ดาวน์โหลดแอป ฮิต
หน้าแรก / โรแมนติก / ซีรีย์ รักต่างวัย เสน่หาหญ้าอ่อน,เสน่หาโคแก่
ซีรีย์ รักต่างวัย  เสน่หาหญ้าอ่อน,เสน่หาโคแก่

ซีรีย์ รักต่างวัย เสน่หาหญ้าอ่อน,เสน่หาโคแก่

5.0
37 บท
2.7K ชม
อ่านเลย

ซีรีย์รักต่างวัย เรื่องของความรักที่ไม่อาจหักห้าม แม้วัยต่างกันแต่หัวใจเร่าร้อนอยู่ด้วยกัน เสน่หาหญ้าอ่อน: มีนา หรือมีน สาวน้อยวัย 19 ต้องเข้าไปพัวพันธุรกิจของเหมืองนิลดีที่มี อรรคพล หนุ่มใหญ่ใจดีเป็นเจ้าของ เมื่อญาติของเธอทุจริต เธอจึงถูกใช้เป็นเครื่องมือ แต่จะเป็นไรไปล่ะ เมื่อเธอก็ยินยอมพร้อมใจอยู่แล้ว เสน่หาโคแก่: พฆัคฆ์หรือเสือ นักธุรกิจพันล้าน หนีรักเข้าป่า จนเกือบเอาชีวิตไม่รอด ถ้าไม่ได้ชาวบ้านและเด็กสาวที่ชื่อ แป้งร่ำช่วยเอาไว้ และนั่นเป็นที่มาของโคแก่ที่เล็งหญ้าอ่อนไว้

สารบัญ

บทที่ 1 ep1

เสน่หาหญ้าอ่อน : พันตะวัน

รถโดยสารคันยาวจอดพรืดที่ทางเข้าหน้าเหมืองแห่งหนึ่ง เด็กสาวคนหนึ่งถือกระเป๋าเป้ใบโตกระโดดลงมา ก่อนที่รถคันดังกล่าวจะเคลื่อนออกไปโดยทิ้งฝุ่นควันคละคลุ้งไปหมด เธอโบกมือปัดควันท่อไอเสียท่อรถยนต์และฝุ่นแดงๆ ที่กระจายฟุ้งออกให้พ้นใบหน้าที่เลอะมอมไปด้วยเหงื่อไคล สายตาเหลือบเหลียวมองหาคนที่รู้จักที่ว่าจะมารับ แต่ไร้วี่แวว

“จะหลอกกันอีกหรือไงนะ”

เธอชะเง้อไปตามทางเล็กๆ ดินลูกรังแห้งกรังที่ไม่มีรถผ่าน หน้าทางเข้าเขียนชัดเจนว่า “ทางเข้าเหมืองนิลดี” หญิงสาวยกนาฬิการาคาถูกที่ผูกกับข้อมือลำเรียวขึ้นดู อีก 5 นาทีบ่ายโมงเธอมาสายไป 55 นาที มิน่าเล่าเขาถึงไม่รอ

หญิงสาวมองไปรอบตัวอย่างหวาดๆ รอบข้างเป็นไร่มันสำปะหลังที่แทบจะมองไม่เห็นบ้านเรือน หลังไร่มันสำปะหลังออกไปอีกไกลตามเส้นทางลูกรัง มองเห็นเนินเขาอยู่ลิบๆ ถ้าเธอเดาไม่ผิด นั่นคงจะเป็นที่ตั้งของเหมืองนิลดี แน่นอนว่าหญิงสาวจะไม่เดินเข้าไปแน่ๆ เพราะท่ามกลางอากาศที่ร้อนจัดอย่างเมืองไทย

เธอคงเดินเข้าไปไม่ถึงกิโลเมตรก็คงเป็นลมสลบอยู่ข้างทางเป็นแน่ คิดๆ ไปก็โมโหรถโดยสารประจำทาง ที่โอ้เอ้อืดอาด แถมยังวิ่งช้ายังกับเต่าคลานจนทำให้เธอมาไม่ตรงกับเวลานัด คิดไปคิดว่าหญิงสาวก็พาลไปถึงคนนัดว่ารู้ทั้งรู้ว่าหลานสาวจะมาหา เหตุใดจึงไม่รอ รู้ทั้งรู้ว่าเธอ ไม่มีที่พึ่งอีกแล้ว

ในขณะที่เธอหันรีหันขวางว่าจะตัดสินใจทำยังไงดีกับชีวิต รถจิ๊บคนเก่าที่มีชายหนุ่มผิวคร้ามเข้มสวมหมวกคาวบอยปีกกว้างขับเข้ามาจอดใกล้ๆ ฝุ่นกระจายอยู่รอบตัวเธออีกครั้ง หญิงสาวรีบยกมือปาดเหงื่อที่เลอะไปด้วยฝุ่นออก ทำให้ใบหน้าขะมุกขะมอมไปกันใหญ่

“จะไปไหนเหรอ?”

เสียงห้ามทรงอำนาจตะโกนถามมาอย่างใจดี

“จะเข้าไปในเหมืองนิลดีค่ะ มีนขอไปด้วยได้ไหมคะลุง”

“ขึ้นมาสิ”

คำตอบง่ายๆ นั้นทำให้หญิงสาวยิ้มกว้างแล้วกระโดดขึ้นรถทันที

“มีนชื่อมีน หรือมีนาค่ะ พ่อบอกว่าเกิดเดือนมีนาเลยตั้งชื่อนี้ ลุงทำงานที่เหมืองหรือคะ แล้วลุงชื่ออะไร?”

พอขึ้นรถได้ หญิงสาวก็ชวนคุยทันทีตามประสาเด็กร่าเริงและอยู่ตัวคนเดียวจนต้องอาศัยการเข้าหาผู้ใหญ่ให้ได้รับความเมตตาเพื่อความอยู่รอดของตัวเอง

“ฉันชื่ออาร์ม”

เขาตอบสั้นๆ ยิ้มมุมปากนิดๆ ทำให้ใบหน้าที่โผล่พ้นหมวกมาครึ่งๆ นั้นดูดีจนน่าสนใจ

“จะเข้าไปในเหมืองทำไมหรือ?”

ชายหนุ่มถามอย่างใจดี

“ไปขออาศัยน้าชบาอยู่ค่ะ”

มีนาอ้อมแอ้มตอบไปอย่างไม่เต็มปากเต็มคำ ไม่รู้ว่าจะบอกความจริงชายหนุ่มอย่างไรดี เพราะการมาอยู่กับน้าชบา มันมีเงื่อนไขที่ดูพิลึกพิลั่น เกินกว่าเด็กสาวคนหนึ่งจะเดินทางมา

“แล้วนี่เดินทางมาจากไหน”

“มีนอยู่กรุงเทพฯค่ะ พอพ่อตาย แม่มีสามีใหม่ มีนอยู่กับย่า นี่ย่าก็เพิ่งตายไป พอไปอยู่แม่ พ่อเลี้ยงก็ทำท่าจะเข้าหา น้าชบารู้เข้าเลยให้หนูมาอยู่ด้วย”

หญิงสาวเล่ายาว เหมือนระบายความในใจ อีกอย่างชายหนุ่มที่ขับรถอยู่นี้ก็ดูเป็นผู้ใหญ่ใจดีรับฟังเธออย่างไม่รำคาญ

“จบอะไรมาล่ะ”

เสียงนั้นเจือไปด้วยความเวทนา

“มีนจบบัญชีมาค่ะ อยากเรียนต่อ แต่ไม่มีใครส่งแล้ว จะออกมาอยู่เอง ส่งตัวเองเรียน ไปสมัครงานเสิร์ฟ ก็ฟาดขี้เมาที่มันจับก้นจนหัวแตก เจ้าของร้านก็เลยไล่ออก”

“อ้อ..”

น้ำเสียงนั้นเจือด้วยเสียงหัวเราะเบาๆ

“แล้วนี่นัดชบาไว้กี่โมงล่ะ เขาไม่ได้บอกหรือว่าทางเข้าเหมืองมันไกล”

“บอกค่ะ น้าบอกว่าจะขี่มอเตอร์ไซค์มารับ แต่ว่านัดไว้ตอนเที่ยง ไอ้รถโดยสารนั่นแหละ มันช้าจนเลยเวลา น้าชบาเลยไม่ได้อยู่รอ”

ด้วยความซื่อ ตรงไปตรงมาของเด็กสาวที่อยู่ข้างๆ ถามอะไรตอบหมด ตอบเกินกว่าที่อยากรู้ ทำให้เขารู้สึกเอ็นดูขึ้นมา ลักษณะท่าทางก็ปราดเปรียวคล่องแคล่ว นี่คงยังไม่รู้ว่าใบหน้าเขลอะเลอะไปด้วยฝุ่นเป็นคราบๆ ยิ่งมานั่งโกรกลมบนรถจิ๊ป คราบไคลค่อยๆ แห้งลง เหลือเป็นร่องรอยชัดเจน

“ลุงยังไม่ได้บอกมีนเลยว่า ลุงทำงานอะไรที่เหมืองนี้หรือคะ ลุงฝากงานให้มีนได้ไหม? มีนไม่ทำอะไรอย่างที่น้าชบาบอกเลยค่ะ”

น้ำเสียงเธออ้อนเต็มที่ ครั้งนี้เล่นเอาชายหนุ่มยิ้มกว้างขึ้นมาทันที

“ฉันก็ทำหลายอย่างนะ เยอะแยะมากมาย เพราะงานมันมีให้ทำอยู่ตลอดเวลา”

“เจ้าของเหมืองใช้งานลุงหนักขนาดนั้นเหลือหรือคะ?”

หญิงสาวนึกสยองในใจ

“จะว่าหนักก็หนัก เพราะเวลาคนอื่นพัก ฉันก็แทบจะไม่ได้พัก”

“โอ๊ย ตายแล้ว เจ้านายลุงนี่ใจร้ายจัง ลุงแก่ขนาดนี้ยังใช้งานแทบไม่ได้พักเลยเหรอ?”

อ่านต่อ
img ไปดูความคิดเห็นเพิ่มเติมที่แอป
ดาวน์โหลดแอป
icon APP STORE
icon GOOGLE PLAY