พิมพ์ลภัสโดนมารดาเลี้ยงกับน้องสาวใจร้ายโยนออกจากบ้านท่ามกลางสายฝน และโพทะนาไปว่าเธอหนีตามผู้ชายไป เพื่อทำลายชื่อเสียงของเธอ กลับมาอีกครั้ง พิมพ์ลภัสจึงเปลี่ยนจากบทนางเอกกลายเป็นนางร้ายเอาคืนคนที่ทำเอาไว้กับเธออย่างสาสม!
พิมพ์ลภัสโดนมารดาเลี้ยงกับน้องสาวใจร้ายโยนออกจากบ้านท่ามกลางสายฝน และโพทะนาไปว่าเธอหนีตามผู้ชายไป เพื่อทำลายชื่อเสียงของเธอ กลับมาอีกครั้ง พิมพ์ลภัสจึงเปลี่ยนจากบทนางเอกกลายเป็นนางร้ายเอาคืนคนที่ทำเอาไว้กับเธออย่างสาสม!
1
ท้องฟ้าอันมืดสนิทในค่ำคืนนี้มีดวงดาวเต็มท้องฟ้า อากาศร้อนอบอ้าวทำให้ปรมินทร์ เต็มไปด้วยความเหนื่อยล้า เขาเพิ่งกลับมาจากการประชุมสำคัญ
ท่ามกลางแสงไฟสลัวๆ เขาค่อย ๆ ปลดเน็กไทออกและนิ่วหน้าเข้าหากันด้วยความรู้สึกร้อนรุ่ม
ทำไมเขาถึงได้รู้สึกร้อนเช่นนี้ก็ไม่รู้
ร่างสูงจัดการปลดอาภรณ์ทุกชิ้นออกจากกายเพื่อดับความร้อนรุ่ม เขาคงต้องอาบน้ำเพื่อให้ตัวเองหายจากความทรมานนี้เสีย
ปรมินทร์ทั้งอาบน้ำ ทั้งดื่มน้ำ เขาทำทุกอย่างแล้วแต่ร่างกายยังร้อนรุ่มปวดร้าวด้วยความทรมาน
ชายหนุ่มคิดว่าตัวเองต้องโดนวางยาแน่ ๆ มีทางเลือกสามทางในตอนนี้ ต้องหาผู้หญิงมาดับความร้อนรุ่ม ต้องไปหาหมอ และสุดท้ายต้องอดทนพยายามช่วยเหลือตัวเองให้ยาหมดฤทธิ์ วิธีการที่ดีที่สุดและง่ายที่สุดคือหาผู้หญิงสักคน ในขณะที่มือหนากำลังจะกดโทรศัพท์ไปสั่งเลขาคนสนิทให้ช่วยจัดการเรื่องนี้ให้เขา
เขามีเลขาสองคน คือพิมพ์ลภัสกับธนกร
พิมพ์ลภัสยังเป็นน้องน้อยวัยเด็กที่เขาเอ็นดู ก่อนจะไม่ได้เจอกันหลายปี และกลับมาเจอกันอีกครั้งเพราะมารดาของเขาช่วยเหลือเธอเอาไว้ หลังจากที่เธอกับน้องชายหนีออกมาจากบ้าน
ก๊อก ก๊อก ก๊อก... เสียงเคาะประตูดังขึ้น ทำให้ปรมินทร์ผวา คิดว่าธนกรมาหา จึงรีบปิดประตู
“เจ้านายคะ มื้อดึกที่เจ้านายสั่งเอาไว้ค่ะ ว้าย!” เธอหิ้วกล่องขนมจีบเจ้าดังประจำจังหวัดมาให้เขา แต่โดนกระชากเข้าไปในห้องเต็มแรง
อยู่ด้วยกันที่ทำงาน พิมพ์ลภัสเรียกเขาว่าเจ้านายทุกคำ ไม่ได้ทำตัวสนิทสนมเรียกเขาว่าพี่เหมือนเวลาอยู่ด้วยกันหรืออยู่กับมารดาของเขา
ปรมินทร์รู้สึกว่าตัวเองหน้ามืดแล้วในตอนนี้ เขารั้งเธอไปที่เตียงนอนกว้าง
“ช่วยหน่อย ต้องการอะไรจะให้หมด”
“ชะ... ช่วยอะไรคะ” พิมพ์ลภัสเอ่ยถามอย่างตกใจ จะไม่ให้เธอตกใจได้อย่างไรกัน ก็เจ้านายมาดขรึมกดเธอไปกับเตียงกว้าง แล้วก็ทำท่าทีจะกินตับเธอเสียอย่างนั้น
“พี่โดนวางยา”
“แล้วยังไงคะ” พิมพ์ลภัสเอ่ยถามอย่างตกใจ
“ก็ช่วยหน่อยไง” ปรมินทร์กระชากเสื้อผ้าของคนที่เอาแต่ถามออกไป เธอตกใจ รีบปัดป้องแต่เขาก็กดมือน้อยไปกับเตียงนอนกว้าง
“พี่จะรับผิดชอบ อยากได้อะไรจะให้ทุกอย่าง”
“ไม่เอาค่ะ พิมพ์ไม่เต็มใจ” เธอปฏิเสธปากคอสั่นไปหมด แต่ปรมินทร์ไม่คิดจะใส่ใจ เขาจัดการทำตามความปรารถนาของตัวเองในทันที
ค่ำคืนที่เร่าร้อนผ่านไป พิมพ์ลภัสลืมตาตื่นด้วยความรู้สึกปวดร้าวไปหมดทั้งร่าง เธอกะพริบตาปริบ ๆ ก็พบกับเจ้าของร่างสูงกำลังนอนมองเธออยู่
พิมพ์ลภัสสะดุ้งรีบดึงผ้าห่มมากอดเอาไว้ ก่อนจะมองเขาอย่างเอาเรื่อง
“เมื่อคืนพี่ทำให้พิมพ์เจ็บหรือเปล่า” สรรพนามเปลี่ยนไปในตอนนี้ไม่ได้อยู่ในสถานการณ์เจ้านายกับลูกน้องอีกต่อไป และแท้ที่จริงแล้วเธอเป็นลูกสาวของเพื่อนรักมารดาของเขา แม้มารดาของเธอจะจากไปแล้ว แต่มารดาของเขาก็ยังเอ็นดูเธออยู่เสมอ
เธอมาทำงานกับเขาก็เพราะว่ามารดาของเขายื่นมือเข้ามาช่วยเหลือ เนื่องจากน้องชายของเธอป่วยหนัก กลายเป็นเจ้าชายนิทรา เพราะอุบัติเหตุจากรถยนต์
“ถามได้ ลองมาเป็นพิมพ์ดูสิ” เธอทำหน้างอใส่เขา หมดกันเยื่อพรหมจรรย์ทีเพียรรักษามายี่สิบห้าปี
นี่ใช่ไหมเขาเรียกเบญจเพส ซวยเสียจริง
“ทำไมทำหน้าแบบนั้น” ปรมินทร์รู้สึกเสียความมั่นใจในตัวเองไปเยอะ เขาเป็นหนุ่มหล่อร่ำรวยมีฐานะ สาว ๆ อยากขึ้นเตียงด้วยกันทั้งนั้น ในขณะที่เธอขึ้นเตียงกับเขาแล้วไม่ได้มีท่าทียินดีเลยสักนิด
“จะให้ทำหน้ายังไงล่ะคะ พิมพ์เสียตัวแบบไม่ได้ยินยอมนะ”
“อยากได้อะไรให้หมด” ก่อนจะเข้าด้ายเข้าเข็ม เขาจำได้ว่าเคยสัญญาเธอเอาไว้แบบนั้น
“น้องของพิมพ์ป่วย พิมพ์ต้องการแค่ค่ารักษาน้องตลอดชีพ ถ้าพี่โอเคก็ตามนี้” เธอทำท่าจะลุก
“เดี๋ยวก่อน”
“มีอะไรอีกคะ”
“เธอไม่เรียกร้องอะไรให้ตัวเองบ้างเลยเหรอ” เขาขยับเข้าไปใกล้ เธอก็เบี่ยงหน้าหนี ก่อนจะดันปลายคางของเขาออกห่าง
“ไม่ต้องขยับเข้ามาพูดใกล้ ๆ ขนาดนั้นก็ได้ค่ะ”
“ว่าไง” เขาดึงเธอมาโอบกอดเอาไว้ ไม่ยอมปล่อยเธอไปไหนง่าย ๆ
“การขอให้พี่ช่วยรักษาน้อง ก็ถือว่าเป็นการขอให้ตัวเองแล้วนะคะ ทุกวันนี้พิมพ์ต้องเป็นคนจ่ายค่ารักษาน้องทั้งหมดนี่คะ แล้วพี่คิดว่าพิมพ์ต้องเรียกร้องอะไรอีกเหรอ” น้องชายของเธอโดนรถชนจนกลายเป็นผู้ป่วยติดเตียง
“เช่นเรียกร้องให้รับผิดชอบอะไรแบบนี้ไง”
“แล้วพี่อยากรับผิดชอบพิมพ์ยังไงคะ”
“แต่งงาน มีครอบครัวอะไรแบบนี้”
“แล้วพี่อยากแต่งงานกับพิมพ์ไหมล่ะคะ” เธอเอ่ยถาม
“พี่” เอาอึกอัก
“พี่ก็ไม่ได้อยากแต่งงาน เพราะเราเผลอมีความสัมพันธ์กันเพราะพี่โดนวางยา” เธอเดาเอาว่าคงเป็นสาวสวยคนหนึ่งที่มองเขาตาเป็นมันก่อนหน้านี้ เกิดเป็นคนหล่อนี่ก็ต้องระวังตัวเหมือนกันนะ ยิ่งหล่อรวยยิ่งต้องระวังตัว เพราะอาจจะถูกสาวที่ไหนก็ไม่รู้วางยาจับทำผัวเอาได้
“นี่เธอไม่รู้สึกอะไรเลยเหรอ เธอเสียตัวให้พี่นะ”
“รู้สึกค่ะ”
“นั่นไง”
“เจ็บมากค่ะ เซ็กซ์พี่ห่วยมาก นี่ถ้าพิมพ์ต้องจ่ายค่าตัวพี่ ยี่สิบบาทยังแพงไปค่ะ” เธอผลักเขาออกจนกระเด็น ก่อนที่จะหนีเข้าห้องน้ำ
ปรมินทร์ได้แต่นั่งขบเขี้ยวเคี้ยวฟันอยู่บนเตียงเมื่อได้ยินเธอพูดแบบนั้น
เขาได้จิ้นเธอนะ เป็นผู้ชายคนแรกด้วย นี่เธอจะไม่เรียกร้องให้เขารับผิดชอบอะไรเลยเหรอ
“พี่อย่าลืมนะคะเรื่องที่ต้องจัดการเรื่องค่ารักษาน้องของพิมพ์” เธอแต่งตัวเรียบร้อยแล้ว ขณะเดินออกมาจากห้อง มารดาของเขาช่วยเหลือเธอเอาไว้ ให้งานทำในตำแหน่งเลขาของท่าน ก่อนจะย้ายให้มาเป็นเลขาของเขา
“อ้อ...” เธอร้องขึ้นขณะจะออกจากห้อง ทำให้เขาหันไปมองอย่างสนใจ
เมื่อโชคชะตาบังคับให้เขาและเธอซึ่งเป็นคู่กัดต้องกลายเป็นคู่แต่งงานแบบสายฟ้าแลบ! ระหว่างอดีตที่เต็มไปด้วยการปะทะคารม กับปัจจุบันที่ต้องใช้ชีวิตร่วมชายคา... เรื่องวุ่น ๆ จึงเริ่มต้นขึ้น ตั้งแต่แปรงสีฟันยันหัวใจ เขา...ผู้ชายเจ้าเล่ห์ ขี้แกล้ง และขี้หวงอย่างหนัก เธอ...หญิงสาวปากแข็ง ขี้ประชด แต่แอบอ่อนโยนในทุกความใส่ใจ จากบ้านไม้ริมคลอง กลายเป็นสนามรักและสงครามขนาดย่อม ที่ไม่มีใครยอมใคร แต่หัวใจสองดวงกลับเริ่มเปลี่ยนไปทีละนิด... เพราะบางที...โชคชะตาอาจไม่ได้บังคับ แต่มันอาจกำลังพาเขาและเธอ... กลับมายังที่ที่เรียกว่า "บ้าน" ด้วยกัน
“เขาคือเจ้าพ่อที่ใครต่างหวาดกลัว แต่กลับยอมสยบให้หญิงสาวที่ทั้งโลกเคยมองว่าไร้ค่า...” เมื่อเธอถูกตราหน้าว่าเป็นเพียงหมากในเกมหมั้นหมาย เขากลับเห็นแสงในตัวเธอ และเลือกจะปกป้องด้วยทั้งชีวิตและหัวใจ ท่ามกลางไฟแค้น อำนาจ และความลับของตระกูล หัวใจของคนสองคนค่อย ๆ สานพันธะรักที่ไม่มีใครลบล้างได้ “เธอคือของฉัน ต่อให้โลกทั้งใบต่อต้าน...ฉันก็จะไม่มีวันปล่อยเธอไป”
เมื่อข่าวฉาวบิดเบือนเปลี่ยนหญิงสาวให้กลายเป็นคนที่เขาเกลียด และเมื่อคำสัญญาเก่าของผู้ใหญ่ พาเธอกลับมาในฐานะ ‘คู่หมั้น’ ที่เขาไม่ต้องการ ลลิล สาวสวยผู้สง่างามและเข้มแข็ง ต้องเผชิญแรงกดดันจากคนในครอบครัว รวมถึง กวิน ชายหนุ่มผู้เย็นชา ผู้มองเธอด้วยสายตาดูแคลน…แต่ไม่อาจละสายตาได้เลย ในความเงียบงันระหว่างพวกเขา...กลับมี ‘หัวใจ’ ที่ค่อย ๆ เรียนรู้กันอย่างไม่รู้ตัว จากความเข้าใจผิด กลายเป็นความผูกพัน จากการดูแคลน กลายเป็นการปกป้อง และจาก ‘คู่หมั้นไร้เสน่หา’ กลายเป็น ‘ผู้หญิงเพียงคนเดียวที่เขารัก’
"เราเคยสัญญากัน...ใต้ดาวดวงนั้น ว่าจะไม่ทิ้งกันไปไหน แต่บางครั้ง...การจากลาไม่ได้เกิดจากคนที่อยากไป และเมื่อเราได้กลับมาเจอกันอีกครั้ง คำสัญญานั้น...ยังจะมีความหมายอยู่ไหม"
“เธอคือเจ้าสาวที่เขาไม่ต้องการ แต่กลับเป็นผู้หญิงที่เขาไม่อาจปล่อยไปได้” แต่เมื่อเขายิ่งอยู่ใกล้เธอ เขากลับยิ่งอยากครอบครองเธอทั้งตัวและหัวใจ ทว่าเธอไม่ใช่หมากให้เขาควบคุม เขาต่างหากที่จะถูกเธอควบคุมและยอมจำนนรักต่อเธอ
คะนึงนิจรักเขาจึงยอมยกทุกอย่างให้เขาทั้งตัวและหัวใจ แต่เขาเพียงแค่หลอกกินฟรี เตะถ่วงเวลาออกไปเพื่อไปหาผู้หญิงที่ดีกว่า ในเมื่อเขาเห็นเธอเป็นของไร้ค่า เธอก็พร้อมที่จะเดินออกมาจากชีวิตของเขา โดยไม่เสียดายผู้ชายหลอกลวงอย่างฉัฐดนัยเลย
เวินอี่ถงได้เห็นความรักอันลึกซึ้งของเจียงยวี่เหิง แต่ก็ได้สัมผัสกับการทรยศของเขาเช่นกัน เธอเผารูปแต่งงานของพวกเขาต่อหน้าเขา แต่เขากลับมัวแต่ง้อชู้ของเขา ทั้งๆ ที่เขาแค่มองดูแวบหนึ่งก็จะเห็น แต่เขากลับไม่สนใจเวินอี่ถงสุดจะทน ตบหน้าเขาอย่างแรง พร้อมอวยพรให้เขากับชู้ของรักกันยืนยาว แล้วเธอก็หันหลังสมัครเข้ากลุ่มวิจัยลับเฉพาะ ลบข้อมูลประจำตัวทั้งหมด รวมถึงความสัมพันธ์การแต่งงานกับเขาด้วย! ก่อนจากไป เธอยังมอบของขวัญชิ้นใหญ่ให้เขาอีกด้วยเมื่อถึงเวลาที่จะเข้ากลุ่ม เวินอี่ถงก็หายตัวไป บริษัทของเจียงยวี่เหิงประสบปัญหาล้มละลาย เขาจึงออกตามหาเธอด้วยทุกวิถีทาง แต่สิ่งที่ได้รับกลับเป็นใบมรณบัตรที่ต้องสงสัยเขาสติแตก “ฉันไม่เชื่อ ฉันไม่ยอมรับ!”เมื่อพบกันอีกครั้ง เจียงยวี่เหิงต้องตกใจที่พบว่าเวินอี่ถงเปลี่ยนตัวตนใหม่แล้ว โดยข้างกายมีผู้มีอำนาจที่เขาต้องยอมก้มหัวให้เขาอ้อนวอนอย่างสิ้นหวัง “ถงถง ผมผิดไปแล้ว คุณกลับมาเถอะ!”เวินอี่ถงเพียงยิ้มยักคิ้ว จับแขนของผู้มีอำนาจข้างๆ “น่าเสียดาย ตอนนี้ฉันอยู่ในระดับที่นายไม่อาจเอื้อมถึงแล้ว”
"คุณต้องการเจ้าสาว ส่วนฉันก็ต้องการเจ้าบ่าว ทำไมเราไม่แต่งงานกันล่ะ?" ภายใต้เสียงเยาะเย้ยของทุกคน ถังเลี่ยน ซึ่งถูกคู่หมั้นของเธอทอดทิ้งในพิธีแต่งงาน กลับแต่งงานกับเจ้าบ่าวพิการข้างบ้านที่ถูกรังเกียจ ถังเลี่ยนคิดว่าอวิ๋นเซินเป็นชายหนุ่มที่น่าสงสาร และเธอสาบานว่าจะให้ความรักใคร่แก่เขาและตามใจเขาหลังแต่งงาน ใครจะรู้ว่าเขาแกล้งเป็นแบบนั้น... ก่อนแต่งงาน อวิ๋นเซินว่า "เธอต้องสนใจเงินของผมถึงยอมแต่งงานกับผม ผมจะหย่ากับเธอหลังจากที่ผมใช้ประโยชน์เธอเสร็จ" หลังแต่งงาน อวิ๋นเซินว่า "ภรรยาของผมต้องการหย่าทุกวัน แต่ผมไม่อยากหย่า ทำอย่างไรดีล่ะ"
วันวิวาห์ ตกหลุมรักผู้อุปการะของเธอตั้งแต่แรกพบ หญิงสาวพยายามทำทุกอย่างให้เขาภาคภูมิใจ แต่ดูเหมือนว่าสายตาคู่นั้นจะมองเห็นแค่เพียงเด็กที่ก่อปัญหาวุ่นวายไม่เว้นแต่ละวัน... เธอ พยายามทำทุกวิถีทางเพื่อก้าวข้ามเส้นบางๆ ระหว่างความสัมพันธ์ รามิล นักธุรกิจเจ้าของโรงแรมหรูอย่าง A.W.HOTEL ถึงกับยกมือขึ้นกุมขมับวันละหลายรอบ เมื่อเด็กที่เขาอุปการะไว้เจ็ดปีก่อนกลับมาเยือนแผ่นดินเกิดอีกครั้ง... เขา พยายามรักษาระยะห่าง แต่เธอดันชอบเข้ามาในระยะประชิด กระทั่งวันที่ทั้งสอง ตื่นขึ้นมาบนเตียงเดียวกันครั้งแล้วครั้งเล่า... สิ่งเดียวที่เธอต้องการจากเขาคือ ความรัก แต่สิ่งเดียวที่เขาต้องการจากเธอคือ ความลับ สุดท้ายแล้วความรักที่มาพร้อมความลับมันจะลงเอยแบบไหนกัน?
เพิ่งหย่ากับอดีตสามีไปไม่นานแต่ปรากฏว่าตัวเองท้อง จะทำอย่างไรดี? หรือจะให้อดีตสามีรับผิดชอบ แต่ก็ไม่คิดว่าอดีตสามีมีคนรักใหม่ไปแล้ว ชีวิตของถังชีชีนั้นช่างสับสน ช่างน่าวิตกกังวลและไม่รู้จะอธิบายยังไงดี เธอต้องคอยระวังไม่ให้คุณเฟิงรู้เรื่องการตั้งครรภ์จนกระทั่งคลอดลูกออกมาอย่างปลอดภัย แต่ไม่คิดว่าจะถูกเขาบังคับถึงเพียงนี้ "เราหย่ากันแค่สี่เดือน แต่เธอกลับตั้งครรภ์ได้เจ็ดเดือนแล้ว บอกมาดี ๆ ว่า ลูกเป็นของใคร!"
กู้ชิงเฉิงเชื่อมั่นมาตลอดว่าตราบใดที่เธอประพฤติตัวดี สักวันหนึ่ง เธอก็จะสามารถชนะใจมู่ถิงเซียวให้ได้ อย่างไรก็ตาม เมื่อเสิ่นถัง รักแรกที่เขาคิดถึงมาตลอดกลับมา ทุกอย่างก็เปลี่ยนไป กู้ชิงเฉิงเป็นคนว่าง่ายสอนง่ายจริงๆ เธอจัดงานแต่งงานด้วยคนเดียว และนอนคนเดียวในห้องผ่าตัดเพื่อรับการรักษาฉุกเฉิน มีข่าวลือว่าเธอบ้าไปแล้ว อันที่จริงเธอบ้าไปแล้วจริงๆ ที่รักใครสักคนอย่างไม่ละอายขนาดนี้ ต่อมา ทุกคนลือกันว่า กู้ชิงเฉิงป่วยหนักและกำลังจะเสียชีวิต มู่ถิงเซียวถึงสูญเสียการควบคุมอย่างสิ้นเชิง "ฉันไม่ปล่อยให้เธอตาย" แต่เธอกลับยิ้มอย่างนิ่งๆ ว่า "ดีจังเลย ฉันเป็นอิสระแล้ว" ใช่แล้ว ไม่ต้องการกู้ชิงเฉิงอีกแล้ว"
ภาวรีแหงนหน้าขึ้นแล้วยิ้มกวนโมโหใส่หน้าเขา "มาขวางทำไม เชยไม่สนพี่เขื่อนแล้วนะรู้ไหม ให้หย่าก็ได้เลย ไปเลย เพราะไรรู้มะ เพราะพี่เขื่อนสู้หนุ่ม ๆ ในร้านไม่ได้เลยสักคน ในนั้นถึงใจกว่าพี่เขื่อนตั้งเยอะ" ลัพธวิทย์หรี่ตามอง ถามเสียงเรียบ "ถึงใจแบบไหน" "ใหญ่กว่า อึด แล้วก็เอาเก่งกว่าพี่เขื่อน" ได้ยินเสียงตัวเองพูดจาก๋ากั่นออกไปแบบนั้นแล้วก็ให้ตกใจไม่น้อย พอได้ยินคำตอบของเธอที่หลับตาฟังก็รู้ว่าจงใจพูดจายั่วยุเขา ลัพธวิทย์ก็ค่อยหัวเราะออกมาลั่น พร้อมค่อนแคะกลับไป "น้ำหน้าอย่างเราเนี่ยหรือ กล้านอนกับผู้ชายตามบาร์" ภาวรีหน้าชาเมื่อถูกจับไต๋ได้ว่าโกหก เธอลอยหน้าลอยตาแล้วตอบเขากลับ "ทำไมจะไม่กล้า แม่เปิดห้องให้เชยลองแล้วด้วย หนุ่ม ๆ ในบาร์โฮสต์ทำให้เชยรู้แล้วล่ะว่าของพี่เขื่อนนี่เทียบชั้นกันไม่ติด แบบนั้นน่ะ..." ภาวรีพูดแล้วกวาดตาลงมองอย่างหยามเหยียด บอกต่อจนจบประโยค "น่าจะเอาไว้แค่ฉี่มากกว่านะ"
© 2018-now MeghaBook
บนสุด