"แด๊ดดี้ตกเครื่องบินตายไปแล้วล่ะ อย่าถามถึงอีกเลยนะคะเด็กดี" "ถ้าแด๊ดดี้ตายไปแล้ว แด๊ดดี้นิสัยดีหรือเปล่าคะคุณครูบอกว่านิสัยดีได้ขึ้นสวรรค์ นิสัยไม่ดีตกนรกค่ะ สรุปแล้วแด๊ดดี้หนูอยู่สวรรค์หรือนรกคะ"
"แด๊ดดี้ตกเครื่องบินตายไปแล้วล่ะ อย่าถามถึงอีกเลยนะคะเด็กดี" "ถ้าแด๊ดดี้ตายไปแล้ว แด๊ดดี้นิสัยดีหรือเปล่าคะคุณครูบอกว่านิสัยดีได้ขึ้นสวรรค์ นิสัยไม่ดีตกนรกค่ะ สรุปแล้วแด๊ดดี้หนูอยู่สวรรค์หรือนรกคะ"
“ไฮ... แพทวันนี้เธอแต่งตัวสวยจัง เป็นยังไงบ้างที่ฝึกงานของเธอแจ๋วหรือเปล่า ได้ข่าวว่าท่านประธานบริษัทยังโสดงั้นเหรอ ขอเบอร์เค้ามาให้ฉันหน่อยสิ”
เดซี่เพื่อนสาวที่พักอยู่ห้องตรงข้ามของแพรอัปสรกล่าวพูดคุยกับเธอ เมื่อเห็นสาวน้อยชาวเอเชียผู้มีใบหน้าสวยหวาน ผิวขาวอมชมพูดวงตากลมโต ส่วนสูง 155 เชนติเมตร อายุ 21 ปี เธอสวมเสื้อผ้าในชุดกางเกงยีนรองเท้าผ้าใบเสื้อคอกลมสีฟ้าอ่อนรัดรูป ก็ยิ่งทำให้เรือนร่างเล็กเต็มไปด้วยส่วนเว้าส่วนโค้งน่าหลงใหลในสายตาหนุ่ม ๆ ที่พบเห็น
“เออ... ใครจะไปกล้าล่ะ ถึงรู้ฉันคงเอาให้เธอไม่ได้หรอก ไม่งั้นท่านประธานคงไม่อนุมัติใบจบฝึกงานให้ฉันแน่ ถ้าฉันแอบเอาเบอร์ของเขาให้เธอ ขอโทษด้วยนะเพื่อนฉันให้ไม่ได้จริง ๆ”
“โอเค ล้อเล่นน่า ซีเรียสไปได้ฉันเข้าใจเธอดี แต่น่าอิจฉาเป็นบ้าเลยที่เธอได้อยู่ใกล้ชิดผู้ชายหล่อแบบนี้ เธอรู้มั้ยเพื่อนในกลุ่มของเค้าหล่อ ๆ ทั้งนั้นเลยอ่ะ แถมรวยมากด้วย โดยเฉพาะคุณคาร์ลอส เทอร์ราซซิโน่ คนนี้เพอร์เฟคมากทุกด้านลีลาร้อนแรงเปลี่ยนผู้หญิงบ่อย แต่ผู้หญิงทุกคนก็ยังอยากเข้าใกล้ขอเพียงได้นอนด้วยสักครั้งก็ถือว่าเป็นบุญมากแล้วแกเอ้ย แต่น่าเสียดายที่คุณคาร์ลอสนาน ๆ มาทีที่อเมริกา ส่วนมากอยู่อิตาลีมากกว่าถ้าได้สักคนในกลุ่มนั้นมาเป็นแฟนก็คงจะดีมากเลยล่ะ โดยเฉพาะคุณคาร์ลอส”
“ทำเป็นมาแกล้งถามฉัน แต่เธอกลับรู้มากกว่าฉันเสียอีกนะ”
“ก็มันอยากได้อ่ะ แพทช่วยหน่อยสิ นะขอร้องล่ะ นะ นะเพื่อน”
“ก็ได้ ฉันจะลองดูแล้วกันแต่ไม่รับรองนะ”
“เย้... ขอบใจมากเพื่อน รับรองได้ถ้าได้เบอร์โทรมาฉันไม่บอกคุณแดเนียลว่าเธอเป็นคนเอาให้ฉันหรอก ว่าแต่เธอจะไปไหนเหรอ”
“ฉันจะไปห้างซื้อของหน่อยน่ะฉันไปก่อนนะพอดีของใช้ของกินในห้องหมดไปน่ะ บาย... แล้วเจอกัน”
ภายในห้างสรรพสินค้าที่ใหญ่ที่สุดของอเมริกาเป็นห้างสรรพสินค้าในเครือของตระกูลเทอร์ราซซิโน่ ปัจจุบันผู้รับตำแหน่งประธานบริษัทคือ คาร์ลอส เทอร์ราซซิโน่ ทายาทเพียงคนเดียวของตระกูลรุ่นสุดท้าย ชายหนุ่มหล่อคมเข้มส่วนสูง 189 เซน หุ่นนายแบบดวงตาสีน้ำตาลประกายทองมีเสน่ห์เพียงแค่
สาว ๆ ได้สบตาด้วยหัวใจแทบละลาย จนได้รับฉายาจากสาว ๆ โหวตชื่อให้ว่า พ่อมดจอมเสน่ห์ กิจการของตระกูลนี้มีมากมาย ทั้งโรงแรม รีสอร์ทระดับเฟิร์สคลาสขึ้นไปนับพันสาขาทั่วโลก มีโรงงานผลิตเครื่องบินทั้งใหญ่ทั้งเล็กส่งขายให้กับประเทศต่าง ๆ รวมถึงเหล่ามหาเศรษฐีที่อยากมีเครื่องบินส่วนตัว
“ทำไมเจ้านายต้องปลอมตัวด้วยครับทำเหมือนกำลังเล่นหนังสายลับเลย”
“ถามมากจริงนะไอ้บรูค” น้ำเสียงคมเข้มดุของคาร์ลอส
กล่าวออกมา
“เออ... ผมแค่สงสัยน่ะครับ”
“ฉันควรย้ายตำแหน่งแกมั้ยฮะบรูค ถ้าฉันมาอย่างทุกครั้งจะเห็นการทำงานอย่างแท้จริงของพนักงานฉันมั้ย”
“ผมโง่เองครับเจ้านาย ขอโทษครับ”
“ฉลาดพูดนะแก ต่อไปหัดฉลาดคิดเสียบ้างถ้ายังอยากติดตามฉัน”
“ครับนาย ต่อไปผมจะคิดก่อนพูดครับ”
“ดี”
“โอ้ย” เสียงร้องที่เหมือนเจ็บปวดของหญิงสาวร่างเล็ก เมื่อหล่อนไม่ทันระวังมัวแต่กดโทรศัพท์จนชนเข้ากับแผ่นหลังกว้างของผู้ชายคนหนึ่ง แต่คนที่ล้มกลับเป็นเธอ
“นี่คุณมีตาหรือเปล่าเดินภาษาอะไรผมเจ็บหลังไปหมดแล้วเนี่ย” คาลอสหันหน้ากลับมามองแล้วกล่าวออกมาอย่างหงุดหงิด
“ขอโทษค่ะ ฉันขอโทษนะคะ คือฉันไม่ได้ตั้งใจค่ะ”
เธอกล่าวและพยายามลุกขึ้นยืน ก่อนที่เธอจะจัดผมของตนเองให้เข้าที่เรียบร้อย ส่วนชายหนุ่มร่างสูงใหญ่โตที่ยืนอยู่ตรงหน้าของเธอนั้นถึงกับอึ้ง เมื่อได้เห็นใบหน้าเรียวสวยดวงตากลมโตขนตางอนหนาที่มองมาสบตากับเขาด้วยความรู้สึกผิดเหมือนเด็กน้อย
“ขอโทษคำเดียวหลังผมไม่หายช้ำหรอกนะสาวน้อย”
“เออ... งั้นคุณจะให้ฉันชดใช้ยังไงคะ หรือคุณต้องการเงินฉันไม่ได้มีเงินมากด้วยสิ” หญิงสาวกล่าวด้วยสีหน้าที่ซีดจืด
“ผมไม่ได้ต้องการเงินของคุณ แต่คุณต้องมาดูแลผมจนกว่าจะหาย” คาร์ลอสกล่าวเสียงดุข่มขู่ร่างเล็กด้วยสายตาเจ้าเล่ห์ในแบบที่สาวน้อยอ่านความคิดของเขาไม่ออก
“หึ หึ หึ “ บรูคปล่อยเสียงกลั้นขำออกมาด้วยความตลกกับการกระทำของเจ้านายที่เหมือนผู้ใหญ่กำลังรังแกเด็ก นี่เป็นครั้งแรกที่เห็นเจ้านายในมาดแบบนี้
“แกขำอะไรฮะไอ้บรูค”
“เปล่าครับนาย เปล่าครับ”
“แค่ชนแผ่นหลังคุณ ต้องรับผิดชอบถึงขนาดไปดูแลคุณเลยเหรอคะ งั้นฉันขอดูหลังคุณหน่อยได้หรือเปล่า ฉันจะได้รู้ว่ามีแผลใหญ่แค่ไหน”
“งั้น... มานี่เลย” ชายหนุ่มกล่าวพร้อมกับจับมือบางกำแน่น
“โอ้ย ฉันเดินเองได้ไม่เห็นต้องจับมือเลย กรุณาปล่อยมือฉันด้วยค่ะคนมองกันใหญ่แล้ว”
“ไม่ ถ้าผมปล่อยเกิดคุณหนี ใครหน้าไหนจะรับผิดชอบ”
คาร์ลอสกล่าวออกมาอย่างหน้ามึนไม่ยินยอม ส่วนแพรอัปสรได้แต่คิดในใจอย่างเซ็ง ๆ (แค่เดินชนหลังคนทำไมเรื่องใหญ่ยุ่งยากขนาดนี้) เธอได้แต่คิดและถอนหายใจ เพราะดูแล้วชายหนุ่มร่างสูงคู่กรณีคงมีฐานะน่าดู เสียดายที่ใส่แว่นตาสีดำกับหมวกบังหน้าไว้เลยทำให้ไม่เห็นหน้าชัด ๆ ถึงแม้ในใจจะรู้สึกกลัวแต่ไม่รู้ทำไมมือที่กำลังลากจูงมือเธออยู่นั้นกับให้ความรู้สึกปลอดภัยอบอุ่น
“คุณจะพาฉันไปไหนคะ เราไม่ได้รู้จักกันฉันกลัวนะ”
“คุณจะกลัวทำไมหรือคุณจะให้ผมแก้ผ้าตรงนี้ในเมื่อคุณอยากเห็นหลังผมไม่ใช่เหรอ”
“เอ่อ... ฉันไม่ดูแล้วก็ได้ปล่อยมือฉันเถอะค่ะ”
“ทำไมกลัวเหรอ เมื่อกี้ยังเถียงฉอด ๆ อยู่เลยนี่ รู้มั้ยร่างกายของผมทุกนาทีสามารถสร้างเม็ดเงินได้เท่าไหร่ ผมเรียกร้องแค่นี้บุญแค่ไหนแล้วรู้ไว้ซะด้วยแม่ตุ๊กตาตัวน้อย”
“ฉันไม่ได้กลัวคุณเสียหน่อย”
แพรอัปสรพูดออกไปทั้ง ๆ ที่ร่างกายของเธอสั่นเทาจนชายหนุ่มสัมผัสได้จากฝ่ามือเล็กที่เขากอบกุมอยู่
“เอากระเป๋ามานี่” ชายหนุ่มกล่าวพร้อมกับดึงกระเป๋ามาจากไหล่บาง
“โอ้ย... คุณจะปล้นฉันหรือไงเอากระเป๋าฉันมานะ ไหนว่าไม่เอาเงินไง” หญิงสาวกล่าวพยายามยื้อแย่งกระเป๋าใบเล็กของเธอคืนมาแต่ก็ไม่สำเร็จ หนูอย่างเธอหรือจะชนะราชสีห์อย่างเขา
“นั่นคุณจะเอาบัตรและเอกสารของฉันไปไหน”
“เอาเป็นตัวประกันไงล่ะ เอานี่กระเป๋าเธอมีเงินนิดเดียวแค่นี้ยังกล้ากล่าวหาว่าฉันต้องการเงินเธออีกนะ ระดับฉันร้อยล้านยังกระจอก”
“ฉันไม่ได้รวยอย่างคุณนี่เมื่อไหร่ฉันจะได้เอกสารของฉันคืน”
“เมื่อผมหายคุณก็เป็นอิสระ เย็นนี้เจอกันที่โรงแรมเทอร์ราซซิโน่ ออ... ผมลืมบอกคุณไปผมชื่อ คาร์ลอส โอเคคนสวยอย่าสายล่ะผมไม่ชอบคนมาสายซะด้วย ไปบรูท”
อยากแต่งงานกับฉันเธอต้องทนทุกอย่างได้แพรลตา ต่อให้เธอทำงานจนล้มตายไปต่อหน้าฉันก็จะไม่สน เพราะเธอก็เหมือนต้นหญ้าเล็กๆคอยรองเท้าเวลาที่ฉันเหยียบย่ำเท่านั้น
เพราะพ่อของเธอคิดใช้เล่ห์เหลี่ยมจับเขาให้แต่งงานกับลูกสาวของตัวเอง เขาจึงแก้แค้นคืนกลับไปอย่างสาสม ผู้หญิงที่เขาหลงรักกลับเป็นคนที่เขาเคยเกลียดและทำลายเขาควรทำเช่นไรให้ได้นางฟ้าอย่างเธอและลูกกลับคืนมา
หลังจากแต่งงานกันมาสามปี เวินเหลี่ยงก็ยังไม่เคยได้ความรักจากฟู่เจิ้งแต่อย่างใดเลย เมื่อรักแรกของเขากลับมา สิ่งที่รอเธออยู่คือหนังสือการหย่า "ถ้าฉันมีลูก คุณยังเลือกหย่าไหม?" เธออยากจับโอกาสสุดท้ายนี้ไว้ แต่แล้วมีแต่คำตอบที่เย็นชาว่า "ใช่" เวินเหลี่ยงหลับตาและเลือกที่จะปล่อยมือ ...ต่อมาเธอนอนอยู่บนเตียงคนไข้ด้วยความสิ้นหวังและลงนามในข้อตกลงการหย่า "ฟู่เจิ้ง เราไม่ได้เป็นหนี้กันอีกต่อไปแล้ว..." ชายที่มีความเด็ดขาดและเย็นชามาโดยตลอดนอนอยู่ข้างเตียงขอร้องให้อีกฝ่ายกลับมาด้วยเสียงแผ่วเบา "เหลียง ได้โปรดอย่าหย่าได้ไหม?"
ตลอดระยะเวลาสามปีของการแต่งงาน เธอรู้สึกสิ้นหวัง ที่ถูกบังคับให้เซ็นใบหย่า ทั้งๆที่เธอกำลังท้อง เธอใจสลายกับความไร้มนุษยธรรมของเขา กระทั่งเธอออกไปจากชีวิตของเขา เขาเพิ่งรู้ตัวว่าเธอคือรักแท้ของเขา ไม่มีวิธีใดที่จะเยียวยาหัวใจที่บอบช้ำของเธอให้หายขาดได้ เขาจึงมอบความรักทั้งหมดของเขาให้แก่เธอเพื่อชดเชย
ชูจี้ถูกเก็บไปอุปการะตั้งแต่ยังเด็ก ซึ่งถือเป็นความฝันของเด็กกำพร้าทั่วไปอย่างชูจี้ แต่ชีวิตหลังจากนั้นมันไม่ได้มีความสุขดั่งที่ชูจี้คิดฝันไว้เลย เธอต้องอดทนถูกเย้ยหยันและการทำทารุณจากแม่บุญธรรมของเธอ แต่ก็ยังโชคดีที่เธอได้รับความเมตตาจากคนใช้สูงวัยคนหนึ่งในบ้านหลังนั้น ชึ่งเป็นคนคอยดูแลและเอาใส่เธอเหมือนแม่แท้ ๆ ของเธอ จนกระทั่งคนใช้จากไปด้วยอาการป่วย ชูจี้ก็ถูกบังคับให้แต่งกับผู้ชายที่ไม่เอาการเอางานแทนลูกสาวแท้ ๆ ของพ่อแม่บุญธรรมของเธอเพื่อชดใช้ค่ารักษาพยาบาลของคนใช้ เรื่องราวจะเป็นเช่นเดียวกับซินเดอเรลล่าหรือไม่? อย่างไรก็ตาม ชายที่เธอจะแต่งงานด้วยนั้นไม่เหมือนเจ้าชายเลยสักนิดนอกจากรูปร่างหน้าตาของเขาที่สามารถเทียบเท่ากับเจ้าชายได้เท่านั้นเอง ลู่เหยี่ยนเป็นลูกชายนอกสมรสของครอบเศรษฐีครอบครัวหนึ่ง เขาใช้ชีวิตไปวันๆ (พอลอดไปด้วยค่ะ)มาโดยตลอด ที่เขาตกลงแต่งกับชูจี้ก็เพราะอยากจะทำให้ความปรารถนาสุดท้ายของแม่ของเขาสมหวังเท่านั้น แต่ในคืนวันแต่งงาน เขากลับพบว่าเจ้าสาวคนนี้มีพฤติกรรมที่ผิดกับที่เคยได้ยินได้ฟังมา โชคชะตาจะบันดาลให้พวกเขาเป็นอย่างไร และลู่เหยี่ยนจะเป็นดั่งที่เราคิดหรือไม่ สิ่งที่น่าประหลาดใจคือลู่เหยี่ยนมีหลายอย่างที่คล้ายๆ กับมหาเศรษฐีที่ใหญ่ที่สุดในเมืองนี้อย่างพิลึก สุดท้ายแล้ว ลู่เหยี่ยนจะสามารถรู้ได้หรือไม่ว่าชูจี้ คือเจ้าสาวจำเป็นที่ต้องได้แต่งงานแทนพี่สาวของเธอ การแต่งงานของพวกเขาจะเป็นจุดเริ่มต้นเรื่องราวสุดโรแมนติกหรือวิบากกรรมของชีวิต โปรด ติดตามและค้นหาชีวิตและเรื่องราวของทั้งสองคนด้วยกันเถอะ
"พี่เจี๋ยข้าอยากได้อีกจุมพิตเพิ่มพลังของท่าน" ฉีเย่ว์กล่าวงึมงำบนริมฝีปากของเขา นางเป็นฝ่ายดูดกลีบปากของหยางเจี๋ยเบา ๆ ซุกไซร้ซอกซอนแหย่ลิ้นเข้าไปในปากของเขา สัมผัสอ่อนนุ่มในคราแรกเริ่มโหมกระหน่ำร้อนแรงมากขึ้น ฉีเย่ว์ปลดสายรัดเอวของเขาออกสอดมือล้วงเข้าไปในกางเกงของหยางเจี๋ยพบเนื้อร้อนของเขาแข็งแกร่งขึ้นเต็มลำ นางขยำแรง ๆ พร้อมกับรูดมือเบา ๆ "อ๊า คนดีของพี่" หยางเจี๋ยมือหนึ่งประคองศีรษะของนางให้แนบชิดกับปากของเขาอีกมือล้วงเข้าไปในสาบเสื้อของนาง ฉีเย่ว์ไร้อาภรณ์กางกั้นด้านในนางใส่เพียงเสื้อคลุมนอนสีขาวเท่านั้น เขาลูบแผ่นหลังเปลือยเปล่าของนางไล้นิ้วลงไปจนถึงแก้มก้มแล้วขยำเบา หนัก สลับกัน "พี่เจี๋ยให้ข้ารักท่านเถิด" ฉีเย่ว์กัดปากข่มเสียงครางเอาไว้ นางดึงกางเกงของเขาออกโดยมีหยางเจี๋ยคอยช่วยเหลือ นางขึ้นคร่อมเขาอย่างกระหายไม่บัดนี้ตื่นอย่างเต็มตาในขณะที่ควงเอวควบขี่เขาเป็นจังหวะ หยางเจี๋ยขยับรับจังหวะที่องค์ราชินีของตนเองควบขี่ เขาเด้งสะโพกขึ้นรับนางมือดึงผ้ารัดเอวของนางออกแล้วทิ้งไว้ด้านข้าง แหวกสาบเสื้อของนางแล้วผวาศีรษะขึ้นมาอ้าปากดูดรับเนื้ออวบของนางที่กระเด้งเป็นจังหวะ ฉีเย่ว์ดันร่างของตนเองเข้าหาปากเขามือช่วยประคองศีรษะของหยางเจี๋ยให้แนบชิด หยางเจี๋ยดูดปทุมถันคู่งามอย่างกระหาย เสียงหอบหายใจของฉีเย่ว์สั่นสะท้านหัวใจแทบจะหลุดออกมาจากอก เขาคือหัวหน้าหน่วยจู่โจมที่ตายในสงคราม และได้ย้อนเวลากลับมาหลายร้อยปีกระทั่งฟื้นขึ้นมาในร่างเด็กน้อยนาม หยางเจี๋ย เด็กผู้อาภัยจากตระกูลใหญ่ ที่บิดาและมารดาถูกใส่ความว่าทุจริตจนต้องจบชีวิตลง หยางเจี๋ยเป็นเด็กกำพร้าที่ถูกเลี้ยงดูให้เติบโตในจวนราชครู สหายของบิดา และที่นี่เขาได้พบกับเด็กน้อยผู้หนึ่งนาม ฉีเย่ว์ ธิดาของท่านราชครูฉีผู้สูงส่ง พวกเขาเติบโตมาด้วยกัน ความใกล้ชิดทำให้เขาหวั่นไหว หยางเจี๋ยจะทำเช่นไรเมื่อได้พบว่า ตัวเอง ตกหลุมรักคุณหนูผู้สูงส่งจนหมดหัวใจไปเสียแล้ว เขารักนาง ต้องการทำให้นางตกเป็นของเขา และทำลายขวากหนามทุกอย่างที่ขัดขวางให้หมดสิ้นไป เพื่อนางเพียงคนเดียว
ซ่งจิ่งถังรักฮั่วอวิ๋นเซินอย่างลึกซึ้งนานถึงสิบห้าปี แต่ในวันที่เธอคลอดลูกกลับตกอยู่ในอาการโคม่า ขณะที่ฮั่วอวิ๋นเซินกระซิบข้างหูเธออย่างอ่อนโยนว่า "ถังถัง อย่าฟื้นขึ้นมาอีกเลย สำหรับฉัน เธอไม่มีค่าอะไรอีกแล้ว" ซ่งจิ่งถังเคยคิดว่าสามีของเธอเป็นคนอ่อนโยนและรักใคร่ตัวเอง แต่จริงๆ แล้วเขามีแต่ความเกลียดชังและใช้ประโยชน์จากเธอเท่านั้น และลูกๆ ที่เธอเสี่ยงชีวิตให้กำเนิด กลับเรียกหญิงสาวคนอื่นว่า 'แม่' ด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนต่อหน้าที่เตียงคนไข้ของเธอ เมื่อซ่งจิ่งถังฟื้นขึ้นมา สิ่งแรกที่เธอทำคือการตัดสินใจหย่าขาดอย่างเด็ดขาด! แต่หลังจากหย่าแล้ว ฮั่วอวิ๋นเซินจึงเริ่มตระหนักว่า ชีวิตที่ผ่านมาของเขาเต็มไปด้วยเงาของซ่งจิ่งถัง หญิงคนนี้กลายเป็นความเคยชินของเขา เมื่อพบกันอีกครั้ง ซ่งจิ่งถังปรากฏตัวในที่ประชุมในฐานะผู้เชี่ยวชาญด้านการแพทย์ เธอเปล่งประกายจนทุกคนต้องหันมามอง หญิงคนนี้ที่เคยมีแต่เขาในใจ บัดนี้กลับไม่แม้แต่จะมองเขาอีก ฮั่วอวิ๋นเซินคิดว่าเธอแค่ยังโกรธอยู่ ถ้าเขาเอ่ยปากพูดนิดหน่อย ซ่งจิ่งถังจะต้องกลับไปหาเขาแน่นอน เพราะเธอรักเขาหมดหัวใจ แต่ต่อมา ในงานหมั้นของผู้นำคนใหม่ของตระกูลเพ่ย เขาเห็นซ่งจิ่งถังสวมชุดแต่งงานหรูหรา ยิ้มอย่างเปี่ยมสุขและกอดแน่นเพ่ยตู้พร้อมสายตาที่เต็มไปด้วยความรักใคร่ ฮั่วอวิ๋นเซินอิจฉาจนแทบคลั่ง เขาตาแดงก่ำและบีบแก้วจนแตก เลือดไหลไม่หยุด...
ในฐานะที่เธอมีทรัพย์สินนับพันล้านและเป็นลูกสาวที่ได้รับการฝึกฝนอย่างลับๆ โดยรัฐบาล เฉียววานก็ถูกจัดสรรพ่อแม่ให้ในที่สุด แต่ไม่คาดคิด เธอถูกขับออกจากครอบครัวถึงสามครอบครัว การฝึกฝนความสัมพันธ์เป็นญาติพี่น้องก็ล้มเหลวซ้ำๆ จนกระทั่งเธอถูกตระกูลฮั่วรับอุปการะ เฉียววานที่น่าสงสารถูกพ่อแม่บุญธรรมทุ่มเงินให้ตามใจ แสดงความรักอย่างสุดโต่งจนดูเหนือจริง ทำให้บางคนอิจฉาจนบ้าคลั่ง ปล่อยข่าวลือว่า "เฉียววานไม่มีความสามารถใดๆ เลย ต้องอาศัยการทำตัวน่าสนสารเพื่อเรียกร้องความสนใจจากตระกูลฮั่ว!" แต่วันถัดมา อธิการบดีมหาวิทยาลัยชั้นนำของประเทศยืนต้อนรับด้วยตัวเอง “ศาสตราจารย์เฉียว ห้องแล็บของคุณเตรียมพร้อมแล้ว” มหาเศรษฐียื่นสัญญาให้ “บอส รายงานการเงินปีนี้กำไรเพิ่มขึ้น 300%!” องค์กรแฮกเกอร์นานาชาติก็เกิดความวุ่นวาย “พี่ใหญ่ ถ้าคุณไม่ออนไลน์ ระบบการเงินจะล่มแล้ว” เมื่อความลับของเฉียววานถูกเปิดเผยทีละอย่าง ทั้งโลกออนไลน์ก็เดือดดาล กู้ซือหาน ผู้ทรงอำนาจและเย็นชาแห่งเมืองจิง จู่ๆ ก็จับเธอไว้ที่มุมกำแพง นิ้วของเขาลูบไล้ริมฝีปากของเธอเบาๆ “คุณนายกู้ เล่นสนุกมากพอหรือยัง? ถึงเวลากลับบ้านไปมีลูกได้แล้ว” เฉียววานหน้าแดงก่ำ “ใคร ใครจะไปมีลูกกับคุณล่ะ” ชายหนุ่มหัวเราะเบาๆ และหยิบบัตรดำวงเงินไม่จำกัดใส่มือเธอ “มีลูกคนหนึ่ง จะมอบเกาะส่วนตัวให้ให้หนึ่งเกาะ”
© 2018-now MeghaBook
บนสุด
GOOGLE PLAY