ๆ เปิดออกรับแสง ภาพทุกอย่างเริ่มชัดเจน ร่างบางลุกนั่งดวงตาเบิกกว้าง สีหน้าตื่นตระหนก ก

ล่ความมึนงง ก้าวยาวมาถึงหน้าต่างรูดม่านออก มองเบื้องหน้าเป็นโอเอซิสขนาดใหญ่ เห็นสาวๆ ทั้งผิวขาว ผิวน้ำผึ้ง กำลังเล่นน้ำกันอย

ด.

น่าประหลาดเช่นเคย วันนี้เขาสวมชุด คล้ายชุดประจำชาติชาวอินเดีย เรียกว่ากรุต้า ยิ่งทำให้ชวนมองมากขึ้น แต่ทว่าเธอไม่เ

ต้องจับฉันมาด้วย ปล่อยฉันออกไปนะ!” ห

มื่อยิงคำถามชุดใหญ่ ผิวแก้มเริ่มแดงปลั่งเ

าขนาดนั้นก็ได้ เรายิน

คยตบหน้าเขา หรือนี่คิอการแก้แค้น ทำยังไงดีจะโดนฆ่าหมกทร

เป็นใคร แล้วฉันมา

รนะเหรอ” พระองค์ทรงย

ใช่

รกอดพระอุระ ดูท่าสาวน้อย

าที่นี่เอง ที่นี่คือ

่ในวังแวนเดอเลียเหรอ สถานที่ที่ไม่มีนักท่องเที

เจ้าชอบไม่ใช่หรื

่ายหน้าสับสน “คุณพาตัวฉันมาที่น

พระองค์ต้องการสั่งสอน เพราะนางบังอาจตบพระพักตร์ แต่ตอนนี้กลับคิดอีกอย่าง ร

ด้รับความยินยอมพร้อมใจ แต่สำหรับนางเป็นกร

ทุกอย่างที่ต้องการ ทั้งทรัพย์สมบัติ และตัวข้

อแตกอะไร ตกลงผู้ชา

สนมอะไรฉันไม่เข้าใจ!

็นใคร เราคือกษัตริย์แห่งประ

นี้หัวใจมันสั่น ใช่จากใบหน้าหล่อเหลาของชายแปลกหน้า แต่มาจากความก

งหรอกคุ

รักษ์อัสลันหยุดยืน เขาก้มศีรษะทำความเคารพสายตาชำเลือ

ามโมง ท่านรัฐมนตรีอาร

เรารู

ะ” อัสลันเดินเลี่ยงออกมา ใจ

พระทัยต่อน

้คือกษัตริย์แห่งซากวัยจริงๆ ไม่อยากเชื่อ เ

ู้ว่าเจ้าชื่ออะไร” พระสุรเสียงทุ้มแ

เพคะ” เธอตอบตะกุกตะกักเพราะ

งะถอยหลังตามสัญชาตญาณ ทรงหยุดแล้ว

ายถึงเรื่อ

ต้องการให้เจ้

้วได้ทรัพย์ ยอมกัดก้อนเกลือหรือโสดจนตาย อีกอย่างเธอไม่ใช่หมูในอวยเห็นเงินทองหรือคนหล่อแล้วกระโจนเข้าหา ต่อให้เป็นกษัตริย์ใหญ่

ไม่ต้องการเป็นสนมของพระองค์” เธอยืน

ขนาดรู้ว่าพระองค์เป็นใครนางก็ยังคงยืนกรานปฏิเสธ แถมยังแสดง

ใจรึที่พ

ฉันแน่

เรียวแขนกระชากจนร่างบางปะทะแผงพระอุระกว้าง

อะไรหม่อมฉัน

บางที... เจ้าอาจจะเปลี่ยนคำพ

องค์ไม่มีสิทธิ์ทำอะไรหม่อมฉัน หม่อมฉันไม่ใช่ประชาชนของประเทศ

นางถึงได้ดื้อดึงนัก แค่พระองค์พึงใจ ไม่ว

่ถ้าหากเจ้าเหยียบย่างเข้ามาบนผืนแผ่นดิน

ากันพูดถึง ทำไมมันช่างแตกต่างจากที่ได้ยินมามากนั

ฉุดมาเมื่อต้องการ อยากทำอะไรก็ทำ พระองค์ทรงปกครอ

ำไม่รื่นพระกันต์ ไม่เคยมีหญิงใดต่อปากต่อ

ล้าว่าข้า

พคะ ในเมื่อพระอง

ด พระพักตร์เริ่ม

อแน่นขึ้น หญิงสาวหาทางเอาตัวรอดด้วยการดิ้

ากพระองค์ไม่ต้อนรับ หม

ี่ ในเมื่อเจ้าเลือกปฏิเสธข้า ข้าก็มีวิธีอื่น” ท

ารพ พระองค์กำลังพาเธอไปยังที่แห่งใด เสียงฝีเท้านับร้อย เสียงปื

่อมฉันไม่ไป!” คนตัวเล็กดื

ทหาร อัสลันยกมือเพื่อหยุดการฝึกก้มศีรษะทำความเคารพแล้วหลบมายืนอยู่ด้านหลัง อด

ตัวเล็กกำลังขัดขืน เพื่อให้ข้อมือหลุดพ้นจากพันธน

ากพวกเจ้าทุกคนฝึกหนักมาตลอดป

นหน้า “สตรีนางนี้จะเป็นเค

ยความยินดี นิลลนาตาโตหันมอ

อถามน้ำตาเริ่มคลอ ภาษาที่ใช้เ

ซิบแผ่ว พอเธอได้ยินน้ำตาไหลรินออ

นิลลนา แต่เจ้าเลือกจ

นี้ หม่อนฉันไม่ใช่ทาส หม่อมฉันไม่ใช่ปร

ม่มีใครมานั่งสงสัยข้าหรอก” กษัต