แต่งงานแ

ี้ เนี่ยจือรู้สึ

ก็คงจะปล่อยเธอไปได

ก็เป็นจำนวนมหาศาล ที่เธอไม่สามารถจ่ายได้เลยในตอนนี้! ถึงแม้เธอไม่อยากยอมรับ ผลลั

ใบหน้าหล่อเหลาและเย้ายวนของเขา ชายหนุ่มที่มุมตาแดงริมฝีปากแ

ก็ได้แต่ยิ้มแห้งๆ

หมือนหน้ากากที่สมบูรณ์แบบ

เปลี่ยนสี กัดฟันและหัวเ

รน เนี่ยจือหาย

แต่ปฏิเสธไม่ได้ว่า ยิ่งเธอต่อต้าน

ด้วย?

้องมองเธอ

็บจ

กระดูกไหปลาร้าของเธอมีเลือด

เขา เนี่ยจือจ้องมองเขาด้วย

จนลมหายใจร้อนๆ กระทบหน้าเธอ "

ากไม่พูด แต่

เยาะและยิ่

ี่มีไข้ตั้งแต่แรก เมื่อเขาออก

้วยตาหยี และไม่พูดอะไรอ

น้ำ เนี่ยจือรู้ว

นั้นไม่ว่าจะดึกแค่ไหน เมื่อเขาไปอาบ

ื้นก็เหมือนเหยียบฝ้าย เมื่อจีเหิงออกม

ุ่มขม

ันหลังให้เขา พยายา

ะไร รินน้ำให้

ซ้ายของเธอที่ถูกพันด้วยผ้า

้อมือเธอ เสียงเย็นชาและ

ึงมือกลับ "บาดเ

จะพูดอะไรบางอย่าง แ

าม

...อืม กำลังจะนอนแล้ว ..." เขาพูดกับคนในสาย

ขาคุยโทรศัพท์รีบออกไป แต่เมื่อมือจั

เขายกคิ้วเล็กน

ยหนุ่มพูดออกมาด้วยน้ำเสียง

นายไม่ใ

ือรีบหันหลัง ใบหูแดงก่ำ จับสา

"ทำไมต้องทำเป็นไม่รู้จัก

เคยเห็น แ

ีคูณ ใบหน้าขอ

มองใบหน้าก้มต่ำของเธอ "คุณหนูใหญ่บ้านเนี่ย

ะไ

ึ้นด้วยความประหล

*

ห้องวีไอ

บ่อย แต่ไม่เคยรู้ว่าชั้นบ

กเธอมาดึกๆ ฉันแค

นหวาน ราวกับออดอ้อ

ุมห้อง ปล่อยผมยาวลงมาบ

เดียว ฉันก็เลยพาคนมาด้วยไง"

ู้สึกได้ว่าเด็กสาวคนนี้อายุยังน้อย เหมือนผลไม้สุกที่ใครเห็นก็อ

ระแวง แต่ยังยิ้มถาม "ทำไม

น" จีเหิงตอบอย่างไม่ใส่ใจ หันกล

ู่หนึ่ง แต่ก็เดินไป

ุณ

ยๆ เงย

แต่เมื่อเห็นหน้าเธอก็ชะงัก

ฉัน

่เปลี่ยนสี มือข้

ปากยิ้มขึ้น "พวก

นเนี่ย ตั้งแต่เด็กจนโตเป็นเด็กในฝันของพ่อแม่! ฮะฮะ เพราะเธอ ฉั

วยรอยยิ้ม แต่สาย

ั้นเนี่ยจือโด่งดังแค่ไห

องลงต่ำ

าจะไม่รู้

นี้เธออยู่ที่ไหนล่ะ? เมื่อวันก่อนฉันได้ยินว่า

มือจนเจ็บเพื่อลดควา

ือนเพิ่งรู้สึกตัว "โอ๊ย ขอโทษ ขอโ

ิงด้วยความสงสาร "อาเหิง

นโยน ยกมือลูบผมเธอ "ไม่

รอยยิ้มของกัวหนิ

ถึงมากับเนี

าลในโรงพยาบาล ฉ

ี่พวกเขาพูด ปล่อยตัวเองให

ธอจับแขนเขาออดอ้อน แล้วแอบมองเนี่ยจือทางนั้

น้ำเสียงเย็นชา