า (กุล

ละแสงไฟจากกล้องทำให้ฉันรู้สึกสับสนและปวดหัวหนักขึ้นไปอีก

ประหลาด เป็นของเล่นที่ถูกนำม

ยความอยากรู้อยากเห็นและความสมเพช

ีกครั้ง เธอยิ้มอย่างอ่อนโ

นะคะ" เธอหันไปพูดกับเพื่อนบ้าน "ลักษณ์เห

้างหูฉัน "ทำตัวดีๆ หน่อยสิ ไม่

ามปัดมือของเธอออก แต่เ

ก้าอี้อย่างช้าๆ ฉันอยากจะหนีไปจากความวุ่นว

งแผ่ว "ฉันขอร้อง... เลิกถ่ายทำได้ไห

ันไว้แน่น แรงบีบที่แขนทำให้ฉ

ิดา" เขาพูดเสียงเย็น "ฉันอุตส่าห์มาช

อกอากาศไป ก็จะมีคนบริจาคเงินมาให้เธอ

ล้ว เพื่อให้ฉันใจอ่อนใช่ไหม?" เขายิ้

ือนเมื่อเจ็ดปีที่แล้วสิ ลองด่

งหัวใจ เสียงหัวเราะเย้ยหยันจากผู้คนรอบ

ภาพและเสียงทุกอย่างตีก

บัดแขนออกจากการจับกุมของพศิ

้านฉันให้หมดเลยนะ

ภาพทุกอย่างดับมืดลง ฉันรู้สึกเหมือนต

บาล มือของฉันถูกสายน้ำเกลือเสียบอยู่ ของเ

ยง ใบหน้าของเขาเต

าใช่ไหมครั

ักหน้

้เลยนะครับ" หมอพูดต่อ "คุ

รบางคนในความทรงจำที่เลื

์อิทที่เคยแปะอยู่บนผน

พี่ชา

ผ่ว "ฉันมีพี่ชายค่ะ แต่ฉ

หายใจเ

รและภาวะเครียดอย่างรุนแรง" หมออธิบาย "คุ

ให้ช่วยตามหาพี่ช

ออก พศินและศุภลักษณ์เดินเข้ามาในห้อง ใบหน้าของพวกเขามีรอย

ะอาหารเสริม ราวกับว่าพวกเขาม

ข้ามาในห้องทันที แสงแฟล

ักษณ์พูดด้วยน้ำเสียงอ่อนหวาน "เป

งบนโต๊ะข้างเตียง แ

ก แค่พักผ่อนเยอะๆ แล้วก็ทานอาหาร

จ้องมองมาที่ฉันด้วยแ

ัน ฉันรู้สึกเหมือนตัวเองกำลังถูกคุกคามอีกครั้

ะศุภลักษณ์ ใบหน้า

้ำเสียงไม่พอใจ "คนไข้ต้องการพักผ

ุภลักษณ์ตอบด้วยรอยยิ้ม "แล้วก็เป็นที

จะบันทึกภาพความห่วงใย เพื่อ

างอย่าง แต่พศินก็พู

ับคุณหมอ ขอแค่ถ่ายภาพสั

พอใจ แต่สุดท้ายก็ถอนหา

ลงข้างเตียง จ

จะดูแลเธอเอง" เธอพูด "เธอป่วยแ

ก็คงจะห่วงเธอมากขึ้นนะคะ" เธอพูดต่อ

ู้สึกหนาวสั่น ฉันพยายามดึงมืออ

าทางของฉัน

ุลธิดา" เขาพูด "แค่จับ

้แล้วยังจะทำตัวห

ไม่อย่างนั้นฉันมีวิธีที่จะทำให้เธอ

นาวสะท้านไปถึงขั้วหัวใจ ฉัน

อย่างไร ฉันแค่อยากให้พ

ระตูห้องก็ถูกกระ

ของเขาเต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยว ด

ัน!" เขาตะโกนด้วยน้ำเสียงที่

แต่ในใจของฉันกลับรู้สึก

์..." ฉันพูดออก