เจนนิส สาวสวยกำพร้าวัย22ที่มีคุณป้าส่งเสีย เมื่อเรียนจบแทนที่จะได้ทำงานดีๆ คุณป้าที่เป็นหัวหน้าแม่บ้านเกิดเจ็บป่วย เธอจึงต้องมาดูแลและกลายเป็นสาวใช้ชั่วคราวอยู่ในบ้านหลังใหญ่ที่มีแต่เจ้านายหื่นๆ
เจนนิส สาวสวยกำพร้าวัย22ที่มีคุณป้าส่งเสีย เมื่อเรียนจบแทนที่จะได้ทำงานดีๆ คุณป้าที่เป็นหัวหน้าแม่บ้านเกิดเจ็บป่วย เธอจึงต้องมาดูแลและกลายเป็นสาวใช้ชั่วคราวอยู่ในบ้านหลังใหญ่ที่มีแต่เจ้านายหื่นๆ
สาวใช้กับเจ้านายหื่น
ตอน วันแรก
"คุณป้าเป็นยังไงบ้างนะ" เจนนิสยืนบ่นอยู่หน้าคฤหาสน์หลังใหญ่
ติ๊งต่อง! ๆ เธอกดออดหน้าบ้านและยืนแบกเป้ใบใหญ่
เนื่องจากคุณป้าของเจนนิสส่งเสียเธอเข้าเรียนในโรงเรียนประจำตั้งแต่เด็กเพราะว่าเธอกำพร้าพ่อกำพร้าแม่
มาวันนี้ป้าของเธอป่วยจนต้องนอนติดเตียง เจนนิสจึงต้องกลับมาช่วยดูแลและรับตำแหน่งแม่บ้านแทนชั่วคราว
เจนนิสเป็นสาวน้อยที่สวยเอาเรื่อง เธอมีผิวสีน้ำผึ้ง ใบหน้าสวยแบบอินเตอร์ตาโตจมูกเชิ่ดโด่ง หุ่นเธอผอมเพรียวขายาวและมีตูดที่งอนใหญ่ แถมยังมีหน้าอกหน้าใจที่ใหญ่เกินตัวจนเป็นจุดเด่นที่ทำให้ใครๆต้องมอง
"เห้อ อุส่าห์เรียนจบแล้วเเท้ๆเลย แทนที่เราจะได้ทำงานแล้วพาคุณป้าไปอยู่ด้วย"
"แทนที่ฉันจะได้ทำงานแล้วให้ป้าเลิกทำงานมาอยู่กับฉัน ทำไมนะสวรรค์"
เจนนิสยืนบ่นขณะที่รอคนมาเปิดประตูคฤหาสน์ให้
แอ๊ดดดด! ประตูบ้านขนาดใหญ่สีทองวาววับค่อยๆเปิดออก
"มาทำงานเหรอ" หนุ่มผิวสีแทนตัวล่ำใหญ่เดินออกมาทักทาย เขาใส่หมวกแบบมีปีกใบใหญ่จนมองไม่เห็นหน้า และใส่เสื้อแขนยาวขายาวราวกับคนสวน
"ค่ะ หนูเป็นหลานป้าแม่บ้านชื่อเจนนิส หนูมาทำงานแทนเธอและอยู่ดูแลเธอค่ะ" เจนนิสยิ้มและตอบอย่างใสซื่อ
"เข้ามาสิ" หนุ่มผิวแทนบอก
ตุบ! ๆ ๆ สาวน้อยเดินตามหลังเขาต้อยๆ
"เอากระเป๋ามา" หนุ่มตัวล่ำใหญ่บอก
"นี่ค่ะลุง" เจนนิสยื่นกระเป๋าผ้าใบใหญ่ให้เขาไปสะพายและเธอก็เดินตามตูดเขา
ฮิ! ๆ สวยจัง! เจนนิสมองไปรอบๆบ้านและยิ้มอย่างตื่นตาเมื่อเห็นสนามหญ้าเขียวขจีและสวนดอกไม้รอบๆ
บ้านหลังนี้ใหญ่มาก แค่ทางเข้าไปถึงตัวบ้านยังต้องเดินเกือบหนึ่งกิโล ด้านหน้าทั้งหมดเป็นสนามหญ้าและสวนดอกไม้ขนาดใหญ่
"ลุงคะ ป้าหนูเป็นยังไงบ้างคะ" เจนนิสวิ่งตามชายร่างใหญ่กำยำเหมือนนักรบและถามเขา
"ก็อาการเบาหวาน นอนพักรักษาตัวซักสองสามเดือนคงหายเพราะที่นี่มีหมอดี" หนุ่มผิวแทนตอบ
"อั๊ยยะ ที่ที่มีหมอประจำบ้านเลย เจ้าของเค้ารวยแค่ไหนกันนะ บ้าชะมัดฮิ! ๆ "
เจนนิสวิ่งตามหนุ่มใหญ่ต้อยๆเพราะว่าเขาเดินเร็ว
"ถึงละ ห้องในสุดนะห้องหัวหน้าแม่บ้านป้าของเธอน่ะ พักก่อนแล้วตอนสี่โมงเย็นค่อยมาประชุมที่ห้องโถงหน้าบ้าน" หนุ่มใหญ่บอกและยื่นกระเป๋าให้เจนนิส
"ขอบคุณนะคะลุง เอ่อลุงชื่ออะไรคะ" เจนนิสรับกระเป๋ามาแล้วเงยหน้าถามหนุ่มตัวสูงล่ำใหญ่
"พสุธา" เขาตอบแล้วเดินหายไป
ก๊อก! ๆ ๆ ๆ "คุณป้าคะ" เจนนิสเดินมาห้องพักแม่บ้านที่เรียงรายกันอยู่ตรงชั้นหนึ่งด้านหลังบ้านในสุด
"เข้ามาเลย" เสียงอ่อนๆของคุณป้าดังแว่วมาราวกับคนไม่มีแรง
แอ๊ดดด! เจนนิสเปิดกระตูแล้ววิ่งปรี่เข้ามานั่งบนเตียงที่คุณป้านอนเสียบสายน้ำเกลืออยู่
ฮือ! ๆ ๆ ๆ "คุณป้าเป็นอะไรมากไหม เจ็บไหมคะ หนูมาดูแลแล้วนะ ฮือ! ๆ ๆ " เจนนิสนั่งฟุบกอดเอวเอาหน้าซุกอกคุณป้าและร้องไห้
เธอคิดถึงคุณป้ามากเพราะเธออยู่โรงเรียนประจำตั้งแต่เด็กปีๆนึงจะเจอคุณป้าแค่ครั้งเดียว
แถมครั้งที่แล้วที่ป้าไปเยี่ยมเธอยังแข็งแรงดี มาวันนี้ป้าตัวบวมและใส่สายน้ำเกลือเธอเลยใจหาย
ฟุ่บ! ๆ ๆ ๆ ป้าเอามืออีกข้างลูบหัวเจนนิสเบาๆ
"ไม่เป็นอะไรแล้วลูก ป้าแค่เบาหวานกำเริบ มีอาการโรคหัวใจนิดหน่อย" ป้าปลอบสาวน้อยและกอดเธอไว้ด้วยแขนข้างเดียว
"ฮือ! ๆ ๆ หนูรักคุณป้านะคะ รักเหมือนพ่อเหมือนแม่เลย ถ้าป้าหายหนูจะเอาวุฒิป.ตรีไปสมัครงานแล้วพาคุณป้าลาออกไปอยู่ด้วยนะคะ" เจนนิสร้องไปบอกความในใจไปด้วย
"อือ! ๆ เอาตรงนี้ให้ดีก่อน หนูต้องทำหน้าที่หัวหน้าแม่บ้านแทนป้า คุณท่านมีบุญคุณกับเรา เงินที่ป้าส่งเสียหนูจนเรียนจบก็เงินคุณท่านทั้งนั้น" ป้าบอกและลูบผมเจนนิส
"ค่ะ หนูจะทำหน้าที่แทนป้าให้ดีที่สุดจนคุณป้าหายนะคะ" เจนนิสบอกและลุกนั่งเช็ดน้ำตา
"ดูสิ โตเป็นสาวแล้วสวยมากๆเลย ฮิ! ๆ ๆ " คุณป้ายิ้มออกและสีหน้าดีขึ้นทันที่เมื่อเจนนิสมาหา
ทั้งคู่นั่งคุยกันอย่างมีความสุขอยู่นานสองนานเพื่อให้หายคิดถึงกัน
เจนนิสวิ่งเข้าครัวที่อยู่ใกล้ๆห้องพักแม่บ้านแล้วทำโจ๊กมาป้อนให้คุณป้ากิน แล้วเธอก็ปูผ้านอนข้างล่างเตียงคุยกับคุณป้าจนหลับไป
"เจนนิส ๆ สี่โมงแล้ว หนูต้องไปประชุมแม่บ้าน" ป้าเรียก
ฮ้าวววว! ค่ะ ๆ เจนนิสหาววอดๆและลุกนั่งขยี้ตา
"แล้วหนูจะกลับมาหานะคะ" เจนนิสยิ้มและก้มจุบหน้าฝากคุณป้าหนึ่งที
จุ๊บ!
ตุบ! ๆ ๆ ๆ เธอวิ่งกระโปรงปลิวออกไปห้องโถงหน้าบ้านปล่อยให้คุณป้านอนยิ้มทั้งน้ำตาด้วยความปลาบปลื้มในตัวหลานสาวที่แสนดี
เจนนิสวิ่งมาถึงหน้าบ้านที่เป็นห้องโถงขนาดใหญ่มีโคมไฟหรูหราสีทองห้อยลงมาระยิบระยับ
โอ๊ย! "ขอโทษค่ะหนูมาสายใช่ไหม" เจนนิสวิ่งมายืนเข้าแถวหน้ากระดานรวมกับคนรับใช้ คนสวนและคนขับรถที่ยืนเรียงแถวยาวนับสิบกว่าคน
เธอมองไปข้างหน้าเห็นคนอยู่ห้าคน คนนึงคือคุณท่านเจ้าของบ้านเขาแก่มากแล้วนั่งบนรถเข็น
มีอีกสี่คนยืนเรียงกันเป็นผู้ชายทั้งหมด แต่ละคนอายุไล่ๆกันตั้งแต่สามสิบลงมา ทุกคนตัวสูงหน้าตาหล่อเหลาคนละแบบและดูเป็นผู้ดีมีสง่าราศีทุกคน
"เอาละ วันนี้ขอแนะนำตัวหัวหน้าแม่บ้านคนใหม่นะ ออกมายืนข้างหน้าสิ" คุณท่านที่นั่งรถเข็นพูดเสียงแหบ
ตุบ! ๆ ๆ แฮร่! ๆ ๆ เจนนิสวิ่งมายืนเด๋อๆด๋าๆอยู่หน้าคุณท่านและยิ้มแปล้
"สวัสดีค่ะ! ๆ ๆ ๆ หนูชื่อเจนนิสค่ะ" เจนนิสมองกลับมายกมือไหว้เพื่อนๆคนใช้และหันมาไหว้คุณท่านกับหนุ่มหล่อทั้งสี่
หิ! ๆ ๆ ๆ พวกเขาหัวเราะในความบ๊องแบ๊วของเจนนิสกันใหญ่
บ้านนี้เป็นตระกูลผู้ดีที่ร่ำรวยมีสมบัติมหาศาลจนลูกๆไม่ต้องทำงานก็สุขสบายไปตลอดชีวิต ดังนั้นอาชีพที่เหล่าลูกชายทั้งสี่คนทำจึงเป็นเพียงแค่งานอดิเรกเท่านั้น ไม่ได้ทำเพื่อหาเงินหาทองอะไร
"นี่ลูกชายของฉันนะรู้จักไว้ก่อน" คุณท่านบอกและชี้นิ้ว
"อัคคี! คนสุดท้อง" คุณท่านชี้มาที่คนผิวขาวหน้าตาดี เขาตัวล่ำสันหุ่นนักกีฬา เขาดูหยิ่งๆแต่หล่อเวอร์หุ่นเท่ห์ระเบิด เขาเป็นนักกีฬาหลายชนิดที่ดูแข็งแรงมาก
"คนที่สามชื่อนาวา" คุณท่านชี้หนุ่มตัวผอมสูงผิวสี เขามีหน้าตาคมเข้มคิ้วดกจมูกโด่ง เขาดูหล่อคมไว้หนวดไว้เครา เขาโบกมือให้เจนนิสด้วย นาวาดูเป็นคนอารมณ์ดี ชอบการผจญภัยบุกป่าและเป็นช่างภาพสายธรรมชาติแถมยังทำอาหารเก่ง
"วารี คนที่สองนะ" คุณท่านชี้ไล่มาที่หนุ่มผอมสูงผิวขาว เขายิ้มตอบเจนนิสด้วย วารีดูเป็นคนสุขุมเยือกเย็นและใจดี เขาเป็นศิลปิน ทั้งแต่งเพลง วาดรูป และร้องรำ
"แล้วก็คนโต" คุณท่านชี้มาที่หนุ่มผิวแทนหน้าตาหล่อล่ำคมเข้ม เขาตัวใหญ่กำยำเหมือนนักรบ เขามาดเข้ม เงียบขรึมน่าค้นหาและเป็นนักธุรกิจที่ซื้อขายของแทบทุกชนิด
"ลุง" เจนนิสอุทานเมื่อเห็นชุดของหนุ่มหล่อที่เปิดประตูบ้านให้เธอเมื่อเช้าอยู่ในร่างของลูกชายคนโต
"เขาชื่อพสุธา" คุณท่านบอก
โครมมม! เจนนิสเป็นลมล้มหงายตึงลงมานอนแผ่หราอยู่บนพื้น
แนวทาสสวาท ล่อลวง เปิดซิง รุนแรง ซาดิสม์ หลอกเอา คนสวน รุมคุณหนู nc 3p
นิยายอีโรติก แนวเรื่องจริง นอกใจ มีชู้ เผลอใจ ไม่ตั้งใจ nc 18+ รวมเรื่องสั้นแนวนอกใจ นอกกาย สายบาป เป็นเรื่องแต่งเสริมเรื่องจริง สั้นๆจบในตอน มีหลายแนว หลายเหตุการณ์ สำหรับผู้ใหญ่ อายุ18ปีขึ้นไป
นิยายผู้ใหญ่ แนวฮาเร็มชาย นางเอกเป็นคุณหนูวัย18ปี เธอชอบยั่วคนสวน คนขับรถ ใจแตก มั่วสวาท nc 18+
ในยุคก่อนสงครามโลก ยังมีการค้าทาส ในดินแดนแถบเอเชียที่ไม่ระบุชื่อและสถานที่ตั้ง มีปราสาทแห่งหนึ่งตั้งตะหง่านอยู่ริมหน้าผาบนเขาสูง เจ้าปราสาทคือสามีนางเอก เขาเป็นขุนนางชั้นสูง เขาชอบซื้อทาสชายหลากเชื้อชาติมาเลี้ยง ใช้งานพวกเขาหนัก และมักจะให้นางเอกมีอะไรกับคนแปลกหน้าพวกนั้นเพื่อให้เขานั่งดูอย่างมีอารมณ์
นางเอกแต่งงานกับสามีแก่ เขาเป็นเสี่ยเจ้าของร้านทองที่รวยมาก ทว่านกเขากลับไม่ขันและอ่อนปวกเปียก นานๆจะมีเซ็กกับเมียรัก เดือนละครั้งสองครั้ง นางเอกทนความอยากไม่ไหวแต่ก็ไม่อยากมีชู้ ไม่อยากนอกใจสามี เธอจึงแอบมีอะไรกับเจ้าแสนรักที่เลี้ยงไว้ในบ้าน
เรื่องสั้นแนวมีชู้ fwb ลับๆ นอกใจ แอบแซ่บ 3p 4p หลายบุคคลหลากเหตุการณ์ จบในตอนสองตอน
หลังจากแต่งงานกันมาสามปี เวินเหลี่ยงก็ยังไม่เคยได้ความรักจากฟู่เจิ้งแต่อย่างใดเลย เมื่อรักแรกของเขากลับมา สิ่งที่รอเธออยู่คือหนังสือการหย่า "ถ้าฉันมีลูก คุณยังเลือกหย่าไหม?" เธออยากจับโอกาสสุดท้ายนี้ไว้ แต่แล้วมีแต่คำตอบที่เย็นชาว่า "ใช่" เวินเหลี่ยงหลับตาและเลือกที่จะปล่อยมือ ...ต่อมาเธอนอนอยู่บนเตียงคนไข้ด้วยความสิ้นหวังและลงนามในข้อตกลงการหย่า "ฟู่เจิ้ง เราไม่ได้เป็นหนี้กันอีกต่อไปแล้ว..." ชายที่มีความเด็ดขาดและเย็นชามาโดยตลอดนอนอยู่ข้างเตียงขอร้องให้อีกฝ่ายกลับมาด้วยเสียงแผ่วเบา "เหลียง ได้โปรดอย่าหย่าได้ไหม?"
ฉู่ว่านยู ผู้สืบเชื้อสายมาจากตระกูลแพทย์แผนโบราณ มีทักษะทางการแพทย์ที่ยอดเยี่ยม ยาที่เธอทำนั้นทุกคนต่างอยากได้ สามารถรักษาได้ทุกโรค แต่กลับไม่คาดคิดว่าจะย้อนยุค กลายเป็นผู้หญิงที่ขี้เหร่ที่สุดในใต้หล้า และยังเอาชนะใจท่านอ๋องด้วย การเริ่มต้นไม่ค่อยดีก็ไม่เป็นไร มาดูกันว่าเธอจะพลิกผันยังไง การแย่งการแต่งงานงั้นเหรอ? เธอทำให้น้องต้องรับบทเรียน แย่งสินเิมดลับมา ให้ชายั่วหญิงร้ายคู่นี้อยู่ด้วยกันตลอดไป ขี้ขลาดเหรอ? เธอจัดการพ่อร้าย สั่งสอนผู้หญิงเสแสร้ง! ขี้เหร่เหรอ? เธอรักษาพิษในตัว และกลายเป็นคนงามอันน่าทึ่ง! ลูกสาวขี้เหร่ของจวนอัครมหาเสนาบดี กลายเป็นผู้สูงส่ง แม้แต่ผู้โหดเหี้ยมบางคนยังหวั่นไหวกับเธอ เมื่อสุดที่รักจะจัดการผู้ใด เขามักจะช่วยเสมอ... แต่น่าเสียดายสุดที่รักคนนั้นไม่มีเขาอยู่ในใจ ฉู่ว่านยู "ออกไป หย่าเลย ผู้ชายมีแต่เป็นภาระของข้าเท่านั้น" เสี่ยวลี่จิงรู้สึกน้อยใจ "ไม่ได้ ข้าให้ครั้งแรกกับเจ้าแล้ว เจ้าต้องรับผิดชอบข้า"
"คุณต้องการเจ้าสาว ส่วนฉันก็ต้องการเจ้าบ่าว ทำไมเราไม่แต่งงานกันล่ะ?" ภายใต้เสียงเยาะเย้ยของทุกคน ถังเลี่ยน ซึ่งถูกคู่หมั้นของเธอทอดทิ้งในพิธีแต่งงาน กลับแต่งงานกับเจ้าบ่าวพิการข้างบ้านที่ถูกรังเกียจ ถังเลี่ยนคิดว่าอวิ๋นเซินเป็นชายหนุ่มที่น่าสงสาร และเธอสาบานว่าจะให้ความรักใคร่แก่เขาและตามใจเขาหลังแต่งงาน ใครจะรู้ว่าเขาแกล้งเป็นแบบนั้น... ก่อนแต่งงาน อวิ๋นเซินว่า "เธอต้องสนใจเงินของผมถึงยอมแต่งงานกับผม ผมจะหย่ากับเธอหลังจากที่ผมใช้ประโยชน์เธอเสร็จ" หลังแต่งงาน อวิ๋นเซินว่า "ภรรยาของผมต้องการหย่าทุกวัน แต่ผมไม่อยากหย่า ทำอย่างไรดีล่ะ"
เวินอี่ถงได้เห็นความรักอันลึกซึ้งของเจียงยวี่เหิง แต่ก็ได้สัมผัสกับการทรยศของเขาเช่นกัน เธอเผารูปแต่งงานของพวกเขาต่อหน้าเขา แต่เขากลับมัวแต่ง้อชู้ของเขา ทั้งๆ ที่เขาแค่มองดูแวบหนึ่งก็จะเห็น แต่เขากลับไม่สนใจเวินอี่ถงสุดจะทน ตบหน้าเขาอย่างแรง พร้อมอวยพรให้เขากับชู้ของรักกันยืนยาว แล้วเธอก็หันหลังสมัครเข้ากลุ่มวิจัยลับเฉพาะ ลบข้อมูลประจำตัวทั้งหมด รวมถึงความสัมพันธ์การแต่งงานกับเขาด้วย! ก่อนจากไป เธอยังมอบของขวัญชิ้นใหญ่ให้เขาอีกด้วยเมื่อถึงเวลาที่จะเข้ากลุ่ม เวินอี่ถงก็หายตัวไป บริษัทของเจียงยวี่เหิงประสบปัญหาล้มละลาย เขาจึงออกตามหาเธอด้วยทุกวิถีทาง แต่สิ่งที่ได้รับกลับเป็นใบมรณบัตรที่ต้องสงสัยเขาสติแตก “ฉันไม่เชื่อ ฉันไม่ยอมรับ!”เมื่อพบกันอีกครั้ง เจียงยวี่เหิงต้องตกใจที่พบว่าเวินอี่ถงเปลี่ยนตัวตนใหม่แล้ว โดยข้างกายมีผู้มีอำนาจที่เขาต้องยอมก้มหัวให้เขาอ้อนวอนอย่างสิ้นหวัง “ถงถง ผมผิดไปแล้ว คุณกลับมาเถอะ!”เวินอี่ถงเพียงยิ้มยักคิ้ว จับแขนของผู้มีอำนาจข้างๆ “น่าเสียดาย ตอนนี้ฉันอยู่ในระดับที่นายไม่อาจเอื้อมถึงแล้ว”
กลางวันอ่อนหวาน กลางคืนร้อนแรง นี่คือคำที่ลู่เยียนจือใช้เพื่อบรรยายถึงเธอ แต่หานเวยบอกว่าตัวเองมีชีวิตอยู่ไม่ถึงครึ่งปี ลู่เยียนจือกลับไม่ลังเลที่จะขอหย่ากับสือเนี่ยน “แค่ปลอบใจเธอไปก่อน ครึ่งปีข้างหน้าเราค่อยแต่งงานใหม่” เขาคิดว่าสือเนี่ยนจะรออยู่ที่เดิมตลอด แต่เธอได้ตาสว่างแล้ว น้ำตาแห้งสนิท หัวใจสือเนี่ยนก็แตกสลายไปแล้วด้วย การหย่าปลอมๆ สุดท้ายกลายเป็นจริง ทำแท้งลูก เริ่มต้นชีวิตใหม่ สือเนี่ยนจากไปโดยไม่หันกลับมาอีก แต่ลู่เยียนจือกลับเสียสติ ต่อมา ได้ยินว่าคุณชายลู่ผู้มีอิทธิพลนั้นก็อยู่นิ่งๆ ต่อไปไม่ได้ ขับรถเมอร์เซเดส-เบนซ์ไล่ตามเธออย่างบ้าคลั่ง เพียงเพื่อขอให้เธอเหลือบมองเขาอีกครั้ง...
ชีวิตแต่งงานของฉันพังทลายลงในงานกาลาการกุศลที่ฉันเป็นคนจัดขึ้นมาเองกับมือ วินาทีหนึ่ง ฉันคือภรรยาผู้มีความสุขและกำลังตั้งครรภ์ของเก้า สุวรรณกิจ เจ้าพ่อวงการเทคโนโลยี วินาทีต่อมา หน้าจอโทรศัพท์ของนักข่าวคนหนึ่งก็ประกาศให้โลกรู้ว่าเขากับพราว นิธิวัฒน์ รักแรกในวัยเด็กของเขา กำลังจะมีลูกด้วยกัน ฉันมองข้ามห้องไป เห็นพวกเขาสองคนยืนอยู่ด้วยกัน มือของเก้าวางอยู่บนท้องของพราว นี่ไม่ใช่แค่การนอกใจ แต่มันคือการประกาศต่อสาธารณะที่ลบตัวตนของฉันและลูกในท้องของเราให้หายไป เพื่อปกป้องการเปิดขายหุ้น IPO มูลค่าหลายหมื่นล้านของบริษัท เก้า แม่ของเขา หรือแม้กระทั่งพ่อแม่บุญธรรมของฉันเอง ก็ร่วมมือกันหักหลังฉัน พวกเขาย้ายพราวเข้ามาอยู่ในบ้านของเรา บนเตียงของฉัน ปฏิบัติกับเธอราวกับเป็นราชินี ในขณะที่ฉันกลายเป็นนักโทษ พวกเขาตราหน้าว่าฉันเป็นคนสติไม่ดี เป็นภัยต่อภาพลักษณ์ของครอบครัว พวกเขาใส่ร้ายว่าฉันนอกใจ และกล่าวหาว่าลูกในท้องของฉันไม่ใช่ลูกของเขา คำสั่งสุดท้ายนั้นโหดร้ายเกินกว่าจะคิดฝัน...ให้ฉันไปทำแท้ง พวกเขาขังฉันไว้ในห้องและนัดวันผ่าตัดเรียบร้อย พร้อมขู่ว่าจะลากฉันไปที่นั่นถ้าฉันขัดขืน แต่พวกเขาทำพลาดไปอย่างหนึ่ง... พวกเขายอมคืนโทรศัพท์ให้ฉันเพื่อหวังจะปิดปากฉันไว้ ฉันแสร้งทำเป็นยอมแพ้ แล้วใช้โอกาสสุดท้ายโทรออกไปยังเบอร์ที่ฉันเก็บซ่อนไว้มานานหลายปี... เบอร์โทรศัพท์ของพ่อผู้ให้กำเนิดของฉัน อนันต์ ธีรวงศ์ ประมุขของตระกูลที่ทรงอิทธิพลมากพอที่จะเผาโลกทั้งใบของสามีฉันให้มอดไหม้เป็นจุณได้
© 2018-now MeghaBook
บนสุด
GOOGLE PLAY