ดอกกุหลาบหน้าผาเบ่งบานท้าลมหนาว

“พ่อคะ หนูสามารถเลิกกับลูคาได้ แล้วไปแต่งงานเชื่อมสัมพันธ์กับตระกูลมาเฟียที่แข็งแกร่งที่สุดอย่างตระกูลวิตอรี แต่งกับทายาทผู้โหดเหี้ยมคนนั้น”

อีฟสวมเสื้อคลุมอาบน้ำที่เปิดอ้า เผยให้เห็นรอยจูบอันเร่าร้อนเต็มลำคอ

“แต่หนูมีเงื่อนไขข้อหนึ่ง ถ้าพ่อรับปากฉัน หนูก็จะแต่งงานค่ะ”

ปลายสายรีบถามอย่างตื่นเต้น แต่ยีฟก็วางสายไปด้วยเสียง ‘ปัง’ ทันที

ลูคาเดินออกมาจากห้องน้ำ พลางเช็ดหยดน้ำบนผมเปียก แล้วโอบเอวอีฟพลิกตัวลงบนเตียงใหญ่ด้วยกัน

อีฟซุกหน้าอยู่ที่อกของเขา แววตาเย็นชาราวน้ำแข็ง

เธอคือคุณหนูใหญ่ของตระกูลคอสตา ซ่อนตัวตนไว้และแอบรักกับลูคา หัวหน้าหน่วยของตระกูลมาเป็นเวลา 5 ปี

สามวันก่อน เธอถูกลักพาตัว คนร้ายหมายตาสินค้าล็อตหนึ่งของลูคา เลยใช้เธอเป็นตัวประกัน ข่มขู่เขา ตลอดทั้งคืน อีฟโทรหาเขาจนแบตหมด เครื่องดับไป แต่ลูคาก็ไม่รับสายเลยแม้แต่ครั้งเดียว

อีฟถูกผลักตกหน้าผา ร่างกายบาดเจ็บสาหัสทั่วทั้งตัว โชคดีที่หัวหน้าตระกูลมาช่วยไว้ได้ทัน จึงรอดชีวิตมาอย่างหวุดหวิด

คืนนั้น ลูคาอยู่กับลูกสาวนอกสมรสของพ่อเธอ ท่ามกลางบรรยากาศโรแมนติกใต้แสงจันทร์และดอกไม้

อีฟได้สติอย่างสมบูรณ์ และปล่อยวางลูคาอย่างหมดใจ วันนี้ลูคาขอเธอแต่งงาน แต่เธอเตรียมของขวัญชิ้นใหญ่ไว้ให้เขาแล้ว

ของขวัญนั้นก็คือ การมอบอิสรภาพให้เขา

……

หลังจากลูคาขอโทษอีฟเสร็จ ก็สัญญาว่าจะไม่ปล่อยให้เธอได้รับบาดเจ็บแม้แต่นิดเดียวอีก แล้วก็ลากเธอไปมีความสัมพันธ์กันอย่างร้อนแรง จนทำให้อีฟเผลอคิดไปว่าโลกใกล้ถึงจุดจบแล้ว

หลังจากทุกอย่างจบลง อีฟพิงอยู่ในอ้อมอกของลูคา หายใจแผ่วเบา

โทรศัพท์ของลูคาสว่างขึ้นในความมืด ตอนที่เขาหยิบขึ้นมา อีฟก็แอบชำเลืองมองอย่างเงียบๆ โดยไม่แสดงอารมณ์ใด ๆ

เป็นข้อความจากลูกสาวนอกสมรสของพ่อเธอ — อลีนา

“ที่รัก หน้าบ้านฉันเหมือนจะมีคนไม่น่าไว้ใจอยู่ คุณมาหาฉันหน่อยได้ไหม？”

บรรยากาศแห่งความรักและปรารถนาในอากาศจางหายไปในชั่วพริบตา

อีฟคิดว่า พอทั้งสองเพิ่งมีสัมพันธ์ลึกซึ้งกัน ลูคาจะยอมอยู่กับเธอ

แต่ไม่คิดว่า ลูคาจะพลิกตัวลุกจากเตียง คว้าเสื้อเชิ้ตข้าง ๆ มาสวมลวก ๆ แล้วก้มลงจูบแผ่นหลังเปลือยเปล่าของอีฟ

“มีปัญหานิดหน่อยกับลูกน้อง ฉันต้อง“ลูกน้องมีปัญหานิดหน่อย ฉันขอไปจัดการก่อน จะกลับมาช้าหน่อยนะ”

หัวใจของอีฟเจ็บแปลบขึ้นมา แต่ลูคาไม่รู้สึกถึงความผิดปกติของเธอเลย เขารีบร้อนเปิดประตูออกไปทันที

อีฟที่เงียบมาตลอดจู่ ๆ ก็เอ่ยปากพูดขึ้นมา

“ไม่ต้องกลับมาแล้ว เราจบกันเถอะ คุณเป็นอิสระแล้ว”

ลูคาได้ยินไม่ชัดเจน ตอบกลับไปอย่างใจลอย

“โอเค”

เมื่อได้ยินเสียงประตูปิด สีหน้าของอีฟก็เย็นชาลงทันที

เธอกดโทรหาเพื่อนสนิทคนไว้ใจ แล้วสั่งว่า

“ไป เฝ้าตามลูคาไว้”

หลังจากวางสาย อีฟก็เก็บข้าวของของลูคาในบ้านสวนอย่างไร้ความรู้สึกบนใบหน้า

ที่นี่เต็มไปด้วยร่องรอยการใช้ชีวิตของลูคา อัดแน่นไปด้วยความทรงจำหวานซึ้งตลอดห้าปีที่ผ่านมา ระหว่างเธอกับลูคาในทุกช่วงเวลา

พอเก็บของเสร็จหมดพอดี คนสนิทก็ส่งวิดีโอมาหลายคลิป

ลูคา ที่อ้างว่าออกไปจัดการงาน กลับใช้มือที่นิ้วเรียวยาวกระชับเอวของอลีนาไว้แน่น แล้วจูบกันอย่างเร่าร้อนกับอลีนาบนรถสปอร์ตที่อีฟเป็นคนให้เขา

“คุณทิ้งคู่หมั้นตัวน้อยของคุณไว้แล้วมาหาฉันแบบนี้ มันไม่ดีมั้ง？ ถ้าเธอรู้แล้วมาทำเรื่องวุ่นวายที่บริษัทฉันล่ะก็ ฉันคงได้ตกงานแน่ ๆ”

“งั้นก็ลาออกสิ ฉันเลี้ยงเธอเอง”

อลีนาทำท่าประชดงอน ตีลูคาเบา ๆ แต่กลับถูกเขาคว้ามือไว้แน่น แล้ววางมือลงบนอกของเขา สายตาที่เขามองเธอเต็มไปด้วยความเอ็นดูและหลงใหลอย่างล้นใจ

“ในสายตาและในใจของฉันมีแค่เธอคนเดียวเท่านั้น”

หัวใจของอีฟสะดุดวูบขึ้นมาทันที

คำหวานประโยคนี้ ลูคาเองก็เคยพูดกับเธอมาก่อน

วิดีโอหยุดค้างอยู่ที่สายตาอ่อนโยนของลูคา อีฟรู้สึกอึดอัดในใจแทบหายใจไม่ออก จนเกือบจะบีบโทรศัพท์จนแตก

เธอคิดว่าคำสัญญานั้นมีไว้เพื่อเธอเพียงคนเดียว แต่ไม่คิดเลยว่าเขาจะหันไปพูดคำเดียวกันกับผู้หญิงคนอื่น

หลังจากโยนของของลูคาทิ้งไปทั้งหมด อีฟก็อยากจะนอน แต่กลับนอนไม่หลับเลย

เธอลุกขึ้น นำซิการ์มาตัดปลายแล้วกดเปิดไฟแช็กจุดไฟสูบ

ท่ามกลางควันลอยคลุ้ง เธอหวนคิดถึงวันที่ได้พบกับลูคาเป็นครั้งแรกในปีนั้น

ตระกูลของอีฟเป็นมาเฟียที่ใหญ่เป็นอันดับสอง พ่อของเธอมีศัตรูมากมาย เวลาเธอออกไปข้างนอกจึงมักเจอการลอบสังหารหรือถูกลักพาตัว แม้จะมีบอดี้การ์ดคอยคุ้มกันมากมาย แต่ก็ยังมีช่องโหว่อยู่ดี

เธอได้รับบาดเจ็บสาหัสจากการลอบสังหาร ท่ามกลางพายุฝนที่กระหน่ำลงมา เธอก็พลัดหลงกับบอดี้การ์ด และถูกรูคาช่วยเอาไว้

ตอนนั้นเขายังเป็นคนธรรมดาตัวเล็ก ๆ อาศัยอยู่ในห้องใต้ดินที่อับชื้นและมืดทึบ

ลูคาช่วยเธอห้ามเลือดและพันแผลอย่างงุ่มง่ามแต่ก็ระมัดระวังเป็นอย่างมาก

“เฮ้ คุณอยากคบกับฉันไหม”

คำพูดของอีฟทำให้ลูคาตกใจจนมือสั่น ดึงโดนแผลของอีฟเข้าอย่างจัง

เธอขมวดคิ้วด้วยความเจ็บ พลางยกมือขึ้นห้ามลูคาที่กำลังเอ่ยขอโทษไม่หยุด

“ตกลงหรือไม่ตกลง แค่ให้คำตอบฉันมาคำเดียวก็พอ”

ลูคานิ่งเงียบอยู่นาน มีเพียงแค่กดเล่นไฟแช็กเก่าของเขาไปมาเท่านั้น

จุดไฟขึ้น แล้วก็ดับลงอีกครั้ง

เนิ่นนาน

“คุณหนู ผมเป็นแค่คนต่ำต้อย ไม่มีอนาคต ให้ชีวิตแบบที่คุณต้องการไม่ได้”

อีฟกระชากเสื้อยืดหลวม ๆ ของลูคาอย่างแรง แล้วดึงเขาเข้ามากอดไว้ในอ้อมอก

ลูคาคุกเข่าครึ่งหนึ่งอย่างลนลานอยู่ตรงหน้าเธอ กลัวจะไปกดทับแผลของอีฟ แต่อีฟกลับยิ้มออกมา

“ฉันไม่ได้ต้องการอะไรจากอนาคต”

“ลูคา ฉันต้องการแค่คุณ แค่คุณคนเดียว”

อีฟอาศัยฐานะของตัวเองในฐานะคุณหนูใหญ่ของตระกูลคอสตา เจ้าหญิงมาเฟีย ดึงลูคาเข้ามาอยู่ใต้ปีกของเธอ

ตอนกลางวันเธอช่วยเขาอย่างลับ ๆ ให้ไต่เต้าขึ้นทีละก้าว ตอนกลางคืนทั้งสองพันกันแนบแน่น ซ้ำแล้วซ้ำเล่าจนหมดสติแล้วได้สติอีกครั้ง

ลูคาบอกว่า ถ้าวันไหนเขาได้เป็นหัวหน้าเมื่อไหร่ ก็จะแต่งงานกับเธอ

แต่ในวันแรกที่เขาได้เป็นหัวหน้า เขากลับไปนอนฉลองกับเลขาสาวของตัวเอง แถมยังเกือบทำให้เธอเกือบเอาชีวิตไม่รอดอีกด้วย

อีฟได้สติกลับมา แล้วก็หัวเราะอย่างขมขื่น

ปีนี้เธออายุยี่สิบห้าแล้ว ไม่อาจมัวหลงอยู่กับความรักเล็ก ๆ น้อย ๆ ได้อีก ถึงเวลาต้องคิดถึงอนาคตเสียที