หนูแดง หนูแดงตัวน้อย

เมื่อมนุษย์เพศชายเกิดการวิวัฒนาการทางร่างกาย ผู้ชายกลุ่มหนึ่งจึงสามารถตั้งท้องได้ และเพราะความเมาชนิดหลุดโลกในคืนวันนั้น ‘นภัทร’ เดือนคณะสุดหล่อจึงตื่นขึ้นมาพร้อมกับความจริงว่าตัวเองจัดการรวบหัวรวบหางลากหลืบคณะอย่าง ‘สิงหา’ ไปมี one night stand เป็นที่เรียบร้อย เรื่องควรจะจบลงแค่นั้น แต่ไม่จบเมื่อชีวิตน้อยๆ ถือกำเนิดขึ้น นภัทรหายตัวไป กลับมาอีกครั้งพร้อมกับข่าวลือประหลาดๆ ก่อนสิงหาจะพบว่าต้นเหตุของข่าวลือคือเด็กหญิงตัวน้อยอย่าง ‘น้องณดา’ ที่สิงหาสงสัยเหลือเกินว่าจะเป็นลูกของเขา “ให้เรียกนายว่าพ่อไม่ได้หรอก น้องณดาไม่ได้ลูกของนาย” “งั้นเรียกป๊ะป๋าก็ได้” “ไม่ได้” “แด๊ดดี้” “นี่...พอเลย” “ดาดา” คำเรียกที่หลุดจากปากของเด็กหญิงตัวน้อยทำเอาคุณพ่อกำมะลอยิ้มหน้าบาน ปฏิบัติการทวงคืนความเป็นพ่อต้องมา ต่อให้นภัทรไม่ยอมรับ งั้นสิงหาก็ขอเข้าทางลูกสาวตัวจิ๋วก็แล้วกัน! รับผมเป็นพ่อของลูกเถอะนะครับ!

เพราะไปตีกับเกรียนคีย์บอร์ดที่บังอาจเอานิยายเธอมาวิจารณ์หยาบๆ คายๆ ว่างานเธอเชิดชูระบอบปิตาธิปไตย ตามมาด้วยการดูแคลนเหยียดหยามทางเพศสภาพอีกหลายอย่าง ทำเอา ‘อาคิรา’ นักเขียนนิยายประโลมโลกถึงกับเลือดเฟมินิสต์ในกายเดือดพล่าน กล้าดียังไงมากล่าวหาเธออย่างนี้ งานเธอถึงจะเป็นงานประโลมโลก แต่ใช่ว่าจะเชิดชูระบอบชายเป็นใหญ่สักหน่อย! ต้องตามไปตบตีจนกว่าจะชนะ เถียงแพ้รอบนั้น แต่คนไม่แพ้ ตามหาแอคเคาทน์ของคนที่ใช้นามแฝงว่า ‘เวนไตย’ ไปจนเจอเข้ากับตอจังเบ้อเร่อ โดยหารู้ไม่ว่าเวนไตยคนนี้ หาใช่ไอ้เวรตะไลที่ประนามหยามเหยียดแต่อย่างใดไม่ ทว่าเป็นบรรณาธิการหนุ่มผู้คว่ำหวอดในวงการวรรณกรรมสร้างสรรค์สังคมต่างหาก “ฉันจะทำให้ดูว่างานเขียนฉันมันไม่ได้เชิดชูระบอบชายเป็นใหญ่!” “งั้นก็ลองเขียนมาดู ผมอยากอ่านเหมือนกัน อยากรู้ว่านักเขียนอย่างคุณจะทำได้ดีสักกี่น้ำ” โดนท้าทายมาถึงกับปรี๊ด คอยดูเถอะ เธอจะเอารางวัลมาฟาดหน้าไอ้เวรตะไลนี่ให้ได้เลย!

“ฉันจะเป็นเมียของนายดินค่ะ” ไม่รู้ว่าส้มหล่นหรือโชคร้ายกันแน่ที่จู่ๆ คุณหนู ‘หยาดฟ้า’ ของตระกูลเศรษฐีเมืองกรุงก็มาถวายตัวยอมเป็นเมียของ ‘ไอ้ดิน’ อย่างไม่มีปี่มีขลุ่ยเสียอย่างนั้น ไอ้ดินค่อนข้างจะงุนงงกับสิ่งที่เกิดขึ้น ก็จะไม่ให้งงได้อย่างไร เขาไม่รู้จักมัดจี่กับเจ้าหล่อนนี่ จู่ๆ ก็มาบอกว่าจะเป็นเมียเขา เป็นใครก็งงทั้งนั้นแหละ! ก่อนที่เขาจะได้รับรู้ว่าเหตุนี้เกิดขึ้นเพราะหยาดฟ้าถูกบิดาบังคับให้แต่งงาน เธอจึงหนีมาอยู่ที่บ้านพักตากอากาศในต่างจังหวัด และได้เจอกับกุลีหนุ่มที่นี่ ประจวบเหมาะกับที่บิดาของเธอโทรมาคาดคั้นให้เธอกลับไปแต่งงานพอดี เธอถึงได้ลั่นวาจานี้ออกมาให้บิดารู้ว่าเธอมีผู้ชายคนใหม่ที่ยินยอมพร้อมใจจะเป็น ‘เมีย’ ของเขาแล้ว หาใช่ผู้ชายที่บิดาจัดเตรียมมาให้ สำหรับไอ้ดิน นี่คงไม่ใช่ส้มหล่นหรอก เป็นคราวเคราะห์เสียมากกว่า เขาจึงรีบบอกปัดหัวขวิด “ไม่ล่ะครับคุณหนู ผมคงไม่อาจเอื้อมไปเด็ดดอกฟ้าหรอก ผมก็แค่กุลีใช้แรงงานไปวันๆ จะเอาเงินที่ไหนไปเลี้ยงให้คุณหนูอยู่ดีกินดีได้” “ไม่ต้องกินดีอยู่ดีก็ได้ แค่ให้ฉันอยู่ด้วยก็พอ” “ให้อยู่ด้วยก็ไม่ได้ครับ ก็คุณหนูน่ะเป็น...” “เป็นเมียนายดินไงล่ะ” เป็นที่ไหนกัน เขายังไม่ได้ซั่มเธอเลยสักกะยก! ไอ้ดินปวดขมับตุบๆ ขณะที่หยาดฟ้าเชื้อเชิญเขาเป็นการใหญ่ “แล้วนี่มัวรออะไรอยู่ รีบพาฉันเข้าบ้านสิ จะได้ทำอะไรอย่างที่ผัวเมียเขาทำกัน” เธอรู้หรือเปล่าว่าพูดถึงเรื่องอะไรอยู่น่ะ!? ไอ้ดินไม่แน่ใจนัก แต่แวบเดียวก็แน่ใจแล้ว เพราะจู่ๆ หญิงสาวก็ดึงคอเสื้อให้หน้าอกอิ่มล้นทะลักออกมา ไอ้ดินมองจ้องตาไม่กะพริบ ได้สติมาอีกครั้งก็ตอนที่สาวเจ้าเอ่ยปาก “มาสิพี่ดิน มาเอากัน ฟ้าพร้อมจะเป็นเมียพี่แล้ว” ดูพูดจาเข้า เรียกแทนตัวด้วยชื่อ แทนเขาว่าพี่ชวนให้เอ็นดูอีก! โอ๊ย! ไอ้ดินจะบ้าตาย! เห็นทีเขาคงหนีไม่พ้นการถูกยัดเยียดความเป็น ‘ผัว’ ด้วยฝีมือหยาดฟ้าแล้วล่ะ

เพราะอกหักจากคนที่แอบชอบมานาน ทำให้ ‘ภีม’ พาตัวเองไปในที่อโคจรเพื่อที่จะระบายความเศร้าเสียใจออกไปบ้าง หากทว่าในคืนนั้น เขากลับได้พบกับชายแปลกหน้าอย่าง ‘สุดเขต’ ที่บังเอิญเข้ามาพูดคุยด้วย ทั้งสองเกือบจะลงเอยกันด้วยความสัมพันธ์ข้ามคืน หรือที่เรียกกันว่า One night stand หากทว่าก็เกิดเรื่องวุ่นๆ เสียก่อน ก่อนที่ภีมจะพบว่าผู้ชายที่เขาได้เจอในคืนนั้น เป็นคนคนเดียวกับคนที่เขาแอบชอบตกหลุมรัก ให้ตาย! นี่มันเรื่องบ้าอะไรกัน! ขณะเดียวกัน ปฏิบัติการ ‘ลัก’ ความรักของภีมก็เริ่มต้นขึ้น เมื่อสุดเขตไม่สามารถลืมความน่ารักของภีมลงได้เลย เขาต้องเอามาให้ได้ ทั้งตัวภีม และความรักของภีม จะเอามาให้ได้ทั้งหมดเลยคอยดู!

แม้ขึ้นชื่อว่าเป็นปีศาจ ทว่าปีศาจกวางอย่าง ‘ลู่ลู่’ กลับหาได้พิสมัยการระรานมนุษย์สักเท่าไรนัก สะอาดบริสุทธิ์เสียจนแทบจะลุแก่ตบะแล้ว ทว่า... ชีวิตของเขาก็หาได้สงบสุขอีกต่อไปเมื่อนักพรตปราบปีศาจอย่าง ‘เยี่ยนเฉิน’ หนีตายจากการถูกล่าเพราะดันไปต้มตุ๋นชาวบ้านวิ่งทะเล่อทะล่ามาสลบอยู่หน้าถ้ำ ถึงจะเป็นปีศาจแต่ก็หาได้ไร้น้ำใจนัก มอบไมตรีช่วยเหลืออย่างไม่เกี่ยงงอน หากแต่เยี่ยนเฉินกลับตอบแทนบุญคุณด้วยการทำให้ชีวิตของลู่ลู่แปดเปื้อนด้วยมลทิน บีบบังคับให้ปีศาจกวางน้อยรวมหัวในแผนต้มตุ๋นชาวบ้านเพื่อเอาคืน! นักพรตจอมกะล่อนผงาด ใช้ชีวิตอย่างสำราญ ขณะที่ปีศาจน้อยถูกจิกหัวใช้ให้ไประรานชาวบ้านไม่เว้นวัน อะไรไม่ว่า เยี่ยนฉินยังขยันลูบหางเล็กๆ ของเขาเสียเหลือเกิน ไม่รู้หรือไงว่าตรงนั้นน่ะ...มะ...มัน... ...ทำให้ตัวร้อนผะผ่าวนะ! ต้องมีสักวันที่พลั้งเผลอไปมากกว่านี้แน่ สวรรค์! ลู่ลู่ผู้นี้จะหลั่งน้ำตาเป็นสายโลหิตแล้ว!

หากผู้ใดเชื่อว่าทะเลทรายผืนนี้โหดร้าย ผู้นั้นย่อมเชื่อในสิ่งที่ผิด เพราะสิ่งที่โหดร้ายกว่าผืนทะเลทรายแห้งแล้ง คือกองกำลังโจรทะเลทรายของ 'อัลมิราน' ผู้นี้ต่างหาก โหดร้าย...ชั่วช้า...เลวสามานย์ ดูเหมือนจะเป็นคำสร้อยที่พ่วงท้ายชื่อของโจรหนุ่มนามเลื่องลือไปเสียแล้ว แต่เขาจะสนใจสิ่งใดกัน ในเมื่อเขาถูกตราหน้าว่าชั่ว เขาก็จะเป็นคนชั่วให้สมดั่งที่ถูกบีบคั้น เพียงเพื่อให้ได้อัญมณีแห่งสุลต่านมาครอบครอง เขาก็ไม่เกรงกลัวสิ่งใดแล้ว หากแต่หารู้ไม่ว่าสวรรค์จะนำพาให้เขาพบกับอัญมณีมีชีวิตแห่งทะเลทราย...'จามิล' นักระบำร่อนเร่ผู้มีเสน่ห์เย้ายวน เพียงได้ชมระบำทะเลทรายของจามิลแค่ครั้งเดียวเท่านั้น หัวใจของอัลมิรานก็ถูกครอบครองไปสิ้น โดยหารู้ไม่ว่าตนกำลังก้าวเข้าสู่หุบเหวอเวจีแสนหวานที่จะฉุดคร่าชีวิตเขาไปเสียแล้ว...

เพราะเจอกับทาร์ซานหนุ่มในฝูงลิงชิมแปนซีโดยบังเอิญ คณะสำรวจจึงมีมติเห็นชอบให้ศึกษาพฤติกรรมของ 'ลีโอ' อย่างละเอียด และหน้าที่ผู้สังเกตการณ์จะเป็นใครไปไม่ได้นอกจาก 'จรินทร์' นักสัตววิทยาหนุ่มน้องใหม่ไฟแรงของคณะ ดังนั้นบันทึกระหว่างเขาและคุณทาร์ซานจึงได้เริ่มต้นขึ้น... "กิน?" "ไม่ลีโอ อันนั้นกินไม่ได้" จรินทร์ชี้ไปที่ปากกาในมือของลีโอ ลีโอเปลี่ยนไปคว้าเอากระดาษทิชชูขึ้นมา "กิน?" "นั่นก็กินไม่ได้" ถูกสั่งห้าม ลีโอก็ขยับมาคว้าเอาผ้าเช็ดตัวที่จรินทร์นุ่งอยู่แล้วเลิกขึ้นสูงจนอะไรต่อมิอะไรโผล่ออกมารับลมเย็น "กิน?" จรินทร์ปรายตามองใบหน้าใสซื่อที่พยักพเยิดไปยังของสงวนของเขา พลันเม้มริมฝีปากไปครู่ก่อนจะว่าออกมา "อันนี้...กินได้" เจ้าป่าเจ้าเขาลงโทษแน่นอน!

คุณเชื่อเรื่องโชคลางหรือเปล่า? แล้วคุณเชื่อไหมว่ามีของบางสิ่งที่ทำดักสิ่งชั่วร้ายให้คุณได้? สำหรับหนุ่มชาวไทยอย่าง ‘นธัญญ์’ เรื่องงมงายพวกนี้ไม่เคยมีอยู่ในหัว เพราะหัวของเขาเต็มไปด้วยเรื่องงานเขียนที่เขาต้องสรรค์สร้างสำหรับผลงานชิ้นสุดท้ายเพื่อทำเรื่องจบของมหาวิทยาลัย การใช้ชีวิตเพื่อตัวเองท่ามกลางความวุ่นวายของเมืองนิวยอร์ก ทำให้เขาตัดสินใจออกเดินทางไปหาแรงบันดาลใจใหม่ๆ ตามคำชวนของเพื่อนสนิทเชื้อสายอินเดียนแดงไกลถึงรัฐนิวเม็กซิโกและได้พบกับผู้เฒ่าอินเดียนแดงของเผ่าอะแพชีที่ได้มอบเครื่องรางตาข่ายดักฝันให้เขาเป็นของที่ระลึกก่อนอุบัติเหตุร้ายแรงทางรถยนต์จะเกิดขึ้น เครื่องรางชิ้นนั้นนำพาร่างไร้สติของชายหนุ่มตื่นขึ้นในศตวรรษที่สิบเก้าท่ามกลางการสู้รบของชาวอินเดียนแดงและนักล่าอาณานิคม ทว่าตาข่ายดักฝันกลับไม่ได้นำโชคดีมาให้แม้แต่น้อยเมื่อเขาถูกจับตัวโดยนักรบหนุ่มอินเดียนแดงนาม ‘วายา’ ที่เข้าใจผิดว่าเขาเป็นอินเดียนแดงที่เป็นสายให้กับอริศัตรู การหาทางกลับยุคสมัยที่จากมาว่ายากแล้ว การหลบให้พ้นคมหอกของวายาที่คอยหาเรื่องทุกวันยังยากกว่า ความสัมพันธ์ที่เกิดขึ้นจากปาฏิหาริย์ก่อให้เกิดความรักที่ไม่มีทางบรรจบระหว่างชายหนุ่มทั้งสอง บีบคั้นให้พวกเขาจำต้องละทิ้งบางสิ่งเพื่อรักษาบางสิ่งไว้อย่างไม่มีทางเลือก!

ได้ชื่อว่าเป็นยักษ์พาลนั้นก็เพราะนางเมขลาได้ก่อเรื่องไว้ ครั้นมาถึงรุ่นลูกรุ่นหลาน ความเข้าใจผิดนั้นก็เสมือนตราบาปที่ประทับลงมายังวงศาคณายักษ์ตระกูลรามสูร ทำเอา ‘รามสุระ’ ยักษ์หนุ่มครึ่งเทวา ถูกกลั่นแกล้งอยู่ร่ำไป หากแต่การถูกรังแกนั้นเป็นเพราะเขาเป็นอสูรเทพบุตรผู้มีเรือนกายน่ารักน่าชังหาใช่เพราะเป็นลูกหลานรามสูร ความน่าเอ็นดูเป็นที่เลื่องลือไปทั้งแดนสวรรค์ แม้แต่เทวดาจอมเจ้าชู้อย่าง ‘กรฤต’ ยังอดไม่ได้ที่จะยลโฉมหน้า เมื่อมีเหตุให้ต้องปะมือกับยักษ์ผู้เป็นพี่ของรามสุระเพราะอีกฝ่ายได้รับคำสั่งจากพระอิศวรให้ไปตามดวงแก้วมณีที่เทวดาหนุ่มลักขโมยไปกลับคืน กรฤตก็สบโอกาสใช้เล่ห์กลล่อลวงรามสุระให้มายังวิมานที่ตั้งอยู่ยังสวรรค์ชั้นดาวดึงส์ ถึงจะเป็นอสุรา แต่ผุดผ่องไร้เดียงสาเช่นนั้นหรือจะสู้ความเจ้าเล่ห์เพทุบายของเทวดาหนุ่มได้ เพียงเจ็ดทิวา เจ็ดราตรีที่ต้องตกเป็นของอีกฝ่าย รามสุระก็ตระหนักได้ว่าไม่ว่าเพลาจะผันผ่านไปเพียงใด เมขลากับรามสูรก็มิอาจปรองดองกันได้เลย “เรียกข้าว่าพี่สิเจ้ายักษ์น้อย ข้าจะได้เอ็นดูเจ้าให้มาก” “เงียบปากของเจ้าไปเสีย ไม่อย่างนั้นข้าจะเอาดวงแก้วมณียัดปาก แล้วใช้ขวานเพชรสับเจ้าให้เป็นชิ้นๆ!”

คืนคริสมาสต์อีฟนี้...คุณมีแผนที่จะทำอะไร? สำหรับ ‘ลอเรน’ นักเขียนบทหนังผู้ใหญ่มือฉมังแล้ว นอกจากการเขียนบทหนังเรื่องใหม่ไปเสนอโปรดิวเซอร์เป็นสิ่งเดียวที่เธอจะทำฉลองค่ำคืนคริสมาสต์อีฟ หากแต่แผนการของเธอต้องพังไม่เป็นท่าเมื่อโปรดิวเซอร์ออกคำสั่งด่วนมาว่าให้เธอหยุดทำงานจนกว่าจะหลังปีใหม่ แบบนี้เธอจะอยู่ได้อย่างไรกันล่ะ นอกจากงานแล้ว ชีวิตเธอก็ไม่มีเรื่องอื่นเลยนะ แม้แต่แฟนก็ไม่มี! แต่เพราะเงินห้าร้อยเหรียญที่โปรดิวเซอร์เสนอมายั่วยวนใจเสียเหลือเกิน ลอเรนจึงจำต้องฉลองคริสต์มาสอย่างที่ใครๆ ทำกันตามธรรมเนียม เอาถุงเท้าไปแขวนที่ปล่องไฟใช่ไหม? ได้...เธอเอากางเกงในลูกไม้ตัวจิ๋วไปแขวนแทน ขอของขวัญจากซานต้าใช่ไหม? เธอไม่มีอะไรที่อยากได้ มีทุกสิ่งในชีวิตแล้ว งั้นขอผู้ชายหล่อล่ำกล้ามบึ้กมาอยู่เป็นเพื่อนในคืนนี้แล้วกัน และถ้าไม่มากเกินไป ขอเซ็กซ์ดีๆ ชนิดที่ลืมไม่ลงสักครั้งจะเป็นพระคุณ! ไม่คิดหรอกว่าคำขอจะเป็นจริงกระทั่งมีใครบางคนบุกเข้ามาในบ้านของเธอกลางดึก ไม่สิ...ไม่ใช่คนเดียว มากันถึงสาม! อะไรไม่ว่า คนพวกนั้นเป็นผู้ชาย ซ้ำยังแต่งตัวประหลาดราวกับกำลังจะไปงานแฟนซีอีกต่างหาก! “พะ...พวกคุณเป็นใครกัน?” “ก็...ซานต้า เรนเดียร์ สโนว์แมนไง” ชายหนุ่มหน้าตาคมคายในกางเกงซานต้า ช่วงบนเปลือยโชว์แผงอกเป็นมัดๆ เอ่ย ขณะที่อีกสองคนด้านหลังที่สวมกางเกงตามตัวละครซึ่งชายหนุ่มคนแรกบอกพากันพยักหน้าหงึกหงึก พระเจ้า! อีกสองคนนั่นก็เปลือยหน้าอก! แถมยังหล่อเหลากินกันไม่ลงอีกด้วย! ลอเรนแทบจะลมใส่ ซานต้าคลอส กวางเรนเดียร์ ตุ๊กตาหิมะ...ทำไมถึงได้ฮ็อตกันขนาดนี้!

เพราะไปขโมยเอาดวงแก้วมณีของพระอิศวรไปเล่นสนุก มิหนำซ้ำยังใช้มันยั่วเย้าหลอกล่อพลางหนีให้อสุราหนุ่มอย่าง ‘รามสูร’ บันดาลโทสะ ขว้างขวานเพชรใส่เสียจนวิมานชั้นฟ้าสนั่นหวั่นไหว นางสวรรค์รูปงามเช่น ‘เมขลา’ จึงต้องโทษทัณฑ์ ทางเดียวที่จะหนีจากโทษมหันต์ในครั้งนี้ได้ก็คือการนำดวงแก้วมมณีที่ขโมยไปกลับคืนมาไว้ที่เดิม หากทว่าเรื่องนั้นไม่ใช่เรื่องง่าย เพราะดันไปทำให้รามสูรโกรธ เขาจึงช่วงชิงดวงแก้วมณีแล้วหนีไปยังดินแดนมนุษย์ ทำให้นางสวรรค์ตนนี้ต้องโทษกลายเป็นมนุษย์เพื่อตามเอาดวงแก้วมณีคืน แต่...ถึงจะเจอตัวรามสูรในคราบนักธุรกิจหลังจากตามหาแล้วคลาดกันนับครั้งไม่ถ้วนแล้ว ทว่าการจะตามดวงแก้วมณีเจอกลับยากยิ่งเสียกว่า อีกทั้งโทสะที่นางก่อให้กับเขายังไม่เลือนหายไป ทำให้รามสูรวางเงื่อนไขว่านางจะต้องเป็นของเขา ‘เจ็ดทิวา เจ็ดราตรี’ เมื่อครบกำหนดเมื่อไร เขาจะนำดวงแก้วมณีคืนให้กับนาง เมขลาขมวดคิ้วนิ่วหน้า ให้ตกเป็น ‘เมีย’ ของยักษาที่แสนจะเกลียดชังน้ำหน้าตนนี้ นางยอมกัดลิ้นตายแล้วไปเกิดเป็นงูดินยังจะดีเสียกว่าอีก!

เพราะผิดหวังจากการเป็นมังกรเฝ้าประตูสวรรค์ผู้แสนภักดี ‘ตงหลง’ จึงแปรพักต์มาเป็นมารร้าย ไล่พรากดวงวิญญาณของเหล่ามนุษย์ ใช้อิทธิฤทธิ์ของตนให้ยอมจำนน มอบดวงวิญญาณให้เขาได้กลืนกินเพื่อความสำราญอยู่ร่ำไป แต่...ไยสวรรค์ถึงได้นำเขามาเจอเข้ากับนางคณิกาแรกรุ่นอย่าง ‘อ้ายฉิง’ กัน? เพราะนอกจากนางจะไม่ถอดใจอยากไปปรโลกเพราะต้องขายตัวเองมาเป็นนางคณิกาเพื่อช่วยเหลือครอบครัวแล้ว ยังจะหาได้เกรงกลัวเขาอีก “ท่านน่ะหรือคือปีศาจมังกรที่คนเขาเล่าลือ?” “ใช่” “แล้วท่านมาถึงที่ห้องข้า จะเสพกามหรือจะกินข้ากัน? ข้าจะได้เตรียมตัวเตรียมใจได้ถูก” ความหวาดกลัวน่ะรู้จักบ้างหรือไม่!? ไม่ถอดใจสละชีวิตตน แล้วเขาจะกินนางได้อย่างไร!? ตงหลงจำต้องเทียวไปเทียวมา เป็นแขกคนพิเศษของอ้ายฉิงทุกค่ำคืน โดยมีปณิธานว่าไม่ว่าอย่างไร เขาก็จะต้องกินดวงวิญญาณของแม่นางน้อยผู้นี้ให้จงได้แม้ว่าจะตัดใจกินนางไม่ลงสักทีก็ตาม!

เขาคือพ่อมดอายุหลายร้อยปีที่แฝงตัวอยู่ในประเทศ ‘เวซาน่า’ อันเป็นเมืองที่ผู้ก่อตั้งที่เรียกตนว่า ‘ภราดรนิรันร์’ เป็นผู้ก่อตั้ง โดยมีผู้นำทั้งหมด 4 ตระกูลด้วยกัน ได้แก่ แวมไพร์ มนุษย์หมาป่า เงือก และพ่อมด โดยพ่อมดผู้สืบทอดต่อตระกูลพ่อมดแห่งเวซาน่ามีนามว่า ‘อังเดร ชาร์แมน’ หากแต่เขาเป็นพ่อมดที่แปลกไปเสียหน่อย ไม่ชอบสังคม และไม่ชอบคลุกคลีกับใครมากนัก นั่นก็เพราะเขากลัวเหลือเกินว่าความตายจะมาพรากจากสิ่งที่เขารักไป ดังนั้นการอยู่อย่างสันโดษจึงเป็นวิธีที่เขาพิสมัย ทว่าสวรรค์กลับกลั่นแกล้ง ส่งสาวน้อยชาวไทยนาม ‘โมรา’ มาให้เขาได้จับพลัดจับผลูรักษาอาการนอนไม่หลับในฐานะ ‘หมอ’ เหตุด้วยเนื่องจากถูก ‘สิ่งลี้ลับ’ บางอย่างตามก่อกวน การรักษานี้พ่วงมาด้วยรสรักเสน่หาที่ยากจะลืมเลือน เมื่อเธอตกลงปลงใจเป็นคู่หูบนเตียงกับเขา อังเดรก็ค่อยๆ ถลำลึกสู่ความสัมพันธ์ที่เขาไม่เคยต้องการ สิ่งนั้นเรียกว่า ‘ความรัก’ ซึ่งค่อยๆ ก่อตัวขึ้นทีละนิดจนเขามิอาจถอนตัวและถอนใจได้อีกเลย...

การตัดสินใจหันหลังให้กับความรักในครั้งนั้น เป็นการตัดสินใจที่โง่เง่าที่สุดเท่าที่ในชีวิตของ ‘คิมหันต์’ เคยตัดสินใจมาเลย นั่นเพราะเขากลัวว่าจะสูญเสียคนดีๆ อย่างเธอไป เขาเลยขอเวลาไปปรับเปลี่ยนสันดานชั่วๆ...เอ้อ...นิสัยไม่ดีของตัวเองก่อน โดยความผิดพลาดนั้นคือการที่เขาหายหัวไปไม่บอกไม่กล่าว ปล่อยให้ ‘อันดา’ งุนงงกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเพียงลำพัง จากรอเป็นวัน กลายเป็นเดือน จากเดือนกลายเป็นเกือบปี อันดาตัดสินใจไม่รออีกแล้ว เพราะเธอมี ‘ใครบางคน’ ที่ควรค่าแก่การใส่ใจมากกว่า นั่นคือชีวิตน้อยๆ ในท้องของเธอ หากแต่เมื่อข่าวนี้รู้ไปถึงหูของคิมหันต์ ไอ้ความเย่อหยิ่งจองหองที่ค้ำคอไว้กลับพังทลายลงทันที อันดาท้องเมื่อไร!? แล้วกับใคร!? ถึงกับเต้นผางๆ เป็นเจ้าเข้า และด้วยความมั่นหน้ามั่นโหนกสิบกะโหลกห้ากะลา ก็ทำให้เขามั่นใจว่าเด็กในท้องนั่นเป็นลูกของเขาอย่างแน่นอน ปฏิบัติการง้อเมียท้องโย้จึงเริ่มต้นขึ้น เคยไม่ให้สถานะคนรักที่ชัดเจนกับอันดาก็จริง แต่ครั้งนี้เขาจะมาทวงสถานะของเขาคืน ทั้งในฐานะ ‘ผัว’ และ ‘พ่อ’ เขาจะตื๊อจนกว่าคุณแม่มือใหม่จะใจอ่อนเลย ไม่ยอมคืนดี ไม่เลิกรา!

ไม่อยากจะยอมรับหรอกนะว่าเป็นแม่ม่ายสาวพราวเสน่ห์ แต่ ‘โรสิตา’ ก็ต้องยอมรับว่าเธอเป็นอย่างนั้นจริงๆ ช่วยไม่ได้ที่เธอยังสาว ยังสวย หุ่นเชฟบ๊ะ แถมหน้าที่การงานดีจนเรียกได้ว่าสมบูรณ์แบบ แต่เพราะความเจ็บปวดจากอดีตคนรักในครั้งก่อน ทำให้เธอไม่เปิดใจให้กับใครง่ายๆ ด้วยเธอมีรักเดียวที่รักมากที่สุดตอนนี้ นั่นคือลูกชายวัยกระเตาะอย่าง ‘อชิ’ ของเธอ แต่...เหมือนชะตาไม่เป็นใจให้เธออยู่โสดคนเดียวไปจนตายสักเท่าไรนัก ต่อให้เธอฝืนกฎธรรมชาติสักแค่ไหน สวรรค์ก็ส่งผู้ชายหล่อล่ำกล้ามใหญ่มาให้เธอถึงหน้าบ้านจนได้ ถ้าเป็นผู้ชายคนอื่นล่ะก็ เธอคงไล่ตะเพิดไปง่ายๆ แต่นี่ดันเป็นหนุ่มฝรั่งตาน้ำข้าว ซึ่งเป็นคุณครูประจำชั้นของโรงเรียนเจ้าอชิที่ดันบังเอิญมาอยู่ข้างๆ บ้านเธอนี่สิ อะไรไม่ว่า อชิยังจะไปสร้างเรื่องให้ถึงขั้นไฟไหม้จนเขาต้องซ่อมแซมบ้านใหม่ ไม่โดนลากเข้าคุกเข้าตะรางก็ถือว่าบุญหัวโรสิตาแล้ว! และเพื่อการตอบแทนที่เขาไม่ได้ให้เธอจ่ายค่าเสียหายอะไรมากมายจนถังแตก โรสิตาจึงให้ ‘แมทธิว’ มาอยู่ที่บ้านด้วยจนกว่าบ้านเขาจะซ่อมเสร็จ ทว่า...เจ้าลูกชายคนโปรดนั่นก็... “ทีชเช่อร์ดีกับแม่ชิขนาดนี้ งั้น...แต่งงานกับแม่ของชิเถอะครับ” เก่งมากเจ้าอชิ เอ้ย! ไม่ใช่! โอย...แม่ละปวดหัววันละหลายสิบรอบเหลือเกิน

ตั้งแต่คู่ชีวิตจากไปจนเข้าไปเกษียณ ‘ติยคุณ’ ไม่เคยเห็นบิดาเคยพูดเรื่องอยากจะมีแม่ใหม่ให้เขาเลยสักครั้ง แต่ไฉนจู่ๆ ถึงได้แต่งงานเอาในอายุหกสิบกว่า ซ้ำภรรยาใหม่ของพ่อยังเป็นแม่ม่ายลูกติดอีก ติยคุณจะไม่สนใจสักนิดถ้าความสุขของพ่อไม่ได้กระทบถึงสมบัติพัสถานที่ควรจะตกเป็นของเขาอย่างไร่ชาทางภาคเหนือ ‘ลานนาทยา’ ชื่อไร่ชาแห่งใหม่ที่ใช้ชื่อลูกเลี้ยงอย่าง ‘ลานนา’ มาตั้ง ทำให้ติยคุณหัวเสียมากเมื่อได้รู้ถึงที่มา เขาถึงกับต้องบินกลับจากอังกฤษเพื่อมาทำลายความสัมพันธ์ของ ‘ครอบครัวใหม่’ ที่เขาไม่ต้องการโดยเร็ว โดยเฉพาะ ‘น้องสาว’ ที่เขาไม่ต้องการซึ่งตอนนี้ดูเหมือนจะเป็นคนโปรดของพ่อเสียเหลือเกิน “เธอกับแม่ก็แค่พวกงูพิษที่หวังจะมาชุบมือเปิบ เอาสมบัติจากพ่อฉัน อย่านึกนะว่าฉันไม่รู้!” “นาไม่ได้คิดอย่างนั้นเลยนะคะพี่ติ” “ใครพี่เธอ” “...” “ฉันถามว่าใครพี่เธอ!?” “ขออภัยค่ะคุณติ” แล้วอย่างนี้จะไม่ให้ติยคุณโมโหได้อย่างไร เห็นหน้าซื่อตาใสอย่างนี้ มารยาสาไถขนาดไหน ทำไมคนอย่างเขาจะดูไม่ออกกัน เขาจะทำให้สองแม่ลูกคู่นี้เก็บเสื้อผ้าออกจากบ้านเขาไม่ทันเลย คอยดูเถอะ!

พรวิเศษที่พระเจ้าประทานหรือคำสาปที่ปีศาจสรรค์สร้างก็มิอาจทราบได้ ‘แอนโธนี’ จำต้องทนทุกข์ทรมานกับการมองเห็นสิ่งที่ไม่ควรมองเห็นมาตั้งแต่จำความได้ เขาสลัดชีวิตเดิมทิ้ง ผันตัวมาเป็นบาทหลวงในชนบทแห่งหนึ่งของดินแดนแห่งเสรีภาพ ทว่าใครเล่าจะรู้ว่าการหนีไม่ใช่หนทางของการมีชีวิตที่สงบสุขเลยเมื่อเขาต้องมาพัวพันกับ ‘ลิลิธ’ หญิงสาวผู้ได้ชื่อว่าเป็น ‘มารดาของเหล่าปีศาจ’ เธอสดสวย...เย้ายวน...เสน่ห์เหลือล้นเกินกว่ามนุษย์เพศหญิงคนใดจะมี เพียงเธอเอ่ยมาประโยคเดียว... “ข้าต้องการน้ำเชื้อของเจ้า...คุณพ่อ” แล้วบาทหลวงป้ายแดงอย่างเขาจะรอดหรือ? แม้โอกาสเพียงหยิบมือยังริบหรี่ เปลวเพลิงพิศวาสลุกโชน ร่ายระบำราวกับนางปีศาจเปล่าเปลือยยั่วเย้าเชิญชวนให้เขาก้าวลงอเวจีสีชมพูชั่วกัปชั่วกัลป์

‘อคิณณ์’ ไม่เคยสนใจผู้หญิงคนนี้มาก่อน แต่เพราะเห็นเธอออกตัวแรง รุกเขาหนักว่าชอบเขามาตั้งแต่แรกเห็น ทำให้ชายหนุ่มลองทำความรู้จักกับเธอดู โดยไม่คาดคิดมาก่อนเลยว่า ‘นับดาว’ จะมีนิสัยขัดกับภาพลักษณ์สวยหวานที่เขามองเห็นอย่างนี้ เธอใจกล้า มั่นใจในตัวเองสูง เสนอตัวให้เขาอย่างไม่อายฟ้าดิน “พี่อคิณณ์ไม่ต้องชอบหนูก็ได้ค่ะ หนูแค่อยากมีอะไรกับพี่เฉยๆ” ถึงกับอ้าปากค้างไปเลย มาท้าทายไอ้เสืออย่างเขา มีหรือที่จะไม่สนอง? เรื่องมันควรจะจบแค่บนเตียงในคืนนั้น ทว่า...รส กลิ่น และสัมผัสของเธอกลับตราตรึงจนไม่สามารถลืมเลือนไปจากใจ ทุกตารางนิ้วที่พรมจูบไปทั่วเรือนร่างงามคือความหลงใหล... ทุกความใคร่กำหนัดกลับกลายเป็นความเสน่หา... ราวกับสารนิโคตินที่ซึมซาบเข้าสู่กระแสเลือด รู้ตัวอีกที...เขาก็เสพติดเธอจนถอนตัวไม่ขึ้นไปเสียแล้ว เป็นอย่างนี้จะต้องไปพบหมอที่ไหนกันนะ เขาถึงจะเลิกเสพสาวน้อยนิโคตินคนนี้ได้อย่างชะงัด ช่างเป็นเรื่องที่เขาคิดไม่ออกเลย...

เป็นพ่อม่ายเรือแฝดพ่วงเมียตายมาได้ตั้งหลายปี 'หัสดิน' ก็หมายมั่นปั้นมือด้วยความมั่นใจหลายเบอร์ว่าเขาจะไม่แต่งงานใหม่อีกแล้ว มีปัญญาเลี้ยงลูกแฝดอย่าง 'แก้วตา' กับ 'หวานใจ' ด้วยตัวเองคนเดียวได้ แต่ความงานก็ต้องทำ ลูกก็ต้องเลี้ยง ทำให้เขาหัวหมุนจนจัดสรรชีวิตตัวเองและลูกๆ ไม่ได้ และเพราะชีวิตเริ่มเป๋ ก่อนจะม่องเท่งก่อนวัยอันควร แม่บังเกิดเกล้าของเขาจึงต้องหาพี่เลี้ยงมาช่วยเป็นลูกมือดูแลพวกตัวแสบอีกแรง 'ปั้นหยา' โผล่มาพร้อมเคลมตัวเองว่าเป็นพี่เลี้ยงเด็กมือฉมัง แต่หัสดินกลับไม่ถูกชะตาเธอเอาเสียเลยตั้งแต่แรกพบ 'เป็นแบบอย่างที่ไม่ดีให้เด็กๆ' คำนี้ผุดพรายขึ้นในหัวตลอดเวลา เพียงแต่ปฏิเสธความหวังดีของคุณแม่จอมเผด็จการไม่ได้ ทั้งสองแสบยังจะติดพี่เลี้ยงคนนี้งอมแงมอีก! ไม่ได้การละ ปฏิบัติการแงะตัวอย่างไม่ดีอย่างปั้นหยาออกจากลูกลิงของเขาต้องเริ่มขึ้นแล้วล่ะ!

เขาคือชายหนุ่มผู้เดินทางดั้นด้นมาจากแดนไกลด้วยเหตุผลทางการศึกษา ส่วนเขาคือผู้ร้ายกลางทะเลทรายที่ทางการต้องการตัวมากที่สุด โชคชะตาทำให้ทั้งสองได้บรรจบกันในฐานะ ‘ตัวประกัน’ และ ‘หัวหน้ากองโจรทะเลทราย’ ‘ปริญ’ หนุ่มนักศึกษาเอกโบราณคดีชาวไทยที่เดินทางมากับคณะนักโบราณคดีจากประเทศอเมริกาจำต้องตกเป็นตัวประกันเพื่อผลประโยชน์ทางการเมืองระหว่างกษัตริย์พระองค์ปัจจุบันและมหาโจรอย่าง ‘มูซา’ อย่างไม่ได้ตั้งใจ อีกทั้งหนุ่มไทยรูปร่างอ้อนแอ้นนั้นก็ไม่ใช่เป้าหมายที่แท้จริงของมูซาเสียด้วย หากแต่เมื่อตกกระไดพลอยโจนอย่างนี้แล้ว จะให้ล้มเลิกแผนการก็ไม่ทันการ ชั้นกำแพงหนาปรากฏขึ้นระหว่างชายหนุ่มทั้งคู่เมื่อจำเป็นต้องใช้ชีวิตร่วมกัน หากแต่นับวันกำแพงนั้นยิ่งเปราะบางพร้อมกับความจริงบางอย่างที่ค่อยๆ ได้รับการเปิดเผยขึ้นเรื่อยๆ...

‘หมาเห่าใบตองแห้ง’ มีความหมายว่า ดีแต่ปาก แต่ไม่กล้าทำจริง ตอนนี้ ‘ปีขาล’ รู้สึกว่าตัวเองเป็นดั่งสุภาษิตคำพังเพยทุกกระเบียดนิ้ว เพราะตั้งแต่เจอกับ ‘ใบตอง’ สาวน้อยลูกพี่ลูกน้องของเพื่อนสนิทในบ้านสวน เขาก็ได้แต่จ้องมองเธอ ไม่กล้าขยับเขยื้อนกาย กลายเป็นแมวเชื่องๆ แทนที่จะเป็นเสือแสนเจ้าเล่ห์ ตะปบผู้หญิงเก่ง ล่าเหยื่อไม่เว้นวัน ล่าได้ทุกที่ที่ไปถึงอย่างเคย เขาไม่เคยกลัวไม่ว่าจะผู้หญิงหน้าไหน ถ้าเขาอยากได้ เขาต้องได้ และจะต้องราบรื่นด้วย แต่กับใบตอง เขาไม่กล้าทำอะไรเลยจริงๆ เธอน่ารัก เรียบร้อย ดูสดใสประหนึ่งดวงตะวันยามเช้า ขณะเดียวกันก็ดูละม้ายคล้ายดวงแก้วเจียระไนอันแสนหวงของตระกูลด้วย แล้วเสืออย่างเขาจะกล้าทำอะไรกันได้เล่า!? เกือบจะตัดใจอยู่แล้ว ถ้าหากวันหนึ่ง แม่สาวน้อยไม่มาถามเขาซึ่งๆ หน้าในสภาพนุ่งกระโจมอก “พี่ขาลมองนมหนูเหรอคะ” “ครับ...มองนม...” เป็นคนตรง เป็นคนซื่อสัตย์กับความรู้สึกของตัวเอง มองนมตู้มๆ ก็บอกมองนม แต่ไอ้เวรเอ๊ย! จากเพื่อนพี่ชายที่แสนดี กลายเป็นไอ้โรคจิตมองหน้าอกผู้หญิงแล้ว! ปีขาลอยากเอาหัวตัวเองโขกเสาบ้าน แต่ใบตองก็ทำให้เขาชะงักด้วยคำพูดที่ไม่คาดฝัน “ถ้างั้น...พี่ขาลอยากเห็นไหมคะ เห็นที่แบบ...ไม่มีอะไรปกปิดเลยน่ะ” ชายหนุ่มถึงกับกลืนน้ำลายลงคอ เจ้าหล่อนรู้หรือเปล่าว่ากำลังเล่นอยู่กับใคร ถูกเสืออย่างเขาตะปบทีเดียว ครางกระเส่าไม่เป็นภาษาเลยนะ! มิหนำซ้ำยังนัดเขาเสร็จสรรพอีกด้วยว่าคืนนี้ให้ไปเจอกันที่ป่ากล้วยหลังบ้าน อยากเอาท์ดอร์หรือ? เขาจัดให้ ความกระสันในราคะชักนำให้ปีขาลลุ่มหลงมัวเมาในตัณหา โดยไม่รู้เลยว่าร่างอวบอัดที่เขากอดก่ายอยู่หลายค่ำคืนนั้น แท้จริงแล้วเป็น...!?

เพราะสูงส่งเกินไป เพียบพร้อมเกินไป และชีวิตโปรยไปด้วยกลีบกุหลาบ ทำให้นักธุรกิจหนุ่มวัยสามสิบห้าปีอย่าง 'พระราม' กลายเป็นผู้ชายที่ยากเกินกว่าผู้หญิงธรรมดาจะอาจเอื้อม หากแต่ในความเพียบพร้อมทุกประการนั้น ในใจของเขามีช่องโหว่ดำมืดที่หมายจะได้รับการเติมเต็มอยู่ และมันก็ขยายใหญ่มากขึ้นทุกทีจนเขาวูบโหวง สิ่งที่เขาต้องการคือเซ็กซ์ และเซ็กซ์ที่ว่ามันต้องแฝงความเจ็บปวดเสียด้วย เขาปรารถนาที่จะอยู่ภายใต้รองเท้าส้นสูงของหญิงสาวที่บดขยี้และควบคุมเขาได้ ดังนั้น 'สีดา' บาร์เทนเดอร์สาวที่บังเอิญได้พบกันที่ไนต์คลับแห่งหนึ่งได้รับการชักชวนเพื่อมาเป็น 'เซ็กซ์พาร์ตเนอร์' ในการสนองตัณหาของเขา เธอไม่ได้สวย ไม่ได้เซ็กซี่ขยี้ใจ แต่เธอมีแรงขับทางสัญชาตญาณที่ดิบและเถื่อนอยู่ในตัว พระรามสัมผัสได้จากการความสัมพันธ์เพียงข้ามคืนในคืนวันเกิดของเขา เมื่อปรารถนาที่จะได้ตัวเธอมาเป็นของขวัญวันเกิดให้ตัวเอง เงินก้อนใหญ่และสัญญาระหว่าง 'นาย' กับ 'ทาส' จึงถือกำเนิดขึ้น ความหล่อเหลาของชายหนุ่มที่ยั่วตา เงินทองที่ยั่วใจ และสัมพันธ์สวาทที่มิอาจลืมเลือน จะทำให้สีดาจรดปลายปากกาบนสัญญาแผ่นนั้นหรือไม่ เป็นสิ่งที่พระรามภาวนาเป็นอย่างยิ่งเลยทีเดียว

เพราะเคยไปกำราบตำหนักทรงเนื่องในข้อหาฉ้อโกงและหลอกลวงประชาชน ทำให้ 'พยัคฆ์' ผู้กองหนุ่มอนาคตไกลถูกเจ้าปู่เจ้าของตำหนักทรงทำคุณไสยใส่พร้อมกับคำสาปที่จะทำให้เขาไม่อาจพบความสุขในชีวิตอีกต่อไป เรื่องสิ่งลี้ลับเหล่านี้ คนหัวสมัยใหม่อย่างพยัคฆ์ไม่เคยเชื่อและไม่มีวันเชื่อ กระทั่งคำสาปนั้นกำเนิดกับตัวเอง กายหนุ่มกำยำในตอนกลางวันนั้นกลับกลายเป็นครึ่งคนครึ่งเสือโคร่ง หรือที่ชาวบ้านเรียกว่า 'เสือสมิง' ในยามวิกาล ยิ่งพยัคฆ์เผลอทำร้ายอดีตคนรักโดยไม่ได้ตั้งใจจนเกือบถึงความตาย ชายหนุ่มจึงปิดตัว ปิดใจ ออกจากราชการ และปลีกวิเวกไปใช้ชีวิตในไร่ที่ชนบทตามลำพัง 'แก้วตา' หญิงสาวถูกส่งตัวมาดูแลเขาในฐานะคนคุ้นเคย เธอเต็มใจด้วยมีจิตปฏิพัทธ์กับเขามาตั้งแต่เยาว์วัย หากแต่การมาอยู่ดูแลพยัคฆ์โดยที่เขาไม่ต้องการ กลับเป็นการทำให้เธอก้าวเข้าสู่โลกที่เธอไม่เคยพบมาก่อน เมื่อความลับถูกเปิดเผย ใจของเธอจะเปลี่ยนไปหรือไม่ หรือจะรอดชีวิตกลับสู่อ้อมอกของครอบครัวหรือเปล่า เป็นสิ่งที่แก้วตาคาดเดาไม่ได้เลย...

เพราะเคยรอดชีวิตจากอุบัติเหตุทางรถยนต์ครั้งหนึ่งเมื่ออายุสิบสามขวบ ‘เจ้าขา’ ก็จำหน้าตาของคนช่วยชีวิตได้แม่น ครั้นต้องหวนกลับมาพบเจอกันอีกในช่วงวัยใกล้เบญจเพส ความรู้สึกที่อัดแน่นอยู่ในความทรงจำก็หลั่งไหลวนเวียนในกายจนมิอาจที่จะลืมเลือนชายวัยกลางคนตรงหน้าไปได้ ขณะที่เขาซึ่งถูกเรียกว่า ‘คุณลุง’ พยายามที่จะปฏิเสธว่าเขาไม่ใช่ชายคนเดียวกับที่เคยช่วยชีวิตของเจ้าขาเอาไว้ ไม่ใช่คนเดียวกันอะไรล่ะ เป็นคนเดียวกันชัดๆ เจ้าขาจำได้! อะไรไม่ว่า รูปร่างหน้าตายังไม่เปลี่ยนไปจากเดิมเลยแม้แต่น้อยถึงจะผ่านมาสิบกว่าปีแล้วก็ตาม หากแต่ต้องช่วยชีวิตของหญิงสาวไว้อีกเป็นครั้งที่สอง คุณลุงจึงหมายที่จะเอาชีวิตของเจ้าขาเมื่อเธอรู้ความลับของเขาว่า ‘ไม่เจ็บและไม่ตาย’ ทว่า...เจ้าขารักชีวิตมากกว่าสิ่งอื่นใด การแลกเปลี่ยนชีวิตกับพรหมจรรย์จึงถือกำเนิดขึ้น ทุกอย่างควรจะจบลงแค่นั้น แต่ทว่าหญิงสาวกลับพบว่าหลังจากร่วมรักกับเขาอย่างร้อนแรงแล้ว คุณลุงกลับมีกำลังวังชาและคืนสู่วัยหนุ่ม ทิ้งความเป็นลุงไว้เบื้องหลังอย่างปาฏิหาริย์! รู้ความลับของเขาทั้งหมดอย่างนี้แล้ว มีหรือที่คุณลุงรูปงามคนนี้จะปล่อยเธอไปโดยง่าย วาสนานำพา หรือชะตาชักนำ ก็ยากจะหยั่งรู้ รู้แต่เพลิงราคะที่ลุกโชนขึ้นในคืนวันนั้นกลายเป็นบ่วงบาศพันธนาการให้ทั้งสองมิอาจแยกกันได้อีกแล้ว...

เพราะหลงใหลในเรื่องเล่าในหมู่เงือกสาวว่าการรักกับมนุษย์ที่อยู่เบื้องบนผืนน้ำเป็นสิ่งที่ดีที่สุดราวกับของขวัญที่พระเจ้าประทานให้ ทำให้ ‘อควา’ เงือกสาววัยกำดัดมีความฝันอยากจะมีชีวิตเฉกเช่นมนุษย์อย่างที่เงือกรุ่นพี่ทำกัน ครั้นได้ยินว่าที่ใต้ทะเลลึกลงไปมีถ้ำของพ่อมดทะเลอยู่ นางก็ไม่รอช้าที่จะพาตนเองไปร้องขอ ‘ขา’ แทน ‘หาง’ ที่มีอยู่โดยพลัน หากแต่การได้มาซึ่งขามันต้องแลกด้วยสิ่งสำคัญอย่างที่นางคาดไม่ถึงเมื่อพ่อมดทะเลอย่าง ‘ครูซ’ บอกกับนางว่าสิ่งที่เขาอยากได้ก็คือ ‘พรหมจรรย์’ ของนาง หาใช่เสียงอย่างที่เงือกสาวตนอื่นๆ แลกเปลี่ยน จะว่าไร้เดียงสาก็ใช่ แต่ค่อนไปทางโง่งมมากกว่า อควาอยากเป็นภรรยามนุษย์มากเสียจนยอมทำสัญญาแลกเปลี่ยนนั้น ก่อนที่จะตกเป็นของครูซด้วย...ความเต็มใจ ไม่ผิดแน่...มันคือความเต็มใจ ขณะที่เขาก็ใช้ทุกมนตร์คาถาล่อหลอกให้นางจมดิ่งสู่ห้วงแห่งเสน่หา โดยที่อควาไม่รู้ตัวเลยว่าความตั้งใจของนางถูกสั่นคลอนด้วยฝีมือของพ่อมดทะเลแสนโดดเดี่ยวผู้นั้น ‘ข้าอยากมีขา เพราะข้าอยากมีความรักกับมนุษย์’ นางตอกย้ำความตั้งใจของตัวเองให้ครูซได้ครุ่นคิด อยากมีขาเพราะอยากมีความรักกับมนุษย์อย่างนั้นหรือ? เขาไม่เข้าใจหรอก ไม่มีวันเข้าใจความปรารถนาบ้าๆ ของนางด้วย นอกเสียจากความปรารถนาของตัวเองที่หมายจะยึดนางเป็นของเขาแต่เพียงผู้เดียวเท่านั้น ความฝันของเขาก็คือนางแต่ผู้เดียว...

หากไม่เพราะใคร่เป็นมนุษย์เสียจนมิอาจเก็บกัก ปีศาจแมงมุมแม่ม่ายเช่น ‘มู่ตาน’ คงไม่พยายามยิ่งเพื่อจะกลืนกินบุรุษพรหมจรรย์ให้จงได้ แม้จะต้องเอาตัวเองเข้ามาอยู่ท่ามกลางหมู่นักล่าปีศาจ นางก็ไม่หวั่นหากสิ่งที่นางปรารถนาสำเร็จสมประสงค์ ‘ซีฮัน’ นักบวชหนุ่มที่ร่อนเร่มาจากแดนไกลตกเป็นเป้าหมายของนางปีศาจในครานี้ รูปลักษณ์เขางามงด สะอาด เป็นไต้ซือผู้เคร่งในศีลและธรรมอย่างนี้ ไม่ว่าอย่างไรก็คงต้องเป็นพรหมจรรย์ไร้มลทินใดๆ อย่างแน่นอน ปฏิบัติการยั่วยวนเพื่อกินเนื้อผู้ทรงศีลจึงเริ่มต้นขึ้นในคืนนั้น แต่...ไฉนเลยกลับกลายเป็นมู่ตานที่ถูกไต้ซือกินตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้าเสียนี่! ให้ตายเถิด! นี่เขาหาใช่นักบวชพรหมจรรย์หรอกหรือ!? เป็นนางที่ต้องสังเวยความสาวสะพรั่งให้เขา ขณะที่ซีฮันตื่นตะลึงด้วยไม่คิดว่านางปีศาจแมงมุมแม่ม่ายที่มีอายุหลายร้อยปีจะยังถือพรหมจรรย์อยู่!? ปวดเศียรเวียนเกล้าไปตามๆ กัน เป็นซีฮันที่ต้องรับผิดชอบนางทั้งชีวิตเขาเสียแล้ว!

เพียงสายตาที่เขามองฉันอย่างเว้าวอน...ก็ทำให้ฉันเผลอมอบกาย มอบใจให้เขาไปทั้งหมด เขาคือ ‘มอร์แกน แคมป์เบลล์’ ชายชาวอเมริกันทรงเสน่ห์ที่ฉันได้เจอกับเขาผ่านแอพลิเคชั่นหาคู่ แล้วฉันก็ตกหลุมรักเขาจากสายตาที่เขาใช้มองฉัน มันเป็นเรื่องที่บ้ามาก แต่ฉันก็รักเขาไปแล้ว...รักผู้ชายที่แทบไม่รู้จักกันนอกจากชื่อ ทุกอย่างมันควรจะจบลงหลังจากความสัมพันธ์ลึกซึ้งของเราสิ้นสุดลงในวันออกเดตครั้งแรก ทว่าฉันกลับได้หวนมาเจอเขาอีกครั้งในฐานะ ‘ผู้ปกครอง’ ของนักเรียนอนุบาลที่ฉันเป็น ‘ครูพี่เลี้ยง’ อยู่ นี่เขามีลูกแล้วเหรอ!? ฉันควรจะตัดใจแล้วสินะ แต่...จู่ๆ เขาก็มาบอกว่า... ‘ผมคิดถึงช่วงเวลาที่คุณใช้กับผมในวันนั้นนะ’ ถ้าฉันคล้อยตามเขา ฉันจะตกอยู่ในสถานะเมียน้อยของเขาหรือเปล่า? ให้ตายเถอะ ถ้าเป็นอย่างนั้น มันก็เป็นเรื่องที่ไม่ถูกต้อง! ทว่า...หัวใจของฉันกลับไม่เชื่อฟังเอาเสียเลย ยิ่งเห็นสายตาของเขา ฉันก็เหมือนจะลืมสิ้นซึ่งศีลธรรมไปเสียหมด ได้โปรดเถอะ มอร์แกน...อย่ามองฉันด้วยสายตาอย่างนั้น อย่ามองฉันด้วยสายตาเว้าวอนอย่างนั้นเลย...

เข้าพิธีอภิเษกกับพระราชาคราวบิดาก็ว่าขมขื่นเต็มทนแล้ว ยังจะถูกลูกเลี้ยงอย่างสโนว์ไวท์ใส่ความว่าเป็นคนบงการสั่งสังหารพระราชากับสโนว์ไวท์อีก ความผิดตราอยู่บนหน้าผาก 'เอวา' ตกเป็นนักโทษในโทษฐานเป็น 'ราชินีปีศาจ' ทั้งๆ ที่นางไม่ได้ทำอะไรผิดแม้เพียงกระผีก นางพยายามทำทุกอย่างให้ตนพ้นโทษ ยื่นฎีกาจนกระทั่งได้รับการอภัยโทษโดยมีข้อแม้ว่า 'ห้ามให้ทางการพบตัวอีกเป็นอันขาด มิเช่นนั้นโทษตายจะมาเยือน' นางหนีเข้าสู่ป่าลึก ก่อนถูกคนงานเหมืองจับตัวไว้ โชคยังดีที่ได้รับการช่วยเหลือจากพรานหนุ่มนาม 'โรฮาน' แต่ผู้ใดจะรู้เลยว่าความช่วยเหลือนั้นต้องแลกด้วยร่างกาย เอวาตกเป็นทาสรับใช้ของเขาที่กระท่อมน้อยกลางป่าอย่างไม่เต็มใจ ขณะที่เขาก็ช่างไร้ซึ่งความเมตตาปรานีให้กับนาง ใช้งานนางหนักชนิดที่เอวาต้องหาวิธีเอาตัวรอด อะไรที่ทำให้เขาเมตตานางขึ้นมาบ้าง เอวายินดีที่จะแลก แม้แต่ความสาวสะพรั่งของนางเองที่หมายจะใช้มันปั่นหัวให้โรฮานหลงใหลคลั่งไคล้ โดยหารู้ไม่เลยว่าการกระทำนั้นทำให้เขาต้องตั้ง 'ชื่อใหม่' ให้นาง "อย่าคิดว่าข้าจะให้เจ้าอยู่ในกระท่อมข้าได้ตามใจนะ...นางแม่มด" แม่มดหรือ? หล่อนเป็นแม่มดที่ไหนกัน!? เขาหาเรื่องให้หล่อนถูกเผาทั้งเป็นแล้ว ให้ตายเถอะ!

อยู่ๆ เลขาฯ ส่วนตัวมากฝีมืออย่าง ‘แสนรัก’ ที่มีสัมพันธ์สวาทกับเขาก็หายตัวไปไม่บอกกล่าว ทำให้ ‘สมุทร’ กรรมการบริหารสุดหล่อแสนเจ้าชู้ขุ่นเคืองเป็นอย่างมาก ดังนั้นการกลับมาของเธอตามคำสั่งของบิดาซึ่งเป็นประธานบริษัทจึงเป็นการล้างแค้น เขากะเอาคืนให้สมใจกับที่เธอฝากรสรักไว้แล้วหนีหายไปไม่บอกในอีกไม่กี่เดือนให้หลัง ทว่าการแก้แค้นแบบเด็กประถมของสมุทรก็ต้องเป็นอันต้องชะงักเมื่อแสนรักไม่ได้กลับมาคนเดียว แต่ดันมี "เจ้าตัวน้อย" ติดสอยห้อยตามมาด้วยคำว่า ‘ลูกสาวของแสนรัก’ ตราอยู่บนหน้าผากของเด็กน้อยนามว่า ‘แสนหวาน’ ตัวโตๆ หากแต่นอกเหนือจากชื่อนั้น ดันมีดีเอ็นเอของสมุทรแปะอยู่บนหน้า ไม่ว่าจะมองมุมไหนก็ลูกเขาชัดๆ แม้ว่าแสนรักจะปฏิเสธเสียงแข็งว่าไม่ใช่ก็ตาม ถ้าไม่ใช่ลูกเขาแล้วจะเป็นลูกใคร!? ปฏิบัติการทวงคืนลูกสาวคนสวยแสนจ้ำม่ำต้องมา ในเมื่อคนเป็นแม่ไม่ยอมรับเขาเป็นพ่อของลูก เขาก็จะเข้าทางลูกนี่แหละ แล้วมาดูกันว่าน้องหนูแสนหวานจะเป็นลูกเขาจริงหรือไม่ เขาจะเป็นทั้งสามีและคุณพ่อที่ทั้งแสนรักและแสนหวานปฏิเสธไม่ลงเลยคอยดูสิ!

"กัลป์" นักเขียนนิยายไลท์โนเวลสัญชาติไทยที่ชนะการประกวดในเวทีระดับแนวหน้าของญี่ปุ่น เขามีความฝันคือการเป็นนักเขียนไลท์โนเวลชื่อดัง แต่ความฝันก็ดับวูบลงเมื่อนิยายของเขาถูกตัดกะทันหัน ด้วยเหตุผลว่างานของเขามันไม่เกาะกระแสตลาดซ้ำยังถูก บ.ก. ผู้ดูแลต้นฉบับเสนองานเขียนแนวบอยเลิฟมาให้อีก เพื่อแลกกับการได้ออกผลงานอย่างต่อเนื่อง ถึงจะไม่ใช่แนวงานเขียนของตัวเอง แต่ชายหนุ่มชาวไทยสู้ชีวิตก็ไม่ยอมได้ชื่อว่าเป็นนักเขียนไส้แห้งและอดตายอยู่ในโตเกียวแน่ ทว่าเขาไม่ประสีประสากับนิยายแนวชายรักชายสักนิด ดังนั้นงานพึ่งไสยศาสตร์เลยต้องมา เขาจึงได้สมุดบันทึกประหลาดมาจากร้านขายเครื่องรางที่ศาลเจ้าแห่งหนึ่ง โดยคนขายบอกไว้ว่าถ้าเขียนความต้องการจากก้นบึ้งหัวใจลงไป ความปรารถนาก็จะสัมฤทธิ์ผล แต่แทนที่สมุดบันทึกจะทำให้เขากลายเป็นนักเขียนชื่อดัง ดันส่งนายเอกจากนิยายที่เขาเขียนอยู่อย่าง "เซย์จิ" ออกมาให้ระหว่างที่เขากำลังเรียนรู้การเขียนฉากอีโรติก จากการทำกิจกรรมใต้ร่มผ้ากับชายหนุ่มที่เจอกันที่บาร์เสียอย่างนั้น ร้ายยิ่งกว่าร้ายคือเซย์ดจิตัวเป็นๆ ดันไม่ใช่ฝ่ายรับอย่างที่เขียนไว้แต่ดันเป็น "ฝ่ายรุก" เสียนี่ปฏิบัติการเขียนนิยายบอยเลิฟ โดยมีผู้ช่วยอย่างเซย์จิจึงเริ่มต้นขึ้นท่ามกลางปาฏิหาริย์แห่งรักที่ก่อตัวขึ้นช้าๆ จากปลายปากกาและเรื่องราวในจิตนาการของนักเขียนหนุ่ม

โจชัว โจนส์ ทายาทคนสุดท้ายของตระกูลเอิร์ลอันเก่าแก่ในประเทศอังกฤษ บุตรชายซึ่งเกิดจากภรรยาลับของเจคอบ โจนส์ เพิ่งจะถูกนับญาติก็ตอนเมื่อไม่มีใครสืบทอดสมบัติของตระกูล โชคที่เหมือนจะดีนำพาเขาเข้าสู่วังวนพันธะแห่งบาปอันซึ่งตกทอดมาสู่รุ่นต่อรุ่น ในเมื่อเขาเป็นหนึ่งในผู้สืบสายเลือด เขาก็จำต้องมีชะตากรรมตกอยู่ในห้วงคำสาปโดยที่เขาไม่ได้ก่อ ปริศนาที่คฤหาสน์ประจำตระกูลนั้นเก็บซ่อนอยู่จำเป็นต้องเร่งไขให้กระจ่างก่อนทุกอย่างจะสายเกินแก้ด้วยความช่วยเหลือของ ออแลนโด้ ลอว์เรนซ์ สายสัมพันธ์เสน่หาก่อตัวขึ้นรางๆ ภายใต้เงามืดของภายใต้เงามืดของทูตผู้นำพามาซึ่งคำสาปอาถรรพ์

ได้ชื่อว่าเป็นศิลปินเลือดร้อนไม่ใช่เรื่องดีสักเท่าไหร่นัก แต่สำหรับ ‘ไลเกอร์’ อดีตบอยแบนด์วง Animalz ที่สร้างข่าวฉาวจากคดีทะเลาะวิวาทกับเพื่อนร่วมวงจนวงแตกแล้ว ไม่ใช่ปัญหาเลยสักนิด เขายังคงเดบิวต์เปิดตัวเป็นศิลปินเดี่ยวในนาม ‘ลีแทจิน’ และใช้ชื่อเสียงเดิมสร้างความดังกระฉ่อนพร้อมกับสร้างข่าวฉาวไม่หยุดหย่อน แถมยังเป็นนักร้องที่ไม่มีผู้จัดการคนไหนอยากร่วมงานด้วยอีก ร้อนถึงบริษัทที่สังกัดต้องเฟ้นหาผู้จัดการมาแทนให้โดยด่วน หวยจึงมาออกที่ ‘นัชฌาน’ ผู้จัดการหนุ่มขึ้นชื่อในเรื่องความเฮี้ยบด้วยหวังว่าจะปราบพยศเสือกลายพันธุ์ตัวนี้ได้ ทว่ารูปร่างหน้าตาประหนึ่งเด็กมัธยมปลายของผู้จัดการคนใหม่นั้น ไม่ได้ทำให้ลีแทจินหวั่นเกรงได้เลย มิหนำซ้ำยังลากนัชฌานเข้าไปพัวพันกับสารพัดปัญหาที่เขาก่อขึ้นอีก ดูเหมือนปัญหาทำท่าจะใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ เสียด้วย อย่างนี้ผู้จัดการหน้าอ่อนต้องจัดบทเรียนชุดใหญ่มาสั่งสอนไลเกอร์ตัวนี้ให้กลายเป็นลูกแมวเชื่องๆ เสียแล้ว!

จะมีใครดวงตกอับโชคเหมือน “ละอองฟอง” คนนี้อีกมั้ยเนี่ย! นอกจากจะถูกพ่อแม่ปล่อยเกาะให้หาเงินเรียนต่อเองแล้ว ยังถูกเลิกจ้างงานพิเศษพร้อมๆ กับถูกเจ้าของหอทวงหนี้ค่าเช่าห้องในวันเดียวกันอีก แต่ยังดีที่มีคนมาเสนองานให้เป็นครูสอนพิเศษ แต่มีข้อแม้ว่าห้ามตกหลุมรักลูกศิษย์ตัวเองเด็ดขาด ไม่งั้นจะไม่ได้เงินสักบาท และยังถูกปรับเป็นสิบเท่าของค่าจ้างทั้งหมด

‘เจ้าที่แรง’ คำคำนี้ไม่สามารถทำอะไรสาวสมัยใหม่อย่าง ‘กลิ่นหอม’ ที่เฉิดฉายย้ายเข้าบ้านใหม่ที่ซื้อด้วยน้ำพักน้ำแรงของตัวเอง พร้อมกับ ‘ของแถมประจำบ้าน’ ที่โครงการหมู่บ้านจัดสรรแถมให้โดยไม่รู้ตัว นอกจากจะต้องรับมือกับหนี้ก้อนบักเอ้กด้วยวัยยี่สิบปลายๆ มิหนำซ้ำยังไม่ได้แต่งงาน แล้วยังจะต้องรับมือกับเจ้าที่มือใหม่อย่าง ‘ขุนอริญชย์เพียงสวัสดิ์’ ทุกเช้า สาย บ่าย เย็น แต่ขอโทษ ระหว่างมีหนี้ก้อนโตเพราะซื้อบ้านหลังแรก กับย้ายออกเพราะกลัวแพ้ภัยให้กับเจ้าที่ แน่นอนล่ะว่ากลิ่นหอมต้องเลือกกลัวเป็นหนี้หัวโตอยู่แล้ว! อยู่ได้ก็อยู่ อยู่ไม่ได้ก็ทนอยู่มันด้วยกันนี่แหละ กลิ่นหอมคนนี้ไม่ยอมย้ายหนีไปไหนแน่ๆ! ขณะเดียวกัน หญิงสาวก็เริ่มรู้ถึงเรื่องราวบางอย่างระหว่างตนกับเจ้าที่รูปหล่อจากอดีตชาติทีละน้อย รักเอยรักเพียงเจ้าแม่มิ่งขวัญ ดุจชีวันถนอมเจ้าราวบุปผา คะนึงรักมิอาจห่างกายา แม้นแก้วตาหลบซ่อนลึกสุดใจ เสมือนดั่งซ่อนกลิ่นส่งกลิ่นหอม เย้าภมรดมดอมหอมแห่งไหน พี่จักตามรักเจ้าสืบต่อไป กลิ่นหอมไกลดั่งรักของพี่เอย

โลกใบนี้ถูกกำหนดด้วยชนชั้น... ชนชั้นสูง ชนชั้นกลาง และชนชั้นล่าง ทว่าชนชั้นไม่ได้ถูกแบ่งแยกโดยชาติตระกูล ทว่าแบ่งแยกโดย ‘เพศ’ อัลฟ่า [ α ] ...ชนชั้นสูงที่มีสิทธิ์แทบจะในทุกอย่าง เบต้า [ β ] ...ชนชั้นกลางที่มีชีวิตล่องลอยไปวันๆ โอเมก้า [ Ω ] ...ชนชั้นล่างที่แทบจะไม่ถูกเรียกว่ามนุษย์ ...เศษสวะในสังคม ชิ้นเนื้อไร้ค่าที่สังคมตัดทิ้งไม่ได้จึงต้องเอาไปใช้ ประโยชน์ในการเล่นสนุกของเหล่าชนชั้นสูงที่เรียกว่า ‘เกม’ เมื่อคนที่เกิดมาในชนชั้นสูงอย่าง ‘เจเรมี เมอร์ซี’ บุตรชายโทนของหนึ่งในตระกูลผู้นำเกิดอาการฮีท ความจริงที่ว่าเขาเป็นโอเมก้า ไม่ใช่อัลฟ่าทำให้เขาถูกลดลำดับชนชั้นอย่างไม่ทันตั้งตัว แต่คนที่ได้ชื่อว่าเป็นจอมวายร้ายอย่างเขาจะไปยืดอกยอมรับได้อย่างไร ความดื้อดึงทำให้คนที่พยายามปกป้องเขาถูกจับเป็นตัวประกัน เจเรมีจึงต้องกระโจนลงไปในเกมที่มีชีวิตเป็นเดิมพันอย่างไร้ทางเลือก การตัดสินใจบ้าคลั่งนั้นทำให้เขาได้เจอกับ ‘คริส ฟ็อกซ์’ อัลฟ่าตระกูลผู้นำจากแดนอื่นที่ถูกจองจำในข้อหากบฏ เป้าหมายของคริสมีอย่างเดียวคือแย่งชิงโอเมก้ามาเป็นของตัวเองให้ได้ ชัยชนะจะทวงคืนอิสระของเขาที่ถูกริดรอนไปแต่การครอบครองโอเมก้าอย่างเจเรมีนั้นไม่ง่ายเลย …เหมือนกำลังสู้กับปีศาจอยู่ก็ไม่ปาน เจเรมีจะเลือกฆ่าทุกคนเพื่อที่จะเป็นผู้ชนะในเกมนี้ หรือยอมตกเป็นสมบัติของอัลฟ่าสักคนเพื่อแลกกับชีวิตของคนที่รัก เป็นสิ่งที่ใครก็คาดเดาไม่ได้จริงๆ...

ครั้นเหล่าแม่ทัพเซียนแห่งสวรรค์ถูกขับไล่ด้วยกระทำผิดเมืองมนุษย์จึงเป็นแหล่งพักพิงสุดท้ายที่พวกเขามาสิงสถิต หากแต่เมื่อฝ่าเท้าสัมผัสผืนแผ่นดิน ร่างกายก็พลันถูกกองเพลิงห่อหุ้มไว้ เผาผลาญรูปลักษณ์งดงามมอดไหม้ ทว่า...เทพสวรรค์ไม่มีวันดับสูญ จึงจุติมาอุบัติใหม่ในร่างอันอัปลักษณ์ กึ่งมนุษย์ กึ่งสัตว์...ถือกำเนิดเป็น ‘เทพอสูร’ เมื่อได้รู้ว่าน้องสาวฝาแฝดถูกบิดาขายให้ไปเป็นฮูหยินของเทพอสูรตนหนึ่งแลกกับแหล่งน้ำอันน้อยนิด ‘ซิ่นเฉิง’ นักรบแห่งชนเผ่าเร่ร่อนก็โกรธเกรี้ยวยิ่งนัก อาจหาญถึงขั้นบุกจวนแม่ทัพแห่งแคว้นเฟิงฝู ‘เทียนอี้’ จึงไปดูหน้าหัวขโมยด้วยตนเอง เมื่อเห็นใบหน้าของอีกฝ่าย วิญญาณของซิ่นเฉิงก็แทบหลุดจากร่าง เทียนอี้เป็นสุนัขป่า!? ตะลึงงันขึ้นไปอีกเมื่อเทียนอี้เสนอเงื่อนไขที่ทำให้กลืนไม่เข้าคายไม่ออก “หากเจ้าไม่อยากตาย ก็จงเลือกเอาว่าจะให้น้องของเจ้าเป็นฮูหยินของข้า หรือเจ้าจะมาเป็นฮูหยินเสียเอง”

เมื่อมนุษย์ท้าทายพระเจ้าด้วยการสร้างมนุษย์จากวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีโดยการเปลี่ยนแปลงรหัสพันธุกรรม โครงการ Human Trials (HT) จึงถือกำเนิดขึ้นอย่างลับๆ แต่การทดลองไม่ราบรื่นตามที่คาดหวังนักเมื่อมนุษย์ทดลองกลุ่มแรกหลุดออกจากฐานทดลอง มนุษย์ทดลองรหัส ‘V’ คือ ‘เขา’ ชายหนุ่มผู้สนิทสนมกลมเกลียวกับพืชตระกูลไม้เลื้อยอย่างเถาวัลย์ชนิดแยกกันไม่ออก หรืออาจจะเรียกว่าเป็นหนึ่งเดียวกัน ส่วน ‘เขา’ คือนักพฤกษศาสตร์ประจำองค์การสวนพฤกษศาสตร์แห่งประเทศบราซิล หนึ่งชายหนุ่มเป็นผู้ศึกษาพืชพรรณประหลาด อีกหนึ่งชายหนุ่มดันเป็นพืชพรรณประหลาดเสียเอง ภารกิจศึกษาพืชพรรณไม้จึงบังเกิด... “นี่เถาวัลย์เนื้ออ่อน มีสีเขียว เถาเล็ก ค่อนข้างจะบอบบาง ส่วนนี่เถาวัลย์เนื้อแข็ง สีค่อนข้างออกไปทางน้ำตาล ส่วนนี่...เถาวัลย์เนื้อแข็งเหมือนกัน เป็นไม้ล้มลุก ตอนนี้ล้มอยู่ แต่พอจับแล้วเดี๋ยวก็ลุก เนื้อแข็งม้ากมาก ไม่เชื่อก็ลองพิสูจน์ดูสิ” มันพูดถึงเถาวัลย์ไหนของมันอยู่วะ!?

ผมไม่ได้ไปคลับเป็นครั้งแรก แต่ผมเจอกับเขาเป็นครั้งแรก เขาหล่อ... แต่สภาพเหมือนคนใกล้ตาย และผมก็เมา แต่มั่นใจว่าสติสัมปชัญญะยังครบถ้วน ผมช่วยพยุงเขา ทว่าเขากลับกระซิบบอกว่า... “ขอวางไข่หน่อย” วะ...วางไข่อะไรวะ!?

แม้นได้ครองคู่รักใคร่กับ ‘วิรัลย์’ อดีตราชกุมารท้ายแถวจากแคว้นอริราชย์ในท้ายที่สุด แต่ ‘ไอศูรย์’ กษัตริย์แห่งปรมะนครก็หาได้สบายพระทัยเลยแม้แต่น้อย เมื่อพระโอรสฝาแฝดทั้งสองพระองค์ซึ่งเกิดจากก้อนดินใต้อาศรมพระฤาษีมีรูปงามหยาดฟ้ามาดินให้เป็นที่หมายปองของใครต่อใครทั่วทั้งหัวระแหง ‘เจ้าวรรศ’…งามล้ำดั่งเทพบุตร ‘เจ้าศวรรย์’…น่าเอ็นดูประหนึ่งดวงแก้ว ในฐานะบิดาแล้ว เขาย่อมปกป้องยอดดวงใจทั้งสองไม่ให้แปดเปื้อนมลทินด้วยชีวิต แต่...หารู้ไม่ว่าสองแฝดนั้นร้อยเล่ห์เกินกว่าที่เขาจะคาดการณ์ได้เหลือเกิน เห็นทีครานี้เจ้ายักษ์แฝดทั้งสองคงหา ‘เขย’ มาให้พ่อๆ ยักษ์ปวดเศียรเวียนเกล้าเสียแล้ว สองเจ้ายักษ์น้อย เรียงรักถักร้อย หทัยพ่อยักษา เจ้าวรรศยอดเกล้า น้องเจ้าศวรรย์ยา แฝดยักษ์กุมารา เสน่หากุมภัณฑ์

แม้นมีศักดิ์เป็นราชกุมาร หากแต่ไม่ได้เป็นยุพราชแล้วจะมีความหมายอันใดกัน... เมื่อคิดเห็นเป็นเช่นนั้น ‘วิรัลย์’ ราชกุมารผู้ถูกลืมแห่งแคว้นเวรุฬาจึงหมายทำการใหญ่ ขันอาสาพระราชบิดานำทัพต่อกรกับแคว้นอริราชย์เพื่อสร้างความดีความชอบ แต่ยักษ์ป่าหรือจะสู้จอมอสุราจากแคว้นปรมะอันยิ่งใหญ่ ศึกครั้งนั้น วิรัลย์จำต้องปราชัยให้แก่ ‘ไอศูรย์’ ผู้ซึ่งเป็นจอมทัพผู้เกรียงไกร และรอดพ้นการถูกสังหารด้วยถูกผู้มีชัยร้องขอตนเป็น ‘ของรางวัล’ ยักษาผู้มีรูปโฉมงดงามผ่องแผ้วช่างต้องใจไอศูรย์ยิ่งนัก ทุกทิวาวนเวียนเกี้ยวพาราสี ทุกราตรีก้าวย่องเข้าหาถึงตำหนัก ทว่าก็ไม่มีครั้งใดเลยที่วิรัลย์จะยอมตกเป็นของจอมทัพอสุรา หากใช้กำลังบังคับขืน วิรัลย์คงไม่รอช้าปลิดชีพตนทิ้งด้วยอับอาย ถ้าเช่นนั้น...จะต้องใช้เล่ห์กลใดกันถึงจะล่อลวงให้เจ้าชายราพณาสูรจากพนาลีติดบ่วงบาศแห่งเสน่หาของจอมทัพอสุราให้ยอมมอบทั้งกายและใจ? ศึกรบยังง่ายดายเสียกว่าศึกรักที่ไอศูรย์ถวิลหาเสียอีก... แรกพบสบพักตร์ ดวงจิตนึกรัก ยักษาน้องศรี เฉกวายุคลั่ง ป่วนดั่งนที รักพ่อคนดี ดุจแก้วอสุรา