ผู้ชายส่วนมากชอบ ผู้หญิงนมใหญ่ๆ และเขาก็คือส่วนหนึ่งที่ชอบผู้หญิงนมใหญ่ แต่!! พอได้เธอมาเป็นแฟนกลับรู้สึกหงุดหงิดขึ้นมาซะงั้น เพราะนมเธอมันใหญ่มากจนผู้หลายคนน้ำลายหก!
ผู้ชายส่วนมากชอบ ผู้หญิงนมใหญ่ๆ และเขาก็คือส่วนหนึ่งที่ชอบผู้หญิงนมใหญ่ แต่!! พอได้เธอมาเป็นแฟนกลับรู้สึกหงุดหงิดขึ้นมาซะงั้น เพราะนมเธอมันใหญ่มากจนผู้หลายคนน้ำลายหก!
-มิลล์-
"มิลล์คืนนี้ไปผับxccกัน"เสียงแหลมๆของยัยแก้มเพื่อนฉันเองนั่งเรียนอยู่ก็ชวนไปผับซะงั้น!
แนะนำตัวกันก่อนอย่างที่ได้อ่านกันไปฉันชื่อมิลล์ นางสาวลัลนา อดิวงษ์ ฉันอายุ21ปีแล้วตอนนี้เรียนการบินปี3มหาลัยชื่อดังแห่งหนึ่งฉันมีพี่ชายชื่อมีนตอนนี้เป็นตากล้องถ่ายแบบชื่อดัง
ถามว่าดังได้อย่างไรผลงานก็มีส่วนแต่เป็นส่วนน้อยมากเพราะที่ดังเปี้ยงๆขนาดได้หน้าตาล้วนๆจร้าถามว่าพี่หล่อแล้วน้องสาวล่ะอ่ะห้าไม่เหลือจ๊ะแน่นอนว่าฉันสวยและนมใหญ่มาก!คือคุณแม่ให้มาเยอะเกิ้น
"เอาดิ่ช่วงนี้เบื่อๆพอดี"ใช่ฉันเบื่อมาก!วันๆพี่มีนก็ชอบหิ้วฉันไปเป็นลูกน้องเช็ทฉากคืออยากจะอยู่ห้องก็ไม่ให้อยู่เพราะพี่มีนหวงฉันมากเลยไม่ให้อยู่คนเดียวส่วนพ่อกับแม่ท่านไปอยู่บนฟ้าแล้วเหลือกันแค่สองคนพี่น้องนี่แหละไม่มีญาติที่ไหน
"เค2ทุ่มเจอกันหน้าผับนะ"ฉันพยักหน้าให้มันแล้วเรียนต่อพอจบคลาสฉันก็กลับห้องทันทีว่าจะไปนอนพักร่างกายซัก2-3ชั่วโมงค่อยตื่นไปอาบน้ำ
แกร้ก
เสียงฉันเปิดประตูเองล่ะ
"กลับมาหรอวันนี้พี่ไม่มีงานให้เที่ยวหนึ่งวัน"พอเข้าห้องมาฉันก็เห็นพี่มีนนั่งดูหนังอยู่พอเขาเห็นหน้าฉันเขาก็พูดออกมาเลยยัยแก้มนี่ชวนฉันถูกวันจริงๆ
"งั้นมิลล์ขอนอนก่อนนะอีก2ชั่วโมงปลุกด้วย"ฉันบอกพี่มีนพร้อมกับนอนลงบนตักแกร่งของพี่มีน
"ห้องก็มีไม่ไปนอน"พี่มีนบอกฉันปากก็เอ่ยไล่แต่มือกลับตีตูดกล่อมฉันซะงั้น
"งื้อ..ก็ตักพี่มีนมันนอนสบายนิน่า"ฉันพูดพร้อมฉีกยิ้มกว้างพี่มีนบิดจมูกฉันเบาๆอย่างหยอกล้อ
"มิลล์สบายแต่พี่ ตระคิวกินอะดิ"ฉันหัวเราะออกมาเบาๆก่อนจะฝังหน้าลงบนหน้าท้องแกร่งและไม่นานฉันก็หลับ
ผับ xcc
"ฮายมิลล์..สวัสดีค่ะพี่มีนสุดหล่อ"ยัยแก้มเดินมาพร้อมกับทักฉันและพี่มีนคือพอรู้ว่าฉันจะมาผับนางก็มาคุมฉันทันทีเลยจร้าก็เป็นแบบนี้ประจำเพื่อนๆฉันก็ชินกันหมดแล้ว
"เข้าข้างในกันเถอะ"พี่มีนเป็นคนบอกถึงแม้ว่าพี่มีนจะมาคุมฉันแต่เขาไม่คุมเรื่องการแต่งตัวนะจ๊ะดีก็ตรงนี้แหละพี่มีนบอกว่าเข้าใจว่าผู้หญิงอยากสวยตลอดเวลาและวันนี้ฉันก็จัดเต็มเสื้อกล้ามสีขาวโชว์หลังกับเนินอกขาวๆบวกด้วยกระโปรงสั้นสีดำผมปล่อยสยายแหน็บหูคือสวยอะ
-จบมิลล์-
-ไทเกอร์-
ผมนั่งดูรูปตัวเองที่ลงไปได้แค่10นาทียอดไลค์ก็พุ่งขึ้นเกินครึ่งพันอย่างยิ้มๆวันนี้ผมมาดูสาวๆนมใหญ่ที่ผับxccเป็นผับประจำของผมเอง
แนะนำตัวกันก่อนผมชื่อไทเกอร์ นายกันตกร เสิศพิบูล อายุ21ปี เรียนบริหารปี3 มหาลัยชื่อดังแห่งหนึ่งผมเป็นลูกคนเดียวพ่อแม่ทำธุระกิจเกี่ยวกับเพชรพลอยบ้านอยู่ในระดับมีกินจนวันตายถึงตายก็ยังไม่หมด
"เห้ยมึงดูสาวโต๊ะนั้นนิสวยสัสๆอะ"ไอ้เบสสะกิดให้ผมดูไปที่โต๊ะวีไอพี2ที่ถัดจากโต๊ะพวกผมไป2โต๊ะเพราะผมอยู่โต๊ะวีไอพี5มันคือโต๊ะประจำของพวกผม
ผมมองไปตามที่ไอ้เบสบอกสายตาผมไปสะดุดกับแม่หญิงนมโตคนหนึ่งบร๊ะเจ้า!นมเธอใหญ่มากสเป็คเลยวะแต่ของจริงหรือของปลอมวะนั่น
"ไงสัสเสื้อขาวสเป็คเลยดินมอย่างใหญ่"ไอ้เบสนี่ก็รู้ใจผมจริงๆเลย
"หึหึ"ผมเค้นหัวเราะออกมาอย่างชอบใจโต๊ะเธอมีคนนั่งอยู่สามคนผู้ชาย1ผู้หญิง2
"หวังว่าไอ้หน้าหล่อนั้นคงไม่ใช่ผัวน้องเขาหรอกนะ"ไอ้เบสพูดขึ้นเอิ่ม..ผมก็ไม่แน่ใจเหมือนกันผมมองเธอยิ้มหัวเราะคุยกับเพื่อนอย่างสนุกแอบมีหันไปซบไหล่ผู้ชายข้างๆด้วยแฟนกันแน่เลยวะ นี่กูแดรกแห้วหรอเนี่ย
"โอ้ซบไหล่กันด้วยพ่อเสือของเราแดรกแห้วเว้ยเห้ย!"ไอ้นี่ก็รู้ใจผมอีกแล้วคิดอะไรจะทำอะไรแม่งก็รู้ไปหมด
"กูอยากได้ยังไงกูก็ต้องได้วะ"ผมยกยิ้มมุมปากอย่างเจ้าเล่ห์จนเธอและเพื่อนหญิงอีกคนลุกไปและเหลือผู้ชายคนนั้นเฝ้าโต๊ะยังไม่กลับสงสัยคงไปเข้าห้องน้ำกันแน่ๆ
"กูไปห้องน้ำนะ"ผมหันไปบอกไอ้เบสก็กำลังนั่วหญิงอยู่เพลอแป๊บเดียวนี่มึงเอาหญิงมานั่วด้วยตอนไหนฟร้ะ
"อืมขอให้ได้ขอให้โดนนะเพื่อน"มันบอกผมยิ้มๆซึ่งแน่นอนเพราะคืนนี้ผมต้องได้และเธอต้องโดนผมยัยนมโต
"ไปนะกูอยากโดนนมบีบหน้าจนไข่สั่นแล้ววะ!"
-จบไทเกอร์-
ของเล่นของไฟเพลิง สัญญาที่ทำให้ใครบางคนเปลี่ยนจากเป็ดขี้เหร่กลายเป็นหงส์ขาวสง่าใครๆก็ว่าโชคดีจัง แต่ใครจะรู้บ้างไหมว่ามันต้องแลกมากับอะไรบ้าง การกระทำที่แสนหยาบโลน คำพูดที่ทำร้ายจิตใจ และการแสดงที่ไร้ซึ่งความรัก
เคนคู่หมั้นของริกะจังนอกใจเธอไปแอบคบกับผู้หญิงอีกคน ริกะจังจับได้แต่ก็อดทนไว้เพราะรักเขา วันหนึ่งเธอไปงานเลี้ยงรุ่นได้พบแฟนเก่าที่เลิกกันไปแล้ว แต่ใจของริกะอยากจะเอาคืนเคนเธอจึงเผลอใจให้กับแฟนเก่า ตัวอย่างบางตอน "ผมใส่แล้วนะ" "อื๊อ เร็ว ๆ หน่อยสิคะเสียวจะแย่แล้ว อ๊า อ๊า" ชายหนุ่มหล่อเหลาคนหนึ่งคล่อมร่างของหญิงสาวสวยผิวขาวหุ่นดี หน้าอกตูมอย่างช้า ๆ ในขณะที่มือเรียวบีบหน้าอกของตนเองคลายความอยากพร้อมทั้งเลียปากอย่างกระหาย
ถึงจะโกรธ เกลียด เคียดแค้นแค่ไหน แต่หัวใจไม่อาจต้านรักได้ ----------------------------------------- ไรยาค่อยๆ คลานไป ทันทีที่เจ้าบ่าวหันหน้ามา เพื่อจะยื่นมือให้เธอจับ จะได้ไม่ล้มนั้น ยิ่งจะทำให้เธอเกือบล้มไปเพราะเขาแล้ว ในหัวสมองก็ประมวลผลออกมาได้คำตอบทันที ว่าคนที่เธอเฝ้าครุ่นคิดว่าเป็นใครมาตลอดสองอาทิตย์นั้น แท้จริงก็คือใครกันแน่ในที่สุด ‘Mr. H. Hhemmhawattana ก็คือหรัญญ์ เหมวัฒน์’ ‘หรือพี่ฮั้นท์ของสาวๆ ที่เธอมักจะได้ยินเรียกขานกันนี่เอง’ ‘เขากลายมาเป็นเจ้าบ่าวเธอได้ยังไง’ ‘เขาจะมาแต่งงานกับเธอทำไม’ เท่าที่รู้มา เขาไม่ได้ร่ำรวยระดับร้อยล้านพันล้านแน่ๆ แล้วเขาไปทำอะไรมา ถึงได้มีเงินมากมายขนาดเอามาทุ่มซื้อหุ้นบริษัทของพ่อเธอได้ ไหนจะไถ่บ้านคืนให้ และอีกหลายต่อหลายอย่างที่เขาจ่ายไป รวมทั้งแหวนเพชรน้ำงามและไม่น่าจะต่ำกว่าห้ากระรัตบนพานดอกไม้ตรงหน้าเธออีก ---------------------------------------------------------------------------------------- ฮั้นท์ (หรัญญ์ เหมวัฒน์) นักธุรกิจหนุ่ม ผู้มีชีวิตที่พลิกผันจากเลวร้ายกลับกลายเป็นดี ซึ่งเขาเองก็ตั้งตัวไม่ทัน แต่ทั้งหมดนั้น มาจากความดี ความขยันหมั่นเพียรของเขา บวกกับโชคช่วย ถึงเวลาที่เขากลับมายืนอยู่จุดเดิม ในฐานะใหม่ ที่ใครต่อใครต่างงุนงง โดยเฉพาะเพื่อนๆ หรือแม้แต่กับผู้หญิงที่เคยเมนเขามาแล้ว และเขาก็จะทำให้ผู้หญิงพวกนั้นได้รู้ ว่าไม่ควรเมินเขาจริงๆ ---------------------- ย้า (ไรยา เจริญรัตชตะ) ทายาทนักธุรกิจหลายร้อยล้าน ที่ชีวิตพลิกผัน จากดีกลายเป็นเลวร้ายในไม่กี่ปี จนเธอกับครอบครัวก็ตั้งตัวไม่ติด รับภาวะย่ำแย่แทบไม่ทัน และถึงเวลาที่เธอจะต้องเลือก ระหว่างช่วยกู้ทุกอย่างของครอบครัวคืน กับทิ้งทุกอย่างไปแบบไม่เหลียวหลัง เพื่อไปเลียแผลหัวใจจากชายที่เธอรักแทบตาย สุดท้ายเธอจะเลือกทางเดินยังไง จะไปต่อหรือพอแค่นี้ ---------------------------------------------------------------------------------------- เมียแต่งท่านประธาน Chairman's Wife ตอนแรกคิดว่าจะให้นิยายที่เรื่องนี้มีแค่ชื่อภาษาอังกฤษเท่านั้นค่ะ ที่เหลือให้รี้ดไปตีความเอาเอง ว่าควรจะใช้ภาษาไทยว่าอะไรดี ระหว่าง แรงรัก - รั้งรัก - รังรัก และใช้นามปากกาพิมรภัค แต่สุดท้ายก็คิดชื่อใหม่ได้แล้วค่ะ และตัดสินใจใช้นามปากกาหลัก นั่นคือ กันเกราค่ะ เพราะแว้ปไปเขียนอวตารหลายเรื่องแล้ว และไม่ได้ออกนามปากกานี้นานแล้ว ส่วนแนวก็จะเพิ่มดราม่าเข้าไปอีก ซึ่งจะเป็น Signature ของกันเกราอยู่แล้ว รี้ดอยากได้มาม่าเจ้มจ้นแค่ไหน บอกกันได้เด้อ ----------------------------------------------------------------------------------------
หลินตงหยาง อายุ 27 ปี เติบโตมากับแม่เพียงสองคน ในวัยเด็กหลินตงหยางเคยมีพ่อผู้ให้กำเนิดแต่หลังจากที่พ่อได้งานใหม่ในเมืองหลวงพ่อที่เคยมีก็ไม่มีอีกแล้ว พ่อกลับมาหย่าขาดกับแม่ทันทีที่ไปทำงานในเมืองหลวงได้เพียง 2 เดือน ด้วยให้เหตุผลในการหย่าว่า แม่กับและเขาคือตัวถ่วงความเจริญในชีวิตพ่อ สาเหตุก็ไม่มีอะไรมากแค่พ่อหน้าตาหล่อเหลาและเป็นที่ถูกใจของลูกสาวหัวหน้างาน เพื่อตำแหน่งงานและความเป็นอยู่ที่สบายขึ้น พ่อเลือกที่จะทิ้งภรรยาคู่ทุกข์คู่ยากที่ผ่านเรื่องยากลำบากมาด้วยกัน หย่าขาดกับภรรยาเพื่อไปแต่งงานใหม่ มีชีวิตใหม่ในเมืองหลวง โดยทิ้งคนข้างหลัง ทิ้งภรรยาที่เคยสาบานว่าจะอยู่ครองคู่กันตลอดไป ในปีที่เขาเรียนจบมหาวิทยาลัย แม่ก็ล้มป่วยและจากเขาไปในที่สุด สาเหตุที่หลินตงหยางเสียชีวิต เพราะทำงานหนัก อาชีพโปรแกรมเมอร์ตัวเล็กๆ อย่างเขา ต้องพยายามทำงานให้ได้ตามที่หัวหน้าสั่งมา ในที่สุดเขาก็พัฒนาเกมกำลังภายในของบริษัทได้สำเร็จ หลินตงหยางนอนหลับไปด้วยความสบายใจ แต่ทว่าพอเขาลืมตาตื่นขึ้นมาอีกที นี่ไม่ใช่คอนโดหรูย่านใจกลางเมืองปักกิ่ง หลังคามุงหญ้านี่คืออะไร มันควรจะเป็นเพดานสีขาวสิ เมื่อมองไปรอบๆ ห้องนี่คืออะไร นี่มันไม่ใช่ผนังที่ทำมาจากคอนกรีต มันคือดินเหนียว หลินตงหยางคิดว่าตัวเองฝันไป เขาหลับตาลงอีกครั้งแล้วลืมตาขึ้น ทุกอย่างยังเหมือนเดิม มารดามันเถอะ เขามาอยู่ที่นี่ได้ยังไง หลังจากแน่ใจแล้วว่าไมไ่ด้ฝัน ตอนนั้นเองเขารู้สึกปวดหัวขึ้นมาอย่างรุนแรง และในหัวของเขามีภาพเหตุการณ์ของเด็กชายที่ชื่อเดียวกับเขา หลินตงหยาง อายุ 10 ขวบ เรื่องราวชีวิตตั้งแต่เกิดจนตายไปของเด็กชาย ทำเอาหลินตงหยางกำมือแน่น ก่อนจะสบถออกมา “พ่อสารเลว เฉินซื่อเหม่ยชัดๆ” และตามมาด้วยเสียงร้องไห้ของน้องสาว สาเหตุที่เด็กชายหลินตงหยางเสียชีวิต เพราะถูกผู้ที่ได้ขึ้นชื่อว่าเป็นย่าแย่งผักป่าและทุบตี ทั้งๆ ที่คนพวกนั้นได้ตัดขาดพับพวกเขาสามแม่ลูกแล้ว แต่ยังมิวายข่มเหงรังแก
เมื่อคุณหนูตัวจริงกลับมา, ฟางถี, คุณหนูปลอมตัวนี้ ถูกตระกูลฟางไล่ออกมาอย่างไม่เหลือเยื่อใย. ทุกคนต่างจับตามองการแสดงของเธอ, ทว่าฟางถีกลับหันไปแต่งงานกับตระกูลอันดับหนึ่ง — ตระกูลหยั่น, กลายเป็นคนที่พวกเขาเพียงแค่ได้แต่เงยหน้ามอง. “ได้ยินมาว่าฟางถีแต่งงานกับตระกูลหยั่นตอนกำลังตั้งครรภ์, คงจะเป็นเพราะเธอไม่อายวางแผนล่อลวงหยั่นสามน้อย, ใช้เด็กเป็นเครื่องมือบีบให้ขึ้นสู่ตำแหน่ง!” “ใครๆ ก็รู้ว่าหยั่นสามน้อยในใจมีแค่ผู้หญิงในฝัน, ถึงแม้จะใช้ลูกหลานเข้าไปในตระกูลหยั่น, เธอก็ต้องอยู่แบบถูกทอดทิ้งไปตลอดชีวิต!” ต่อมา— ในงานเลี้ยง, ทุกคนได้เห็นด้วยตาของตัวเอง, หยั่นสามน้อย, ที่เป็นคนดังในเมืองจิงตู้, ซึ่งมีชื่อเสียงในวงการธุรกิจในด้านความแข็งแกร่ง, ต้องเดินวนรอบตัวภรรยาของเขาทั้งคืน, สวมเสื้อคลุม, ยื่นเครื่องดื่ม, ป้อนผลไม้, นวดเท้าและบ่า... ไม่หยุดหย่อน, เอาใจดูแลอย่างสุดๆ! ทุกคนตกตะลึง, หยั่นสามน้อยที่เย็นชาราวกับคนสูงศักดิ์กลับกลายเป็นคนที่หลงรักภรรยาของเขาจนไม่เหลืออะไร! คนที่เคยซ้ำเติมเธอต่างก็เริ่มหวั่นใจ, ต่างพากันหลบไปในมุมที่มองไม่เห็น, กลัวว่าคุณนายหยั่นจะเห็นและจดจำ.
ซ่งชิงเหอโดนหักหลังและกลายเป็นฆาตกรในสายตาคนอื่น เธอจึงหย่ากับสีจั้นถิง สามีของเธอ และเดินทางออกจากเมืองหวยไปด้วยความเกลียดชัง หกปีต่อมา เธอหวนกลับมาราวกับนกฟีนิกซ์พร้อมกับคู่แข่งของสามีเก่าเธอ เธอเติบโตขึ้นกลายเป็นผู้หญิงที่แข็งแกร่ง เธอสาบานกับตัวเองว่าจะทำให้ทุกคนต้องชดใช้ในสิ่งที่พวกเขาทำไว้กับเธอ เธอยอมร่วมมือกับเขาเพียงเพื่อแก้แค้น โดยไม่รู้เลยว่าเธอตกเป็นเหยื่อของเขาไปแล้ว ในเกมแห่งความรักและความปรารถนา ไม่มีใครรู้ว่าสุดท้ายแล้วผู้ชนะที่แท้จริงจะเป็นใคร
เวินอี่ถงได้เห็นความรักอันลึกซึ้งของเจียงยวี่เหิง แต่ก็ได้สัมผัสกับการทรยศของเขาเช่นกัน เธอเผารูปแต่งงานของพวกเขาต่อหน้าเขา แต่เขากลับมัวแต่ง้อชู้ของเขา ทั้งๆ ที่เขาแค่มองดูแวบหนึ่งก็จะเห็น แต่เขากลับไม่สนใจเวินอี่ถงสุดจะทน ตบหน้าเขาอย่างแรง พร้อมอวยพรให้เขากับชู้ของรักกันยืนยาว แล้วเธอก็หันหลังสมัครเข้ากลุ่มวิจัยลับเฉพาะ ลบข้อมูลประจำตัวทั้งหมด รวมถึงความสัมพันธ์การแต่งงานกับเขาด้วย! ก่อนจากไป เธอยังมอบของขวัญชิ้นใหญ่ให้เขาอีกด้วยเมื่อถึงเวลาที่จะเข้ากลุ่ม เวินอี่ถงก็หายตัวไป บริษัทของเจียงยวี่เหิงประสบปัญหาล้มละลาย เขาจึงออกตามหาเธอด้วยทุกวิถีทาง แต่สิ่งที่ได้รับกลับเป็นใบมรณบัตรที่ต้องสงสัยเขาสติแตก “ฉันไม่เชื่อ ฉันไม่ยอมรับ!”เมื่อพบกันอีกครั้ง เจียงยวี่เหิงต้องตกใจที่พบว่าเวินอี่ถงเปลี่ยนตัวตนใหม่แล้ว โดยข้างกายมีผู้มีอำนาจที่เขาต้องยอมก้มหัวให้เขาอ้อนวอนอย่างสิ้นหวัง “ถงถง ผมผิดไปแล้ว คุณกลับมาเถอะ!”เวินอี่ถงเพียงยิ้มยักคิ้ว จับแขนของผู้มีอำนาจข้างๆ “น่าเสียดาย ตอนนี้ฉันอยู่ในระดับที่นายไม่อาจเอื้อมถึงแล้ว”
© 2018-now MeghaBook
บนสุด