มนตราพญามาร - บ้านไร่ตะวันฉายของตฤณพบ ต้องต้อนรับผู้หญิง 2 คน คือ ไอรดา และปิยฉัตร ทั้งคู่ มีคำถามต่อเขาถึงเรื่องราวในอดีตที่น่าสงสัย แต่ตฤณภพก็ใช้ความใคร่ปะปนไปกับความรักจนสยบเด็กสาวทั้งคู่ได้
มนตราพญามาร - บ้านไร่ตะวันฉายของตฤณพบ ต้องต้อนรับผู้หญิง 2 คน คือ ไอรดา และปิยฉัตร ทั้งคู่ มีคำถามต่อเขาถึงเรื่องราวในอดีตที่น่าสงสัย แต่ตฤณภพก็ใช้ความใคร่ปะปนไปกับความรักจนสยบเด็กสาวทั้งคู่ได้
แสงแดดร้อนจัดจ้า ส่องสาดมาริมทางถนนลูกรังที่ไกลสุดลูกหูลูกตา สองข้างทางมีเพียงไร่ข้าวโพดที่สูงท่วมหัว เท้าเรียวเล็กกำลังก้าวยาวๆ ด้วยความเร่งรีบ เพื่อให้ทันเวลาก่อนที่ตะวันจะชิงพลบ เธอยังไม่รู้แน่ว่า คนที่เธอตามหาอยู่นั้นจะมีตัวตนอยู่หรือไม่ แต่เขาก็คือความหวังของเธอ เป็นความหวังที่เหลืออยู่เพียงน้อยนิดที่เธอต้องไขว่คว้าไว้ หนึ่งชั่วโมงก่อนหน้านี้
ไอรดาถูกปล่อยทิ้งไว้ที่ริมทางถนนใหญ่พร้อมกระเป๋าเป้ใบเขื่อง กระเป๋ารถบอกอย่างใจดีว่า ไม่มีรถเข้าไปภายในไร่ตะวันฉาย แต่ถ้ารออยู่จะมีรถจากฟาร์มผ่านไปมาเสมอ แต่ไอรดาไม่ยอมรอ เธอตัดสินใจเดินเข้ามา แม้ว่าหนทางจะไกลนับ 10 กิโลเมตรก็ตาม
เสียงรถวิ่งตามหลังเข้ามาบีบแตรทักทาย เธอรับรู้ว่าคนชนบทล้วนมีน้ำใจ ไอรดาหยุดยืนอยู่ริมทางถอดหมวกใบกว้างที่สวมไว้ออกมาถือแล้วยิ้มให้กับเจ้าของรถผู้ใจดี
“จะไปไหนครับ แดดร้อนเปรี้ยงอย่างนี้ ทำไมไม่รออยู่ร่มไม้”
เจ้าของรถกระบะคันเก่า ดับเครื่องรถที่ครางสนั่นก่อนจะชะโงกมาถามหญิงสาวที่ก้มลงมองหน้า ไอรดามองปราดเดียวก็รู้ว่ารถคันนี้ใช้งานมาอย่างโชกโชน สีดั้งเดิมของมันมองแทบไม่เห็น เพราะถูกแทนทีด้วยสีสนิมผุกร่อน ส่วนเจ้าของรถ อายุก็คงไม่ต่างจากรถสักเท่าไหร่
“ฉันจะไปไร่ตะวันฉายน่ะลุง รถประจำทางส่งฉันที่ปากซอยก็เลยต้องเดินเข้ามา”
“เอ๊าๆ ขึ้นมา แล้วลุงจะเลยไปส่งให้ ไร่คุณตฤณเขาอยู่ติดกันกับลุงนี่แหละ”
ลุงใจดีเชื้อเชิญให้เด็กสาวคราวหลานขึ้นรถด้วยไมตรี หญิงสาวเหวี่ยงเป้ขึ้นหลังรถแล้วรีบเปิดประตูขึ้นไปนั่งข้าง ยิ้มแก้มแทบปริด้วยความดีใจเพราะขาที่ย่ำเดินผ่านเปลวแดดล้าจนแทบจะทรุดอยู่แล้ว
“จะไปหาใครที่ไร่เหรออีหนู”
ลุงติดเครื่องยนต์ครางกระหึ่ม ก่อนกระตุกเครื่องยนต์แล้วเคลื่อนออกไปข้างหน้าอย่างช้า ๆ
“ฉันมาหาแม่ค่ะ พ่อสั่งเสียไว้ก่อนตายว่า ถ้าฉันอยากเจอแม่ให้มาที่ไร่ตะวันฉาย แม่อยู่ที่นี่”
ไอรดาเล่าด้วยรอยยิ้มแม้แววตาจะดูหม่นเศร้าเมื่อกล่าวถึงพ่อ
“เออ..แล้วแม่ชื่ออะไรล่ะเผื่อลุงจะรู้จัก เราด้วยชื่ออะไร ลุงชื่อสิทธิ์ เรียกลุงสิทธิ์ก็ได้”
“ฉันชื่อไอรดาจ๊ะ แม่ฉันชื่ออินทิรา ลุงสิทธิ์รู้จักไหมจ๊ะ”
“เอ....ลุงไม่คุ้นเลยนะ แต่เอาเถอะถ้าไปถึงไร่ตะวันฉายก็คงรู้เองแหละ”
ลุงสิทธิ์ขมวดคิ้ว ไม่อยากทำลายความหวังของเด็กสาว เพราะเขาเองก็คุ้นเคยอยู่กับเจ้าของไร่ตะวันฉายมานาน แต่คนที่ชื่อ อินทิรา เขาเชื่อว่าเขาไม่เคยได้ยินชื่อเลย แต่ไม่แน่ แม่ของเด็กสาวคนนี้อาจจะเปลี่ยนชื่อมาเป็นคนงานในไร่ของตฤณภพก็ได้
ลุงสิทธิ์ขับรถเลยไปส่งไอรดาที่ไร่ตะวันฉาย หลายครั้งที่เขาลอบมองใบหน้าของเด็กสาวเหมือนกับคุ้นเคยว่าเคยเห็นใบหน้าแบบนี้ที่ไหนมาก่อน แววตาสดใส จมูกโด่งรั้น ริมฝีบางได้รูปและแดงเรื่ออย่างเป็นธรรมชาติ ผมยาวดำขลับผูกเปียไว้หลวม ๆ ทำให้เธอน่าจะดูเด็กกว่าอายุจริง
แต่คนที่เขาเคยคุ้นอายุมากกว่านี้ แต่ผู้หญิงคนนั้น ไม่รู้ว่าชื่ออินทิรา หรือไม่ ที่สำคัญเธอไม่ได้อยู่ที่ไร่ตะวันฉายแล้ว
“ขอบคุณมากลุงมากนะคะที่มาส่ง”
ไอรดายกมือไหว้อย่างนอบน้อมแววตาเต็มไปด้วยความหวัง
“หนูไอ ถ้าไม่เจอคนที่รู้จัก หนูจะทำยังไง”
ลุงสิทธิ์อดเป็นห่วงไม่ได้ หรือเขาควรจะรอให้เด็กสาวคนนี้ถามคนในไร่ก่อน ถ้าไม่เจอจะทำยังไง หรือจะให้เด็กคนนี้ไปพักอยู่ที่บ้านเขาสักคืนก่อนส่งกลับ
“ต้องเจอซิคะลุง พ่อไอไม่เคยโกหก พ่อบอกว่าแม่อยู่ที่นี่”
“แล้วถ้าไม่เจอล่ะ”
ลุงสิทธ์ย้ำคำเดิม
“ถ้าไม่เจอ....ไอก็กลับบ้าน”
ไอรดาบอกง่าย ๆ ราวกับว่า จากไร่ตะวันฉายไปตัวเมืองมีรถรับส่งอย่างนั้น
ลุงสิทธิ์ไม่ถามเด็กสาวอีกแล้ว เขาเปิดประตูรถออกมาแล้วสอดส่ายสายตามองเข้าไปในตัวบ้าน ก่อนจะตะโกนเรียกแม่บ้านด้วยความคุ้นเคย ชั่วครู่ร่างท้วมของสาววัยกลางคนก็โผล่มาจากด้านหลังตัวเรือน
“พี่สิทธิ์ มีอะไรตะโกนเรียกโวยวายอยู่ได้”
“คุณคนนี้ เขามาตามหาแม่เขาที่ไร่ตะวันฉาย ฉันเองก็ไม่รู้จัก เอ็งพอจะรู้จักบ้างไหม”
“ชื่ออะไรละคะ แม่ของคุณ”
ป้านุ่มหันมาถามเด็กสาวที่ยืนอยู่ข้างลุงสิทธิ์ ไอรดายกมือไหว้ทันทีที่ป้านุ่มหันมาถาม
“แม่ของไอ ชื่ออินทิราค่ะ พ่อบอกว่า แม่อยู่ที่ไร่ตะวันฉาย”
ป้านุ่มชะงักไปเล็กน้อย ก่อนจะหันไปยิ้มให้ลุงสิทธิ์
“เอ่อ....พี่สิทธิ์กลับไปก่อนเถอะ ฉันเองก็ต้องถามคุณตฤณภพ ไม่ต้องห่วงเด็กคนนี้หรอก ยังไงคืนนี้ฉันจะให้นอนกับฉันก่อน”
“หมายความว่ายังไงคะป้า ป้าไม่รู้จักแม่ของไอหรือคะ”
“ป้าไม่แน่ใจค่ะ ไว้รอถามคุณตฤณเธอก็แล้วกันนะคะ”
ป้านุ่มตัดบท ลุงสิทธิ์เองก็สงสัย แต่เมื่อมองตากับนางนุ่ม เพื่อนบ้านรุ่นน้องก็สงบปากสงบคำ ไว้โอกาสหน้าเขาคงจะรู้ว่า..เกิดอะไรขึ้น
“ถ้าอย่างนั้น ฉันฝากด้วยนะ”
ลุงสิทธิ์ขยับก้าวขึ้นรถ ส่งยิ้มให้กับไอรดาที่ยกมือไหว้ลาอย่างรู้มารยาท พรุ่งนี้เขาจะลองแวะมาหาเจ้าของไร่เสียหน่อยในฐานะคนคุ้นเคยกัน หรืออีกนัยหนึ่งเขาอยากรู้ว่า อินทิราที่เด็กสาวคนนี้บอกว่าเป็นแม่...เธอจะใช่ผู้หญิงคนนั้นหรือเปล่า
***************
เพลิงรักไฟราคา เป็นซีรีย์ของคุณนายและพลทหาร คุณนายผู้พัน - สิชล สาวใหญ่ที่ยังมีไฟราคะอยู่เต็มเปี่ยม เมื่อถูกทอดทิ้งเธอจึงทำในสิ่งที่ผิดพลาด แล้วผู้พัน สามีของเธอจะตัดสินใจอย่างในเรื่องนี้? พลทหารอาสา - นายยอด ทหารเกณฑ์อาสาตัวแสบที่ชอบหว่านเสน่ห์ให้กับหญิงสาว ทำให้เขาไม่เคยขาดแคลนความใคร่ แต่ในเรื่องของความรัก เขาจะสมหวังหรือไม่? โชคชะตาที่เขาเลือกเท่านั้นที่จะตอบได้
ซีรีย์รักต่างวัย เรื่องของความรักที่ไม่อาจหักห้าม แม้วัยต่างกันแต่หัวใจเร่าร้อนอยู่ด้วยกัน เสน่หาหญ้าอ่อน: มีนา หรือมีน สาวน้อยวัย 19 ต้องเข้าไปพัวพันธุรกิจของเหมืองนิลดีที่มี อรรคพล หนุ่มใหญ่ใจดีเป็นเจ้าของ เมื่อญาติของเธอทุจริต เธอจึงถูกใช้เป็นเครื่องมือ แต่จะเป็นไรไปล่ะ เมื่อเธอก็ยินยอมพร้อมใจอยู่แล้ว เสน่หาโคแก่: พฆัคฆ์หรือเสือ นักธุรกิจพันล้าน หนีรักเข้าป่า จนเกือบเอาชีวิตไม่รอด ถ้าไม่ได้ชาวบ้านและเด็กสาวที่ชื่อ แป้งร่ำช่วยเอาไว้ และนั่นเป็นที่มาของโคแก่ที่เล็งหญ้าอ่อนไว้
ซีรีย์พ่อเลี้ยง สองเรื่องราว สองคู่ ระหว่างพ่อเลี้ยงที่แตกต่างความคิดกันอย่างสิ้นเชิง แต่มีสิ่งหนึ่งที่พวกเขาเหมือนกันคือความรักให้คนที่ชื่อว่าเป็นลูกเลี้ยง จำเลยพ่อเลี้ยง /พฤศตะวัน - เมื่อหญิงสาวต้องกลายเป็นเครื่องมือการติดตามแม่ของเธอ จากชายหนุ่มที่เคยรักแม่ แต่...เสน่ห์ของจำเลยอย่างเธอ พ่อเลี้ยงหรือจะอดใจไหว พ่อเลี้ยงบำเรอรัก/ พฤศตะวัน - วิชนี เดินทางกลับมาจากต่างประเทศ เพื่อทวงมรดกของแม่คืนจากพ่อเลี้ยง ทว่า พ่อเลี้ยงที่เธอนึกเกลียดเขามาตลอดนั้นว่าแย่งแม่ของเธอไปจากพ่อ กลับกลายเป็นแค่ตัวหลอก และเป็นผู้ปกป้องเธอมาตลอด
ซีรีย์ดอกไม้สวาท ความแตกต่างคือความงาม ดอกไม้ 2 ชนิดที่ใช้ชีวิตแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง เกสรดอกชู้ /พันตะวัน - ธีธัช หนุ่มหล่อผู้มีความสามารถกลับมาเมืองไทยกะทันหัน หลังจากแม่เสียชีวิต ต้นเหตุมาจากแม่ลูกคู่หนึ่ง ซึ่งเขาจะต้องเอาคืนให้ได้ และอันดาคือเหยื่อในความแค้นครั้งนี้ ผกากลีบทอง /พันตะวัน - บุหงาและอาทิตย์ ต้องแต่งงานตามความต้องการของผู้ใหญ่ แต่เส้นทางความรักของคนทั้งคู่ ต่างมีสิ่งที่ต้องปกปิดกันและกัน บุหงาสาวสวยเสนห์แรงจึงต้องเผชิญเรื่องรักในทิศทางที่เธอไม่อาจควบคุม
ซีรีย์บาป 2 เรื่อง 2 รส กับความรักที่ปนเปไปด้วยความใคร่และความรู้สึกผิด บาปหวาน / พฤศตะวัน - ผิดไหม? ที่เธอรักพ่อเลี้ยง สามีใหม่ของแม่ที่ตายไปนานแล้ว แต่เธอจะทำอย่างไรดี ในเมื่อพ่อเลี้ยงของเธอ ยังคงรักแม่ของเธอโดยไม่มีทีท่าว่าจะลืม บาปสวาท /พันตะวัน - เมื่อความใคร่เข้ายึดครองการใช้ชีวิต คู่แต่งงานที่ต่างก็หมดรักกัน จึงต้องหาทางออกเพื่อให้ตัวเองสมประโยชน์
ไฟปรารถนา เพลิงอาวุธ - อาวุธ เศรษฐีเจ้าของบ่อนคาสิโนและรีสอร์ตหรูบนเกาะส่วนตัว จำต้องยอมรับ แองจี้ หลานสาวของลูกจ้างคนเก่าแก่เข้ามาทำงานในอาณาจักรของเขาโดยไม่เต็มใจนัก เพราะทันทีที่เห็นหน้าเธอ เขาก็รู้ทันทีว่า เขาจะไม่เป็นสมภารกินไก่วัดเด็ดขาด แต่เขาจะทำได้หรือ?
เธอถูกบังคับแต่งเข้าตระกูลเสิ่น ทุกคนต่างก็คาดหวังว่าเย่ชิงซีจะสามารถให้กำหนดลูกของคุณชายเสิ่น เสิ่นเซียวเหยาได้ ซึ่งขณะนี้กำลังอยู่ในอาการหมดสติ เดิมที่เธอคิดว่าเธอคงจะต้องอยู่เป็นหม้ายไปแบบนี้ตลอดชีวิตนี้แล้ว แต่ไม่คิดว่าสามีเจ้าชายนิทราของเธอกลับฟื้นขึ้นมาได้! ชายหนุ่มลืมตาขึ้น จ้องมองไปยังเธอด้วยสายตาที่เย็นชา "คุณเป็นใคร?" "ฉันเป็นภรรยาของคุณ..." เสิ่นเซียวเหยามีสีหน้างุนงง "ทำไมผมถึงจำไม่ได้ว่าผมมีภรรยาแล้ว ผมไม่ยอมรับการแต่งงานนี้ พรุ่งนี้ผมจะให้ทนายมาจัดการเรื่องหย่า" ถ้าไม่ใช่เพราะคนในตระกูลเสิ่นเข้ามาหยุดเขาไว้ เธอคงจะกลายเป็นภรรยามหาเศรษฐีที่โดนทิ้งในวันที่สองหลังจากการแต่งงานไปแล้ว ต่อมาเธอตั้งครรภ์และวางแผนว่าจะออกไปจากตระกูลเสิ่นอย่างเงียบๆ แต่ชายหนุ่มกลับไม่ยอมปล่อยเธอไป เย่ชิงซียืนยัน"เสิ่นเซียวเหยา คุณรังเกียจฉันมากนักไม่ใช่เหรอ ฉันต้องการหย่า!" เขาลดท่าทีที่เย่อหยิ่งมาโดยตลอดลงและเข้าไปกอดเธอไว้ในอ้อมแขน "ในเมื่อคุณแต่งงานกับผมแล้ว คุณก็เป็นคนของผม คิดจะหย่างั้นเหรอไม่มีทางน่ะ!"
คำโปรย : .....ใครจะไปคิด! ว่าไก่ย่างเพียงไม้เดียว มันจะทำให้ชีวิตของเธอถึงจุดจบ! และนำพาเธอย้อนเวลาไปเกิดใหม่ในร่างของคนที่อยู่ในยุคประวัติศาสตร์ และที่สำคัญ เธอได้สามีเป็นของแถม! **** อารัมภบท : .....เรื่องราวของนักศึกษาสาวที่ชีวิตพลิกผันอย่างไม่คาดฝัน เมื่อเธอหมดลมหายใจเพราะไก่ย่างเพียงไม้เดียว! แต่เธอกลับได้ย้อนเวลาเกิดใหม่ในร่างของลูกสาวเจ้าพระยาที่อยู่ในยุคก่อน แถมร่างนั้นก็ยังมีสามีแล้ว แต่เป็นสามีแสนจะเย็นชา ที่ไม่เคยสนใจหรือใส่ใจให้ความรักกับภรรยาที่เป็นเจ้าของร่างเดิมเลย แล้วใครสน? สำหรับเธอ คิดเพียงว่าได้มาเกิดใหม่อีกครั้ง ก็ดีแค่ไหนแล้ว ใครจะไม่รักก็ช่างเขาสิ ..โนสน ..โนแคร์จ้า แต่ทว่า! ยิ่งเธอไม่สนใจเขามากเท่าไหร่ เขาก็ยิ่งหันกลับมาสนใจเธอมากขึ้นเรื่อยๆ เพราะความแปลกใหม่ของเธอทำให้เขารู้สึกตื่นเต้นและประหลาดใจในเวลาเดียวกัน จนกระทั่งคนที่เคยเย็นชามาตลอด จู่ๆ ก็กลายเป็นคนคลั่งรักในที่สุด.. #ตัวละครหลัก : *พระยาพิพัฒน์พงศ์ หรือ เจ้าคุณพิพัฒน์ อายุ 36 ปี มีบรรดาศักดิ์เป็นขุนนางระดับสูง รูปหน้าหล่อขั้นเทพ ฉลาด สุขุมรอบคอบ เงียบขรึม มีเสน่ห์ ผิวขาว รูปร่างกำยำ * จันทร์วรา อุษาวิบูลย์ หรือ เจ้าจันทร์ อายุ 21 ปี นักศึกษาปี 4 คณะสถาปัตยกรรมศาสตร์ สาขาออกแบบ ภายใน สวยหวาน ร่าเริง กล้าพูดกล้าทำ ตากลมโต ปากจิ้มลิ้ม ผิวขาว รูปร่างผอมเพียว อกอวบอิ่ม _____________________ นิยายเรื่องนี้ สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ. 2537 ฉบับแก้ไขเพิ่มเติม ห้ามทำการคัดลอด เลียนแบบ หรือดัดแปลงเนื้อหาส่วน ใดส่วนหนึ่งของงานเขียนนี้ รวมทั้งการจัดเก็บ ถ่ายทอด บันทึก ถ่ายภาพ ไม่ว่ารูปแบบหรือวิธีการใดๆ ในกระบวนการอิเล็กทรอนิกส์ เว้นแต่จะได้รับอนุญาตจากเจ้าของลิขสิทธิ์เท่านั้น ผู้เขียน : รดามณีนัฐฐ์ ภาพปก : Onlyboy ปรับแต่งภาพปก : Dayny_white ปกอิมเมจ : เยเรมีย์ ________💫________
ทีปต์อุทานเบาๆ กับภาพที่เห็น… มาลิลล์กำลังนอนหงายอยู่บนเตียง ในสภาพเปลือยเปล่าล่อนจ้อน โดยมีหมอนสีขาวสองใบรองไว้ที่แผ่นหลัง ทำให้สองเต้าคัพเอฟอวบใหญ่มหึมา นูนเด่นอวดสายตาของทีปต์ และสิ่งที่ทำเอาเลือดกำเดาของทีปต์แทบสาดทะลักออกมา ก็คือของดีที่กำลังเปิดเปลือยอยู่ระหว่างเข่าสองข้างตั้งชัน มือข้างหนึ่งจับกล้วยหอมดุนดันเข้าออกเป็นจังหวะ “อ่า… ลุงทีปต์จ๋า กระแทกหนูเถอะค่ะ… อูย… ของลุงใหญ่เหลือเกิน… ซี้ดดดด… เห็นแล้วอยากสุดๆ” มาลิลล์หลับตาพริ้ม…
นางเคยมอบความรัก ความภักดี ให้เขาด้วยความจริงใจ แต่เขากลับตอบแทนนางด้วยการทรยศ หักหลัง สกุลของนางต้องล่มสลาย ยามที่สวรรค์มอบโอกาสให้นางได้หวนคืนชะตา นางจึงตั้งมั่นไม่ขอหวนกลับไปยุ่งเกี่ยวพัวพันกับเขาอีก เพียงแต่นางพยายามหลีกหนี คนหน้าหนากลับพยายามไล่ตาม ใช้ความเจ้าเล่ห์ทั้งหลอกล่อบีบคั้นจนนางไร้หนทางหลีกหนี ในเมื่อมิอาจหลีกหนีเช่นนั้นครั้งนี้นางก็จะทำให้เขาได้รู้ว่า สตรีสกุลหลิวจะไม่ยอมโง่เขลาเป็นครั้งที่สอง "กู่เหว่ยหยวน ตลอดชีวิตของข้า สิ่งที่ข้าเสียใจที่สุด คือมอบใจให้บุรุษชั่วช้าเช่นเจ้า หากสวรรค์มีจริง ไม่ว่าจะกี่ภพชาติอย่าได้พบกันอีกเลย"
ตระกูลซูล่มสลาย จวนเจิ้นกั๋วทั้งตระกูลถูกประหารชีวิตในคืนเดียว ชาติก่อน… ซูเฉิงอิ้งถูกน้องสาวหลอกใช้ ถูกชายเจ้าชู้เล่นตลก ชาติก่อน… ซูเฉิงอิ้งใช้ชีวิตอย่างเจียมเนื้อเจียมตัวอยู่แคว้นเป่ยเหลียงสิบกว่าปี แต่กลับถูกกล่าวหาว่าคบคิดกับศัตรู คนทั้งแคว้นเซิ่งถังต่างก็ด่าทอยกใหญ่ ชาติก่อน… ซูเฉิงอิ้งต้องยืนมองน้องสาวกับรักแรกของตนสนิทสนมกัน ครองโลก ส่วนตัวเองกลับโดนประหารชีวิต เลือดสาดตะวัน เมื่อตื่นขึ้นอีกครั้ง… ซูเฉิงอิ้งถือดาบกลับมา ฟาดแรก… ตัดสายเลือด ฟันน้องสาวอกตัญญู ฟาดที่สอง… ตัดความรัก ฟันรักแรกที่หน้าเนื้อใจเสือ ฟาดที่สาม… ตัดคำพูด ฟันทุกเสียงนินทาของเป่ยเหลียงที่บิดเบือนความจริง ฟาดที่สี่… ตงฟางไป๋เยว่ “หรือว่าฮูหยินอยากจะฆ่าสามีผู้นี้ด้วยหรือ” ซูเฉิงอิ้ง“หุบปาก…”
© 2018-now MeghaBook
บนสุด