เธอเป็นสาวน้อยมหาวิทยาลัยปี 1 ที่เขาหลอกฟัน เพราะเดิมพันกับเพื่อน หลายปีผ่านไป เขาได้เจอเธออีกครั้ง พร้อมเด็กน้อยที่หน้าตาเหมือนเขาราวกับแกะ เขาจะทำอย่างไรเพื่อให้เธอกลับมารักเขาอีกครั้ง
เธอเป็นสาวน้อยมหาวิทยาลัยปี 1 ที่เขาหลอกฟัน เพราะเดิมพันกับเพื่อน หลายปีผ่านไป เขาได้เจอเธออีกครั้ง พร้อมเด็กน้อยที่หน้าตาเหมือนเขาราวกับแกะ เขาจะทำอย่างไรเพื่อให้เธอกลับมารักเขาอีกครั้ง
1
ชานนท์ถึงกับกะพริบตาปริบ ๆ เมื่อเห็นว่าที่น้องสาวคนใหม่ของตัวเอง
หญิงสาวที่ก้าวเดินเข้ามาพร้อมกับลูกสาวตัวน้อยก็ชะงักไปเหมือนกัน ทั้งสองจ้องมองกันตัวแข็งค้าง เหมือนโดนสาปให้กลายเป็นหิน
เขาตามหาเธอจนแทบพลิกแผ่นดินหนี ตามหาแทบบ้า แต่เธอกลับอยู่ใกล้แค่เอื้อม โดยที่เขาไม่เคยรู้มาก่อน
แล้วความทรงจำในอดีตก็หวนกลับมาอีกครั้ง
“เราเลิกกันเถอะนะลิน พี่ไม่ได้รักลินแล้ว”
“พะ... พี่นนท์ ไม่ได้รักลินแล้วเหรอคะ” ปาลินน้ำตาร่วงพรูเมื่อได้ยินประโยคนั้นของแฟนหนุ่ม
“อืม...” ชานนท์ตอบรับเสียงขรึม สายตาของเขาว่างเปล่าเย็นชา ทำเอาปาลินเซถอยหลังเหมือนจะหกล้ม
“พี่รักพี่บีเหรอคะ” หลังจากได้เสียกันอยู่หลายครั้ง ด้วยความหัวอ่อนของเธอที่โดนเขาล่อลวง หลอกให้ไปหาเลยต้องตกเป็นของเขา แต่อีกนัยหนึ่งเพราะเธอรักเขาด้วยจึงยอม ทั้ง ๆ ที่ไม่รู้จักวิธีป้องกันตัวเองเท่าใดนัก กินยาคุมกำเนิดเอา แต่ก็พลาดท้องจนได้
ในวันที่ท้อง เธอเดินมาหาเขา เพื่อจะปรึกษา หาทางออกให้กับตัวเอง เขากลับมาบอกเลิก และควงอีกคนมาเย้ยหยัน
โง่จัง! ปาลินคิดในใจอย่างเจ็บปวด
เธอกลืนคำว่า ‘ท้อง’ ลงไปในคอหอย ถ้าขืนพูดออกไปเขาคงไล่ให้ไปเอาเด็กออก จึงได้แต่ปิดปากเงียบเอาไว้ด้วยความอดสูในใจ
“ถ้ามีอะไรให้ช่วยก็บอกพี่ได้นะ” เขาพูดเหมือนไม่ได้คิดอะไร แต่เธอเจ็บปวดเจียนตาย เธอน่ะเหรอจะกล้าเสนอหน้าไปขอให้เขาช่วยอะไรอีก
“พี่นนท์คะ ขอถามสักคำได้ไหม ที่แล้ว ๆ มาพี่นนท์เคยรักลินบ้างไหมคะ” ปาลินกล้ำกลืนฝืนถามด้วยน้ำตานองหน้า
“พี่จีบเธอเล่น ๆ แล้วก็ลองคบดู แต่มันก็ไปกันไม่รอด พี่ไม่ได้รักเธอ ฝืนต่อไปก็มีแต่จะเจ็บ หมายถึงเธอที่จะเจ็บปวดเสียเปล่า ๆ”
“เหรอคะ เราไปกันไม่รอดจริงๆ เหรอคะ” ปาลินได้แต่ยืนบื้อ ถอยหนีไปหลายก้าว แล้วคนที่บอกว่ารักเธอสุดหัวใจก็กอดเอวบางของผู้หญิงอีกคนเดินห่างออกไป
ปาลินทรุดตัวนั่งลงบนพื้นอย่างสิ้นไร้เรี่ยวแรง เธอกอดเข่าร้องไห้อย่างหนัก
จะทำยังไงต่อไปดี หญิงสาวรู้สึกมืดแปดด้านไปหมด
การกลับบ้านต่างจังหวัดเป็นทางออกเดียวในตอนนี้ แต่การทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ทำให้โดนมารดาเลี้ยงแดกดันอย่างหนัก
“ฉันนึกว่าแกจะหางานทำอยู่ในเมืองศิวิไลซ์เสียอีก”
“...” เงียบ ไม่มีการตอบโต้แต่อย่างใด อาจเพราะเธอคร้านจะคุยกับมารดาเลี้ยงจอมหาเรื่อง
“เห้อ... ก็นึกว่าแกจะเรียนที่โน่น ทำงานที่โน่นเสียอีก ทำไมถึงได้กลับมาล่ะ ที่บ้านก็ลำบาก แกจะกลับมาเกาะกินตอนปิดเทอมไม่ได้นะ ถ้าอยากมีเงินก็ต้องไปทำงาน บ้านหลังนี้ก็ไม่ได้ใหญ่โตอะไร พ่อแกเขายกให้ฉันกับน้องของแก ถ้าแกอยากมีบ้านใหม่ก็ไปเรียนแล้วก็ทำงานซื้อเอาเอง” ปาลินหันขวับไปมอง
“ทำไมแกมองหน้าฉันทำไม จะตบฉันเหรอนังลิน” เอื้องฟ้าเท้าสะเอวพร้อมบวก ทำเอาปาลินชะงัก เธอกำลังท้องอยู่ ขืนไปตบกับแม่เลี้ยงมีหวังลูกหลุดออกมา
พอเห็นลูกเลี้ยงไม่กล้า เอื้องฟ้าก็ด่าทอลูกเลี้ยงอย่างรังเกียจเดียดฉัน ตอนเรียนจบม. หก ปาลินสอบชิงทุนไปเรียนในเมืองใหญ่ได้ ทำให้เธอเจ็บใจยิ่งนักที่ไม่สามารถส่งปาลินไปหาเสี่ยเจ้าของบ่อนที่เธอไปติดหนี้อยู่ได้ เนื่องจากภพผู้เป็นสามีก็อยากให้ลูกสาวไปเรียนต่อในเมือง จะได้เรียนจบสูง ๆ แต่ตอนนี้ภพตายแล้ว ถ้านางจะหลอกปาลินไปขายก็คงไร้ปัญหา เพราะไม่มีใครขัดขวางได้อีก
“ลินไม่ได้หางานทำในเมืองหรอกค่ะ”
“กลับมาแล้วจะกินอะไร จะมาเกาะฉันกินไม่มีหรอกนะ แกต้องไปทำงาน ฉันไม่มีปัญญาหาเลี้ยงแกหรอก โตเป็นวัวเป็นควายแล้ว” แต่ละประโยคที่เอื้องฟ้าพูดออกมา ทำให้ปาลินสะอึก
“ลินก็คิดว่าจะหางานทำเหมือนกัน ไม่ได้คิดที่จะรบกวนน้าเอื้องหรอกค่ะ” อย่างน้อยนี่ก็คือบ้านของเธอที่บิดาทิ้งเอาไว้ให้ ปาลินไม่คิดไปอยู่ที่อื่นเพราะไม่มีที่ไปด้วย ผูกพันกับที่นี่ด้วย เธออยู่บ้านหลังนี้มาตั้งแต่เด็ก
ถึงเอื้องฟ้าจะพูดเหมือนไล่เธอออกจากบ้าน หรือจะฮุบบ้านหลังนี้เอาเสียเอง แต่เธอก็ไม่ไปไหนแน่ เธอยังเรียนไม่จบ ออกไปหาที่อยู่เองก็มีค่าเช่าบ้าน ค่ากินค่าอยู่ ไหนท้องที่โตขึ้นทุกวัน ต้องหาเงิน
เอาไว้คลอดลูกอีก
ตอนได้ทุนไปเรียนในเมืองก็ได้พักหอนอนในมหาวิทยาลัย ตื่นมาก็ตั้งใจเรียน ไม่เคยไปเที่ยวเถลไถลที่ไหน เธอเป็นแค่เด็กต่างจังหวัดเฉิ่มเชย จนชา
นนท์รุ่นพี่ปีสี่มาจีบนั่นแหละ ถึงทำให้เธอได้ไปไหนมาไหนบ้าง เพราะชานนท์เป็นหนุ่มเมืองกรุงฯ ที่รู้จักถนนหนทางทุกที่ นั่นทำให้เธอได้เที่ยวเปิดหูเปิดตาหลังจากเป็นแฟนกับเขา แต่มันก็มาพร้อมกับความ
ผิดพลาดหลังจากเป็นแฟนกันแล้ว เธอพลาดพลั้งไปมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกับเขาจนตั้งครรภ์
เมื่อโชคชะตาบังคับให้เขาและเธอซึ่งเป็นคู่กัดต้องกลายเป็นคู่แต่งงานแบบสายฟ้าแลบ! ระหว่างอดีตที่เต็มไปด้วยการปะทะคารม กับปัจจุบันที่ต้องใช้ชีวิตร่วมชายคา... เรื่องวุ่น ๆ จึงเริ่มต้นขึ้น ตั้งแต่แปรงสีฟันยันหัวใจ เขา...ผู้ชายเจ้าเล่ห์ ขี้แกล้ง และขี้หวงอย่างหนัก เธอ...หญิงสาวปากแข็ง ขี้ประชด แต่แอบอ่อนโยนในทุกความใส่ใจ จากบ้านไม้ริมคลอง กลายเป็นสนามรักและสงครามขนาดย่อม ที่ไม่มีใครยอมใคร แต่หัวใจสองดวงกลับเริ่มเปลี่ยนไปทีละนิด... เพราะบางที...โชคชะตาอาจไม่ได้บังคับ แต่มันอาจกำลังพาเขาและเธอ... กลับมายังที่ที่เรียกว่า "บ้าน" ด้วยกัน
“เขาคือเจ้าพ่อที่ใครต่างหวาดกลัว แต่กลับยอมสยบให้หญิงสาวที่ทั้งโลกเคยมองว่าไร้ค่า...” เมื่อเธอถูกตราหน้าว่าเป็นเพียงหมากในเกมหมั้นหมาย เขากลับเห็นแสงในตัวเธอ และเลือกจะปกป้องด้วยทั้งชีวิตและหัวใจ ท่ามกลางไฟแค้น อำนาจ และความลับของตระกูล หัวใจของคนสองคนค่อย ๆ สานพันธะรักที่ไม่มีใครลบล้างได้ “เธอคือของฉัน ต่อให้โลกทั้งใบต่อต้าน...ฉันก็จะไม่มีวันปล่อยเธอไป”
เมื่อข่าวฉาวบิดเบือนเปลี่ยนหญิงสาวให้กลายเป็นคนที่เขาเกลียด และเมื่อคำสัญญาเก่าของผู้ใหญ่ พาเธอกลับมาในฐานะ ‘คู่หมั้น’ ที่เขาไม่ต้องการ ลลิล สาวสวยผู้สง่างามและเข้มแข็ง ต้องเผชิญแรงกดดันจากคนในครอบครัว รวมถึง กวิน ชายหนุ่มผู้เย็นชา ผู้มองเธอด้วยสายตาดูแคลน…แต่ไม่อาจละสายตาได้เลย ในความเงียบงันระหว่างพวกเขา...กลับมี ‘หัวใจ’ ที่ค่อย ๆ เรียนรู้กันอย่างไม่รู้ตัว จากความเข้าใจผิด กลายเป็นความผูกพัน จากการดูแคลน กลายเป็นการปกป้อง และจาก ‘คู่หมั้นไร้เสน่หา’ กลายเป็น ‘ผู้หญิงเพียงคนเดียวที่เขารัก’
"เราเคยสัญญากัน...ใต้ดาวดวงนั้น ว่าจะไม่ทิ้งกันไปไหน แต่บางครั้ง...การจากลาไม่ได้เกิดจากคนที่อยากไป และเมื่อเราได้กลับมาเจอกันอีกครั้ง คำสัญญานั้น...ยังจะมีความหมายอยู่ไหม"
“เธอคือเจ้าสาวที่เขาไม่ต้องการ แต่กลับเป็นผู้หญิงที่เขาไม่อาจปล่อยไปได้” แต่เมื่อเขายิ่งอยู่ใกล้เธอ เขากลับยิ่งอยากครอบครองเธอทั้งตัวและหัวใจ ทว่าเธอไม่ใช่หมากให้เขาควบคุม เขาต่างหากที่จะถูกเธอควบคุมและยอมจำนนรักต่อเธอ
คะนึงนิจรักเขาจึงยอมยกทุกอย่างให้เขาทั้งตัวและหัวใจ แต่เขาเพียงแค่หลอกกินฟรี เตะถ่วงเวลาออกไปเพื่อไปหาผู้หญิงที่ดีกว่า ในเมื่อเขาเห็นเธอเป็นของไร้ค่า เธอก็พร้อมที่จะเดินออกมาจากชีวิตของเขา โดยไม่เสียดายผู้ชายหลอกลวงอย่างฉัฐดนัยเลย
อวิ๋นซือเป็นบุตรสาวของขุนนางใหญ่กับภริยาเอก นางเพียบพร้อมคู่ควรกับฐานะฮูหยินใหญ่ วัยสิบห้าหญิงสาวขึ้นเกี้ยวสีเเดงหลังใหญ่ ใช้แปดคนหามเข้าสู่ตระกูลสามี วัยสิบเจ็ดนางถือหนังสือหย่าออกจากจวนอย่างทระนง เป็นฮูหยินใหญ่เเล้วอย่างไร เมื่อในใจสามียังสู้อนุคนหนึ่งไม่ได้ด้วยซ้ำ
หยางจื้อซี เด็กกำพร้าจากศตวรรษที่21 ถูกองค์กรมืดเลี้ยงดูจนเติบโตและทำให้เธอกลายเป็นมนุษย์กลายพันธ์ ในระหว่างที่ถูกส่งตัวไปทำภารกิจลับ เธอกลับถูกคนในองค์กรมืดหักหลังและถูกฆ่าโดยเพื่อนสนิทที่เธอไว้ใจมากที่สุด ก่อนสิ้นใจเธอถามเพื่อนสนิทว่าทำไม แต่ไม่ได้รับคำตอบจากปากของอีกฝ่าย สิ่งที่เธอได้รับคือรอยยิ้มที่ดูถูกเหยียดหยามและ คำว่า “โง่” จากปากของอีกฝ่ายเท่านั้น หลังจากที่ตายไปแล้วสิ่งที่เธอคิดไว้ คงจะเป็นนรกหรือที่ไหนสักแห่งที่เป็นโลกหลังความตาย แต่ทว่ามันกลับไม่เป็นเช่นนัน เธอตื่นขึ้นมาในร่างของ หยางจื้อซี เด็กหญิงอายุ เพียง 13 ขวบปีในหมู่บ้านป่าหมอก ในดินแดนโบราณล้าหลังที่ไม่มีในประวัติศาสตร์ คล้ายกับว่าเป็นโลกคู่ขนานที่อยู่อีกมิติหนึ่ง เธอตื่นขึ้นมาในบ้านที่ผุพัง ครอบครัวยากจน มีแม่ที่อ่อนแอและเจ็บป่วย มีพี่น้องที่อายุน้อย มีปู่ย่าตายายที่เห็นแก่ตัวและใจร้าย มีลุงที่เห็นแก่ได้ป้าสะใภ้ที่เต็มไปด้วยความละโมบโมบโลภมาก หยางจื้อซี คิดว่านับจากนี้ไปชีวิตจะต้องอยู่ได้ด้วยตัวเอง หากใครมารังแกก็แค่ทุบตี เธอไม่เชื่อว่าด้วยพลังที่ติดตัวเธอมาจากชาติที่แล้วจะไม่สามารถอยู่รอดได้ในโลกล้าหลังแห่งนี้
ในคืนวันเกิดอายุยี่สิบสองปี ลี่เฉี่ยนโลว่ถูกแฟนหนุ่มวางยา และไปมีอะไรกันกับซือจิ้นเหิง ผู้ชายลึกลับคนหนึ่งตลอดทั้งคืน วันรุ่งขึ้นเธอพบว่าครอบครัวเธอถูกทำลายจนไม่มีอะไรเหลือ เธอแต่งงานกับจิ้นเหิง ได้รับการคุ้มครองจากเขา และใช้เขาเพื่อแก้แค้น "ฉันเป็นภรรยาที่ถูกกฎหมายของเขา" แม้ว่าแม่สามีของเธอจะไม่ยอมรับ แม้ว่าแฟนสาวที่เป็นซุปเปอร์สตาร์ของเขาจะตามมาอยู่ด้วยกัน เธอก็ยังคงยืนยันอยู่อย่างนั้น เธอแท้งโดยบังเอิญ แต่เขากลับเข้าใจผิดว่าเธอไม่อยากมีลูกกับเขา และด้วยความเข้าใจผิดต่าง ๆ อีกหลายหย่าง เธอเลือกที่จะกระโดดลงทะเลเพื่อฆ่าตัวตาย หลายปีต่อมา เมื่อเธอกลับเข้ามาในชีวิตของเขาอีกครั้ง เขาถึงกับตกตะลึง ชายคนนี้ได้สิ่งที่ต้องการจากเธอแล้ว แต่เธอไม่เข้าใจว่าทำไมเขาถึงยังรังควานและทรมานเธอต่อไป
เมื่อเพื่อนรักที่ไว้ใจแอบทรยศคบกับชายที่ตนรัก และชายที่ตนรักกลับรังเกียจตนจนไม่แม้แต่จะแตะต้องเนื้อตัวเธอ สิ่งที่เธอทำได้คือต่างคนต่างอยู่ แต่ในวังหลังแห่งนี้เธอจะทำอย่างนั้นได้จริงหรือ? ตัวอย่างเนื้อเรื่อง “เจ้ามีอันใดจะกล่าวหรือไม่... สนมหลี่กุ้ยเฟย” น้ำเสียงราบเรียบก่อนจะเน้นที่ละคำในประโยคท้ายอย่างหนักแน่น “ฮองเฮาแน่ใจแล้วหรือเพคะ ว่าจะให้หม่อมฉันทูลทุกอย่างต่อหน้าข้าราชบริพารเหล่านี้ หากมีข่าวแพร่ออกไปอีก ฮองเฮาทรงทนฟังคำนินทาเหล่านั้นได้หรือไม่” หลี่ฟางซินกล่าวพร้อมยิ้มอ่อนๆ หลี่ฟางซินย่อมรู้ดีว่าเย่วลี่อิงคงได้ยินคำนินทาเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืนแล้วจึงได้พูดเน้นย้ำ หวังจะกระตุ้นให้นางลงมือทำร้ายตน “คำนินทาเรื่องใดกัน เรื่องที่เจ้าเป็นนางอสรพิษนะหรือ เหตุใดเราจะทนฟังไม่ได้เล่า” เย่วลี่อิงตรัสพร้อมยักไหล่อย่าไม่แยแส มีหรือเย่วลี่อิงจะดูไม่ออกว่า ข่าวลือที่แพร่ออกไปนั้นมาจากผู้ใด หากเป็นแต่ก่อนนางย่อมไม่คิดว่าเป็นสหายคนสนิทของนางเป็นแน่ แต่บัดนี้นางรู้แล้วว่าหญิงที่ยืนตรงหน้านางหาใช่สตรีอ่อนหวานแสนดีอย่างที่นางรู้จักไม่ “หม่อมฉันเป็นนางอสรพิษตั้งแต่เมื่อใดกันเพคะ หม่อมฉันและฝ่าบาทมีใจรักใคร่กันมาเนิ่นนาน หากไม่ใช่เพราะฮองเฮาใช้ความดีของท่านแม่ทัพทูลขอให้ฮ่องเต้องค์ก่อนพระราชทานงานแต่ง วันนี้ตำแหน่งฮองเฮาก็ไม่แน่ว่าจะเป็นของใคร” “เจ้านางแพศยา หากเจ้ามีใจให้ฝ่าบาท แล้วทำไมไม่บอกข้า ยังแสดงแกล้งเป็นแม่สื่อนำของที่ข้ามอบให้ฝ่าบาท ฝากผ่านพี่ชายเจ้าช่วยมอบของให้ฝ่าบาทแทนข้า” เย่วลี่อิงเริ่มพูดด้วยอารมณ์ขุ่นเคือง “ของอันใดกันเพคะ หม่อมฉันไม่เคยนำของ ของพระองค์มอบให้ฝ่าบาทเลยนะเพคะ ยิ่งให้พี่ชายช่วยส่งแทนให้ยิ่งมิเคย” น้ำเสียงเยาะเย้ยบวกกับรอยยิ้มยียวนของหลี่ฟางซินทำให้เย่วลี่อิงหัวเสียมากขึ้น “นี้เจ้าเอาของของเราไปทิ้งอย่างนั้นหรือ” “ฮองเฮาพูดถึงเรื่องอะไรเพคะ หม่อมฉันไม่เห็นรู้เรื่องเลย พระองค์อย่าได้ใส่ความหม่อมฉันสิเพคะ” “นี้เจ้า”
หลิวชิวเยว่จบชีวิตจากชาติภพปัจจุบัน เมื่อฟื้นขึ้นมาก็อยู่ในร่างของหญิงอ้วน ชื่อเดียวกับตัวเอง อีกทั้งตัวเธออยู่ในเกี้ยวเจ้าสาวกำลังจะไปแต่งงานกับแม่ทัพเสิ่นมู่ฉือ แม่ทัพใหญ่แห่งแคว้นชิงเป่ย จากซีอีโอสาวแสนสวย ผู้ทระนงตนว่า ฉันสวย รวยและเริ่ดในปฐพี ต้องกลายมาเป็นหญิงอ้วน น้ำหนักร่วมสองร้อยจิน (100กิโลกรัม) แถมด้วยฉายา สตรีกาลกิณี ! แล้วข่าวลือที่ว่าแม่ทัพหนุ่มสามีของเธอ เป็นพวกชอบตัดแขนเสื้อ (ชอบผู้ชาย) นั้นเป็นจริงหรือไม่...จำต้องพิสูจน์ให้กระจ่าง! ทว่า... ยามจันทร์เต็มดวง หลิวชิวเยว่กลับค้นพบความลับของสามี เมื่อเขากลายร่างเป็น หมีแพนด้า ! หลิวชิวเยว่จะใช้ชีวิตในยุคจีนโบราณอย่างไรให้แฮปปี้ เมื่อต้องมีสามีเป็น หมีแพนด้าผู้คลั่งรัก !
ดีแลนถอนหายใจแรงๆ รีบเดินเข้าไปในคลับชั้นสูง สถานที่นัดหมายเพื่อเจรจาธุรกิจ และคู่ค้าของเขา เลือกสถานที่แห่งนี้สำหรับการเจรจา รอยยิ้มเย็นชาประทับอยู่บนมุมปากได้รูป ตลอดทางที่เดินเข้าไปด้านในบรรยากาศเหมือนเดิม คลับไหนๆ ก็เหมือนกันหมด เป็นแหล่งที่คนรุ่นใหม่ใช้เป็นที่ปลดปล่อย หาความสนุกใส่ตัวเอง แตกต่างที่เฟอร์นิเจอร์และการตบแต่ง ที่เหมือนกันจนแยกไม่ออก ทุกๆ คลับจะต้องมีผู้หญิงสาว สวยไว้คอยให้บริการ สำหรับสกายล์ฮอลล์ แห่งนี้ ตัวเจ้าของคือณรงค์ ดีแลนรู้จักเป็นอย่างดี เมื่อสองหนุ่มเรียนมาด้วยกัน ตั้งแต่ประถม จนถึงระดับวิทยาลัย’ มีผู้หญิงสาวสวยหลายคนพยายามส่งสายตาให้ จนดีแลนเริ่มรำคาญ “Hi!” มีใครบางคนโบกมือเรียก ชายผู้นั้นลุกขึ้นยืนและส่งเสียงทัก ดีแลนเพ่งมอง เขาส่งยิ้มให้ เมื่อคนคนนั้นคือคู่ค้าคนสำคัญของเขานั่นเอง อดัม เทียร่า นักธุรกิจลุกครึ่งจีน-โปรตุเกต ชายผู้นี้กำลังสนใจ และอยากร่วมทุนในโครงการใหม่เอี่ยมของ หวังเทียนกรุป เกี่ยวกับโครงการพัฒนาพลังงานทางเลือกใหม่ ชายหนุ่มโบกมือรับ เขามองฝ่าความมืด เพื่อหาทางเดินไปยังโต๊ะ VIP เพลงคลาสสิคดังเบาๆ บรรยากาศสลัวๆ เหมาะสำหรับทำอย่างอื่นมากกว่าการเจรจาทางธุรกิจ แต่เมื่อคู่ค้ามีความต้องการแบบนี้ ดีแลนก็เลี่ยงไม่ได้ เขาไม่ชอบบรรยากาศแบบนี้เลย... เหม็นทั้งควันบุหรี่ และกลิ่นเหม็นหืนอื่นๆ จนแทบจะสำลัก “คุณมาช้า” อดัมบ่น เขาเสือกแก้วบรั่นดีให้กับคนมาใหม่ “ขอโทษครับ ผมไม่ชินทางนักเลยหลงทางเพราะต้องใช้ตัวช่วย” ดีแลนไม่ได้ขยาย เขาหลงทางเพราะวิ่งตามคำชี้นำของแอพพิเคชั่นตัวหนึ่ง กว่าจะรู้ตัวว่าออกนอกเส้นทาง ก็เตลิดไปไกลเกินกว่าจะวกรถกลับมา สาเหตุเพราะเขาทิ้งร้างการขับรถยนต์มาหลายปี ดีแลนมีคนขับรถให้แต่เมื่อมีนัดกะทันหัน เขาเลยจำเป็นต้องขับรถมาเอง “คุณจริงจังกับชีวิตเกินไป ผมเลยอยากให้คุณผ่อนคลายบ้าง” อดัมเกิดมาบนกองเงินกองทอง ไม่ต้องทำงานก็มีกิน เขาเลยใช้ชีวิตได้เต็มที่ ดีทว่าเขามีหัวธุรกิจ ถึงจะผลาญสมบัติของตระกูลไปบ้าง ก็ไม่ทำให้เทียร่าสะเทือน สาวสวยสามนางเดินมายืนขนาบข้างเขา ดีแลนขยับตัวหนี เขาส่งสายตาปราม เมื่อตนเองไม่ชอบผู้หญิงบริการเหล่านี้ “มาสนุกกันเถอะ สาวๆ พวกนี้ผมจัดไว้ให้คุณเลยนะ”
© 2018-now MeghaBook
บนสุด