สตรีผู้มีดวงชะตาหงส์ มิมีบุรุษใดไม่อยากครอบครอง แต่ข้าผู้นี้เหนื่อยเหลือเกินที่ต้องมาคอยแบกบุรุษเหล่านั้นขึ้นสู่จุดสูงสุด พอกันที ‘ชะตาครั้งนี้ข้าขอลิขิตเอง‘
สตรีผู้มีดวงชะตาหงส์ มิมีบุรุษใดไม่อยากครอบครอง แต่ข้าผู้นี้เหนื่อยเหลือเกินที่ต้องมาคอยแบกบุรุษเหล่านั้นขึ้นสู่จุดสูงสุด พอกันที ‘ชะตาครั้งนี้ข้าขอลิขิตเอง‘
บทนำ
สตรีนางหนึ่งนั่งอยู่ที่ระเบียงชั้นสองของเหลาอาหาร นางปรายตามองผู้คนที่เดินขวักไขว่เลือกซื้อหาสินค้าอยู่ด้านล่าง ใบหน้าของนางงดงามดั่งเทพธิดา จนบุรุษหลายคนอดใจที่จะแหงนหน้าขึ้นไปมองไม่ได้ น่าเสียดายความงามของเครื่องหน้าทั้งหมดบนใบหน้านั่น หากนางแย้มยิ้มสักนิดนางคงงามจับตามากกว่านี้ แต่แม้นางจะทำสีหน้าเศร้าหมองเพียงใดก็ยังงดงามอยู่ดี
หมิงอิงคือชื่อของข้า ข้าเป็นสตรีที่เกิดมาพร้อมกับชะตาหงส์ และ
หงส์ย่อมต้องคู่มังกร
นางเวียนว่ายตายเกิดมาหลายภพหลายชาติ ทุกภพที่ลืมตาตื่นก็หอบเอาความทรงจำของชาติก่อน ๆ มาด้วย เพื่อที่นางจะสามารถสร้างวีรบุรุษที่ยืนอยู่เหนือผู้คนได้
มีผู้ใดไม่อยากอยู่เหนือผู้คนกันเล่าจริงหรือไม่
แต่ข้าผู้นี้ที่วนเวียนไปอยู่บนจุดนั่นซ้ำแล้วซ้ำเล่ากลับหาความสุขไม่ได้เลย
‘ตัวข้าคนนี้ เก่งแล้วอย่างไร รู้ทุกอย่างแล้วอย่างไร ข้าหาได้มีความสุขไม่’
หมิงอิงทำตามลิขิตสวรรค์ที่ต้องการให้นางเป็น
ยืนเคียงข้างองค์ชายจนกลายเป็นฮองเต้ที่ยิ่งใหญ่
ผลักดันบัณฑิตให้กลายเป็นจอหงวน
นางเป็นผู้อยู่เบื้องหลังวางแผนศึกสงครามให้แม่ทัพใหญ่
สามีของนางในทุกชาติที่ผ่านมาล้วนเป็นบุรุษที่ยิ่งใหญ่
แต่…เมื่อปีนขึ้นไปจนสูงสุดแล้ว บุรุษเหล่านั้นกลับเห็นนางเป็นเพียงสะพานไม้เก่าผุพังที่ไม่ได้ใช้งานอีก เขามีสตรีอื่นอีกมากมายนอกจากนาง ทั้งๆ ที่เป็นนางที่พาเขาผ่านความยากลำบากจนขึ้นไปถึงจุดนั้นได้
“หงส์คู่มังกร“
หมิงอิงทำเสียงเฮอะในลำคอ ยิ้มขื่นให้กับชะตาชีวิตของตนเอง ผู้คนที่อยู่ด้านล่างดูมีความสุขยิ่งกว่านางเสียอีก
“หากสวรรค์ลิขิตชะตาข้า แล้วข้าต้องอยู่ในวังวนแห่งความทุกข์ใจเยี่ยงนั้น อยู่เหนือสตรีผู้อื่นแล้วอย่างไร สุดท้ายบุรุษเหล่านั้นก็เห็นข้าเป็นเพียงสะพานไต่ไปถึงจุดสูงสุด นำพามาซึ่งอำนาจแต่เขากลับไปเคยมอบหัวใจให้ข้าอย่างแท้จริง“
“ชะตาครั้งนี้ข้าจะลิขิตเอง”
เลือกสามีผิดคิดจนตัวตาย!เป็นเช่นไรรู้ก็เมื่อสายไปเสียแล้ว ลูกต้องตายจาก พ่อแม่พี่ชายพลัดพราก ด้วยหน้าที่ของเขาในฐานะเจ้าเมือง ช่วยชีวิตทุกคนไว้ได้ เว้นแต่นาง เว้นแต่ครอบครัวของนาง
โปรยปราย ผู้คนเกลียดชังข้า แต่กลับมิมีผู้ใดรู้เบื้องหลังว่าแท้จริงแล้วข้าต้องโหดร้ายเช่นนี้เป็นเพราะผู้ใด แทงมีดใส่อกคนรักของข้า สังหารตระกูลข้าจนสิ้นแม้แต่เด็กทารกก็มิเว้น ข้าต้องยืนยิ้มแล้วเอ่ยว่า ไม่เป็นไร ข้าให้อภัย นั่นคงมีเพียงพระโพธิสัตว์เสียแล้วมิใช่ข้าคนนี้ คนที่พวกเจ้าหวาดกลัวยิ่งกว่าภูตผี
นางเคยเป็นดั่งดอกบัวขาว บริสุทธิ์ผุดผ่องมองแล้วสบายตา แต่เขาและน้องสาวต่างมารดาของนางกลับมาแต้มหมึกดำลงบนบัวขาวดอกนี้
นางเกิดมาขาพิการแต่หาได้ไร้ใจไม่ มีเพียงคนผู้นั้นที่ไร้หัวใจยิ่งกว่านาง เขามาหลอกให้นางหลงรักแล้วถอนหมั้นอย่างเลือดเย็น หลังนางตายจากไปแล้วยังใช้ความเห็นอกเห็นใจของพี่ชายนางเพื่อหาประโยชน์เข้าตัว โชคดีสวรรค์ไม่ปล่อยให้คนชั่วลอยนวล กลับมาครานี้ ในเมื่อพวกมันรักกันมากนัก ก็เชิญรักกันไปได้เลย ชายชั่วเช่นนี้คิดจนตัวตายก็ไม่เอามาเป็นสามีเด็ดขาด!
ท่านช่างใจดำยิ่งนัก ท่านกับข้าเปรียบดั่งเหมยเขียวม้าไม้ไผ่ ข้าเชื่อว่าสักวันท่านจะกลับมาเข้าพิธีกราบไหว้ฟ้าดินกับข้า แต่ใยท่านจึงพาสตรีอื่นกลับมา แล้วถอนหมั้นข้าอย่างไร้เยื่อใย
เพราะรักนางจึงยอมทุกอย่าง แต่สุดท้ายเขากลับมอบความรักให้สตรีอื่น ในเมื่อเดินมาจนถึงสุดทางแล้วนางก็ไม่คิดจะยื้อไว้อีกต่อไป ไปเถิดข้าปล่อยมือท่านแล้ว ส่วนข้าจะเดินจากไปพร้อมกับบุตรในครรภ์
“ที่รัก ร่างกายของคุณหวานอร่อยไปทั้งตัว หวานจนผมหยุดกินไม่ได้ แล้วตอนนี้ผมหิวอีกแล้ว” ตฤณ ท่านประธานบริษัท วัย 37 ปี หนุ่มโสดหล่อ รวย พ่อบุญทุ่ม ถูกใจใครก็เปย์หนัก ไม่เว้นแม้แต่เลขาสาวสวยที่เขาบังคับมารับตำแหน่ง ด้วยวิธีแสนเจ้าเล่ห์แม้เธอไม่เต็มใจ แต่ในเมื่อเขา “อยากได้” วิธีสุดแสนร้ายกาจเขาก็งัดมาใช้ เพื่อให้ได้เธอมาครอบครอง ***** “ผมขับรถไปรับคุณได้ด้วยตัวเองเลย ไม่ได้ขู่ด้วย เอาให้รู้ไปทั้งบริษัทว่า... คุณเป็นคนของผม ผมมีรถให้เลือกนั่ง 10 คัน ลือกมาสักยี่ห้อเดี๋ยวขับไปหาครับ” “คุณมันบ้า อีตาผู้ชายบ้า เวรกรรมอะไรของฉันเนี่ย แล้วต้องมาอยู่ซอยเดียวกัน” “ท่านประธาน คำที่ถูกต้อง ตกลงขึ้นรถมาหรือยังครับปั้นหยา” “คอยดูนะ ถ้าฉันเจอหน้าคุณ...” “จะสมนาคุณผมด้วยจูบเหรอ” “คุณ!”
จากอดีตนักล่าซอมบี้ในวันสิ้นโลกต้องผันตัวเป็นสาวน้อยชาวไร่สุดแกร่งที่ต้องช่วยแม่และน้องสาวให้รอดพ้นจากญาติพี่น้องมหาภัยและความยากจน เปิดธุรกิจร่ำรวยใหญ่โตเอาให้เหลือกินเหลือใช้ไปทั้งชาติ!
ฉู่ว่านยู ผู้สืบเชื้อสายมาจากตระกูลแพทย์แผนโบราณ มีทักษะทางการแพทย์ที่ยอดเยี่ยม ยาที่เธอทำนั้นทุกคนต่างอยากได้ สามารถรักษาได้ทุกโรค แต่กลับไม่คาดคิดว่าจะย้อนยุค กลายเป็นผู้หญิงที่ขี้เหร่ที่สุดในใต้หล้า และยังเอาชนะใจท่านอ๋องด้วย การเริ่มต้นไม่ค่อยดีก็ไม่เป็นไร มาดูกันว่าเธอจะพลิกผันยังไง การแย่งการแต่งงานงั้นเหรอ? เธอทำให้น้องต้องรับบทเรียน แย่งสินเิมดลับมา ให้ชายั่วหญิงร้ายคู่นี้อยู่ด้วยกันตลอดไป ขี้ขลาดเหรอ? เธอจัดการพ่อร้าย สั่งสอนผู้หญิงเสแสร้ง! ขี้เหร่เหรอ? เธอรักษาพิษในตัว และกลายเป็นคนงามอันน่าทึ่ง! ลูกสาวขี้เหร่ของจวนอัครมหาเสนาบดี กลายเป็นผู้สูงส่ง แม้แต่ผู้โหดเหี้ยมบางคนยังหวั่นไหวกับเธอ เมื่อสุดที่รักจะจัดการผู้ใด เขามักจะช่วยเสมอ... แต่น่าเสียดายสุดที่รักคนนั้นไม่มีเขาอยู่ในใจ ฉู่ว่านยู "ออกไป หย่าเลย ผู้ชายมีแต่เป็นภาระของข้าเท่านั้น" เสี่ยวลี่จิงรู้สึกน้อยใจ "ไม่ได้ ข้าให้ครั้งแรกกับเจ้าแล้ว เจ้าต้องรับผิดชอบข้า"
ในฐานะที่เธอมีทรัพย์สินนับพันล้านและเป็นลูกสาวที่ได้รับการฝึกฝนอย่างลับๆ โดยรัฐบาล เฉียววานก็ถูกจัดสรรพ่อแม่ให้ในที่สุด แต่ไม่คาดคิด เธอถูกขับออกจากครอบครัวถึงสามครอบครัว การฝึกฝนความสัมพันธ์เป็นญาติพี่น้องก็ล้มเหลวซ้ำๆ จนกระทั่งเธอถูกตระกูลฮั่วรับอุปการะ เฉียววานที่น่าสงสารถูกพ่อแม่บุญธรรมทุ่มเงินให้ตามใจ แสดงความรักอย่างสุดโต่งจนดูเหนือจริง ทำให้บางคนอิจฉาจนบ้าคลั่ง ปล่อยข่าวลือว่า "เฉียววานไม่มีความสามารถใดๆ เลย ต้องอาศัยการทำตัวน่าสนสารเพื่อเรียกร้องความสนใจจากตระกูลฮั่ว!" แต่วันถัดมา อธิการบดีมหาวิทยาลัยชั้นนำของประเทศยืนต้อนรับด้วยตัวเอง “ศาสตราจารย์เฉียว ห้องแล็บของคุณเตรียมพร้อมแล้ว” มหาเศรษฐียื่นสัญญาให้ “บอส รายงานการเงินปีนี้กำไรเพิ่มขึ้น 300%!” องค์กรแฮกเกอร์นานาชาติก็เกิดความวุ่นวาย “พี่ใหญ่ ถ้าคุณไม่ออนไลน์ ระบบการเงินจะล่มแล้ว” เมื่อความลับของเฉียววานถูกเปิดเผยทีละอย่าง ทั้งโลกออนไลน์ก็เดือดดาล กู้ซือหาน ผู้ทรงอำนาจและเย็นชาแห่งเมืองจิง จู่ๆ ก็จับเธอไว้ที่มุมกำแพง นิ้วของเขาลูบไล้ริมฝีปากของเธอเบาๆ “คุณนายกู้ เล่นสนุกมากพอหรือยัง? ถึงเวลากลับบ้านไปมีลูกได้แล้ว” เฉียววานหน้าแดงก่ำ “ใคร ใครจะไปมีลูกกับคุณล่ะ” ชายหนุ่มหัวเราะเบาๆ และหยิบบัตรดำวงเงินไม่จำกัดใส่มือเธอ “มีลูกคนหนึ่ง จะมอบเกาะส่วนตัวให้ให้หนึ่งเกาะ”
ร้อยดาวตะวันเดียว [My DayLight] ------------------------------------------------ ‘ร้อยดาวตะวันเดียว’ ได้แรงบันดาลใจจากคนกลุ่มหนึ่งในเมืองหลวงอันแสนจะทันสมัย เจริญด้วยสรรพสิ่งรอบด้าน และคนกลุ่มหนึ่งที่ประกาศให้สังคมรับรู้ว่าได้พลีกายใจให้กับงานด้านสังคมสงเคราะห์ ซึ่งถือเป็นเปลือกนอกที่สวยงาม เป็นที่น่าชื่นชมแกผู้พบเห็น แต่น้อยคนนักที่จะมองถึงแก่นแท้ภายใจว่าแอบซุกซ่อนอะไรเอาไว้บ้าง บางคนหวังจะได้ชื่อเสียงอันเลื่องลือตามติดมา บางคนหวังให้ได้ผลประโยชน์ทางอ้อมทางธุรกิจ บางคนหวังส่งตัวเองให้ขยับสูงขึ้นอีกชั้น อีกชั้น และอีกชั้น หรือถ้ามีก็น้อยคนนักที่จะกล้าป่าวประกาศให้คนเหล่านี้ได้รู้ แต่กลับทำเป็นเมิน ทำเป็นมองไม่เห็น ทำเป็นไม่สนใจในความทุเรศทุรังของสิ่งที่ซ่อนเร้นอยู่นี้ อาทิตยา พุทธิรักษุ์ ก็เป็นหนึ่งในกลุ่มคนดังกล่าวด้วย และพยายามดิ้นรนให้หลุดพ้นจากผู้คนในสังคมนี้ ทุกวิถีทาง แต่ก็ไปไม่รอด หลีกหนีไม่ได้ เมื่อมีบ่วงบุญคุณเข้ามาค้ำคออยู่ หญิงสาวได้แต่บอกับตัวเองว่าจะหันหลังให้คนกลุ่มนี้เมื่อถึงเวลาอันเหมาะสมจริงๆ เท่านั้น ทว่ากลับทำอย่างที่คิดไว้ไม่ได้ เมื่อมีบ่วงอย่างเช่น จิณณวัตร วัชราเวโรจน์ บุตรชายคนโตของเจ้านายที่เป็นหนึ่งในหลายคนของสังคมไฮโซจอมปลอมนี้ และเขาจะเป็นบ่วงเป็นโซ่ล่ามเธอไว้ให้ติดแหงกอยู่ในที่ๆ เธออยากหลีกหนีหรือไม่ และเธอจะลบเลี่ยงหรือถอนตัวออกจากวังวนบุญคุณได้ได้ยังไง เพราะอะไรเธอจึงต้องหนี เพราะอะไรเขาจึงต้องอยากล่ามเธอไว้ เธอจะหนีไปได้ยังไง ด้วยเหตุผลกลใด เขาจะต้องทำยังไง จะต้องใช้อะไรเพื่อจะเก็บเธอไว้ให้ได้อยู่ข้างกายตลอดกาล คำตอบทั้งหมดมีใน ‘ร้อยดาวตะวันเดียว’ เล่มนี้ที่ผ่านผู้อ่านถืออยู่ในมือแล้วค่ะ ขอขอบคุณนักอ่านทุกท่านค่ะ สำหรับกำลังใจที่มีให้ ‘กันเกรา’ ด้วยดีเสมอมาและจะตลอดไป สัญญาค่ะว่าจะใช้มันสมองและสองมือกลั่นกรองผลงานดีๆ ออกมาให้ท่านได้ติดตามต่อไปค่ะ แม้ในโลกความเป็นจริงจะต่างจากความฝัน แต่โลกในนิยายรักนั้นจะสรรค์สร้างรอยยิ้มให้คุณได้
เวินอี่ถงได้เห็นความรักอันลึกซึ้งของเจียงยวี่เหิง แต่ก็ได้สัมผัสกับการทรยศของเขาเช่นกัน เธอเผารูปแต่งงานของพวกเขาต่อหน้าเขา แต่เขากลับมัวแต่ง้อชู้ของเขา ทั้งๆ ที่เขาแค่มองดูแวบหนึ่งก็จะเห็น แต่เขากลับไม่สนใจเวินอี่ถงสุดจะทน ตบหน้าเขาอย่างแรง พร้อมอวยพรให้เขากับชู้ของรักกันยืนยาว แล้วเธอก็หันหลังสมัครเข้ากลุ่มวิจัยลับเฉพาะ ลบข้อมูลประจำตัวทั้งหมด รวมถึงความสัมพันธ์การแต่งงานกับเขาด้วย! ก่อนจากไป เธอยังมอบของขวัญชิ้นใหญ่ให้เขาอีกด้วยเมื่อถึงเวลาที่จะเข้ากลุ่ม เวินอี่ถงก็หายตัวไป บริษัทของเจียงยวี่เหิงประสบปัญหาล้มละลาย เขาจึงออกตามหาเธอด้วยทุกวิถีทาง แต่สิ่งที่ได้รับกลับเป็นใบมรณบัตรที่ต้องสงสัยเขาสติแตก “ฉันไม่เชื่อ ฉันไม่ยอมรับ!”เมื่อพบกันอีกครั้ง เจียงยวี่เหิงต้องตกใจที่พบว่าเวินอี่ถงเปลี่ยนตัวตนใหม่แล้ว โดยข้างกายมีผู้มีอำนาจที่เขาต้องยอมก้มหัวให้เขาอ้อนวอนอย่างสิ้นหวัง “ถงถง ผมผิดไปแล้ว คุณกลับมาเถอะ!”เวินอี่ถงเพียงยิ้มยักคิ้ว จับแขนของผู้มีอำนาจข้างๆ “น่าเสียดาย ตอนนี้ฉันอยู่ในระดับที่นายไม่อาจเอื้อมถึงแล้ว”
© 2018-now MeghaBook
บนสุด