ต่ำศักดิ์ ไร้ค่าแล้วอย่างไร ในสายตาของนาง เขาคือยอดบุรุษผู้สง่างาม ความอัปยศที่เขาเคยได้รับ ความเจ็บช้ำที่เขาเคยต้องอดทน วันนี้นางจะทวงคืนให้เขาเอง "บุรุษของข้า ใครกล้าแตะต้องก็ลองดู"
ต่ำศักดิ์ ไร้ค่าแล้วอย่างไร ในสายตาของนาง เขาคือยอดบุรุษผู้สง่างาม ความอัปยศที่เขาเคยได้รับ ความเจ็บช้ำที่เขาเคยต้องอดทน วันนี้นางจะทวงคืนให้เขาเอง "บุรุษของข้า ใครกล้าแตะต้องก็ลองดู"
เผี๊ยะ! เสียงเนื้อปริแตกเพราะถูกแส้ฟาดลงมาที่ร่างกาย อวิ๋นหรงหยางกัดฟันข่มความเจ็บปวด หยัดกายลุกขึ้นช้า ๆ กลิ่นคาวโลหิตโชยมาจากแผ่นหลัง เขารับรู้ได้ถึงความอุ่นร้อน ทว่าไม่อาจเอื้อมมือไปเช็ดเลือดที่ไหลออกมาจากปากแผลของตนได้ ยังไม่ทันได้หยัดตัวลุกขึ้นเต็มความสูง แส้เส้นเดิมก็ตวัดลงมาอีกครั้ง
“ลูกแกะตัวน้อย วิ่งเร็วเข้า ฮ่า ๆ เจ้าเชลยต่ำต้อย ข้าบอกให้วิ่ง หากวันนี้เจ้าแพ้ ก็เตรียมตัวเป็นอาหารของเสี่ยวไกวไกวของข้าเสีย ถูกสัตว์เลี้ยงแสนรักของข้ากินเป็นอาหาร นับเป็นวาสนาของเชลยอย่างเจ้าแล้ว ฮ่า ๆ ”
เผี๊ยะ! เหมือนกับว่ายังสะใจไม่พอ แส้จากมือของบุรุษที่ส่งเสียงหัวเราะฟาดลงมาบนร่างกายของอวิ๋นหรงหยางครั้งแล้วครั้งเล่า องค์ชายตัวประกัน กำมือแน่น ดวงตาคมเหลือบมองคนตรงหน้าหมายจะจำใบหน้านี้ให้ฝังลึกเข้าสู่จิตใจอย่างไม่ลืมเลือน
ทว่าก่อนที่อีกฝ่ายจะรู้ตัวเขาก็หลุบเปลือกตาลง โน้มกายไปข้างหน้า จากนั้นก็ก้าวขาวิ่งออกไปอย่างรวดเร็ว เสียงหมาป่าที่เห่ากระโชกดังอยู่ข้างหน้า อีกเพียงชั่วอึดใจเดียวเขาก็จะวิ่งไปถึงมันแล้ว แต่ก่อนที่เท้าข้างซ้ายจะพ้นขาหน้าของหมาป่าตัวใหญ่ เชือกที่รัดลำตัวของเขาก็ถูกกระตุกจากด้านหลัง องค์ชายเชลยล้มคว่ำลงกับพื้น ฟันกรามขบเข้าหากันแทบแตกเป็นผุยผง มือกำหมัดแน่นจนเส้นเลือดปูดโปน ดวงตาเขาเต็มไปด้วยสีแดงฉาน แต่กระนั้นก็รีบหลับตาสูดลมหายใจเข้าลึกๆ จนร้าวไปทั้งทรวงอก
“ฮ่า ๆ ขาไร้ประโยชน์ของเจ้าไม่เอาไหน เหมือนเช่นแคว้นต้าอวี่ของเจ้าไม่มีผิด” เสียงหัวเราะขบขันดังไปทั่วทุ่งหญ้า ต่อให้ได้รับความอัปยศเพียงใด คนเช่นเขาก็ทำได้เพียงอดทน ทหารผู้หนึ่งฟาดแส้ลงมาอีกครั้ง ร่างกายที่กำลังจะลุกขึ้นก็ล้มลงไปที่เดิม
“ยังจะนอนอยู่อีก เจ้าคิดว่าสนามแห่งนี้เป็นตั่งคนงามหรืออย่างไร ข้าบอกให้ลุก!” อวิ๋นหรงหยางพยายามลุกขึ้น มีเพียงแค่ต้องอดทนเท่านั้น จึงจะอยู่รอด ชายหนุ่มเงยหน้ามองไปยังท้องฟ้า กัดฟันแน่นไม่ยอมแพ้ต่อโชคชะตา ความอัปยศเหล่านี้นับเป็นอันใดได้ หากเทียบกับเสด็จแม่ของเขาแล้ว แค่นี้ยังน้อยไปด้วยซ้ำ
‘เสด็จแม่ พระองค์สุขสบายดีหรือไม่ หยางหยางจะอดทน’
ใช่แล้วอวิ๋นหรงหยางเป็นเพียงองค์ชายเชลย ที่ถูกส่งมาเป็นตัวประกันเพื่อแลกกับความสงบสุขของแคว้นต้าอวี่ เขาเป็นเพียงเชลยไร้ค่าสำหรับแคว้นเซียนเป่ย ไม่ว่าจะถูกหยามเกียรติเพียงใด ก็ทำได้เพียงอดทนเท่านั้น เสด็จแม่เสียสละตนเองเพื่อให้เขาเติบโต เขาจะทิ้งชีวิตไว้ที่นี่ไม่ได้ ยังมีหลายอย่างที่เขายังไม่ได้ทำ หนี้เลือดของเสด็จพ่อ หนี้แค้นของเสด็จแม่ หนี้ชีวิตของน้อง ๆ ที่ถูกฝังทั้งเป็น!
อวิ๋นหรงหยางหยัดกายลุกขึ้นอีกครั้ง เขาก้าวขาออกวิ่งไปจนสุดแรง ถึงแม้จะรู้ดีว่าไม่มีวันที่คนเถื่อนเหล่านั้นจะปล่อยให้เขาวิ่งชนะหมาป่าตัวนั้น แต่เขาก็ต้องวิ่ง วิ่งเพื่อให้มีชีวิตรอดต่อไป
ฉึก! ปลายเชือกที่รั้งตัวเขาเอาไว้ถูกตัดขาด ร่างกายที่เสียสมดุลกำลังจะล้มลงไปนอนกองกับพื้น เขาเกร็งร่างกายรอรับแรงกระแทก แต่แล้วบั้นเอวก็ถูกปลายแส้ตวัดรั้งเอาไว้ ร่างผอมแห้งลอยมาคุกเข่าลงตรงหน้าของสตรีผู้หนึ่ง เขามองดูนางยื่นมือมากระตุกเชือกที่ขาด พันรัดเข้ากับข้อมือตนเอง รั้งให้เขาและนางเชื่อมโยงกันด้วยเชือกเส้นใหญ่
“เสด็จพี่สามเล่นสนุกหรือไม่ น้องสาวก็อยากเล่นสนุกด้วยเช่นกัน คนผู้นี้ข้าเอาตัวไปแล้ว”
“โฮ่วทู่! เจ้าหยุดเดี๋ยวนี้ เชลยผู้นี้เป็นของข้า เจ้ากล้าดีอย่างไรมาแย่งชิง”
“กล้าหรือไม่เขาก็อยู่ในมือข้าแล้ว หากอยากได้ก็แย่งชิงไป!”
อวิ๋นหรงหยางนั่งคุกเข่าอยู่ที่เดิม ปลายเชือกยังคงอยู่ในมือของสตรีผู้นั้น ทว่าอีกมือหนึ่งของนางตวัดปลายแส้ออกไปอย่างรุนแรงและรวดเร็ว เพียงไม่นานคนของอีกฝ่ายก็ล้มลงนอนกับพื้น โลหิตไหลนองส่งกลิ่นคาวคลุ้ง การต่อสู้ที่ดุเดือดจบลงอย่างรวดเร็ว อาจเพราะคนพวกนั้นสู้นางไม่ได้ หรือเพราะคนพวกนั้นไม่กล้าสู้นาง เขาไม่อาจรู้ เขารู้ก็เพียงว่า ต่อไปนี้เขาจะต้องติดตามนางให้ดี ศักดิ์ศรีหรือ หึ! คนชนะเท่านั้นถึงจะกล้าพูดคำว่าศักดิ์ศรี และเขาต้องชนะ
“ลูกแกะน้อย จากนี้ไปเจ้าก็กลับตำหนักข้าเถิด” อวิ๋นหรงหยางเงยหน้าขึ้นมอง ใบหน้างดงามฉีกยิ้มกว้างออกมาอย่างเต็มที่ ตะวันทอแสงที่อยู่ด้านหลังของสตรีสูงศักดิ์เจิดจ้าเสียจนดวงตาเขาพร่ามัว เขายกยิ้มทั้งที่เจ็บไปทั้งริมฝีปาก ร่างกายโอนเอนก่อนที่ความมืดมิดจะคืบคลานเข้ามา
ตึ้ง!
**********
ความทะเยอทะยานผลักดันให้นางปีนขึ้นสู่ตำแหน่งฮองเฮาทว่ายังมิทันจะได้เสวยสุข กลับถูกฮ่องเต้ผู้เป็นสวามีสวมข้อหากบฏวางลงบนศีรษะนาง เกิดใหม่คราวนี้นางไม่ขอเป็นฮองเฮาของฮ่องเต้สารเลวผู้นั้น ชีวิตนี้ที่ได้มาใหม่อีกครั้ง นางจะลิขิตเอง
เพราะความผูกพันที่มีมาตั้งแต่เกิด ทำให้หทัยชนกไม่อาจหักห้ามความรักที่มีต่ออาหมอสิงได้อีกต่อไป และแม้รักนี้พ่อจะไม่ปลื้ม แต่หญิงสาวจะขอฝ่าฟันและไม่มีทางยอมแพ้ให้อุปสรรคในครั้งนี้เด็ดขาด
เพราะคำสัญญาของผู้ใหญ่ ทำให้ ศิรวิช จำใจต้องแต่งงานกับ สุทธิดา ชายหนุ่มทำทุกทางให้หญิงสาวทนไม่ไหว แต่เพราะความรักตั้งแต่แรกเจอ ทำให้สุทธิดาทนอยู่กับคนใจร้าย จนวันที่หญิงสาวทนไม่ไหวในวันที่สายไป ศิรวิชต้องเสียเธอไปพร้อมกับลูกแฝดที่เขาไม่เคยรับรู้
นพวรรณ ถูกบิดาและมารดาบังเกิดเกล้าที่ติดการพนันอย่างหนักขายหักหนี้ให้กับ คิม ซีวาน หนุ่มลูกครึ่งไทยเกาหลีเจ้าของบ่อนคาสิโนหรูย่านใจกลางเมือง หลังจากรู้จักกับซีวาน นพวรรณ จึงได้รู้ว่าการตกนรกทั้งเป็น มันคือยังไง ชายหนุ่มปฎิบัติกับหญิงสาวเยี่ยงทาส นพวรรณจะทนได้นานแค่ไหน เธอจะหนีจากขุมนรกนี้ได้อย่างไร
ไม่คิดว่าการช่วยชีวิตบุรุษแปลกหน้ากลางป่าในวันนั้น จะย้อนกลับมาช่วยชีวิตนางในวันนี้ "บุญคุณช่วยชีวิต วันหน้าข้าจะชดใช้ให้" "เช่นนั้นก็ชดใช้เสียวันนี้... มาเป็นสามีของข้าเถิด" ------ เยี่ยนหลิง : หญิงสาวชาวบ้าน นางเกือบถูก บังคับให้แต่งงานกับบุตรชายหัวหน้าหมู่บ้าน เพื่อแลกกับยารักษาร่างกายให้พี่ใหญ่ แต่แล้วที่นางเก็บบุรุษแปลกหน้าได้ที่กลางป่า ชีวิตนางก็ไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป เซียวชินหย่วน : ซื่อจื่อจวนเซียวกั๋วกง ขึ้นเขามาเก็บสมุนไพร แต่ถูกลอบทำร้ายจนพลัดตกเขา โชคดีที่ได้เยี่ยนหลิงช่วยชีวิตเอาไว้
อดีตที่เธอเคยทำร้ายจิตใจเขาเอาไว้ ยังคงเป็นรอยแผลใจยากจะสมานกลับคืนได้ คนเคยร้ายอย่างเธอต่อให้เปลี่ยนแปลงตัวเองให้ดียังไง เขากลับมองเป็นเพียงผู้หญิงร้ายกาจไม่เปลี่ยนแปลง
มังกร หนุ่มหล่อหน้าใสลูกชาวไร่ชาวนา อายุ 22 ปี ที่ได้รับทุนเรียนดีจนจบมหาวิทยาลัย ได้แบกร่างกายพาหัวใจอันแตกสลายกลับบ้านเกิดทันทีในวันที่จบการศึกษา เพราะบิดามารดาได้เสียชีวิตกระทันหันทั้งคู่หลังจากกลับจากการนำข้าวไปขายและโดนสิบล้อที่เบรคแตกเสียหลักพุ่งชนรถของพ่อแม่ของมังกร เมื่อสูญเสียพ่อและแม่ไปอย่างกระทันหันเขาจึงกลับบ้านเกิดเพื่อไปทำไร่ทำนาสานฝันของพ่อแม่และนำความรู้ที่ได้เรียนมากลับมาพัฒนาที่ดินมรดกในบ้านเกิด หากแต่ว่ามังกรยังไม่ทันได้ทำอะไรเขากลับตายลงอย่างไม่ทันตั้งตัว ตายแบบไม่ตั้งใจและไม่เต็มใจที่สุด เขาจำได้เพียงแค่ว่าหลังจากเดินทางกลับมาถึงบ้านเกิดเขาได้ไปไหว้พ่อกับแม่ที่วัดในหมู่บ้าน แล้วก็กลับมานอนแต่พอเขากลับตื่นขึ้นมาในร่างของเด็กชาย อายุ 8ขวบ กับบ้านพุๆพังๆ เขาตื่นมาในร่างของคนอื่นไม่พอ แล้วเขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าที่นี่มันที่ไหน และใครพาเขามา แล้วมังกรจะทำยังไงต่อไปกับชีวิตที่อยู่ในร่างเด็กชายยากจนคนนี้ มาติดตามชีวิตใหม่ของมังกรกันต่อไปค่ะ
คู่หมั้นของเธอนอกใจแม่เลี้ยงของเธอ และทั้งสองก็ร่วมมือกันวางแผนหลอกลวงทรัพย์สินของครอบครัวเธอ และวางกับดักให้เธอสูญเสียความบริสุทธิ์ให้กับชายแปลกหน้าคนหนึ่ง เพื่อที่จะแก้แค้น เหวินหญ่าจึงตัดสินใจหาผู้ชายคนหนึ่งมาก่อเรื่องที่ที่งานหมั้นและฉีกหน้าพวกเขาทั้งคู่ โดยไม่คาดคิดหลังจาก "ประกาศหาแฟนโดยจ่ายค่าตอบแทนสูง"แล้ว เธอก็ได้หนุ่มสุดหล่อมาจริงๆ! เหวินหญ่าคิดว่าอีกฝ่ายเป็นเด็กยากจนที่เพื่อเงินเท่านั้น แต่หลังจากอยู่กับเขา โชคของเธอก็ดีขึ้นมาอย่างอธิบายไม่ถูก เดินนเล่นในห้างสรรพสินค้าใดก็ได้รับคูปองสำหรับแบรนด์หรูที่ซื้อฟรีและได้ชุดมูลค่านับแสนฟรี! ในงานหมั้น เขาออกงานอย่างยิ่งใหญ่ ทำให้ทุกคนนั้นตกตะลึงและประกาศอย่างเปิดเผยว่าเธอคือผู้หญิงของเขา! เดิมทีคิดว่าพวกเขาจะแยกทางกันหลังจากเรื่องนี้จบลง แต่เขากลับติดตัวเธอไม่ยอมไปไหนอีก "เราเพิ่งหมั้นกัน ตอนนี้ผมเป็นคู่หมั้นของคุณแล้ว" เหวินหญ่าหัวเราะเบา ๆ "คุณหมิ่น คุณคงไม่ใช่คิดว่าฉันรวยก็เลยไม่ยอมปล่อยฉันมั้ง?" หมิ่นซือหางยิ้ม เขาเป็นหลานชายของตระกูลใหญ่ ตระกูลหมิ่น เป็นซีอีโอของฮั้วเชง กรุ๊ป และเป็นถึงเจ้านายเบื้องหลังที่ควบคุมเส้นชีวิตทางเศรษฐกิจของเมืองไฮทั้งหมด เขาต้องมาสนใจเงินเล็กน้อยของเธอเหรอ? ต่อมาเหวินหญ่ารู้ว่าเขาคือคนที่เอาครั้งแรกของเธอไปในคืนนั้น!
เมื่อเพื่อนรักที่ไว้ใจแอบทรยศคบกับชายที่ตนรัก และชายที่ตนรักกลับรังเกียจตนจนไม่แม้แต่จะแตะต้องเนื้อตัวเธอ สิ่งที่เธอทำได้คือต่างคนต่างอยู่ แต่ในวังหลังแห่งนี้เธอจะทำอย่างนั้นได้จริงหรือ? ตัวอย่างเนื้อเรื่อง “เจ้ามีอันใดจะกล่าวหรือไม่... สนมหลี่กุ้ยเฟย” น้ำเสียงราบเรียบก่อนจะเน้นที่ละคำในประโยคท้ายอย่างหนักแน่น “ฮองเฮาแน่ใจแล้วหรือเพคะ ว่าจะให้หม่อมฉันทูลทุกอย่างต่อหน้าข้าราชบริพารเหล่านี้ หากมีข่าวแพร่ออกไปอีก ฮองเฮาทรงทนฟังคำนินทาเหล่านั้นได้หรือไม่” หลี่ฟางซินกล่าวพร้อมยิ้มอ่อนๆ หลี่ฟางซินย่อมรู้ดีว่าเย่วลี่อิงคงได้ยินคำนินทาเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืนแล้วจึงได้พูดเน้นย้ำ หวังจะกระตุ้นให้นางลงมือทำร้ายตน “คำนินทาเรื่องใดกัน เรื่องที่เจ้าเป็นนางอสรพิษนะหรือ เหตุใดเราจะทนฟังไม่ได้เล่า” เย่วลี่อิงตรัสพร้อมยักไหล่อย่าไม่แยแส มีหรือเย่วลี่อิงจะดูไม่ออกว่า ข่าวลือที่แพร่ออกไปนั้นมาจากผู้ใด หากเป็นแต่ก่อนนางย่อมไม่คิดว่าเป็นสหายคนสนิทของนางเป็นแน่ แต่บัดนี้นางรู้แล้วว่าหญิงที่ยืนตรงหน้านางหาใช่สตรีอ่อนหวานแสนดีอย่างที่นางรู้จักไม่ “หม่อมฉันเป็นนางอสรพิษตั้งแต่เมื่อใดกันเพคะ หม่อมฉันและฝ่าบาทมีใจรักใคร่กันมาเนิ่นนาน หากไม่ใช่เพราะฮองเฮาใช้ความดีของท่านแม่ทัพทูลขอให้ฮ่องเต้องค์ก่อนพระราชทานงานแต่ง วันนี้ตำแหน่งฮองเฮาก็ไม่แน่ว่าจะเป็นของใคร” “เจ้านางแพศยา หากเจ้ามีใจให้ฝ่าบาท แล้วทำไมไม่บอกข้า ยังแสดงแกล้งเป็นแม่สื่อนำของที่ข้ามอบให้ฝ่าบาท ฝากผ่านพี่ชายเจ้าช่วยมอบของให้ฝ่าบาทแทนข้า” เย่วลี่อิงเริ่มพูดด้วยอารมณ์ขุ่นเคือง “ของอันใดกันเพคะ หม่อมฉันไม่เคยนำของ ของพระองค์มอบให้ฝ่าบาทเลยนะเพคะ ยิ่งให้พี่ชายช่วยส่งแทนให้ยิ่งมิเคย” น้ำเสียงเยาะเย้ยบวกกับรอยยิ้มยียวนของหลี่ฟางซินทำให้เย่วลี่อิงหัวเสียมากขึ้น “นี้เจ้าเอาของของเราไปทิ้งอย่างนั้นหรือ” “ฮองเฮาพูดถึงเรื่องอะไรเพคะ หม่อมฉันไม่เห็นรู้เรื่องเลย พระองค์อย่าได้ใส่ความหม่อมฉันสิเพคะ” “นี้เจ้า”
บทนำ หมอพุฒตาล ศัลยแพทย์ทั่วไป เรียนจบด้วยเกรดนิยมอันดับหนึ่ง เธอกลายเป็นหมอผ่าตัดมือหนึ่งของโรงพยาบาล ด้วยชีวิตที่คิดอุทิศให้กับวงการแพทย์ ทำให้หมอพุฒตาลไม่เคยข้องแวะกับชายใด แม้จะมีหนุ่มเข้ามาจีบไม่เว้นวัน เมื่อบิดาของเธอเสียชีวิตด้วยโรคหัวใจ เพราะการผ่าตัดที่ล่าช้า เนื่องมาจากช่วงเวลานั้น ขาดหมอเฉพาะทาง เหตุผลนี้จึงเป็นแรงผลักดัน ทำให้เธอตั้งใจเรียนศัลยแพทย์ จนฝีมือด้านการผ่าตัดการวินิจฉัยโรคของหมอพุฒตาล เป็นที่ยอมรับของเพื่อนหมอ และคนไข้ที่มารับการรักษา เมื่อเธอทำงานได้สองปีสิ่งที่ไม่คาดฝันกับชีวิตก็เกิดขึ้น เมื่อมารดาเข้ามาหาเธอถึงห้องพักแพทย์ในโรงพยาบาล สิ่งที่มารดาต้องการคือการให้เธอแต่งงานกับลูกชายของเพื่อน เมื่อนางกู้ยืมเงินเขามาส่งเสียให้เธอเรียน ใครเล่าจะรู้ว่าหมอมือหนึ่งอย่างเธอ จะต้องมาแต่งงานใช้หนี้ผู้ชายที่ไม่เคยพบหน้ากันมาก่อน เงินสิบล้านกับดอกเบี้ยอีกเท่าตัวทางเลือกของหมอพุฒตาล คือการแต่งงานกับชายแปลกหน้าเพียงเท่านั้น เตชิน หนุ่มไฮโซรูปหล่อ เห็นผู้หญิงเป็นแค่เครื่องบำเรอ เขามองความรักเป็นแค่เรื่องล้อเล่น เที่ยวเตร่ไปวันๆ ส่วนธุรกิจของครอบครัวเขาทิ้งให้เตชิต พี่ชายเพียงคนเดียวรับผิดชอบ ความอดทนของผู้เป็นมารดาได้สิ้นสุดลง เมื่อเตชินเที่ยวเตร่ไม่เอาการเอางาน นางจึงยื่นคำขาดด้วยการให้เขาแต่งงานกับหมอพุฒตาล เตชินฟังแค่ชื่อของเธอ เขาถึงกับขำออกมา ชายหนุ่มไม่มีวันแต่งงานกับผู้หญิงเฉิ่ม ๆ แบบนั้นเป็นอันขาด ที่สำคัญเขาไม่เคยคิดที่จะแต่งงานกับผู้หญิงคนไหนมาก่อน แต่เมื่อมารดายื่นคำขาดคือการริบทรัพย์ ทั้งบัตรเครดิตและรถสปอร์ตคันหรู เมื่อไม่มีทางเลือก ชายหนุ่มจำใจยอมตกลงแต่งงาน ซึ่งแน่นอนผู้หญิงคนนั้นต้องทนเขาไม่ได้ และเธอต้องขอหย่าภายในสามเดือน เขาจะแสดงอิทธิฤทธิ์ให้เธอดู เธอจะได้รู้ว่าไม่ควรวิ่งเข้ามาในกองเพลิง ที่เขาก่อเอาไว้ เพราะมันพร้อมที่จะเผาเธอให้มอดไหม้ไปในพริบตา!! ************************* ฝากภาค 2 รุ่นลูก ด้วยนะคะ บำเรอรักคุณหมอจ้า*************
เมื่อณาลัลน์สาวยูทูปเปอร์ชื่อดังรับคำท้าจากเพื่อนสาว ให้จีบคุณหมอเมธัสสุดหล่อที่เย็นชาขึ้นชื่อ เธอก็อยากรู้เหมือนกันว่าที่เขาเย็นชาเพราะไม่สนสาว ๆ หรือเพราะว่าเขาเป็นเกย์กันแน่นะ!
ตอนเด็กถูกทอดทิ้งให้โดดเดี่ยว แม่ถูกทำร้าย ฉือเนี่ยนสาบานว่าจะเอาทุกอย่างที่เป็นของตัวเองกลับคืนมา!ครั้งแรกที่กลับมาที่เมืองจิง เธอถูกมองว่าเป็นผู้หญิงที่ไร้การศึกษาและสำส่อนหลายคนบอกว่าลู่เหยียนสือต้องตาบอดแน่ๆ ถึงได้มาสนใจฉือเนี่ยนแต่มีแค่ลู่เหยียนสือเท่านั้นที่รู้ ว่าเธอที่เขารักและทะนุถนอมนั้นมากความสามารถ สามารถสร้างความวุ่นวายให้ทั้งเมืองจิงได้ด้วยตัวคนเดียวเธอคือหมอมือหนึ่ง เธอคือแฮ็กเกอร์มือทอง และยังเป็นนักปรุงน้ำหอมชั้นยอดที่ได้รับการยกย่องจากบุคคลสำคัญคนภายนอก: "คุณลู่ คุณจะเอาใจภรรยาจนไม่มีขอบเขตเลยเหรอ ทำไมแม้แต่ประชุมยังต้องอุ้มเธอไว้ด้วย!"ลู่เหยียนสือ "ต้องเอาใจภรรยาถึงจะรุ่งเรืองเฟื่องฟู"ต่อมาความลับของเธอถูกเปิดเผย ทำให้ผู้คนนับไม่ถ้วนหันมาชื่นชมและยกย่องเธอ...
© 2018-now MeghaBook
บนสุด