ความผิดพลาดในคืนนั้นทำให้ชีวิตของวิรัลพัชรเปลี่ยนไปเมื่อรู้ว่าตัวเองตั้งท้อง เธอจำไม่ได้ด้วยซ้ำใครคือผู้ชายคนนั้นเป็นใคร แต่เขาจำได้และเมื่อรู้ว่าเธอกำลังท้องลูกของเขาชายหนุ่มก็ก้าวเข้ามาในชีวิตเพียงเพื่อต้องการลูกของเธอเท่านั้น
ความผิดพลาดในคืนนั้นทำให้ชีวิตของวิรัลพัชรเปลี่ยนไปเมื่อรู้ว่าตัวเองตั้งท้อง เธอจำไม่ได้ด้วยซ้ำใครคือผู้ชายคนนั้นเป็นใคร แต่เขาจำได้และเมื่อรู้ว่าเธอกำลังท้องลูกของเขาชายหนุ่มก็ก้าวเข้ามาในชีวิตเพียงเพื่อต้องการลูกของเธอเท่านั้น
กรี๊ดดด!!!!!!
เสียงกรีดร้องด้วยความดีใจของหญิงสาวคนหนึ่งดังขึ้นในเวลา 16.00 น. ของวันที่ 16 ทำให้พนักงานในแผนกที่มีกันอยู่เพียงแค่สี่คนหันไปมองด้วยความแปลกใจ
“เบาๆ หน่อยวิวเดี๋ยวคนก็ตกใจกันทั้งบริษัทหรอก แล้วเป็นอะไรทำไมถึงกรี๊ดแบบนี้ล่ะ” พนิดาหรือพี่นิดหัวหน้าแผนกหันไปดุลูกน้องอย่างไม่ค่อยจริงจังเท่าไหร่ก่อนจะเดินมาใกล้ๆ เพราะเห็นท่าทางของลูกน้องสาวดูไม่ปกติเท่าไหร่
“นั่นสิวิวเป็นอะไรกรี๊ดเสียงดังเชียว” นัยนาหรือปอนด์ถามเพื่อนร่วมงาน
“จะไม่ให้กรี๊ดได้ยังไงล่ะ ก็วิวถูกหวย” หญิงสาวพูดแล้วโบกลอตเตอรี่ในมือไปมา
“อะไรนะถูกหวยเหรอ กรี๊ดดังแบบนี้ถูกรางวัลที่หนึ่งใช่ไหมได้เท่าไหร่หกล้านหรือสามสิบล้านล่ะวิว แล้วแบบนี้ยังจะมาทำงานอยู่อีกไหมนะ พี่ต้องเรียกว่าคุณหนูวิวแล้วใช่ไหม” หัวหน้าแผนกพูดด้วยความตื่นเต้น
“ไม่ใช่รางวัลที่หนึ่งหรอกค่ะพี่นิด”
“อ้าวแล้วถูกเท่าไหร่ อย่าบอกนะว่ากรี๊ดดังลั่นแบบนี้ถูกแค่สองตัวท้ายนะวิว” บุษกรรุ่นพี่อีกคนในแผนกพูดขึ้นมาบ้าง
“ไม่ใช่หรอกค่ะพี่บุษแต่วิวถูกรางวัลที่สองค่ะ”
“โอ้โห รางวัลที่สองใบหนึ่งก็ตั้งสองแสนเลยนะ แล้ววิวซื้อมากี่ใบซื้อเป็นชุดแบบห้าใบ สิบใบหรือเปล่า” นัยนาพูดด้วยความตื่นเต้นเพราะปกติแล้วเวลาตนเองซื้อลอตเตอรี่ก็มักจะซื้อเป็นชุดไม่เคยต่ำกว่าห้าใบเลยสักครั้ง
“ไม่ใช่หรอกปอนด์ วิวซื้อชุดสองใบเอง แต่ก็ยังดีนะสองใบได้สี่แสน วิวขอลางานไปเที่ยวได้ไหมคะ” ก่อนหน้านี้เพื่อนๆ ของเธอชวนกันไปเที่ยวแต่วิรัลพัชรยังลังเลอยู่
“แหมพอมีเงินแล้วนึกอยากจะเที่ยวเลยเชียวนะทีแต่ก่อนนี่ใครชวนไปไหนก็ไม่ไป แล้วแบบนี้จะเลี้ยงขนมพี่บ้างหรือเปล่าล่ะ”
“เลี้ยงแน่นอนค่ะเดี๋ยววิวพาทุกคนไปเลี้ยงหมูกระทะเจ้าอร่อยหน้าโรงพยาบาลดีไหม”
“พี่แค่ล้อเล่นจ้ะ วิวเก็บเงินไว้เถอะส่วนเรื่องไปกินหมูกระทะพี่ว่าต่างคนต่างจ่ายดีกว่าเพราะเวลาที่ซื้อหวยแล้วไม่ถูกก็ไม่มีใครช่วยวิวจ่ายเงิน”
“พี่เห็นด้วยกับพี่นิดนะเรื่องไปกินหมูกระทะเอาไว้สิ้นเดือนพวกเราค่อยไปกินพร้อมกันนะ” บุษกรพูดเสริม
“งั้นพรุ่งนี้กลางวันวิวเลี้ยงกาแฟทุกคนดีไหมคะ”
“แบบนั้นก็ได้จ้ะ”
“พี่นิดอย่าลืมให้วิวลางานไปเที่ยวนะคะ”
“ลาได้แต่ต้องลาอย่างถูกระเบียบ ว่าแต่จะเที่ยวที่ไหนล่ะ เมืองไทยหรือต่างประเทศ”
“แค่ในประเทศค่ะ รอให้ถูกรางวัลที่หนึ่งค่อยไปต่างประเทศค่ะ”
“เดี๋ยวนี้ทัวร์ต่างประเทศทุกถูกมีเยอะแยะไปนะ ไม่แพงหรอก”
“แต่วิวเสียดายเงินค่ะแค่ไปเที่ยวในประเทศก็พอ อีกอย่างวันลาของวิวเหลือแค่ไม่กี่วันเองค่ะ”
“จะไปที่ไหนพี่ไม่ว่าหรอกแต่ขอให้ทำทุกอย่างตามระเบียบเอาล่ะ ทีนี้ก็ไปทำงานได้แล้วเหลือเวลาอีกไม่ถึงชั่วโมงก็จะเลิกงาน”
ทุกคนแยกย้ายกลับมาทำหน้าที่ของตัวเองวิรัลพัชรทำงานไปยิ้มไปเธอรู้สึกมีความสุขมากๆ เงินที่ได้มามันมากเกินกว่าที่คิดไว้หญิงสาวไม่เคยจับเงินก้อนใหญ่ขนาดนี้มาก่อนเลยวางแผนไว้ในหัวแล้วว่าจะแบ่งเงินออกเป็นสามส่วนส่วนหนึ่งจะเอาไปเที่ยวอีกส่วนหนึ่งไว้เก็บส่วนอีกส่วนหนึ่งจะแบ่งให้แม่แต่เธอจะไม่บอกท่านว่าเธอถูกหวยเพราะถ้าท่านรู้ท่านก็จะขอมากกว่าที่เธอจะให้
ไม่ใช่ว่าวิรัลพัชรไม่อยากจะให้เงินมารดาได้ใช้แต่เธอก็ต้องเก็บเงินไว้ใช้จ่ายส่วนตัวบ้าง หลังจากเรียนจบแล้วหญิงสาวก็ย้ายออกมาอยู่ห้องเช่าเล็กๆ ที่อยู่ใกล้กับโรงพยาบาลที่เธอทำงานอยู่ส่วนมารดาของเธอก็อาศัยอยู่กับสามีใหม่ที่บ้านของเขา
หญิงสาวให้เงินมารดาใช้เดือนละสองพันบาทเพราะเงินเดือนของเธอไม่ได้สูงมากเท่าไหร่ เมื่อได้เงินจากการถูกลอตเตอรี่ครั้งนี้เธอก็เลยคิดว่าเดือนหน้าจะให้มารดาสักก้อนหนึ่ง โดยจะบอกว่าเป็นเงินโบนัสที่ได้จากการทำงาน ไม่รู้ว่ามารดาจะเชื่อหรือเปล่าเพราะเธอเข้ามาทำงานที่โรงพยาบาลแห่งนี้ได้เพียงปีกว่าเท่านั้น
วิรัลพัชรเรียนจบบัญชีจากมหาวิทยาลัยรัฐบาลแห่งหนึ่งจากนั้นก็สมัครเข้าทำงานที่โรงพยาบาลแห่งนี้ จากแต่เดิมคิดว่าตนเองจะไปสมัครสอบเป็นพนักงานราชการแต่ระหว่างรอให้มีการสอบหญิงสาวก็สมัครทำงานที่โรงพยาบาลเอกชนแห่งนี้ก่อน แม้เงินเดือนที่ได้ไม่ค่อยสูงเท่าไหร่แต่ก็ยังมีเงินโอทีให้เธออีกทั้งสวัสดิการของโรงพยาบาลก็ค่อนข้างดี มีค่าใช้ค่ารักษาพยาบาลมี วันลาพักร้อนวันหยุดไม่ต่างอะไรกับงานราชการเลย
หลังเลิกงานวิรัลพัชรรีบตรงไปยังร้านจำหน่ายลอตเตอรี่ขนาดใหญ่เพื่อขึ้นเงิน เมื่อเจ้าของร้านโอนเงินเข้าบัญชีแล้วหญิงสาวก็ยิ้มก่อนจะรีบโอนเงินส่วนหนึ่งเข้าบัญชีฝากประจำและซื้อสลากออมทรัพย์เพิ่มอีกส่วนหนึ่งเก็บไว้ใช้จ่ายในชีวิตประจำวันส่วนที่จะให้มารดานั้นก็แยกเอาไว้ต่างหากและคิดว่าสิ้นปีค่อยให้ท่านเพราะถ้าให้ตอนนี้มันก็ดูผิดปกติมาก
หลังจากได้เงินแล้วเธอก็แวะร้านอาหารตามสั่ง ที่อยู่ใกล้กับที่พัก
“พี่จอยคะขอ ข้าวกะเพราทะเล ไข่ดาวเอาข้าวน้อยๆ แล้วก็ต้มจืดเต้าหู้สาหร่ายชามหนึ่งค่ะ”
“ไปหิวมาจากไหนเหรอวิวสั่งเสียเยอะเชียว”
พี่จอยแม่ค้าอาหารตามสั่งอดถามไม่ได้เพราะปกติแล้ววิรัลพัชรมักจะทานอาหารจานเดียวเท่านั้น แต่วันนี้หญิงสาวมาแปลกเพราะนอกจากจะสั่งกะเพราทะเลเพิ่มไข่ดาวแล้วเธอยังสั่งต้มจืดมาทานอีกด้วย
“วันนี้ทำงานหนักนิดหน่อยค่ะพี่จอย ก็เลยจะจะกินเยอะๆ”
“กินเยอะแบบนี้ไม่ใช่แอบถูกหวยนะ”
“ทำไมพี่จอยถึงคิดว่าวิวจะถูกหวยเหรอคะ” หญิงสาวตกใจกับคำพูดของแม่ค้าเพราะถ้าพี่จอยรู้เรื่องที่เธอถูกลอตเตอรี่อีกไม่นานมารดาของเธอจะต้องรู้แน่ๆ
“ก็คนในตลาดเขาคุยว่าแผงลอตเตอรี่มีคนซื้อรางวัลที่สองไป แต่ไม่รู้ว่าเป็นใคร แม่ค้าก็จำไม่ได้แต่บอกแค่ว่าเป็นผู้หญิงสวยๆ น่ะพี่ก็เลยคิดว่าน่าจะเป็นวิว”
“พี่จอยคะถ้าวิวถูกหวยขนาดนั้นวิวไม่มากินอาหารตามสั่งหรอกค่ะ วิวคงไปนั่งกินอาหารบนห้างหรูๆ แล้ว”
“นั่นสินะ ถ้าถูกหวยเยอะขนาดนั้นจนมากินอาหารตามสั่งร้านพี่ทำไม เอาล่ะไปนั่งรอเลยเดี๋ยวพี่จะรีบทำให้”
“ขอบคุณค่ะพี่จอย”
นานนับปีแล้วที่อรณิชาไม่ได้รับความสุขจากสามี เขาอ้างว่าเพราะงานแต่จริงๆ แล้วเขามีคนอื่นโดยที่อรณิชาไม่รู้ หญิงสาวจึงให้เวลาเขาและเธอหนึ่งเดือนเพื่อจัดสินใจว่าจะเอายังไงต่อกับชีวิตคู่ หญิงสาวจึงกลับมาที่เมืองไทย และได้เจอกับอดีตคน รักความสุขความผูกพัน ทางใจในอดีตกับกลายเป็นความสัมพันธ์ทางกายในปัจจุบัน ความใกล้ชิดในช่วงเวลาสั้นๆ ทำให้ทั้งสองเผลอใจก้าวข้ามเส้นที่ขีดไว้ไม่สนใจทถูกผิดมองแค่บนเตียงเพียงอย่างเดียว
ความสัมพันธ์ระหว่างนายหัวหนุ่มและนักศึกษาสาว ที่ห่างกันทั้งอายุและระยะทางนายหัวหนุ่มจะทำให้เธอรักเขาได้อย่างที่เขารักเธอหรือไม่คงต้องให้เวลาเป็นเครื่องพิสูจน์
ในคืนที่โดนแฟนเอายาปลุกเซ็กซ์ใส่เครื่องดื่ม เธอขอให้ชายคนหนึ่งช่วย พอเช้ามาถึงได้รู้ว่าเขาคือเพื่อนสมัยเรียนเขาขู่ให้เธอยอมเป็นคู่นอนของเขาโดยบอกว่ามีคลิปในคืนนั้นเธอยอมเพราะคำขู่แต่เมื่อรู้ว่าเขาไม่มีคลิปทุกอย่างระหว่างเขากับเธอก็จบแต่เขาไม่ยอมจบเพราะตอนนี้คิดกับเธอมากไปกว่าคู่นอนไปแล้ว
สายตาที่ประสานกันมันบอกอย่างชัดเจนว่าตอนนี้ชายหนุ่มนั้นลืมคำว่าผู้ปกครองกับเด็กในปกครองไปแล้ว **************** หญิงชายสมัยนี้มันเท่าเทียมกันนะบัว เธอคิดว่าจะนอนกับฉันและทิ้งฉันไปง่ายๆ แบบนั้นเหรอ ไม่มีทางหรอก เธอต้องรับผิดชอบทั้งตัวฉันและความรู้สึกของฉัน
เพราะคู่หมั้นของเธอเป็นต้นเหตุทำให้น้องสาวของเขาเสียชีวิต เธอจึงเป็นหมากตัวสำคัญในการแก้แค้นของเขา แต่ทุกอย่างไม่เป็นอย่างที่คิด กลายเป็นเขาที่รู้สึกผิดและทำทุกอย่างให้หมากตัวนี้เป็นของตนเอง
ใครจะคิดว่าคนที่เธอเลี้ยงก๋วยเตี๋ยวในคืนนั้นจะกลายมาเป็นคนรักในวันนี้ แต่เขาไม่ใช่แค่คนรักธรรมดาเพราะเขาคือเจ้าของบริษัทที่เธอเพิ่งเข้าทำงานได้ไม่ถึงสองอาทิตย์ แต่เธอต้องเก็บเป็นความลับก่อนจะผ่านช่วงทดลองงาน
กลางวันอ่อนหวาน กลางคืนร้อนแรง นี่คือคำที่ลู่เยียนจือใช้เพื่อบรรยายถึงเธอ แต่หานเวยบอกว่าตัวเองมีชีวิตอยู่ไม่ถึงครึ่งปี ลู่เยียนจือกลับไม่ลังเลที่จะขอหย่ากับสือเนี่ยน “แค่ปลอบใจเธอไปก่อน ครึ่งปีข้างหน้าเราค่อยแต่งงานใหม่” เขาคิดว่าสือเนี่ยนจะรออยู่ที่เดิมตลอด แต่เธอได้ตาสว่างแล้ว น้ำตาแห้งสนิท หัวใจสือเนี่ยนก็แตกสลายไปแล้วด้วย การหย่าปลอมๆ สุดท้ายกลายเป็นจริง ทำแท้งลูก เริ่มต้นชีวิตใหม่ สือเนี่ยนจากไปโดยไม่หันกลับมาอีก แต่ลู่เยียนจือกลับเสียสติ ต่อมา ได้ยินว่าคุณชายลู่ผู้มีอิทธิพลนั้นก็อยู่นิ่งๆ ต่อไปไม่ได้ ขับรถเมอร์เซเดส-เบนซ์ไล่ตามเธออย่างบ้าคลั่ง เพียงเพื่อขอให้เธอเหลือบมองเขาอีกครั้ง...
หลังจากแต่งงานได้ 2 ปี ในที่สุดเจียงเนี่ยนอันก็ตั้งครรภ์สักที ความดีอกดีใจของเธอแต่กลับแลกกับคำขอหย่าของสามี หลังจากการสมคบคิด เธอนอนในกองเลือด และต้องการขอร้องเขาให้ช่วยเด็กเอาไว้ แต่กลับไม่สามารถติดต่อกับอีกฝ่ายได้ ด้วยความสิ้นหวังเธอจึงออกจากประเทศไป ต่อมาในงานแต่งงานของเจียงเหนียนอัน คุณกู้เสียการควบคุมและคุกเข่าลง ดวงตาของเขาแดงก่ำ "มีลูกของฉัน แล้วเธออยากจะแต่งงานกับใครกัน?"
ชูจี้ถูกเก็บไปอุปการะตั้งแต่ยังเด็ก ซึ่งถือเป็นความฝันของเด็กกำพร้าทั่วไปอย่างชูจี้ แต่ชีวิตหลังจากนั้นมันไม่ได้มีความสุขดั่งที่ชูจี้คิดฝันไว้เลย เธอต้องอดทนถูกเย้ยหยันและการทำทารุณจากแม่บุญธรรมของเธอ แต่ก็ยังโชคดีที่เธอได้รับความเมตตาจากคนใช้สูงวัยคนหนึ่งในบ้านหลังนั้น ชึ่งเป็นคนคอยดูแลและเอาใส่เธอเหมือนแม่แท้ ๆ ของเธอ จนกระทั่งคนใช้จากไปด้วยอาการป่วย ชูจี้ก็ถูกบังคับให้แต่งกับผู้ชายที่ไม่เอาการเอางานแทนลูกสาวแท้ ๆ ของพ่อแม่บุญธรรมของเธอเพื่อชดใช้ค่ารักษาพยาบาลของคนใช้ เรื่องราวจะเป็นเช่นเดียวกับซินเดอเรลล่าหรือไม่? อย่างไรก็ตาม ชายที่เธอจะแต่งงานด้วยนั้นไม่เหมือนเจ้าชายเลยสักนิดนอกจากรูปร่างหน้าตาของเขาที่สามารถเทียบเท่ากับเจ้าชายได้เท่านั้นเอง ลู่เหยี่ยนเป็นลูกชายนอกสมรสของครอบเศรษฐีครอบครัวหนึ่ง เขาใช้ชีวิตไปวันๆ (พอลอดไปด้วยค่ะ)มาโดยตลอด ที่เขาตกลงแต่งกับชูจี้ก็เพราะอยากจะทำให้ความปรารถนาสุดท้ายของแม่ของเขาสมหวังเท่านั้น แต่ในคืนวันแต่งงาน เขากลับพบว่าเจ้าสาวคนนี้มีพฤติกรรมที่ผิดกับที่เคยได้ยินได้ฟังมา โชคชะตาจะบันดาลให้พวกเขาเป็นอย่างไร และลู่เหยี่ยนจะเป็นดั่งที่เราคิดหรือไม่ สิ่งที่น่าประหลาดใจคือลู่เหยี่ยนมีหลายอย่างที่คล้ายๆ กับมหาเศรษฐีที่ใหญ่ที่สุดในเมืองนี้อย่างพิลึก สุดท้ายแล้ว ลู่เหยี่ยนจะสามารถรู้ได้หรือไม่ว่าชูจี้ คือเจ้าสาวจำเป็นที่ต้องได้แต่งงานแทนพี่สาวของเธอ การแต่งงานของพวกเขาจะเป็นจุดเริ่มต้นเรื่องราวสุดโรแมนติกหรือวิบากกรรมของชีวิต โปรด ติดตามและค้นหาชีวิตและเรื่องราวของทั้งสองคนด้วยกันเถอะ
【สาวน้อยผู้มีความรักในใจกลายเป็นหญิงสาวที่มีสติปัญญา vs ซีอีโอผู้ตามรักอย่างบ้าคลั่ง】 ในปีที่ห้าของการแต่งงานแบบลับๆ ของเธอ เสิ่นจาวหนิงเห็นสามีของไปเปิดห้องที่โรงแรมกับรักแรกของเขากับตาตนเอง จากนั้นเธอเพิ่งรู้ว่าลี่เยี่ยนซิวแต่งงานกับเธอเพราะเธอดูคล้ายกับรักแรกของเขา เสิ่นจาวหนิงตายใจและหลอกให้ลี่เยี่ยนซิวเซ็นสัญญาหย่า หนึ่งเดือนต่อมา เธอประกาศต่อหน้าผู้คนว่า “ลี่เยี่ยนซิว ฉันไม่ต้องการคุณอีกแล้ว อให้คุณกับรักแรกของคุณจะอยู่ด้วยกันตลอดไป” ลี่เยี่ยนซิวกอดเธอพร้อมน้ำตาคลอเบ้า “เสิ่นจาวหนิง คุณเป็นคนที่เข้ามาหาผมก่อน แล้วตอนนี้คุณจะทิ้งผมง่ายๆ ได้ยังไง?” ****** หลังจากที่เสิ่นจาวหนิงหย่า งานของเธอไปได้ดีขึ้นเรื่อยๆ บริษัทก็เตรียมที่จะเข้าตลาดหลักทรัพย์ ในงานเลี้ยงฉลอง ลี่เยี่ยนซิวก็เข้าร่วมด้วย เขามองอดีตภรรยาที่จับมือผู้ชายอื่นด้วยความหึงหวงอย่างแรง ขณะที่เสิ่นจาวหนิงเตรียมเปลี่ยนชุด เขาก็ตรงเข้ามาหาเธอในห้องลองเสื้อ “ผู้ชายคนนั้นดีขนาดนั้นเลยเหรอ?” เสิ่นจาวหนิงถึงสังเกตเห็นว่าลี่เยี่ยนซิวร้องไห้แล้ว น้ำตาของเขาตกลงบนกระดูกไหปลาร้าของเธอและมันรู้สึกร้อนๆ “เสิ่นจาวหนิง ผมเสียใจแล้ว เราคืนดีกันได้ไหม?”
ซ่งจิ่งถังรักฮั่วอวิ๋นเซินอย่างลึกซึ้งนานถึงสิบห้าปี แต่ในวันที่เธอคลอดลูกกลับตกอยู่ในอาการโคม่า ขณะที่ฮั่วอวิ๋นเซินกระซิบข้างหูเธออย่างอ่อนโยนว่า "ถังถัง อย่าฟื้นขึ้นมาอีกเลย สำหรับฉัน เธอไม่มีค่าอะไรอีกแล้ว" ซ่งจิ่งถังเคยคิดว่าสามีของเธอเป็นคนอ่อนโยนและรักใคร่ตัวเอง แต่จริงๆ แล้วเขามีแต่ความเกลียดชังและใช้ประโยชน์จากเธอเท่านั้น และลูกๆ ที่เธอเสี่ยงชีวิตให้กำเนิด กลับเรียกหญิงสาวคนอื่นว่า 'แม่' ด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนต่อหน้าที่เตียงคนไข้ของเธอ เมื่อซ่งจิ่งถังฟื้นขึ้นมา สิ่งแรกที่เธอทำคือการตัดสินใจหย่าขาดอย่างเด็ดขาด! แต่หลังจากหย่าแล้ว ฮั่วอวิ๋นเซินจึงเริ่มตระหนักว่า ชีวิตที่ผ่านมาของเขาเต็มไปด้วยเงาของซ่งจิ่งถัง หญิงคนนี้กลายเป็นความเคยชินของเขา เมื่อพบกันอีกครั้ง ซ่งจิ่งถังปรากฏตัวในที่ประชุมในฐานะผู้เชี่ยวชาญด้านการแพทย์ เธอเปล่งประกายจนทุกคนต้องหันมามอง หญิงคนนี้ที่เคยมีแต่เขาในใจ บัดนี้กลับไม่แม้แต่จะมองเขาอีก ฮั่วอวิ๋นเซินคิดว่าเธอแค่ยังโกรธอยู่ ถ้าเขาเอ่ยปากพูดนิดหน่อย ซ่งจิ่งถังจะต้องกลับไปหาเขาแน่นอน เพราะเธอรักเขาหมดหัวใจ แต่ต่อมา ในงานหมั้นของผู้นำคนใหม่ของตระกูลเพ่ย เขาเห็นซ่งจิ่งถังสวมชุดแต่งงานหรูหรา ยิ้มอย่างเปี่ยมสุขและกอดแน่นเพ่ยตู้พร้อมสายตาที่เต็มไปด้วยความรักใคร่ ฮั่วอวิ๋นเซินอิจฉาจนแทบคลั่ง เขาตาแดงก่ำและบีบแก้วจนแตก เลือดไหลไม่หยุด...
ฉู่ว่านยู ผู้สืบเชื้อสายมาจากตระกูลแพทย์แผนโบราณ มีทักษะทางการแพทย์ที่ยอดเยี่ยม ยาที่เธอทำนั้นทุกคนต่างอยากได้ สามารถรักษาได้ทุกโรค แต่กลับไม่คาดคิดว่าจะย้อนยุค กลายเป็นผู้หญิงที่ขี้เหร่ที่สุดในใต้หล้า และยังเอาชนะใจท่านอ๋องด้วย การเริ่มต้นไม่ค่อยดีก็ไม่เป็นไร มาดูกันว่าเธอจะพลิกผันยังไง การแย่งการแต่งงานงั้นเหรอ? เธอทำให้น้องต้องรับบทเรียน แย่งสินเิมดลับมา ให้ชายั่วหญิงร้ายคู่นี้อยู่ด้วยกันตลอดไป ขี้ขลาดเหรอ? เธอจัดการพ่อร้าย สั่งสอนผู้หญิงเสแสร้ง! ขี้เหร่เหรอ? เธอรักษาพิษในตัว และกลายเป็นคนงามอันน่าทึ่ง! ลูกสาวขี้เหร่ของจวนอัครมหาเสนาบดี กลายเป็นผู้สูงส่ง แม้แต่ผู้โหดเหี้ยมบางคนยังหวั่นไหวกับเธอ เมื่อสุดที่รักจะจัดการผู้ใด เขามักจะช่วยเสมอ... แต่น่าเสียดายสุดที่รักคนนั้นไม่มีเขาอยู่ในใจ ฉู่ว่านยู "ออกไป หย่าเลย ผู้ชายมีแต่เป็นภาระของข้าเท่านั้น" เสี่ยวลี่จิงรู้สึกน้อยใจ "ไม่ได้ ข้าให้ครั้งแรกกับเจ้าแล้ว เจ้าต้องรับผิดชอบข้า"
© 2018-now MeghaBook
บนสุด
GOOGLE PLAY