ย่างเงียบๆ นางคงพอใจที่ได้เพื่อนเชื้อชาติเดียวกัน แล้วตัวพระองค์เล

ยวสวยเบิกกว้างสีหน้าตื่นตระหนกคิดว่าเป็นกษัตริย์มาซาฮาฟบุกรุกเข้ามาอีกครั้ง แต่เมื่อเห็นห

ทางนอบน้อม นิลลนารีบตรงเข้าประคองด

กส่งมาให้ปรนนิบัติพระ

ยแม้ไม่ชัดเท่าเจ้าของภาษาแต่

ทยเหรอ!”เธอถาม

ครึ่งเพคะ พ่อของ

่อหน่าย แต่คงไม่หรอกเพราะสักวันจะหนีจากวังอันแสนสวยงามแห่งนี้ให้จงได้ ร่างบา

นพูดภาษาไทยได้อยู่ที

้ารูปไข่เรียวเล็ก เส้นผมนุ่มสลวยดูเงางาม ริมฝีปากระเรื่อสีชมพ

จเพคะ ที่ได้มา

ติเลย ฉันไม่ต้องการแบบนั้นหรอก แล้วก

เพราะถูกฝ่าบาทรับสั่ง หม่อมฉั

นเท่าใดนักแต่เธอไม่ได้อาบน้ำม

ยวตัวสุดๆ แล้วก็... กับฉันไม่ต้องใช้คำราชาศัพ

ดียอึกอัก “คง

ถอนหาย

ามจริงอยากหนีให้พ้นๆ เสียจากที่นี่ แต่หนทางยั

ูกตำหนิเอาได้ แล้วหม่อมฉันจะถู

ยใช้คำราชาศัพท์กับฉันก็แล้วกัน ฉันเอง

ค่อยโล่งใจ ไม่อยากนั้นพระสนมอาจถู

้เพ

ำราชาศัพท์กับฉันอีกแ

ด้

๊อกในอ่างหินขนาดใหญ่ แล้วออกมาด้านนอกเพื่อไปยังห้องเก็บเครื่องหอมและดอกไม้นานาพ

ตรงมายังห้องบรรทมพระสนม แล้วหลบเข้าด้านหลังฉากอีกค

ยไหม เดี๋ยวนาเดียช่วยถอดเสื้อผ้

อห้าม “ไม่ต้องเล

ของพระองค์อย่างชัดเจน ขอบตาเริ่มผ่าวร้อนน้ำตาเอ่อ ทำไมเธอต้องมาเผชิญชะต

รงติดใจนางสนมคนใดคนหนึ่งคงทำให้เธอคลายไปได้หลายเปราะทีเดียว นาเดียยืนมองอย่างกระสับกระส่าย ปกติแล้วสนมนางอื่นต้

ให้ไหมคะ” นาเดียต

ะนาเดีย ฉั

่ว่

ครอยู่ทำตัวตามสบายเถอะ ไม่มีใคร

ทำหน้าที่ค่ะ เพราะปกตินางกำนัลต้อง

องจนชินให้มีคนมาคอยช่วยเหลือมันแปลกๆ น่ะจ้ะ ฉั

พิ่งเคยเห็นพระสนมมองเธอเหมือนเพื่อนมากกว่าข้ารับใช้อันเหยียบ

อยู่ไหม” นิ

ะไรให้นาเดีย

หายไปไหน” เธอหัวเราะร่าแล้

นพระสนมองค์นี้ เธอคงปรนนิบัติด้วยความเต็มใ

ากอ่าง ใช่สิ เธอไม่มีชุดเลยเพราะถูกพาตัวมาโดยที

าเ

รียกชะ

ฉันไม่มี

ไว้ตรงเก้าอี้ข้าง

บายตรงชาย พร้อมด้วยกางเกงชั้นในจีสตริง กระโปรงผ้าบางเบา เท่าที่มองมีไว้สำหรับใส

ี่มันชุด

ะ พระสนมสวมใส

าฮาฟนิยมแบบนี้เหรอเนี

ส่หรอกนะ” นิลลนาปฏิเสธทันที

... ชุดอื่นก

ย่างนั้นใส่ชุดเดิมยังดีกว่าอี

ตอนกลางวันพระสนมคนอื่นใส่อะไรกันล่ะ อย่าบอ

ห้แบบนี้ค่ะ นาเดียแค่ทำตามห

เนี่ย คืนนี้คงไม่มาวุ่นวายหรอกนะ ใส่ก็แล้วกันพรุ

วมชุดนอน มองดูราวกับนักระบำเปลืองผ้า

วยมาก

้องดึงกระโปรงอันแสนบางเบามา

นี้เอาชุดใหม่มาให้แต่เช้าเล

ยทราบแ

รเก็บข้าวของ พลันให้นึกเห็นใจการเป็นนางกำนัลในพระราชวังแห่งนี้คงไม่ม

วเอ่ยเรียก คนกำลังง่

ะไรเ

นที่ไห

ุณค่ะ แต่อยู่ตรงด้

นตรงนั้นด้วย นาเดียไม่ใช้คนรับใช้น

อกค่ะ” เ

ึงเมืองไทย” น้ำเสียงเริ่มแผ่วเบา น้ำตาพาลเอ่อ กี่วั

อีกแล้ว เลยไม่รู้ว่าควรกลับไปหาใคร การจากบ

นนะคะ แต่นอนบนเตียงไม่ได

โบยบินหนีไปเสีย ความงดงามแห่งซากวัยเธอตระหนักดี แม้ชายผู้หมายตาในตัวเธอแสนสูงส่ง งามสง่า พระพักตร์แสนหล่อเหล