เธอเป็นสาวน้อยมหาวิทยาลัยปี 1 ที่เขาหลอกฟัน เพราะเดิมพันกับเพื่อน หลายปีผ่านไป เขาได้เจอเธออีกครั้ง พร้อมเด็กน้อยที่หน้าตาเหมือนเขาราวกับแกะ เขาจะทำอย่างไรเพื่อให้เธอกลับมารักเขาอีกครั้ง
เธอเป็นสาวน้อยมหาวิทยาลัยปี 1 ที่เขาหลอกฟัน เพราะเดิมพันกับเพื่อน หลายปีผ่านไป เขาได้เจอเธออีกครั้ง พร้อมเด็กน้อยที่หน้าตาเหมือนเขาราวกับแกะ เขาจะทำอย่างไรเพื่อให้เธอกลับมารักเขาอีกครั้ง
1
ชานนท์ถึงกับกะพริบตาปริบ ๆ เมื่อเห็นว่าที่น้องสาวคนใหม่ของตัวเอง
หญิงสาวที่ก้าวเดินเข้ามาพร้อมกับลูกสาวตัวน้อยก็ชะงักไปเหมือนกัน ทั้งสองจ้องมองกันตัวแข็งค้าง เหมือนโดนสาปให้กลายเป็นหิน
เขาตามหาเธอจนแทบพลิกแผ่นดินหนี ตามหาแทบบ้า แต่เธอกลับอยู่ใกล้แค่เอื้อม โดยที่เขาไม่เคยรู้มาก่อน
แล้วความทรงจำในอดีตก็หวนกลับมาอีกครั้ง
“เราเลิกกันเถอะนะลิน พี่ไม่ได้รักลินแล้ว”
“พะ... พี่นนท์ ไม่ได้รักลินแล้วเหรอคะ” ปาลินน้ำตาร่วงพรูเมื่อได้ยินประโยคนั้นของแฟนหนุ่ม
“อืม...” ชานนท์ตอบรับเสียงขรึม สายตาของเขาว่างเปล่าเย็นชา ทำเอาปาลินเซถอยหลังเหมือนจะหกล้ม
“พี่รักพี่บีเหรอคะ” หลังจากได้เสียกันอยู่หลายครั้ง ด้วยความหัวอ่อนของเธอที่โดนเขาล่อลวง หลอกให้ไปหาเลยต้องตกเป็นของเขา แต่อีกนัยหนึ่งเพราะเธอรักเขาด้วยจึงยอม ทั้ง ๆ ที่ไม่รู้จักวิธีป้องกันตัวเองเท่าใดนัก กินยาคุมกำเนิดเอา แต่ก็พลาดท้องจนได้
ในวันที่ท้อง เธอเดินมาหาเขา เพื่อจะปรึกษา หาทางออกให้กับตัวเอง เขากลับมาบอกเลิก และควงอีกคนมาเย้ยหยัน
โง่จัง! ปาลินคิดในใจอย่างเจ็บปวด
เธอกลืนคำว่า ‘ท้อง’ ลงไปในคอหอย ถ้าขืนพูดออกไปเขาคงไล่ให้ไปเอาเด็กออก จึงได้แต่ปิดปากเงียบเอาไว้ด้วยความอดสูในใจ
“ถ้ามีอะไรให้ช่วยก็บอกพี่ได้นะ” เขาพูดเหมือนไม่ได้คิดอะไร แต่เธอเจ็บปวดเจียนตาย เธอน่ะเหรอจะกล้าเสนอหน้าไปขอให้เขาช่วยอะไรอีก
“พี่นนท์คะ ขอถามสักคำได้ไหม ที่แล้ว ๆ มาพี่นนท์เคยรักลินบ้างไหมคะ” ปาลินกล้ำกลืนฝืนถามด้วยน้ำตานองหน้า
“พี่จีบเธอเล่น ๆ แล้วก็ลองคบดู แต่มันก็ไปกันไม่รอด พี่ไม่ได้รักเธอ ฝืนต่อไปก็มีแต่จะเจ็บ หมายถึงเธอที่จะเจ็บปวดเสียเปล่า ๆ”
“เหรอคะ เราไปกันไม่รอดจริงๆ เหรอคะ” ปาลินได้แต่ยืนบื้อ ถอยหนีไปหลายก้าว แล้วคนที่บอกว่ารักเธอสุดหัวใจก็กอดเอวบางของผู้หญิงอีกคนเดินห่างออกไป
ปาลินทรุดตัวนั่งลงบนพื้นอย่างสิ้นไร้เรี่ยวแรง เธอกอดเข่าร้องไห้อย่างหนัก
จะทำยังไงต่อไปดี หญิงสาวรู้สึกมืดแปดด้านไปหมด
การกลับบ้านต่างจังหวัดเป็นทางออกเดียวในตอนนี้ แต่การทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ทำให้โดนมารดาเลี้ยงแดกดันอย่างหนัก
“ฉันนึกว่าแกจะหางานทำอยู่ในเมืองศิวิไลซ์เสียอีก”
“...” เงียบ ไม่มีการตอบโต้แต่อย่างใด อาจเพราะเธอคร้านจะคุยกับมารดาเลี้ยงจอมหาเรื่อง
“เห้อ... ก็นึกว่าแกจะเรียนที่โน่น ทำงานที่โน่นเสียอีก ทำไมถึงได้กลับมาล่ะ ที่บ้านก็ลำบาก แกจะกลับมาเกาะกินตอนปิดเทอมไม่ได้นะ ถ้าอยากมีเงินก็ต้องไปทำงาน บ้านหลังนี้ก็ไม่ได้ใหญ่โตอะไร พ่อแกเขายกให้ฉันกับน้องของแก ถ้าแกอยากมีบ้านใหม่ก็ไปเรียนแล้วก็ทำงานซื้อเอาเอง” ปาลินหันขวับไปมอง
“ทำไมแกมองหน้าฉันทำไม จะตบฉันเหรอนังลิน” เอื้องฟ้าเท้าสะเอวพร้อมบวก ทำเอาปาลินชะงัก เธอกำลังท้องอยู่ ขืนไปตบกับแม่เลี้ยงมีหวังลูกหลุดออกมา
พอเห็นลูกเลี้ยงไม่กล้า เอื้องฟ้าก็ด่าทอลูกเลี้ยงอย่างรังเกียจเดียดฉัน ตอนเรียนจบม. หก ปาลินสอบชิงทุนไปเรียนในเมืองใหญ่ได้ ทำให้เธอเจ็บใจยิ่งนักที่ไม่สามารถส่งปาลินไปหาเสี่ยเจ้าของบ่อนที่เธอไปติดหนี้อยู่ได้ เนื่องจากภพผู้เป็นสามีก็อยากให้ลูกสาวไปเรียนต่อในเมือง จะได้เรียนจบสูง ๆ แต่ตอนนี้ภพตายแล้ว ถ้านางจะหลอกปาลินไปขายก็คงไร้ปัญหา เพราะไม่มีใครขัดขวางได้อีก
“ลินไม่ได้หางานทำในเมืองหรอกค่ะ”
“กลับมาแล้วจะกินอะไร จะมาเกาะฉันกินไม่มีหรอกนะ แกต้องไปทำงาน ฉันไม่มีปัญญาหาเลี้ยงแกหรอก โตเป็นวัวเป็นควายแล้ว” แต่ละประโยคที่เอื้องฟ้าพูดออกมา ทำให้ปาลินสะอึก
“ลินก็คิดว่าจะหางานทำเหมือนกัน ไม่ได้คิดที่จะรบกวนน้าเอื้องหรอกค่ะ” อย่างน้อยนี่ก็คือบ้านของเธอที่บิดาทิ้งเอาไว้ให้ ปาลินไม่คิดไปอยู่ที่อื่นเพราะไม่มีที่ไปด้วย ผูกพันกับที่นี่ด้วย เธออยู่บ้านหลังนี้มาตั้งแต่เด็ก
ถึงเอื้องฟ้าจะพูดเหมือนไล่เธอออกจากบ้าน หรือจะฮุบบ้านหลังนี้เอาเสียเอง แต่เธอก็ไม่ไปไหนแน่ เธอยังเรียนไม่จบ ออกไปหาที่อยู่เองก็มีค่าเช่าบ้าน ค่ากินค่าอยู่ ไหนท้องที่โตขึ้นทุกวัน ต้องหาเงิน
เอาไว้คลอดลูกอีก
ตอนได้ทุนไปเรียนในเมืองก็ได้พักหอนอนในมหาวิทยาลัย ตื่นมาก็ตั้งใจเรียน ไม่เคยไปเที่ยวเถลไถลที่ไหน เธอเป็นแค่เด็กต่างจังหวัดเฉิ่มเชย จนชา
นนท์รุ่นพี่ปีสี่มาจีบนั่นแหละ ถึงทำให้เธอได้ไปไหนมาไหนบ้าง เพราะชานนท์เป็นหนุ่มเมืองกรุงฯ ที่รู้จักถนนหนทางทุกที่ นั่นทำให้เธอได้เที่ยวเปิดหูเปิดตาหลังจากเป็นแฟนกับเขา แต่มันก็มาพร้อมกับความ
ผิดพลาดหลังจากเป็นแฟนกันแล้ว เธอพลาดพลั้งไปมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกับเขาจนตั้งครรภ์
“แต่งเพราะหนี้ อยู่ต่อเพราะหัวใจ” ภควัตแต่งงานตามใจมารดา หวังบีบให้ปิ่นมุกขอหย่า แต่ยิ่งเมินยิ่งเห็นว่าเธออยู่ได้อย่างมีความสุข และทำให้ “บ้าน” อบอุ่นขึ้น จนดึงดูดเขาอย่างประหลาด
เธอรักเขาคือเรื่องจริง แต่เขาโกรธเกลียดเธอคือเรื่องจริงเช่นกัน ในเมื่อความรักมันเหนื่อยนัก เธอก็ขอพักใจ ถอยห่างออกมา รอวันหย่าขาดจากพ่อของลูกที่ไม่เคยรักเธอเลย
เมื่อโชคชะตาบังคับให้เขาและเธอซึ่งเป็นคู่กัดต้องกลายเป็นคู่แต่งงานแบบสายฟ้าแลบ! ระหว่างอดีตที่เต็มไปด้วยการปะทะคารม กับปัจจุบันที่ต้องใช้ชีวิตร่วมชายคา... เรื่องวุ่น ๆ จึงเริ่มต้นขึ้น ตั้งแต่แปรงสีฟันยันหัวใจ เขา...ผู้ชายเจ้าเล่ห์ ขี้แกล้ง และขี้หวงอย่างหนัก เธอ...หญิงสาวปากแข็ง ขี้ประชด แต่แอบอ่อนโยนในทุกความใส่ใจ จากบ้านไม้ริมคลอง กลายเป็นสนามรักและสงครามขนาดย่อม ที่ไม่มีใครยอมใคร แต่หัวใจสองดวงกลับเริ่มเปลี่ยนไปทีละนิด... เพราะบางที...โชคชะตาอาจไม่ได้บังคับ แต่มันอาจกำลังพาเขาและเธอ... กลับมายังที่ที่เรียกว่า "บ้าน" ด้วยกัน
“เขาคือเจ้าพ่อที่ใครต่างหวาดกลัว แต่กลับยอมสยบให้หญิงสาวที่ทั้งโลกเคยมองว่าไร้ค่า...” เมื่อเธอถูกตราหน้าว่าเป็นเพียงหมากในเกมหมั้นหมาย เขากลับเห็นแสงในตัวเธอ และเลือกจะปกป้องด้วยทั้งชีวิตและหัวใจ ท่ามกลางไฟแค้น อำนาจ และความลับของตระกูล หัวใจของคนสองคนค่อย ๆ สานพันธะรักที่ไม่มีใครลบล้างได้ “เธอคือของฉัน ต่อให้โลกทั้งใบต่อต้าน...ฉันก็จะไม่มีวันปล่อยเธอไป”
เมื่อข่าวฉาวบิดเบือนเปลี่ยนหญิงสาวให้กลายเป็นคนที่เขาเกลียด และเมื่อคำสัญญาเก่าของผู้ใหญ่ พาเธอกลับมาในฐานะ ‘คู่หมั้น’ ที่เขาไม่ต้องการ ลลิล สาวสวยผู้สง่างามและเข้มแข็ง ต้องเผชิญแรงกดดันจากคนในครอบครัว รวมถึง กวิน ชายหนุ่มผู้เย็นชา ผู้มองเธอด้วยสายตาดูแคลน…แต่ไม่อาจละสายตาได้เลย ในความเงียบงันระหว่างพวกเขา...กลับมี ‘หัวใจ’ ที่ค่อย ๆ เรียนรู้กันอย่างไม่รู้ตัว จากความเข้าใจผิด กลายเป็นความผูกพัน จากการดูแคลน กลายเป็นการปกป้อง และจาก ‘คู่หมั้นไร้เสน่หา’ กลายเป็น ‘ผู้หญิงเพียงคนเดียวที่เขารัก’
ฉู่ว่านยู ผู้สืบเชื้อสายมาจากตระกูลแพทย์แผนโบราณ มีทักษะทางการแพทย์ที่ยอดเยี่ยม ยาที่เธอทำนั้นทุกคนต่างอยากได้ สามารถรักษาได้ทุกโรค แต่กลับไม่คาดคิดว่าจะย้อนยุค กลายเป็นผู้หญิงที่ขี้เหร่ที่สุดในใต้หล้า และยังเอาชนะใจท่านอ๋องด้วย การเริ่มต้นไม่ค่อยดีก็ไม่เป็นไร มาดูกันว่าเธอจะพลิกผันยังไง การแย่งการแต่งงานงั้นเหรอ? เธอทำให้น้องต้องรับบทเรียน แย่งสินเิมดลับมา ให้ชายั่วหญิงร้ายคู่นี้อยู่ด้วยกันตลอดไป ขี้ขลาดเหรอ? เธอจัดการพ่อร้าย สั่งสอนผู้หญิงเสแสร้ง! ขี้เหร่เหรอ? เธอรักษาพิษในตัว และกลายเป็นคนงามอันน่าทึ่ง! ลูกสาวขี้เหร่ของจวนอัครมหาเสนาบดี กลายเป็นผู้สูงส่ง แม้แต่ผู้โหดเหี้ยมบางคนยังหวั่นไหวกับเธอ เมื่อสุดที่รักจะจัดการผู้ใด เขามักจะช่วยเสมอ... แต่น่าเสียดายสุดที่รักคนนั้นไม่มีเขาอยู่ในใจ ฉู่ว่านยู "ออกไป หย่าเลย ผู้ชายมีแต่เป็นภาระของข้าเท่านั้น" เสี่ยวลี่จิงรู้สึกน้อยใจ "ไม่ได้ ข้าให้ครั้งแรกกับเจ้าแล้ว เจ้าต้องรับผิดชอบข้า"
"พี่เจี๋ยข้าอยากได้อีกจุมพิตเพิ่มพลังของท่าน" ฉีเย่ว์กล่าวงึมงำบนริมฝีปากของเขา นางเป็นฝ่ายดูดกลีบปากของหยางเจี๋ยเบา ๆ ซุกไซร้ซอกซอนแหย่ลิ้นเข้าไปในปากของเขา สัมผัสอ่อนนุ่มในคราแรกเริ่มโหมกระหน่ำร้อนแรงมากขึ้น ฉีเย่ว์ปลดสายรัดเอวของเขาออกสอดมือล้วงเข้าไปในกางเกงของหยางเจี๋ยพบเนื้อร้อนของเขาแข็งแกร่งขึ้นเต็มลำ นางขยำแรง ๆ พร้อมกับรูดมือเบา ๆ "อ๊า คนดีของพี่" หยางเจี๋ยมือหนึ่งประคองศีรษะของนางให้แนบชิดกับปากของเขาอีกมือล้วงเข้าไปในสาบเสื้อของนาง ฉีเย่ว์ไร้อาภรณ์กางกั้นด้านในนางใส่เพียงเสื้อคลุมนอนสีขาวเท่านั้น เขาลูบแผ่นหลังเปลือยเปล่าของนางไล้นิ้วลงไปจนถึงแก้มก้มแล้วขยำเบา หนัก สลับกัน "พี่เจี๋ยให้ข้ารักท่านเถิด" ฉีเย่ว์กัดปากข่มเสียงครางเอาไว้ นางดึงกางเกงของเขาออกโดยมีหยางเจี๋ยคอยช่วยเหลือ นางขึ้นคร่อมเขาอย่างกระหายไม่บัดนี้ตื่นอย่างเต็มตาในขณะที่ควงเอวควบขี่เขาเป็นจังหวะ หยางเจี๋ยขยับรับจังหวะที่องค์ราชินีของตนเองควบขี่ เขาเด้งสะโพกขึ้นรับนางมือดึงผ้ารัดเอวของนางออกแล้วทิ้งไว้ด้านข้าง แหวกสาบเสื้อของนางแล้วผวาศีรษะขึ้นมาอ้าปากดูดรับเนื้ออวบของนางที่กระเด้งเป็นจังหวะ ฉีเย่ว์ดันร่างของตนเองเข้าหาปากเขามือช่วยประคองศีรษะของหยางเจี๋ยให้แนบชิด หยางเจี๋ยดูดปทุมถันคู่งามอย่างกระหาย เสียงหอบหายใจของฉีเย่ว์สั่นสะท้านหัวใจแทบจะหลุดออกมาจากอก เขาคือหัวหน้าหน่วยจู่โจมที่ตายในสงคราม และได้ย้อนเวลากลับมาหลายร้อยปีกระทั่งฟื้นขึ้นมาในร่างเด็กน้อยนาม หยางเจี๋ย เด็กผู้อาภัยจากตระกูลใหญ่ ที่บิดาและมารดาถูกใส่ความว่าทุจริตจนต้องจบชีวิตลง หยางเจี๋ยเป็นเด็กกำพร้าที่ถูกเลี้ยงดูให้เติบโตในจวนราชครู สหายของบิดา และที่นี่เขาได้พบกับเด็กน้อยผู้หนึ่งนาม ฉีเย่ว์ ธิดาของท่านราชครูฉีผู้สูงส่ง พวกเขาเติบโตมาด้วยกัน ความใกล้ชิดทำให้เขาหวั่นไหว หยางเจี๋ยจะทำเช่นไรเมื่อได้พบว่า ตัวเอง ตกหลุมรักคุณหนูผู้สูงส่งจนหมดหัวใจไปเสียแล้ว เขารักนาง ต้องการทำให้นางตกเป็นของเขา และทำลายขวากหนามทุกอย่างที่ขัดขวางให้หมดสิ้นไป เพื่อนางเพียงคนเดียว
หลังจากแต่งงานได้ 2 ปี ในที่สุดเจียงเนี่ยนอันก็ตั้งครรภ์สักที ความดีอกดีใจของเธอแต่กลับแลกกับคำขอหย่าของสามี หลังจากการสมคบคิด เธอนอนในกองเลือด และต้องการขอร้องเขาให้ช่วยเด็กเอาไว้ แต่กลับไม่สามารถติดต่อกับอีกฝ่ายได้ ด้วยความสิ้นหวังเธอจึงออกจากประเทศไป ต่อมาในงานแต่งงานของเจียงเหนียนอัน คุณกู้เสียการควบคุมและคุกเข่าลง ดวงตาของเขาแดงก่ำ "มีลูกของฉัน แล้วเธออยากจะแต่งงานกับใครกัน?"
ซ่งจิ่งถังรักฮั่วอวิ๋นเซินอย่างลึกซึ้งนานถึงสิบห้าปี แต่ในวันที่เธอคลอดลูกกลับตกอยู่ในอาการโคม่า ขณะที่ฮั่วอวิ๋นเซินกระซิบข้างหูเธออย่างอ่อนโยนว่า "ถังถัง อย่าฟื้นขึ้นมาอีกเลย สำหรับฉัน เธอไม่มีค่าอะไรอีกแล้ว" ซ่งจิ่งถังเคยคิดว่าสามีของเธอเป็นคนอ่อนโยนและรักใคร่ตัวเอง แต่จริงๆ แล้วเขามีแต่ความเกลียดชังและใช้ประโยชน์จากเธอเท่านั้น และลูกๆ ที่เธอเสี่ยงชีวิตให้กำเนิด กลับเรียกหญิงสาวคนอื่นว่า 'แม่' ด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนต่อหน้าที่เตียงคนไข้ของเธอ เมื่อซ่งจิ่งถังฟื้นขึ้นมา สิ่งแรกที่เธอทำคือการตัดสินใจหย่าขาดอย่างเด็ดขาด! แต่หลังจากหย่าแล้ว ฮั่วอวิ๋นเซินจึงเริ่มตระหนักว่า ชีวิตที่ผ่านมาของเขาเต็มไปด้วยเงาของซ่งจิ่งถัง หญิงคนนี้กลายเป็นความเคยชินของเขา เมื่อพบกันอีกครั้ง ซ่งจิ่งถังปรากฏตัวในที่ประชุมในฐานะผู้เชี่ยวชาญด้านการแพทย์ เธอเปล่งประกายจนทุกคนต้องหันมามอง หญิงคนนี้ที่เคยมีแต่เขาในใจ บัดนี้กลับไม่แม้แต่จะมองเขาอีก ฮั่วอวิ๋นเซินคิดว่าเธอแค่ยังโกรธอยู่ ถ้าเขาเอ่ยปากพูดนิดหน่อย ซ่งจิ่งถังจะต้องกลับไปหาเขาแน่นอน เพราะเธอรักเขาหมดหัวใจ แต่ต่อมา ในงานหมั้นของผู้นำคนใหม่ของตระกูลเพ่ย เขาเห็นซ่งจิ่งถังสวมชุดแต่งงานหรูหรา ยิ้มอย่างเปี่ยมสุขและกอดแน่นเพ่ยตู้พร้อมสายตาที่เต็มไปด้วยความรักใคร่ ฮั่วอวิ๋นเซินอิจฉาจนแทบคลั่ง เขาตาแดงก่ำและบีบแก้วจนแตก เลือดไหลไม่หยุด...
ชีวิตแต่งงานของฉันพังทลายลงในงานกาลาการกุศลที่ฉันเป็นคนจัดขึ้นมาเองกับมือ วินาทีหนึ่ง ฉันคือภรรยาผู้มีความสุขและกำลังตั้งครรภ์ของเก้า สุวรรณกิจ เจ้าพ่อวงการเทคโนโลยี วินาทีต่อมา หน้าจอโทรศัพท์ของนักข่าวคนหนึ่งก็ประกาศให้โลกรู้ว่าเขากับพราว นิธิวัฒน์ รักแรกในวัยเด็กของเขา กำลังจะมีลูกด้วยกัน ฉันมองข้ามห้องไป เห็นพวกเขาสองคนยืนอยู่ด้วยกัน มือของเก้าวางอยู่บนท้องของพราว นี่ไม่ใช่แค่การนอกใจ แต่มันคือการประกาศต่อสาธารณะที่ลบตัวตนของฉันและลูกในท้องของเราให้หายไป เพื่อปกป้องการเปิดขายหุ้น IPO มูลค่าหลายหมื่นล้านของบริษัท เก้า แม่ของเขา หรือแม้กระทั่งพ่อแม่บุญธรรมของฉันเอง ก็ร่วมมือกันหักหลังฉัน พวกเขาย้ายพราวเข้ามาอยู่ในบ้านของเรา บนเตียงของฉัน ปฏิบัติกับเธอราวกับเป็นราชินี ในขณะที่ฉันกลายเป็นนักโทษ พวกเขาตราหน้าว่าฉันเป็นคนสติไม่ดี เป็นภัยต่อภาพลักษณ์ของครอบครัว พวกเขาใส่ร้ายว่าฉันนอกใจ และกล่าวหาว่าลูกในท้องของฉันไม่ใช่ลูกของเขา คำสั่งสุดท้ายนั้นโหดร้ายเกินกว่าจะคิดฝัน...ให้ฉันไปทำแท้ง พวกเขาขังฉันไว้ในห้องและนัดวันผ่าตัดเรียบร้อย พร้อมขู่ว่าจะลากฉันไปที่นั่นถ้าฉันขัดขืน แต่พวกเขาทำพลาดไปอย่างหนึ่ง... พวกเขายอมคืนโทรศัพท์ให้ฉันเพื่อหวังจะปิดปากฉันไว้ ฉันแสร้งทำเป็นยอมแพ้ แล้วใช้โอกาสสุดท้ายโทรออกไปยังเบอร์ที่ฉันเก็บซ่อนไว้มานานหลายปี... เบอร์โทรศัพท์ของพ่อผู้ให้กำเนิดของฉัน อนันต์ ธีรวงศ์ ประมุขของตระกูลที่ทรงอิทธิพลมากพอที่จะเผาโลกทั้งใบของสามีฉันให้มอดไหม้เป็นจุณได้
เพราะเพื่อน..เธอจึงต้องทำอะไรลับๆ ล่อๆ เป็นเหตุให้เขาเข้าใจผิดคิดว่าเธอแอบชอบ ในขณะเดียวกัน เธอเองก็คิดว่าเขาเป็นเกย์ เพราะสถานการณ์บางอย่างเช่นกัน แล้วความวุ่นวายก็บังเกิด เมื่อเธอดัน…หลงรักเกย์ ‘ฮื่อ! เป็นเกย์นะเว้ยไม่ได้เป็นหวัด รักษาวันเดียวจะหายได้ไง สู้ต่อไปศิศิรา ความพยายามอยู่ที่ไหน ความสำเร็จอยู่ที่นั่น อย่างน้อยตอนนี้เขาก็ยังไม่มีผัวเป็นตัวเป็นตน เพราะงั้นฉันก็ยังมีหวัง เฮ้อ! อย่างมากก็แค่ผิดหวังล่ะน่า’ ***“สาบานได้ว่าครั้งนี้ผมจะไม่หยุด จนกว่าเรา…จะเป็นของกันและกัน” เขาบอกก่อนจะผละลุกขึ้นยืนเต็มความสูง ขณะที่สองมือค่อยๆ ปลดกระดุมเสื้อ สองตาก็ยังไม่ยอมเลื่อนไปจากเรือนร่างขาวโพลนตรงหน้า และไอ้สายตาคมกล้าประหนึ่งเสือรอตะครุบเหยื่อของเขาก็ทำให้เธอหนาวๆ ร้อนๆ บอกไม่ถูก “ไม่! เราพวกเดียวกัน เรากินกันไม่ได้” เธอพยายามเตือนสติ เพราะคิดว่าเขาอาจจะกำลังขาดสติ “แต่ผมเคยกินคุณแล้ว แล้วผมก็ชอบกินคุณ” เขาพูดพลางหลุบตามองไปที่แพนตี้ของเธอ ทำเอาเจ้าของแพนตี้ทำตาโต ไม่แน่ใจในคำว่ากินของเขา ที่สำคัญ…กะๆ กินอะไร “มะหมายความว่าไง”
© 2018-now MeghaBook
บนสุด
GOOGLE PLAY