รุ่นพี่ที่ฉันแอบชอบ เค้าได้ทั้งจูบแรก และความบริสุทธ์ของฉันไป ควรจะดีใจหรือเสียใจดีนะ
รุ่นพี่ที่ฉันแอบชอบ เค้าได้ทั้งจูบแรก และความบริสุทธ์ของฉันไป ควรจะดีใจหรือเสียใจดีนะ
"ณ มหาลัยแห่งหนึ่ง 09:10 นาที "
เช้าอันแสนวุ่นวายของฉันเห้อ..ง่วงจังอยากกลับห้องแล้ววว โอ๊ะ!!ลืมแนะนำตัวสวัสดีฉันชื่อ ณิชา พิทักษ์สกุล หรือเรียกง่ายๆว่า มีมี่ อายุ22ปี เรียนสาขาวิชาช่าง (ใช่ค่ะช่างไฟ) 555 แปลกๆ ใช่มั้ยล้าา เพราะผู้เยอะ ฉันเลยเลือกเรียนสายนี้ ≧∇≦ ฉันมีเพื่อนสนิท ชื่อมายด์ เรียบร้อยน่ารักตัวก็นุ่มนิ่ม ขาวสวยตากลมๆ ริมฝีปากน่าจุ๊บ ≧ω≦ ถ้าฉันเป็นผู้ชายฉันก็คงแอบรัก 555
" ยัยมี่ ทางนี้ "
ฉันมองตามเสียงยัยเพื่อนรักที่นั่งรอฉันอยู่ใต้ต้นไม้ใหญ่
" มาเร็วกว่าฉันอีกนะแก "
ฉันเอ่ยทักเพื่อนสาวเพราะชีมาไวจริงๆ ^o^
" แกมาช้าเองงง "
มายด์ทำหน้าซังกะตายใส่ฉัน ผู้มาช้าตลอด ~_~
" ฉันหิวแล้วอ่ะ ไปหาข้าวกินกัน "
แล้วเราสองคนก็พากันเดินไปร้านข้าวข้างๆ วิลัย ที่เป็นร้านประจำของเราสองคน หลังจากกินข้าวกันเสร็จฉันก็แวะคาเฟ่ที่ฉันชอบมากที่สุดของที่สุด เพราะว่าเป็นคาเฟ่น้องแมว แล้วก็มีพวกเครื่องดื่ม เค้ก ขนมเยอะแยะไปหมด แถมน้องชายพี่เค้าหล่อมากกก แถมเป็นหนึ่งในสามหนุ่มฮอตของสาวๆ ในมออีก ≧∇≦ เห้อ!!!จะมีวาสนาได้ควงแขนเค้ามั้ยน๊าาาา..
" เอาเหมือนเดิมค่ะพี่มินตัน "
ฉันบอกพี่มินตัน พร้อมมองหาน้องชายเค้า
" มายด์เอาแบบมี่ค่ะ (⌒o⌒) "
"ตาเหนือไม่อยู่หรอก ออกไปตั้งแต่เช้ามืดแล้ว"
" อ่อ..ค่ะ "
ฉันรับน้ำจ่ายตังเรียบร้อยแล้วก็พากันกลับวิลัยเพราะใกล้เวลาเข้าเรียนแล้วระหว่างจะเดินขึ้นบรรได ฉันเดินชนกับใครก็ไม่รู้
ปึก~
ก้นจ้ำเบ้าเลยฉัน อ่าา~~เจ็บชะมัด ยัยมายด์รีบมาช่วยพยุงฉันขึ้นยังไม่ทันจะอ้าปากพูดอะไรเลย เสียงคนอีกฝั่งก็ตะโกนใส่ฉัน
"เดินบ้าอะไรของเธอกาแฟหกใส่เสื้อฉันเปื้อนหมดแล้วเนี่ย -_-# "
ฉันรีบเงยหน้ามองคนตรงหน้า ⊙_⊙ พี่เหนือ!! ซวยแล้วฉัน
" เอ่อ..ขะ ขอโทษค่ะ "
มัวแต่ดูโทรศัพท์ไม่ได้มองทางจนชนพี่เหนือเข้าให้ แถมกาแฟหกเปื้อนเสื้อพี่เค้าอีก ตาย ตายแน่ฉัน (。ŏ_ŏ)
"เซ่อซ่า!! เดินไม่ดูทาง ทีหลังแหกตาดูทางซะบ้าง "
" ขอโทษแทนเพื่อนหนูด้วยนะคะพี่ "
ยัยมายด์กล่าว แล้วก็มีเพื่อนพี่เหนือตามมาอีกสองคน
" มีอะไรวะใอเหนือ (~_^) "
พี่เฟิร์สกับพี่ไนท์ถามพร้อมมองเสื้อเพื่อนที่เปื้อนกาแฟ
" ก็ยัยนี่ดิ เดินไม่มองทางชนกาแฟหกใส่เสื้อกู "
พี่เหนือตอบและถอดเสื้อออกก่อนจะโยนใส่หน้าฉัน °Д°แกรรรร!!! หุ่นพี่เค้าปังมากกก เนื้อแน่น หน้าท้องเป็นลอนๆ ขาวโอ๊ยยยยย!!
" เห้ย!! "
หนุ่มๆทั้งสามคนร้องเป็นเสียงเดียวกันเพราะฉันเลือดกำเดาไหล ≥3≤
"แก!!ใอมี่เลือดกำเดาแกไหล Σ (゚Д゚;)"
ฉันรีบเอามือจับจมูกสวยๆ เออเลือดไหล ( ̄へ ̄)
"พาเพื่อนเธอไปห้องพยาบาลดิ ยืนเซ่ออยู่ทำไม "
พี่เหนือกล่าวแล้วหยิบเสื้อสำรองในเป้ออกมาใส่ แล้วทั้งสามคนก็เดินหายเข้าตึกไป
" แกไหวมั้ยเนี่ย "
" ไหวแกแค่ตะลึงหุ่นพี่เค้า (≧∇≦) "
ฉันบอกเพื่อนแล้วมองเสื้อที่เปื้อนกาแฟของพี่เหนือ คนอะไรหุ่นดีชะมัด หลังจากฉันจัดการเลือดที่ไหลเรียบร้อย ก็พากันไปเรียน แต่เรียนไม่รู้เรื่องเลยฉัน มีแต่หุ่นพี่เหนือฟุ่งเต็มไปหมดในหัว 5555
#เหนือ
เวรกรรมอะไรของผมวะเดินลงบรรไดมาดีๆ ก็มียัยบ้าที่ไหนก็ไม่รู้เดินมาชนแถมกาแฟหกเปื้อนใส่เสื้ออีกแม่ง!! หงุดหงิดก็ถอดเสื้อโยนใส่ไปสิ แต่ยัยบ้านั่นดันเลือดกำเดาไหลซะงั้น ผมก็เลยบอกให้เพื่อนยัยนั่นพาไปห้องพยาบาล พอบอกเสร็จผมกับเพื่อนก็พากันขึ้นไปเรียน อ้อ!! ผมชื่อเหนือ คณะวิศวะ เป็นลูกชายคนที่สองของบ้าน พี่สาวผมเปิดคาเฟ่แมวพร้อมทั้ง ขนม นม เนยเค้ก เครื่องดื่มต่างๆ อยู่ข้างมอหรูหราหมาเห่ามาก ที่บ้านก็รวยไม่รู้จะเปิดทำเองทำไม ผมชอบมานอนเล่นที่ร้านของพี่สาวเพราะมีแมว555 มากกว่ากลับไปคอนโดตัวเอง
ผมมีหุ้นที่ผับกับเพื่อน ก็มักจะแวะไปนั่งประจำ มีสาวๆ ติดผมมากมาย แต่ผมไม่สนใจใครทั้งนั้นแค่ควงเล่นไปวันๆไม่คิดจริงจังหรือคบเป็นตัวเป็นตน เพราะผู้หญิงหน้าลำคานจะตายไป...
พักเที่ยง...
"ใอมี่เสื้อพี่เค้าแกจะเอายังไง"
ยัยมายด์ถามฉัน
"ก็คงต้องเอาไปซักคืนพี่เค้าดิ "
ฉันตอบพลางมองเสื้อในถุงกระดาษ
" เลิกเรียนแล้วแกไปไหนต่อ "
" ไปกินชาบูกันมั้ยแก "
"ไปดิ แต่ฉันขอเอาเสื้อพี่เค้าไปร้านซักก่อน "
ฉันตอบเพื่อนแล้วเดินไปที่รถขับไปร้านซักแถวห้างจะได้รับเสื้อกลับทีเดียวเลย พอเดินเข้าร้าน ตาก็ดันดีหันไปเจอพวกกลุ่มพี่เหนือเดินควงสาวนมโตๆ กันทั้งนั้นเลย ชิ!! (¬_¬) พ่อเทพบุตร ควงไม่ซ้ำหน้าแต่ละวัน
" ใอเหนือ นั่นใช่น้องคนที่เดินชนมึงเมื่อเช้าใช่ป่ะ"
พี่เฟิร์สถามพี่เหนือก็มองมาที่ฉันกับเพื่อน แบบไม่สบอารมณ์หน้ากลัวชะมัดเลย แล้วพี่เค้าก็เดินมาทางฉัน (ŏ_ŏ)
" หายเซ่อรึยังยัยบื้อ -_-|| "
"คะ ค่ะ เสื้อพี่ มี่เอาไปส่งซักแล้วเดี๋ยวพรุ่งนี้มี่เอาไปคืนพี่ที่ร้านนะคะ "
" อืม มีความรับผิดชอบดีหนิ ¬_¬ "
แล้วพี่เหนือก็เดินไปเลย เย็นชาชะมัด
ฉันกับมายด์เดินเข้าร้านนั่งกินชาบูอย่างสบายใจ
"นี่แกก็ชอบพี่เค้ามาเป็นปีแล้วนะไม่คิดจะบอกเค้าหน่อยหรอ "
มายด์เอ่ยถามฉัน ฉันได้แต่เงียบไม่ตอบก้มหน้าก้มตากิน ใช่ฉันชอบพี่เหนือมาสองปีแล้วแต่ไม่กล้าบอกพี่เค้าเพราะว่าพี่เหนือควงสาวไม่ซ้ำหน้า แล้วก็ไม่เว้นแต่ละวัน แต่ละคนหน้าตาดีเซ็กซี่กันทั้งนั้น ขาว สวย หมวย เอ็กซ์มาก ต่างจากฉันได้แค่ขาว จมูกโด่ง หน้าอกนี่เทียบไม่ติดเลยได้แต่มองดูเค้าอยู่ห่างๆ เหมือนสต๊อกเกอร์เลยฉัน >_< พี่เค้าเป็นคนนิ่งๆ ขรึมๆ ผมสีน้ำตาล ดวงตาคม สันจมูกโด่ง ผิวขาว สูงหุ่นดีเลยแหละ มีแต่สาวๆ ติดหนึบที่พร้อมจะพลีกายให้ หลังจากกินชาบูกันเสร็จแล้ว ฉันก็ขับรถไปรับเสื้อพี่เหนือ แล้วก็ไปส่งยัยมายด์ก่อนค่อยกลับคอนโด พอถึงคอนโดฉันก็อาบน้ำเปลี่ยนชุดนอนเตรียมจะนอน เพราะวันนี้เหนื่อยมาก ไหนจะสร้างเรื่องไว้กับพี่เหนือไว้อีก ฉันนอนมองเสื้อนักศึกษาของพี่เหนืออยู่พักนึง ก่อนจะนอนดูโทรศัพท์ไปเรื่อย เอ๋!!พี่เค้าออนไลน์ด้วย (⌒o⌒) แล้วอยู่ๆ พี่เค้าก็ทักมา
ติ๊ง~
เหนือ : ยัยเซ่อ พรุ่งนี้อย่าลืมเอาเสื้อมาคืนฉันด้วย
มีมี่ : ค่ะ
เอิ่มก็ไม่วายทวงเสื้ออ่ะเนอะมีตัวเดียวรึไงกัน (¬_¬) แล้วฉันก็ปิดหน้าจอโทรศัพท์นอน
-รุ่งเช้า
ร่างบางยังคงหลับไหลอยู่บนที่นอนนุ่มๆ
08.30 นาที
ติ๊ง~
มายด์มิ้นท์ :แกตื่นยัง
10นาทีต่อมา ฉันตื่น เปิดดูโทรศัพท์ ใครส่งอะไรแต่เช้า
มีมี่ :ว่าไงแก ตื่นแล้ววว
มายด์มิ้นท์ :แกเอาเสื้อไปคืนพี่เหนือยัง
มีมี่ :ยังอ่ะ เดี๋ยวฉันอาบน้ำเเต่งตัวเสร็จแล้วจะออกไปที่ร้านพี่มินตัน
มายด์มิ้นท์:จะโดนพี่เค้าแหกอกอีกมั้ยแกเนี่ย (~_^)
จบสนทนาฉันก็ลุกไปอาบน้ำแต่งตัวเอาเสื้อไปคืนที่ร้านพี่มินตัน
-ร้านพี่มินตัน
" หวัดดีค่ะพี่มินตัน "
ฉันทักพี่มินตัน
"อ่าวน้องมี่ รับอะไรดีคะ (⌒o⌒) "
"เอ่อคือ มี่จะฝากเสื้อคืนพี่เหนือหน่อยค่ะ พอดีเดินชนพี่เค้ากาแฟหกใส่เมื่อวาน"
"อ่อ..โอเคค่ะ^_^ "
แล้วฉันก็ขอตัวกลับกำลังจะขึ้นรถก็ดันเจอกับพี่เหนือ แล้วเค้าก็มองและเดินมาทางฉัน เอาไงดีใอมี่เอ้ย จะโดนแหกอกมั้ยเนี้ย
"เอ่อ..หวัดดีค่ะมี่ฝากเสื้อไว้ที่พี่มินตันแล้วนะคะŏ_ŏ"
ฉันเอ่ยบอกพี่เหนือ
"เออแล้วทีหลังก็หัดมองทางบ้างไม่ใช่ดูแต่โทรศัพท์ -_-+ "
พี่เค้าบ่นฉันแต่อยู่ๆ เค้าก็ดันตัวฉันให้ติดประตูรถ แล้วโน้มหน้าหล่อๆ เค้าลงมาประกบริมฝีปากนุ่มๆ ของฉัน Σ (⊙▽⊙")ฉันตกใจมากถึงมากที่สุด พี่เค้าจูบฉันค่ะแกรร!!
"ค่าซักเสื้อฉัน ツ"
พี่เหนือบอกแล้วเดินไปหน้าตาเฉย ทิ้งให้ฉันยืนเอ๋ออยู่คนเดียว จูบแรกของฉัน พี่เค้าขโมยจูบแรกฉันไป ควรดีใจหรือเสียใจดีว่ะ O_O
"พี่เจี๋ยข้าอยากได้อีกจุมพิตเพิ่มพลังของท่าน" ฉีเย่ว์กล่าวงึมงำบนริมฝีปากของเขา นางเป็นฝ่ายดูดกลีบปากของหยางเจี๋ยเบา ๆ ซุกไซร้ซอกซอนแหย่ลิ้นเข้าไปในปากของเขา สัมผัสอ่อนนุ่มในคราแรกเริ่มโหมกระหน่ำร้อนแรงมากขึ้น ฉีเย่ว์ปลดสายรัดเอวของเขาออกสอดมือล้วงเข้าไปในกางเกงของหยางเจี๋ยพบเนื้อร้อนของเขาแข็งแกร่งขึ้นเต็มลำ นางขยำแรง ๆ พร้อมกับรูดมือเบา ๆ "อ๊า คนดีของพี่" หยางเจี๋ยมือหนึ่งประคองศีรษะของนางให้แนบชิดกับปากของเขาอีกมือล้วงเข้าไปในสาบเสื้อของนาง ฉีเย่ว์ไร้อาภรณ์กางกั้นด้านในนางใส่เพียงเสื้อคลุมนอนสีขาวเท่านั้น เขาลูบแผ่นหลังเปลือยเปล่าของนางไล้นิ้วลงไปจนถึงแก้มก้มแล้วขยำเบา หนัก สลับกัน "พี่เจี๋ยให้ข้ารักท่านเถิด" ฉีเย่ว์กัดปากข่มเสียงครางเอาไว้ นางดึงกางเกงของเขาออกโดยมีหยางเจี๋ยคอยช่วยเหลือ นางขึ้นคร่อมเขาอย่างกระหายไม่บัดนี้ตื่นอย่างเต็มตาในขณะที่ควงเอวควบขี่เขาเป็นจังหวะ หยางเจี๋ยขยับรับจังหวะที่องค์ราชินีของตนเองควบขี่ เขาเด้งสะโพกขึ้นรับนางมือดึงผ้ารัดเอวของนางออกแล้วทิ้งไว้ด้านข้าง แหวกสาบเสื้อของนางแล้วผวาศีรษะขึ้นมาอ้าปากดูดรับเนื้ออวบของนางที่กระเด้งเป็นจังหวะ ฉีเย่ว์ดันร่างของตนเองเข้าหาปากเขามือช่วยประคองศีรษะของหยางเจี๋ยให้แนบชิด หยางเจี๋ยดูดปทุมถันคู่งามอย่างกระหาย เสียงหอบหายใจของฉีเย่ว์สั่นสะท้านหัวใจแทบจะหลุดออกมาจากอก เขาคือหัวหน้าหน่วยจู่โจมที่ตายในสงคราม และได้ย้อนเวลากลับมาหลายร้อยปีกระทั่งฟื้นขึ้นมาในร่างเด็กน้อยนาม หยางเจี๋ย เด็กผู้อาภัยจากตระกูลใหญ่ ที่บิดาและมารดาถูกใส่ความว่าทุจริตจนต้องจบชีวิตลง หยางเจี๋ยเป็นเด็กกำพร้าที่ถูกเลี้ยงดูให้เติบโตในจวนราชครู สหายของบิดา และที่นี่เขาได้พบกับเด็กน้อยผู้หนึ่งนาม ฉีเย่ว์ ธิดาของท่านราชครูฉีผู้สูงส่ง พวกเขาเติบโตมาด้วยกัน ความใกล้ชิดทำให้เขาหวั่นไหว หยางเจี๋ยจะทำเช่นไรเมื่อได้พบว่า ตัวเอง ตกหลุมรักคุณหนูผู้สูงส่งจนหมดหัวใจไปเสียแล้ว เขารักนาง ต้องการทำให้นางตกเป็นของเขา และทำลายขวากหนามทุกอย่างที่ขัดขวางให้หมดสิ้นไป เพื่อนางเพียงคนเดียว
คิณ อัคนี สุริยวานิชกุล ทายาทคนโตของสุริยวานิชกุลกรุ๊ป อายุ 26 ปี นักธุรกิจหนุ่มที่หน้าตาหล่อเหลาราวกับเทพบุตร เย็นชากับผู้หญิงทั้งโลกยกเว้นเธอเพียงคนเดียวเท่านั้น เอย อรนลิน "เมื่อเขาดึงเธอเข้ามาในวังวนของไฟรักที่แผดเผาหัวใจดวงน้อยๆของเธอให้ไหม้ไปทั้งดวง" "เธอแน่ใจนะว่าจะให้ฉันช่วยค่าตอบแทนมันสูงเธอจ่ายไหวเหรอ?" เอย อรนลิน พิศาลวรางกูล ดาวเด่นของวงการบันเทิงที่ผันตัวไปรับบทนางร้าย เธอสวย เซ็กซี่ ขี้ยั่วกับเขาเพียงคนเดียวเท่านั้น "เขาคือดวงไฟที่จุดประกายขึ้นในหัวใจดวงน้อยๆของเธอให้หลงเริงร่าอยู่ในวังวนแห่งไฟรัก" "อะ อึก จะ เจ็บ เอยเจ็บค่ะคุณคิณ"
ชูจี้ถูกเก็บไปอุปการะตั้งแต่ยังเด็ก ซึ่งถือเป็นความฝันของเด็กกำพร้าทั่วไปอย่างชูจี้ แต่ชีวิตหลังจากนั้นมันไม่ได้มีความสุขดั่งที่ชูจี้คิดฝันไว้เลย เธอต้องอดทนถูกเย้ยหยันและการทำทารุณจากแม่บุญธรรมของเธอ แต่ก็ยังโชคดีที่เธอได้รับความเมตตาจากคนใช้สูงวัยคนหนึ่งในบ้านหลังนั้น ชึ่งเป็นคนคอยดูแลและเอาใส่เธอเหมือนแม่แท้ ๆ ของเธอ จนกระทั่งคนใช้จากไปด้วยอาการป่วย ชูจี้ก็ถูกบังคับให้แต่งกับผู้ชายที่ไม่เอาการเอางานแทนลูกสาวแท้ ๆ ของพ่อแม่บุญธรรมของเธอเพื่อชดใช้ค่ารักษาพยาบาลของคนใช้ เรื่องราวจะเป็นเช่นเดียวกับซินเดอเรลล่าหรือไม่? อย่างไรก็ตาม ชายที่เธอจะแต่งงานด้วยนั้นไม่เหมือนเจ้าชายเลยสักนิดนอกจากรูปร่างหน้าตาของเขาที่สามารถเทียบเท่ากับเจ้าชายได้เท่านั้นเอง ลู่เหยี่ยนเป็นลูกชายนอกสมรสของครอบเศรษฐีครอบครัวหนึ่ง เขาใช้ชีวิตไปวันๆ (พอลอดไปด้วยค่ะ)มาโดยตลอด ที่เขาตกลงแต่งกับชูจี้ก็เพราะอยากจะทำให้ความปรารถนาสุดท้ายของแม่ของเขาสมหวังเท่านั้น แต่ในคืนวันแต่งงาน เขากลับพบว่าเจ้าสาวคนนี้มีพฤติกรรมที่ผิดกับที่เคยได้ยินได้ฟังมา โชคชะตาจะบันดาลให้พวกเขาเป็นอย่างไร และลู่เหยี่ยนจะเป็นดั่งที่เราคิดหรือไม่ สิ่งที่น่าประหลาดใจคือลู่เหยี่ยนมีหลายอย่างที่คล้ายๆ กับมหาเศรษฐีที่ใหญ่ที่สุดในเมืองนี้อย่างพิลึก สุดท้ายแล้ว ลู่เหยี่ยนจะสามารถรู้ได้หรือไม่ว่าชูจี้ คือเจ้าสาวจำเป็นที่ต้องได้แต่งงานแทนพี่สาวของเธอ การแต่งงานของพวกเขาจะเป็นจุดเริ่มต้นเรื่องราวสุดโรแมนติกหรือวิบากกรรมของชีวิต โปรด ติดตามและค้นหาชีวิตและเรื่องราวของทั้งสองคนด้วยกันเถอะ
ทุกคนต่างรู้ดีว่าเจียงว่านหนิงรักเย่เชินมานานหลายปี เธอที่มักจะว่านอนสอนง่ายและน่ารักเสมอ ได้สักลายเพื่อเขาและยอมทนอยู่ใต้อำนาจผู้อื่น เมื่อเธอถูกทุกคนใส่ร้ายจนโดนตำหนิ เขากลับนิ่งเฉยและยังถึงขั้นให้เธอคุกเข่าให้แฟนเก่าของเขาอีกด้วย เธอที่รู้สึกอับอาย ในที่สุดก็หมดหวัง หลังจากยกเลิกการหมั้น เธอก็หันไปแต่งงานกับทายาทพันล้านทันที คืนนั้นเอง ใบทะเบียนสมรสของทั้งคู่ก็กลายเป็นข่าวฮิตบนโลกออนไลน์ เย่เชินที่เคยคิดว่าตัวเองเก่งกาจที่สุดก็เริ่มวิตกและพูดออกมาด้วยความโกรธว่า "อย่าเพ้อฝันไปเลย นายคิดว่าเธอรักนายจริงๆ งั้นเหรอ เธอแค่ต้องการใช้พลังอำนาจของตระกูลฟู่เพื่อแก้แค้นฉันเท่านั้นเอง" ฟู่จิงเซินจูบหญิงสาวในอ้อมกอดและตอบกลับอย่างไม่ใส่ใจว่า "แล้วจะเป็นไรไปล่ะ ก็พอดีว่าฉันมีทั้งเงินและอำนาจนี่"
ทุกคนรู้ดีว่า บุตรีคนโตที่ไม่เป็นที่โปรดปรานในจวนโหวอันติ้งแห่งเมืองหลวง ทำให้แม่แท้ๆ ของตนต้องเสียชีวิต เป็นคนที่ถูกมองว่าเป็นตัวโชคร้าย ก่อนแต่งงานก็ทำให้แม่เลี้ยงฝันร้ายอยู่หลายวัน ออกเดินทางไปทำบุญนอกเมืองก็ถูกโจรจับตัวไป แต่ใครจะคิดว่าโชคร้ายกลับกลายเป็นโชคดี นางเปลี่ยนนิสัยไปอย่างสิ้นเชิง ไม่ยอมให้ใครมารังแกอีกต่อไปที่แท้ซูชิงซวู่ ผู้สุดยอดสายลับที่ทะลุมิติมาเผชิญกับพ่อที่เย็นชา แม่เลี้ยงที่ชั่วร้าย คู่หมั้นที่นอกใจน้องสาวต่างแม่ แต่ไม่เป็นไร คอยดูว่าเธอจะจัดการพวกชั่วช้า และเอาคืนทุกอย่าง ทว่าทำไมท่านอ๋องผู้นั้นถึงมองมาที่เธอด้วยสายตาแปลกๆ นั่นล่ะเผ่ยเสวียนจู: บุญคุณที่ช่วยชีวิต ไม่มีสิ่งใดตอบแทนได้ นอกจากเอาตัวไปแลก
เมื่อผู้หญิงที่เพื่อนๆ ตั้งสมญานามว่าแม่ชีอย่างเธอจับพลัดจับผลูต้องมาเจอกับผู้ชายหน้านิ่งที่เอะอะกอด เอะอะจูบอย่างเขา อา…แล้วพ่อคุณก็ดันเป็นโรคนอนไม่หลับ จะต้องนอนกอดเธอเท่านั้นด้วย แบบนี้เธอจะเอาตัวรอดได้ยังไงล่ะ “ชอบอาหารเหนือไหม” “ชอบมากเลยคุณ ให้กินทุกวันยังได้เลย” “มากพอจะอยู่ที่นี่ไหม” “แค่กๆๆ” …………… …………………………………………………………………………………………………………………………. “คุณ! เอากระบอกไฟฉายออกไปวางที่อื่นก่อนได้ไหม มันดันหลังฉัน ฉันนอนไม่หลับ” คนที่ใกล้จะหลับบอกเสียงอู้อี้ “เอ้อ! ไม่มีนี่” เขาบอกเสียงอึกอัก “มันจะไม่มีได้ไง ก็มันดันหลังฉันอยู่เนี่ย” เธอมั่นใจว่ามีแน่ๆ ก็หลักฐานมันทนโท่ขนาดนี้ “อืม! นอนเถอะ ไม่มีหรอก” “จะไม่มีได้ไง ก็นี่ไง” คุณเธอยืนยันด้วยการคว้าหมับเข้าให้ พร้อมหันกลับมา หวังงัดหลักฐานที่อยู่ในมือมาพิสูจน์ให้ได้เห็นกันจะๆ คาตา แต่… ตึก ตึก ตึก อา…! ดูเหมือนจะไม่ใช่แค่คาตา แต่ยังคามือเธอด้วย เธออ้าปากตาค้างราวกับกำลังตกตะลึงสุดขีด ก่อนจะก้มมองไอ้ที่คิดว่าเป็นกระบอกไฟฉายในมือสลับกับเงยหน้ามองเขา จากนั้นก็… “กรี๊ด…!” เธอร้องลั่นพร้อมกับยื่นเท้าถีบออกไปสุดแรง ตุบ! คนไม่ทันตั้งตัวร่วงตุ้บลงไปบนพื้น ครั้นพอจะลุกขึ้น คุณเธอก็ตะโกนเสียงดังลั่นขึ้นมาอีก “หยุดอยู่ตรงนั้นเลยนะไอ้คนลามก คนเลว คุณมันทุเรศที่สุด คุณให้ฉันจับไอ้นั่นของคุณ มัน…อี๋…! เธอพูดพลางทำท่าขยะแขยง แล้วมาส่องกระบอกไฟฉายพ่อเลี้ยงพร้อมกันนะคะ
© 2018-now MeghaBook
บนสุด
GOOGLE PLAY