็กที่เขาไปมีกับผู้หญิงจากตระกูลคู่อริของเรา การทรยศของเขาพุ่งถึงขีดสุดเมื่อเขาผลักฉันอย่างแรงจนฉันแท้งลูก และเมียน้อยของเขาก็ทิ้งฉันให้รอความตายอยู่ที่ก้นเหว แต่ฉันรอดมาได้ และหลังจากที่เขาเห็นฉันรับรางวัลเกียรติยศสูงสุดระดับโลกด้านสถาปัตยกรรมผ่านทางทีวี ตอนนี้เขากลับมาคุกเข่าอยู่หน้าโรงแรมของฉัน อ้อนวอนวิญญาณที่เขาสร้างขึ้นมากับมือให้กลับบ้าน

เจ้านายผลักฉันเข้าไปในห้องเพื่อรับมือกับคนไข้วีไอพีที่กำลังขู่จะฆ่าตัวตาย เธอคือเอวา เบญจรงค์ อินฟลูเอนเซอร์ด้านแฟชั่นชื่อดังที่กำลังคลุ้มคลั่งอาละวาดเพราะเรื่องคู่หมั้นของเธอ แต่เมื่อเธอโชว์รูปผู้ชายที่เธอรักให้ฉันดูทั้งน้ำตา โลกทั้งใบของฉันก็พังทลายลงในพริบตา มันคือเบน สามีของฉันที่แต่งงานกันมาสองปี เขาเป็นคนงานก่อสร้างใจดีที่ฉันเจอหลังจากอุบัติเหตุทำให้เขาสูญเสียความทรงจำ ทว่าในรูปนี้ เขาคือภากร โลหะกุล มหาเศรษฐีผู้เหี้ยมโหดที่ยืนอยู่หน้าตึกระฟ้าซึ่งมีชื่อของเขาปรากฏหราอยู่ และในตอนนั้นเอง ภากร โลหะกุลตัวจริงก็เดินเข้ามาในห้อง เขาสวมสูทที่ราคาแพงกว่ารถญี่ปุ่นคันเล็กๆ ของฉันทั้งคัน เขาก้าวผ่านฉันไปราวกับฉันไม่มีตัวตน แล้วโอบกอดเอวาไว้ในอ้อมแขน “ที่รัก ผมอยู่นี่แล้ว” เขากระซิบ น้ำเสียงทุ้มลึกและอ่อนโยนแบบเดียวกับที่เขาเคยใช้ปลอบฉันหลังจากเจอเรื่องแย่ๆ มาทั้งวัน “ผมจะไม่ทิ้งคุณไปไหนอีกแล้ว ผมสัญญา” เขาเคยให้สัญญาแบบเดียวกันเป๊ะๆ กับฉันมาแล้วนับร้อยครั้ง เขาจูบหน้าผากเธอ ประกาศก้องว่าเขารักเธอเพียงคนเดียว...เป็นการแสดงให้ผู้ชมเพียงคนเดียวดู นั่นก็คือฉัน เขากำลังแสดงให้ฉันเห็นว่าชีวิตแต่งงานของเรา ชีวิตที่เราร่วมสร้างกันมาตอนที่เขาสูญเสียความทรงจำ เป็นเพียงความลับที่ต้องถูกฝังกลบให้มิด ขณะที่เขาอุ้มเธอออกจากห้อง ดวงตาเย็นชาของเขาสบตากับฉันเป็นครั้งสุดท้าย ข้อความนั้นชัดเจน...แกคือตัวปัญหาที่ต้องถูกกำจัด

คู่หมั้นที่คบกันมาเจ็ดปี ทายาทตระกูลเจ้าพ่อ กลับอ้างว่าความจำเสื่อมสามสัปดาห์ก่อนงานแต่งงานของเรา เขาจำใครก็ได้ ยกเว้นฉันคนเดียว แล้วฉันก็ได้ยินเขาหัวเราะลั่นตอนวิดีโอคอล บอกว่านี่คือ "ใบเบิกทางชั้นดี" ที่จะได้ไปนอนกับเน็ตไอดอลสาวก่อนที่จะถูกผูกมัด เขาอวดความสัมพันธ์ชู้สาวอย่างไม่เกรงใจ ทิ้งฉันที่แขนหักไว้ข้างถนนหลังจากจัดฉากรถชนเพื่อช่วยให้หล่อนแค่ถลอก และยังวางแผนจะทิ้งฉันให้กลายเป็นคนไร้บ้าน เขาเรียกฉันว่า "ของตาย" เป็นตุ๊กตาที่เขาจะเล่นด้วยเมื่อไหร่ก็ได้ แล้วพอเบื่อก็โยนกลับขึ้นหิ้ง เขาคิดว่าฉันจะรอคอย "การฟื้นความจำอย่างปาฏิหาริย์" ของเขา แต่เปล่าเลย ฉันหายตัวไป ทิ้งไว้เพียงแหวนของเขาและโน้ตสั้นๆ: "ฉันจำทุกอย่างได้หมดแล้ว เหมือนกัน"

นี่ควรจะเป็นงานเลี้ยงฉลองครบรอบแต่งงานของฉัน เป็นอีเวนต์ประชาสัมพันธ์ครั้งสำคัญสำหรับการหาเสียงชิงตำแหน่งผู้ว่าฯ ของอังกูร สามีของฉัน แต่เมื่อฉันตื่นขึ้นจากฤทธิ์ยาที่ทำให้มึนงง ฉันกลับพบเขาที่แท่นพิธีกับเมียน้อยของเขา หล่อนสวมชุดแต่งงานของฉัน ฉันมองจากระเบียงที่ซ่อนอยู่ขณะที่เขาสวมแหวนที่เคยให้ฉันลงบนนิ้วของหล่อน ต่อหน้าบรรดาไฮโซทั่วฟ้าเมืองไทย เมื่อฉันไปเผชิญหน้ากับเขา เขาบอกฉันว่าเมียน้อยของเขาท้อง และเขาต้องวางยาฉันเพราะหล่อน ‘ไม่สบาย’ และต้องการพิธีนี้ เขาเรียกฉันว่าแม่บ้านไร้ประโยชน์ แล้วหัวเราะเยาะพร้อมเสนอว่าเราสามารถเลี้ยงลูกของเขากับศรัณยาด้วยกันได้ เจ็ดปีในชีวิตของฉัน กลยุทธ์ของฉัน และการเสียสละของฉันได้สร้างอาณาจักรของเขาขึ้นมา และเขาพยายามจะลบฉันทิ้งด้วยแชมเปญเพียงแก้วเดียว แต่เมื่อฉันไปเจอเขาที่ศาลแพ่งเพื่อจัดการเรื่องหย่าให้สิ้นซาก เขากลับแสร้งทำเป็นความจำเสื่อมจากอุบัติเหตุทางรถยนต์ ร้องไห้และอ้อนวอนไม่ให้ฉันทิ้งเขาไปใน ‘วันแต่งงานของเรา’ เขาอยากจะเล่นเกมงั้นเหรอ ได้... แต่ฉันจะเป็นคนเขียนกติกาเอง

ตอนฉันอายุแปดขวบ พี่ธาม มหรรณพ ดึงฉันออกมาจากกองเพลิงที่คร่าชีวิตครอบครัวของฉันไป สิบปีเต็มที่เจ้าพ่อผู้ทรงอิทธิพลคนนั้นเป็นทั้งผู้ปกป้องและโลกทั้งใบของฉัน แล้ววันหนึ่ง เขาก็ประกาศหมั้นกับผู้หญิงคนอื่นเพื่อผนึกสองอาณาจักรแห่งโลกมืด เขาพาหล่อนกลับมาบ้านและประกาศว่าหล่อนคือ ‘นายหญิง’ คนต่อไปของตระกูลมหรรณพ ต่อหน้าทุกคน คู่หมั้นของเขาสวมปลอกคอโลหะราคาถูกลงบนคอฉัน เรียกฉันว่าเป็น ‘สัตว์เลี้ยง’ ของพวกเขา พี่ธามรู้ว่าฉันแพ้ เขาก็แค่มองด้วยสายตาเย็นชา แล้วสั่งให้ฉันรับมันไว้ คืนนั้น ฉันนอนฟังเสียงเขากับหล่อนบนเตียงเดียวกันผ่านกำแพงห้อง ในที่สุดฉันก็เข้าใจว่าคำสัญญาที่เขาเคยให้ไว้ตอนฉันยังเด็กเป็นแค่เรื่องโกหก ฉันไม่ใช่ครอบครัวของเขา ฉันเป็นแค่สมบัติของเขา หลังจากสิบปีแห่งความภักดี ความรักที่ฉันมีให้เขาก็แหลกสลายเป็นเถ้าถ่าน ดังนั้นในวันเกิดของเขา วันที่เขาเฉลิมฉลองอนาคตใหม่ของตัวเอง ฉันจึงเดินออกจากกรงทองของเขาไปตลอดกาล เครื่องบินเจ็ตส่วนตัวลำหนึ่งกำลังรอรับฉันไปหาพ่อที่แท้จริงของฉัน...ศัตรูตัวฉกาจของเขา

คีรินคือพรหมลิขิตของฉัน อนาคตอัลฟ่าของฝูง รักแรกในวัยเยาว์ และคู่แท้แห่งโชคชะตาของฉัน แต่คืนหนึ่ง ฉันได้กลิ่นผู้หญิงคนอื่นบนตัวเขา กลิ่นโอเมก้าที่หอมหวานจนน่าคลื่นไส้ซึ่งฉันรู้จักดีเกินไป ฉันตามเขาไปและพบพวกเขาสองคนใต้ต้นไทรใหญ่ กำลังจูบกันอย่างดูดดื่ม การทรยศของเขาเปรียบเสมือนยาพิษที่ค่อยๆ ซึมลึกอย่างเชื่องช้า เมื่อไลลา โอเมก้าคนโปรดของเขาแกล้งทำเป็นหกล้ม เขาก็ประคองเธอราวกับว่าเธอทำจากแก้วเจียระไน แต่ตอนที่เขาแอบตัดสายรัดอานม้าของฉันระหว่างการกระโดดข้ามเครื่องกีดขวางสุดอันตราย จนทำให้ม้าสะบัดฉันตกลงมาขาหัก เขากลับเรียกมันว่า "คำเตือน" ที่ห้ามไปแตะต้องเธอ การดูแลฉันหลังจากนั้นเป็นเพียงการสร้างภาพเพื่อไม่ให้พ่อของฉันสงสัย ในงานประมูลสาธารณะ เขาใช้เงินของครอบครัวฉันเพื่อซื้อเพชรล้ำค่าให้เธอ ทิ้งให้ฉันต้องอับอายและไม่มีเงินจ่าย ในที่สุดฉันก็เข้าใจสิ่งที่ได้ยินผ่านจิตสื่อสารของฝูงเมื่อหลายวันก่อน สำหรับเขาและพี่น้องร่วมสาบานของเขา ฉันเป็นเพียง "คุณหนูเอาแต่ใจ" เป็นรางวัลที่ต้องไขว่คว้ามาเพื่ออำนาจ ส่วนไลลาคือคนที่พวกเขาปรารถนาอย่างแท้จริง เขาคิดว่าจะทำลายฉันได้ บังคับให้ฉันยอมรับการเป็นที่สอง เขาคิดผิด ในคืนวันเกิดครบรอบ 20 ปีของฉัน คืนที่ฉันควรจะผูกพันธะกับเขา ฉันกลับยืนอยู่ต่อหน้าสองฝูงและเลือกทางที่แตกต่างออกไป ฉันปฏิเสธเขาและประกาศการแต่งงานกับอัลฟ่าคู่แข่ง ชายผู้มองฉันเป็นราชินี ไม่ใช่ของรางวัลปลอบใจ

คืนนี้คือวันครบรอบแต่งงานปีที่สิบของเรา ภาคิน อัศวนนท์ สามีของฉัน มหาเศรษฐีแห่งวงการเทคโนโลยี จองโรงแรมที่แพงที่สุดในกรุงเทพฯ เพื่อจัดงานเลี้ยงหรูหรา เขาดึงฉันเข้าไปใกล้เพื่อให้กล้องถ่ายรูป พร้อมกระซิบข้างหูว่ารักฉันมากแค่ไหน แต่เพียงชั่วครู่ต่อมา ฉันกลับเห็นเขาใช้รหัสลับที่เราสร้างขึ้นมาด้วยกันเพื่อจีบแคนดี้ ชู้รักของเขา ต่อหน้าต่อตาฉัน เขาออกจากงานเลี้ยงของเราโดยโกหกว่ามีเรื่องด่วนที่ต้องไปจัดการ เพื่อไปพบเธอ พลุฉลองครบรอบที่เขาสั่งจุดน่ะเหรอ? มันเป็นของเธอต่างหาก วันต่อมา เธอก็ปรากฏตัวที่บ้านของเราพร้อมกับข่าวว่าเธอท้อง ฉันมองผ่านหน้าต่าง เห็นรอยยิ้มกว้างค่อยๆ ผุดขึ้นบนใบหน้าของเขา ไม่กี่ชั่วโมงหลังจากนั้น เธอก็ส่งรูปที่เขาคุกเข่าขอเธอแต่งงานมาให้ฉัน เขาบอกฉันเสมอว่าเขายังไม่พร้อมที่จะมีลูกกับฉัน ตลอดสิบปีที่ผ่านมา ฉันคือภรรยาที่แสนดีและคอยสนับสนุนเขามาตลอด ฉันยังเป็นผู้เชี่ยวชาญด้านความปลอดภัยทางไซเบอร์ที่สร้างสถาปัตยกรรมที่ช่วยกอบกู้บริษัทของเขาไว้ แต่ดูเหมือนเขาจะลืมเรื่องนั้นไปแล้ว ขณะที่รถของฉันมุ่งหน้าไปยังสนามบินเพื่อการหายตัวไปตามแผน เราจอดติดไฟแดงอยู่ ข้างๆ เราคือรถโรลส์-รอยซ์ที่ตกแต่งสำหรับงานแต่งงาน ภายในรถคือภาคินและแคนดี้ในชุดทักซิโด้และชุดเจ้าสาวสีขาว สายตาของเราประสานกันผ่านกระจก หน้าของเขาซีดเผือดด้วยความตกตะลึง ฉันแค่โยนโทรศัพท์มือถือทิ้งออกไปนอกหน้าต่าง แล้วบอกให้คนขับรถไปต่อ

วันที่สามีของฉัน ซึ่งเป็นถึงมือขวาของเจ้าพ่อมาเฟีย บอกว่ายีนของฉันบกพร่องเกินกว่าจะอุ้มท้องทายาทของเขาได้ เขาก็พาตัวตายตัวแทนของฉันกลับมาบ้านด้วย...ผู้หญิงคนหนึ่งที่จะมาอุ้มบุญแทน ที่มีดวงตาเหมือนฉัน แต่มีมดลูกที่ใช้งานได้ เขาเรียกหล่อนว่า "ภาชนะ" แต่กลับเชิดหน้าชูตาหล่อนในฐานะเมียน้อย ทอดทิ้งฉันในขณะที่ฉันเลือดอาบอยู่บนพื้นในงานเลี้ยงเพื่อปกป้องหล่อน และวางแผนอนาคตลับๆ ของพวกเขาสองคนในวิลล่าสุดหรูที่เขาเคยสัญญาว่าจะให้ฉัน แต่ในโลกของเรา...ภรรยาไม่ได้แค่เดินจากไปเฉยๆ พวกเธอจะหายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย และฉันตัดสินใจแล้วว่าจะวางแผนการหายตัวไปของตัวเอง ทิ้งให้เขาจมอยู่กับซากปรักหักพังที่เขาบรรจงสร้างขึ้นมาด้วยน้ำมือของเขาเอง

วันที่พวกเขากำลังจะฝังร่างลูกชายวัยสี่ขวบของฉัน ลีโอ ที่ถูกรถชนแล้วหนี คนขับรถคันนั้น คาริน อัศวธนินท์ ก็ปรากฏตัวขึ้นที่หลุมศพของเขา เธอยิ้ม... โยนของเล่นชิ้นโปรดของลีโอลงไปในโลงศพที่เปิดอยู่ แล้วเรียกเขาว่า “เด็กซุ่มซ่าม” สามีของฉัน เดวิด ภัทรธำรง อัยการผู้ทรงอิทธิพล เสาหลักแห่งความเข้มแข็งของเมืองนี้ ยืนนิ่งเงียบอยู่ข้างๆ ส่วนฉัน นักข่าวสายสืบสวน รู้ดีว่าจะต้องทวงความยุติธรรมกลับมาให้ได้ ฉันมีหลักฐาน มีพยาน มีรางวัลศรีบูรพาการันตีผลงาน แต่คาริน อัศวินธนินท์ไม่เหมือนคนอื่น ผู้พิพากษาที่ต้องพึ่งพาอำนาจของพ่อเธอ ปัดตกทุกอย่าง เธอลอยนวลพ้นผิด แล้วเจ้าหน้าที่ศาลก็ขานชื่อฉัน “เอวา วรรณรักษ์ คุณถูกจับกุม” สามีของฉันเอง พ่อของลีโอ ฟ้องฉันในข้อหาประมาทเลินเล่อ เขาบิดเบือนความโศกเศร้าของฉัน การตามหาความจริงอย่างบ้าคลั่งของฉัน ให้กลายเป็นความหวาดระแวงหมกมุ่น เชอร์รี่ เพื่อนรักของฉัน ขึ้นให้การปรักปรำฉัน อ้างว่าฉันไม่มั่นคงทางอารมณ์ คณะลูกขุนตัดสินว่าฉันผิด... สามปีในเรือนจำความมั่นคงสูงสุด... เพียงเพราะเป็นแม่ที่กำลังเสียใจ เพียงเพราะสูญเสียลูกชายไป ฉันเสียลูกไปอีกคนในคุก... ความลับที่ฉันฝังกลบไว้ลึกสุดใจ ทำไม? ทำไมเขาถึงทำแบบนั้น? ทำไมเขาถึงหักหลังฉัน? วันที่ฉันถูกปล่อยตัว ฉันพบเขาที่หลุมศพของลีโอ พร้อมกับคารินและลูกชายของพวกเขา “แด๊ดดี้ เราไปกินไอติมกันได้รึยังคะ” คารินพูดเสียงออดอ้อน “เราต้องมาทักทายพี่ชายของลูกก่อนนะจ๊ะ” โลกทั้งใบของฉันพังทลาย... เขาไม่ใช่แค่ใส่ร้ายฉัน แต่เขาหาคนมาแทนที่ฉัน... และหาคนมาแทนที่ลูกชายของเรา

ตลอดห้าปีที่ผ่านมา ฉันคือผู้อยู่เบื้องหลังความสำเร็จ คือสถาปนิกเงาผู้ออกแบบเส้นทางอาชีพอันรุ่งโรจน์ของคิน แฟนของฉัน ฉันคือ “ออร่า” ผู้สร้างซอฟต์แวร์พันล้านของบริษัทเราโดยไม่มีใครรู้ตัวตน และฉันใช้อิทธิพลที่ซ่อนไว้ผลักดันให้เขาได้เป็นหัวหน้าโปรเจกต์ดาวรุ่งในเมืองใหม่ที่ห่างออกไปกว่าพันกิโลเมตร ฉันทำทุกอย่างเพื่อเราสองคน เพื่ออนาคตที่เราควรจะสร้างมันขึ้นมาด้วยกัน แต่เมื่อฉันย้ายไปที่ออฟฟิศของเขาเพื่อทำเซอร์ไพรส์ ฉันกลับพบว่าเขากำลังคลอเคลียอยู่กับผู้ช่วยคนใหม่ของเขา คีร่า...ผู้หญิงคนเดียวกับที่ฉันเห็นซ้อนท้ายมอเตอร์ไซค์ของเขาและหัวเราะร่าเริงในวิดีโอเมื่อไม่กี่วันก่อน เขาเรียกเธอว่า “คู่หูปีนผา” เป็นแค่เพื่อน ไม่ได้มีอะไรเกินเลย แล้วเธอก็ทำพลาดครั้งใหญ่ที่ทำให้บริษัทเสียหายหลายสิบล้าน เมื่อฉันเผชิญหน้ากับเธอ คินกลับไม่เอาเรื่อง เขาปกป้องเธอ ต่อหน้าผู้บริหารทั้งชั้น เขาหันมาเล่นงานฉัน โยนความผิดทั้งหมดมาให้ฉัน “ถ้าทนแรงกดดันที่นี่ไม่ไหว” เขาพูดด้วยน้ำเสียงเย้ยหยันที่เต็มไปด้วยความรังเกียจเดียดฉันท์ “ก็กลับสำนักงานใหญ่ไปเลยไป๊” ผู้ชายที่ฉันสร้างชีวิตทั้งชีวิตให้ กำลังไล่ฉันออกเพื่อปกป้องผู้หญิงคนอื่น และในวินาทีที่โลกของฉันพังทลายลงตรงหน้า เสียงลิฟต์ก็ดังขึ้น CTO ของเราก้าวออกมา สายตาของเขากวาดมองใบหน้าที่เปื้อนน้ำตาของฉัน สลับกับใบหน้าเดือดดาลของคิน เขามองตรงไปที่แฟนของฉัน น้ำเสียงของเขาเงียบสงบจนน่าขนลุก “คุณกล้าดียังไงมาพูดกับเจ้าของบริษัทนี้ด้วยน้ำเสียงแบบนั้น”