“ฉันไม่ชอบเธอ! อย่าเข้ามายุ่งกับฉันอีก” “ชะเอมก็ไม่เคยคิดที่จะชอบคนอย่างพี่เหมือนกัน แต่ที่ทำก็เพราะ..”
“ฉันไม่ชอบเธอ! อย่าเข้ามายุ่งกับฉันอีก” “ชะเอมก็ไม่เคยคิดที่จะชอบคนอย่างพี่เหมือนกัน แต่ที่ทำก็เพราะ..”
ผับ Storm Night
ชายวัยกลางคนกำลังโดนเหล่าชายฉกรรจ์ชุดดำรุมกระทืบซ้อมจนกระอักเลือดนอนกองจมกองเลือดอยู่บนพื้นห้อง ใบหน้าเหยเกไปด้วยความเจ็บ
“เอามันออกไป!”ชายหนุ่มเจ้าของผับที่ยืนหันหลังให้กับเหล่าชายหนุ่มชุดดำพูดออกคำสั่งเสียงแข็ง
“ครับ”หัวหน้าชายชุดดำขานรับคำของเจ้านาย พร้อมกับโค้งตัวลาและส่งสัญญาณให้กับลูกน้องที่เหลือของเขาพามันออกไป
สายฟ้าชายหนุ่มหน้าตาดีใบหน้าหล่อเหลาก็ได้เดินสวนเข้ามาเจอเข้าพอดี เขาจึงได้ออกปากถามไปยังชายผู้เป็นเจ้าของคำสั่งที่ยืนหันหลังยกดื่มแก้วเหล้าในมืออยู่
“อะไรกันว่ะพี่ ไอ้นี่คือ?”
เขาที่โดนถามจึงได้หันหลังกลับมาแล้วมองดูไปยังสายฟ้าและเริ่มพูดแถลงว่าคนเมื่อกี้มันเป็นใครกัน
“ลูกหนี้กูเอง มันติดหนี้กูอยู่ 5ล้าน”
“อืม แล้วช่วงนี้เป็นไง เห็นเงียบๆไปกูเลยแวะเข้ามาดู พ่อเป็นห่วงมึงไอ้พายุ”สายฟ้าเดินเข้าไปนั่งที่โซฟาแล้วพูดถามผู้เป็นพี่ออกไปด้วยความเป็นห่วง เพราะช่วงหลังๆพี่ชายของเขาเงียบหายไป
“หึ! ช่วงนี้งานเยอะก็เลยไม่ค่อยได้เข้าไปบ้าน”
เจ้าของผับที่นี่ก็คือ พายุ เขาเป็นลูกชายคนโตของบ้าน จิรกุลชัย มีน้องชาย1คนนั่นก็คือสายฟ้า (จากเรื่องสัญญารักมัดใจเธอ)
เขากับน้องชายอายุห่างกัน 3ปี พวกเขาถูกเลี้ยงดูมาแบบเด็กผู้ชายแมนๆจึงทำให้ทั้งสองรักและสนิทกันเป็นอย่างมาก
“อาทิตย์นี้มึงไปไหนมั้ย? แม่อยากให้พวกเราไปกินข้าวที่บ้าน”สายฟ้าที่พอรู้ถึงสาเหตุแล้วว่าทำไมพี่ชายของเขาถึงได้เงียบหายไปก็พยักหน้ารับรู้และถามและยังบอกเขาไปอีกว่าแม่ต้องการให้พวกเขานั้นเขาไปกินข้าวที่บ้าน
“เดี๋ยวกูดูก่อนก็แล้วกัน แล้วนี่มึงมาหากูแค่นี้?”พายุเจ้าของผับเดินไปนั่งลงที่เก้าอี้ทำงานของเขาและเอ่ยพูดบอกน้องชายตนเองกลับไป
สายฟ้าที่มาหาพี่ชายตนเองด้วยความเป็นห่วงแล้วก็ยังมีเรื่องที่จะพูดถามเขาอีกหนึ่งเรื่องอยู่เหมือนกัน เขาจึงได้เริ่มพูดมันออกมาและจ้องมองไปยังพี่ชายตนเองที่นั่งอยู่ที่โต๊ะทำงาน
“มีเรื่องคุยนิดหน่อย มึงจำไอ้แม็คได้มั้ย?”
“ไอ้แม็คที่ติดหนี้พนันบ่อนกูอ่ะนะ ทำไมว่ะ?”เขาลองนึกอยู่สักพักจนเมื่อคิดออกก็เอ่ยถามน้องชายอีกครั้งว่าเพราะอะไรถึงได้ถามหามัน
“กูจะใช้หนี้แทนมัน!!”สายฟ้าจึงได้เริ่มพูดความต้องการของตนเองออกมาอย่างตรงไปตรงมากับพี่ชาย
“มึงเล่ามาเลยดีกว่าว่าเพราะอะไร”พายุรู้ว่าน้องชายต้องมีเหตุผลอย่างแน่นอนจึงได้เอ่ยปากถามและบอกให้เขานั้นเล่ามาเลยดีกว่า สายฟ้าจึงได้เริ่มพูดอธิบายความต้องการของเขาให้พี่ชายได้ฟังทั้งหมด
พอได้ฟังเรื่องราวทั้งหมดจากปากของน้องชายตนเองก็ถึงกับหลุดขำออกมา เขารู้นิสัยของน้องชายเป็นอย่างดีว่าถ้าต้องการหรือล็อคเป้าหมายอะไรแล้ว ของสิ่งนั้นจะไม่สามารถหลุดหรือหายไปจากเขาได้ทั้งนั้น
“หึ! คงจะถูกใจมึงมากเลยสินะ ถึงได้ยอมควักตังค์จ่ายหนี้แทนให้ก่อน”
สายฟ้าลอบยิ้มออกมาเมื่อนึกถึงใบหน้าของยัยคุณหนูอลิสที่ชอบทำหน้ายู่และชอบหลบหน้าหลบตาเขาแต่ถ้าเขาจะเอาซะอย่างเธอก็ไม่มีทางปฏิเสธเขาได้ เขาเปลี่ยนเรื่องคุยกับพี่ชายตนเองทันทีพาเข้าเรื่องของพี่ชายเฉย
“แล้วมึงล่ะเมื่อไหร่จะมีแฟนสักที นี่พ่อบ่นแล้วนะว่าอยากอุ้มหลาน”
“ข้ามไปรอลูกของมึงได้เลย”พายุจึงรีบบอกออกมาเลยว่าไม่มีทางและอย่ามารอเขาเลยให้ข้ามไปรอน้องชายอย่างสายฟ้าซะจะยังดีซะกว่า
สายฟ้าถึงกับส่ายหัวออกมาเมื่อได้ยินในคำตอบของพี่ชายที่บอกว่าข้ามมารอลูกของตนได้เลย
“มึงนี่นะ เมื่อไรจะเจอคนที่ใช่กับเขาสักที กูยังไม่เคยเห็นมึงเข้าใกล้หรือคบกับผู้หญิงคนไหนมาก่อนเลย”
“พวกผู้หญิงวุ่นวาย กูไม่ชอบ ขออยู่คนเดียวดีกว่า”
“แล้วกูจะคอยดูว่ามึงจะอยู่คนเดียวไปได้อีกนานแค่ไหน กูกลับก่อนแล้วกัน ไปหาเมียกูก่อน”เมื่อพูดจบสายฟ้าก็ลุกขึ้นยืน ยกมือโบกลาพี่ชายพร้อมกับเดินออกไป
“เมีย เต็มปากเต็มคำเลยนะมึง..ไอ้สายฟ้า”เมื่อเห็นน้องชายพูดเมียออกมาได้อย่างเต็มปากเต็มคำเขาจึงรีบพูดตะโกนตามหลังไปติดๆ
ครืด ~ เสียงโทรศัพท์เครื่องหรูดังขึ้นระงม
พายุหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูแล้วก็กดรับสาย“อืม ว่าไง”
“กูอยู่ที่ร้าน อยากจะเข้าก็เข้ามาได้เลยแล้วไอ้นีโอกับไอ้ขุนพลล่ะ?”
“อือ ตามนั้น กูทำงานก่อน”
สวัสดีครับ ผมพายุ พชรวิชญ์ จิรกุลชัย เป็นเจ้าของกิจการที่นี่ ปีที่ผมก็เข้าอายุ 25ปีแล้ว ครอบครัวของเราเปิดกิจการแบบนี้มานานมากแล้วตั้งแต่รุ่นพ่อ พอผมเรียนจบแล้วอยู่ว่างๆพ่อจึงได้มอบหมายให้ผมได้เข้ามารับหน้าที่บริหารงานต่อจากเขา ผมน่ะเรียนจบบริหารมาก็จากมหาลัยCHนั่นแหละ
ผมมีเพื่อนสนิทที่เรียนด้วยกันมาอยู่สามคน นั่นก็คือ ไอ้เจมส์ ไอ้ขุนพล และคนสุดท้ายไอ้นีโอ พวกเราเรียนด้วยกันมาตั้งแต่สมัยมัธยมปลายจนถึงมหาลัย และที่โทรเข้ามาเมื่อกี้ก็คือไอ้เจมส์ ที่โทรมาบอกว่าพวกมันทั้งสามกำลังจะเข้ามานั่งกินนั่งเล่นกันที่ร้านของผม
ตอนมหาลัยผมก็ถือว่าเป็นหนุ่มฮอตอยู่พอสมควรมีพวกผู้หญิงเข้ามาหาผมอยู่เรื่อย แต่ผมไม่สนใจใครสักคน ผมมองว่าผู้หญิงพวกนี้ดูน่ารำคาญและต่อไปอาจทำให้วุ่นวายไม่มีที่สิ้นสุด จึงเลือกที่จะอยู่คนเดียวซะยังจะดีกว่า เอาจริงนะตั้งแต่เล็กยันโตผมยังไม่เคยมีแฟนเลยสักคนและต่อไปก็คงจะไม่มีเลยล่ะมั้ง
แต่ถ้าถามว่าไม่มีแฟนแล้วมีอารมณ์พวกนั้นมั้ย มันก็มีนั่นแหละครับ ผมก็ใช้นิ้วมือทั้งห้าของผมจัดการมันก็จบแล้วไม่ต้องมายุ่งยากกับใครด้วย
“ฉันก็แค่อยากช่วยเพื่อนให้ห่างจากผู้หญิงแบบเธอ” “ผู้หญิงแบบฉันมันเป็นยังไง” “ก็อยากได้ผัวของคนอื่นไง!!!”
"กลับมาคบกันไม่งั้นฉันจะบอกพ่อแม่เธอเรื่องคืนนั้นที่ฉันเอาเธอแล้ว"
“พี่นี่แหละว่าที่คู่หมั้นเธอและยังเป็นผัวคนแรกและคนเดียวของเธออีกด้วย!!!”
อลิสหญิงสาวลูกคุณหนู เธอถูกแฟนหนุ่มที่เพิ่งจะเริ่มคบได้เพียงแค่3เดือนวางยาปลุกเซ็กส์หวังจะเคลมเธอแต่ดันมีเจ้าหนี้หนุ่มโผล่เข้ามาเสียก่อน
เธอสาวมัธยมปลายไปสารภาพรักกับรุ่นพี่มหาลัยปี1แต่ก็โดนปฎิเสธกลับมา ผ่านไป3ปีพวกเขากลับมาเจอกันอีกครั้งในรั้วมหาลัย....แถมยังต้องให้มีเรื่องใกล้ชิดกันอีก ภารกิจให้เป็นคู่เดทเป็นเวลา1อาทิตย์...
หลังจากที่แต่งงานเข้ามาในตระกูลมู่ หลินซีได้ทำหน้าที่เป็นคุณนายมู่ที่ยอมอดทนกับทุกอย่างโดยไม่ปริปากเป็นเวลาสามปี เธอรักมู่จิ่วเซียว จึงยอมอดทนดูแลเขาอย่างเต็มใจ แม้ว่าเขาจะมีคนอื่นอยู่ข้างนอกก็ตามแต่เขากลับไม่เคยเห็นค่าของเธอ เหยียบย่ำความรักของเธอให้แหลกสลาย และถึงขั้นปล่อยให้น้องสาวของเขามอมเหล้าเธอแล้วส่งไปยังเตียงของลูกค้า หลินซีนั้นถึงเพิ่งจะตาสว่างเมื่อรู้ว่าความรักที่มีมานานนั้นช่างน่าขันและน่าเศร้าในใจของเขา เธอไม่ต่างอะไรกับผู้หญิงคนอื่นๆ ที่เข้ามาเกาะเขา เธอจึงทิ้งข้อตกลงการหย่าไว้แล้วจากไปโดยไม่ลังเล มู่จิ่วเซียวมองดูเธอประสบความสำเร็จ กลายเป็นดวงดาวที่ส่องแสงในสายตาของผู้คนเมื่อได้เจอกันอีกครั้ง เธอเต็มไปด้วยความมั่นใจและสงบเสงี่ยม โดยมีผู้ชายที่มีฐานะสูงส่งอยู่เคียงข้าง มู่จิ่วเซียวมองดูใบหน้าของคู่แข่งหัวใจที่ดูคล้ายกับของเขามาก จากนั้นเขาก็ตระหนักได้ว่าในสายตาเธอ เขาเป็นเพียงตัวแทนของคนอื่นในมุมแห่งหนึ่ง เขาขวางทางเธอไว้ “หลินซี คุณเล่นตลกกับผมใช่ไหม”
หลังจากแต่งงานได้ 2 ปี ในที่สุดเจียงเนี่ยนอันก็ตั้งครรภ์สักที ความดีอกดีใจของเธอแต่กลับแลกกับคำขอหย่าของสามี หลังจากการสมคบคิด เธอนอนในกองเลือด และต้องการขอร้องเขาให้ช่วยเด็กเอาไว้ แต่กลับไม่สามารถติดต่อกับอีกฝ่ายได้ ด้วยความสิ้นหวังเธอจึงออกจากประเทศไป ต่อมาในงานแต่งงานของเจียงเหนียนอัน คุณกู้เสียการควบคุมและคุกเข่าลง ดวงตาของเขาแดงก่ำ "มีลูกของฉัน แล้วเธออยากจะแต่งงานกับใครกัน?"
"พี่เจี๋ยข้าอยากได้อีกจุมพิตเพิ่มพลังของท่าน" ฉีเย่ว์กล่าวงึมงำบนริมฝีปากของเขา นางเป็นฝ่ายดูดกลีบปากของหยางเจี๋ยเบา ๆ ซุกไซร้ซอกซอนแหย่ลิ้นเข้าไปในปากของเขา สัมผัสอ่อนนุ่มในคราแรกเริ่มโหมกระหน่ำร้อนแรงมากขึ้น ฉีเย่ว์ปลดสายรัดเอวของเขาออกสอดมือล้วงเข้าไปในกางเกงของหยางเจี๋ยพบเนื้อร้อนของเขาแข็งแกร่งขึ้นเต็มลำ นางขยำแรง ๆ พร้อมกับรูดมือเบา ๆ "อ๊า คนดีของพี่" หยางเจี๋ยมือหนึ่งประคองศีรษะของนางให้แนบชิดกับปากของเขาอีกมือล้วงเข้าไปในสาบเสื้อของนาง ฉีเย่ว์ไร้อาภรณ์กางกั้นด้านในนางใส่เพียงเสื้อคลุมนอนสีขาวเท่านั้น เขาลูบแผ่นหลังเปลือยเปล่าของนางไล้นิ้วลงไปจนถึงแก้มก้มแล้วขยำเบา หนัก สลับกัน "พี่เจี๋ยให้ข้ารักท่านเถิด" ฉีเย่ว์กัดปากข่มเสียงครางเอาไว้ นางดึงกางเกงของเขาออกโดยมีหยางเจี๋ยคอยช่วยเหลือ นางขึ้นคร่อมเขาอย่างกระหายไม่บัดนี้ตื่นอย่างเต็มตาในขณะที่ควงเอวควบขี่เขาเป็นจังหวะ หยางเจี๋ยขยับรับจังหวะที่องค์ราชินีของตนเองควบขี่ เขาเด้งสะโพกขึ้นรับนางมือดึงผ้ารัดเอวของนางออกแล้วทิ้งไว้ด้านข้าง แหวกสาบเสื้อของนางแล้วผวาศีรษะขึ้นมาอ้าปากดูดรับเนื้ออวบของนางที่กระเด้งเป็นจังหวะ ฉีเย่ว์ดันร่างของตนเองเข้าหาปากเขามือช่วยประคองศีรษะของหยางเจี๋ยให้แนบชิด หยางเจี๋ยดูดปทุมถันคู่งามอย่างกระหาย เสียงหอบหายใจของฉีเย่ว์สั่นสะท้านหัวใจแทบจะหลุดออกมาจากอก เขาคือหัวหน้าหน่วยจู่โจมที่ตายในสงคราม และได้ย้อนเวลากลับมาหลายร้อยปีกระทั่งฟื้นขึ้นมาในร่างเด็กน้อยนาม หยางเจี๋ย เด็กผู้อาภัยจากตระกูลใหญ่ ที่บิดาและมารดาถูกใส่ความว่าทุจริตจนต้องจบชีวิตลง หยางเจี๋ยเป็นเด็กกำพร้าที่ถูกเลี้ยงดูให้เติบโตในจวนราชครู สหายของบิดา และที่นี่เขาได้พบกับเด็กน้อยผู้หนึ่งนาม ฉีเย่ว์ ธิดาของท่านราชครูฉีผู้สูงส่ง พวกเขาเติบโตมาด้วยกัน ความใกล้ชิดทำให้เขาหวั่นไหว หยางเจี๋ยจะทำเช่นไรเมื่อได้พบว่า ตัวเอง ตกหลุมรักคุณหนูผู้สูงส่งจนหมดหัวใจไปเสียแล้ว เขารักนาง ต้องการทำให้นางตกเป็นของเขา และทำลายขวากหนามทุกอย่างที่ขัดขวางให้หมดสิ้นไป เพื่อนางเพียงคนเดียว
ซ่งจิ่งถังรักฮั่วอวิ๋นเซินอย่างลึกซึ้งนานถึงสิบห้าปี แต่ในวันที่เธอคลอดลูกกลับตกอยู่ในอาการโคม่า ขณะที่ฮั่วอวิ๋นเซินกระซิบข้างหูเธออย่างอ่อนโยนว่า "ถังถัง อย่าฟื้นขึ้นมาอีกเลย สำหรับฉัน เธอไม่มีค่าอะไรอีกแล้ว" ซ่งจิ่งถังเคยคิดว่าสามีของเธอเป็นคนอ่อนโยนและรักใคร่ตัวเอง แต่จริงๆ แล้วเขามีแต่ความเกลียดชังและใช้ประโยชน์จากเธอเท่านั้น และลูกๆ ที่เธอเสี่ยงชีวิตให้กำเนิด กลับเรียกหญิงสาวคนอื่นว่า 'แม่' ด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนต่อหน้าที่เตียงคนไข้ของเธอ เมื่อซ่งจิ่งถังฟื้นขึ้นมา สิ่งแรกที่เธอทำคือการตัดสินใจหย่าขาดอย่างเด็ดขาด! แต่หลังจากหย่าแล้ว ฮั่วอวิ๋นเซินจึงเริ่มตระหนักว่า ชีวิตที่ผ่านมาของเขาเต็มไปด้วยเงาของซ่งจิ่งถัง หญิงคนนี้กลายเป็นความเคยชินของเขา เมื่อพบกันอีกครั้ง ซ่งจิ่งถังปรากฏตัวในที่ประชุมในฐานะผู้เชี่ยวชาญด้านการแพทย์ เธอเปล่งประกายจนทุกคนต้องหันมามอง หญิงคนนี้ที่เคยมีแต่เขาในใจ บัดนี้กลับไม่แม้แต่จะมองเขาอีก ฮั่วอวิ๋นเซินคิดว่าเธอแค่ยังโกรธอยู่ ถ้าเขาเอ่ยปากพูดนิดหน่อย ซ่งจิ่งถังจะต้องกลับไปหาเขาแน่นอน เพราะเธอรักเขาหมดหัวใจ แต่ต่อมา ในงานหมั้นของผู้นำคนใหม่ของตระกูลเพ่ย เขาเห็นซ่งจิ่งถังสวมชุดแต่งงานหรูหรา ยิ้มอย่างเปี่ยมสุขและกอดแน่นเพ่ยตู้พร้อมสายตาที่เต็มไปด้วยความรักใคร่ ฮั่วอวิ๋นเซินอิจฉาจนแทบคลั่ง เขาตาแดงก่ำและบีบแก้วจนแตก เลือดไหลไม่หยุด...
ชีวิตแต่งงานของฉันพังทลายลงในงานกาลาการกุศลที่ฉันเป็นคนจัดขึ้นมาเองกับมือ วินาทีหนึ่ง ฉันคือภรรยาผู้มีความสุขและกำลังตั้งครรภ์ของเก้า สุวรรณกิจ เจ้าพ่อวงการเทคโนโลยี วินาทีต่อมา หน้าจอโทรศัพท์ของนักข่าวคนหนึ่งก็ประกาศให้โลกรู้ว่าเขากับพราว นิธิวัฒน์ รักแรกในวัยเด็กของเขา กำลังจะมีลูกด้วยกัน ฉันมองข้ามห้องไป เห็นพวกเขาสองคนยืนอยู่ด้วยกัน มือของเก้าวางอยู่บนท้องของพราว นี่ไม่ใช่แค่การนอกใจ แต่มันคือการประกาศต่อสาธารณะที่ลบตัวตนของฉันและลูกในท้องของเราให้หายไป เพื่อปกป้องการเปิดขายหุ้น IPO มูลค่าหลายหมื่นล้านของบริษัท เก้า แม่ของเขา หรือแม้กระทั่งพ่อแม่บุญธรรมของฉันเอง ก็ร่วมมือกันหักหลังฉัน พวกเขาย้ายพราวเข้ามาอยู่ในบ้านของเรา บนเตียงของฉัน ปฏิบัติกับเธอราวกับเป็นราชินี ในขณะที่ฉันกลายเป็นนักโทษ พวกเขาตราหน้าว่าฉันเป็นคนสติไม่ดี เป็นภัยต่อภาพลักษณ์ของครอบครัว พวกเขาใส่ร้ายว่าฉันนอกใจ และกล่าวหาว่าลูกในท้องของฉันไม่ใช่ลูกของเขา คำสั่งสุดท้ายนั้นโหดร้ายเกินกว่าจะคิดฝัน...ให้ฉันไปทำแท้ง พวกเขาขังฉันไว้ในห้องและนัดวันผ่าตัดเรียบร้อย พร้อมขู่ว่าจะลากฉันไปที่นั่นถ้าฉันขัดขืน แต่พวกเขาทำพลาดไปอย่างหนึ่ง... พวกเขายอมคืนโทรศัพท์ให้ฉันเพื่อหวังจะปิดปากฉันไว้ ฉันแสร้งทำเป็นยอมแพ้ แล้วใช้โอกาสสุดท้ายโทรออกไปยังเบอร์ที่ฉันเก็บซ่อนไว้มานานหลายปี... เบอร์โทรศัพท์ของพ่อผู้ให้กำเนิดของฉัน อนันต์ ธีรวงศ์ ประมุขของตระกูลที่ทรงอิทธิพลมากพอที่จะเผาโลกทั้งใบของสามีฉันให้มอดไหม้เป็นจุณได้
ในระยะเวลาสองปีที่แต่งงานกัน เนี่ยเหยียนเซินจู่ๆ ก็เสนอขอหย่า เขาพูดว่า "เธอกลับมาแล้ว เราหย่ากันเถอะ คุณอยากได้อะไรบอกมาได้เลย" ชีวิตการแต่งงานสองปีสู้อีกคนที่หันหลังกลับมาไม่ได้ ตามอย่างที่คนเขาว่ากัน "คนรักเก่าแค่ร้องไห้สักหน่อย คนรักปัจจุบันก็ย่อมแพ้แน่นอน" เหยียนซีไม่ได้โวยวายอะไร เลือกที่จะตอบตกลงและเสนอเงื่อนไขว่า "ฉันต้องการรถซูเปอร์คาร์ที่แพงที่สุดของคุณ" "ได้" "วิลล่าสุดหรูชานเมือง" "ตกลง" "กำไรหลายพันล้านที่หามาในช่วงสองปีนี้ แบ่งคนละครึ่ง" "อะไรนะ"
© 2018-now MeghaBook
บนสุด
GOOGLE PLAY