จากนี้ไปผมคงทำได้เพียงจดจำความรักของเธอเอาไว้ ว่าครั้งหนึ่งเคยมีผู้หญิงที่ชื่อตะวันรักผมมากขนาดไหน ความรักที่ผมไม่สามารถตอบแทนอะไรให้เธอได้เลย
จากนี้ไปผมคงทำได้เพียงจดจำความรักของเธอเอาไว้ ว่าครั้งหนึ่งเคยมีผู้หญิงที่ชื่อตะวันรักผมมากขนาดไหน ความรักที่ผมไม่สามารถตอบแทนอะไรให้เธอได้เลย
บทนำ
รถ 7 ที่นั่งของครอบครัวขับมาจอดเทียบหน้าบ้านหลังใหม่ที่พวกเราสามคน พ่อ แม่ ลูก จะย้ายเข้ามาอยู่ในวันนี้ ตามมาด้วยรถบริการขนส่งรับย้ายบ้านที่เข้ามาจอดในเวลาไล่เลี่ยกัน เนื่องจากบริษัทของพ่อขยายเติบโตขึ้นจากปีที่แล้วทำให้พ่อสามารถซื้อบ้านหลังใหม่ที่ใหญ่กว่าเดิมสำหรับพวกเราได้
“ตะวันชอบไหมลูก”
พ่อถามขึ้นเมื่อเห็นฉันเอาแต่ยืนจ้องมองอยู่ที่ตัวบ้านจนไม่ขยับไปไหน
“ชอบค่ะพ่อ”
ระหว่างที่กำลังตอบคำถาม สายตาก็เหลือบไปเห็นรถสปอร์ตสีเหลืองดำแล่นเข้าจอดที่บ้านหลังถัดไป
“ข้างบ้านเป็นบ้านของลุงคาร์ล เพื่อนพ่อเอง ตะวันจำลุงคาร์ลได้หรือเปล่า”
เมื่อพยายามนึกถึงหน้าคนที่พ่อกำลังพูดถึงก็พอจำได้ลาง ๆ เพราะว่าตัวฉันเองก็ไม่ได้เจอลุงคาร์ลมานานมากแล้ว ครั้งล่าสุดถ้าจำไม่ผิดน่าจะตอนที่ฉันอายุ 10 ขวบล่ะมั้ง
“เข้าไปข้างในดีกว่านะตะวัน จะได้ช่วยแม่ดูด้วยว่าจะวางอะไรตรงไหนดี”
“ค่ะแม่”
ฉันละสายตาจากรถสปอร์ตคันนั้นที่คนขับกำลังก้าวลงจากรถพอดี เมื่อหันกลับไปดูอีกครั้งก็เห็นคนที่น่าจะตัวสูงกว่าฉันเป็นฟุตเดินเข้าบ้านไปแล้ว
คงจะเป็นลูกชายของลุงคาร์ลละมั้ง...
หลังจากทางทีมงานของรถขนส่งขนของลงมาหมดแล้ว ตอนนี้ฉันก็เดินขึ้นมาดูห้องข้างบน
“ห้องของตะวันอยู่ทางนั้นนะลูก ลองเข้าไปดูสิว่าอยากจะปรับเปลี่ยน หรือแต่งอะไรเพิ่มหรือเปล่า”
ฉันเดินเข้ามาในห้องที่พ่อพึ่งบอกเมื่อกี้ ข้างในตกแต่งด้วยโทนสีฟ้าขาวแบบที่ฉันชอบ โต๊ะอ่านหนังสือและเตียงนอนถูกจัดไว้อย่างพอดีแบบที่ไม่ต้องปรับอะไรอีกเลย
เมื่อสำรวจไปทั่วห้องก็พบว่ามีประตูเปิดออกไปตรงระเบียงได้ พอเปิดออกไปดูตรงระเบียงก็พบว่าห้องของฉันอยู่ตรงข้ามกับบ้านของลุงคาร์ลพอดี แล้วก็ห้องที่อยู่ตรงข้ามนั้นน่าจะเป็นของผู้ชายคนที่ฉันเห็นเมื่อกี้ เพราะฉันเห็นผู้ชายคนนั้นกำลังเปลี่ยนเสื้อผ้าอยู่ในห้อง เขาน่าจะอายุเยอะกว่าฉันไม่กี่ปี ร่างกายบึกบึนมีกล้ามเป็นมัด คงจะออกกำลังกายอย่างหนัก แถมหน้าตาก็หล่ออย่างกับดารา เรียกว่าเป็นผู้ชายในฝันของผู้หญิงหลาย ๆ คนเลยล่ะ อ่อ รวมทั้งฉันด้วย
ฉันยืนมองเขาเพลินจนผู้ชายคนนั้นหันมาสบตานั่นแหละถึงได้ดึงตัวเองออกมาจากภวังค์ได้ แต่ว่า สายตาของเขาดูเหมือนจะไม่เป็นมิตรเท่าไหร่ ก็พอเขาหันมาเห็นว่าฉันมองอยู่ เขาก็รีบเดินมาปิดผ้าม่านทันที
ช่างเถอะ..ก็แค่คนข้างบ้าน ถึงจะหล่อมาก หล่อเหมือนไม่มีอยู่จริงแต่ขี้เก๊กแบบนี้ก็ไม่อยากจะรู้จักนักหรอก ไว้ไปมหาวิทยาลัยค่อยไปส่องหนุ่มหล่อ ๆ ในคณะก็ได้
“ตะวัน ยุ่งอยู่หรือเปล่าลูก แม่เข้าไปได้ไหม”
เสียงของแม่เรียกอยู่หน้าประตู ฉันที่กำลังจัดเก็บเสื้อผ้าและสิ่งของไว้ในตู้ก็รีบเดินไปเปิดประตูให้ท่านทันที
“เข้ามาได้สิคะแม่ ห้องตะวันไม่ได้มีความลับสักหน่อย ว่าแต่ แม่มีอะไรให้หนูช่วยหรือเปล่าคะ”
ฉันถามแม่ออกไปด้วยความอยากรู้ ก็ตอนนี้แค่บ่ายโมงกว่า ๆ เท่านั้น จะว่าแม่มาเรียกไปทานของว่างก็ไม่น่าจะใช่
“แม่จะให้ตะวันช่วยเอาตะกร้าผลไม้ไปให้ลุงคาร์ลหน่อยน่ะ อีกอย่าง อย่าลืมชวนลุงคาร์ลมากินข้าวที่บ้านเราเย็นนี้ด้วยนะ บอกท่านว่าพวกเราอยากจะเลี้ยงฉลองที่พึ่งย้ายมาใหม่น่ะ”
“ได้ค่ะแม่ เรื่องแค่นี้เอง สบายมาก”
ฉันตอบตกลงพร้อมกับเดินตามแม่ลงไปข้างล่างหยิบตะกร้าผลไม้เพื่อจะได้เอาไปให้ลุงคาร์ล
ติ๊งต่อง ติ๊งต่อง! ฉันยืนกดกริ่งที่หน้าประตูรั้วบ้านของลุงคาร์ลอยู่หลายรอบแต่ก็ไม่มีใครมาเปิด หรือว่าจะไม่มีคนอยู่บ้านนะ..
“มีธุระอะไร กดซ้ำ ๆ อยู่ได้ ไม่รู้จักคำว่ามารยาทหรือไง”
ขณะที่ฉันกำลังหันหลังจะเดินกลับมาบ้านตัวเองก็ได้ยินเสียงดังขึ้นจากในตัวบ้าน แล้วมันก็ฟังไม่เป็นมิตรเท่าไหร่ พอหันไปดูก็เห็นเป็นผู้ชายที่ปิดผ้าม่านใส่ฉันเมื่อเช้า
หึ..ปากแบบนี้ใครกันแน่ที่ไม่มีมารยาท
“เอ่อ พอดีพ่อกับแม่ให้หนูเอาผลไม้มาให้ลุงคาร์ลน่ะค่ะ แล้วก็ให้มาเชิญลุงคาร์ลไปทานข้าวเย็นที่บ้านวันนี้ด้วยค่ะ ไม่ทราบว่าลุงคาร์ลอยู่ไหมคะ”
พอดีฉันเป็นคนมีมารยาทมากพอก็เลยจำใจต้องพูดเพราะ ๆ กับอีตาหน้าบูดนี่
“พ่อไม่อยู่ แต่เดี๋ยวจะบอกให้ละกัน ส่วนตะกร้านั่น เอามานี่”
ยังไม่ทันที่ฉันจะพูดอะไรต่อ ไอ้หน้าหล่อก็เดินมากระชากตะกร้าผลไม้จากมือของฉันไป ต้องใช้คำว่ากระชากเลยแหละ เพราะแรงที่เขาใช้มันแรงพอ ๆ กับแรงของควายลากไถเวลาไถนาก็ไม่ผิด
ตอนเด็กอีตานี่ไม่ได้เรียนมารยาทมาหรือไงนะ..
///////
ผู้หญิงสวย รวย เก่ง อย่างพลอยใส จะแต่งงานทั้งที ก็ต้องแต่งกับคนที่ศึกษากันมาเป็นอย่างดี ตั้งแต่หน้าตา ไปจนถึงโจ้ย เอ้ย ถึงใจ ยิ่งเฉพาะกับเขาคนนั้น ที่เคยผิดสัญญา จะให้ไปแต่งงานด้วยเหรอ ไม่มีทาง! ถ้าเขาเป็นกรงเธอก็จะแหก ถ้ายังจะแต่ง ก็จะทำให้ร้องขออย่าแทบไม่ทันเลย คอยดู!
...คุณเชื่อในเรื่องกลับชาติมาเกิดไหม.. เมื่อก่อนผมก็ไม่เคยเชื่อในเรื่องพวกนี้ จนกระทั่งเมื่อสามเดือนก่อนเรื่องมหัศจรรย์ที่สุดก็เกิดขึ้นในชีวิตของผม เมื่อผมได้พบกับเธอ ผู้หญิงที่เหมือนกับคนรักที่ตายจากไปแล้วถึง 21 ปีทุกกระเบียดนิ้ว ไม่ว่าจะเป็นรูปร่างหน้าตา น้ำเสียง อายุ หรือแม้กระทั่งชื่อของเธอ ..ตะวัน.. เคลลี่ ชายหนุ่มที่เคยสูญเสียคนรักไปเมื่อ 21 ปีที่แล้วด้วยอุบัติเหตุทางรถยนต์ จู่ ๆ เขาก็ได้พบกับผู้หญิงคนหนึ่งด้วยความบังเอิญ ผู้หญิงคนที่เหมือนกับคนรักของเขาที่ตายไปแล้วทุกกระเบียดนิ้ว และนั่นก็ทำให้เขาเชื่อสนิทใจว่าเธอคือตะวันกลับชาติมาเกิด เขาจึงพยายามทำทุกอย่างเพื่อให้ได้กลับมาคบกับเธออีกครั้ง ดุจตะวัน หญิงสาววัยย่างเข้า 21 ปี เขาพบเจอกับเคลลี่ด้วยความบังเอิญ และมันก็เป็นความบังเอิญอย่างต่อเนื่อง เมื่อเขาคือประธานบริษัทที่เธอกำลังฝึกงานอยู่ และเขาสั่งให้เธอเข้ามาฝึกงานในห้องทำงานของเขา นั่นถึงทำให้เธอรู้ว่าที่เคลลี่เอ็นดูเธอ เพราะว่าหน้าตาและชื่อคล้ายแฟนที่เสียชีวิตไป ความสัมพันธ์ของทั้งคู่พลิกผันแบบไม่คาดคิด เคลลี่พยายามทำทุกอย่างเพื่อจะให้ดุจตะวันรู้ว่าเธอคือตะวันกลับชาติมาเกิด แต่มันก็ไม่ง่ายเมื่ออุบัติเหตุเกิดขึ้นอีกครั้งซ้ำรอยเดิม และเธอก็ลืมความสัมพันธ์ระหว่างเขาและเธอจนหมด ........ มาติดตามว่าเคลลี่จะทำยังไงให้เธอกลับมาจำความสัมพันธ์ของเขาและเธอได้ แล้วเธอจะใช่คนรักกลับชาติมาเกิดจริง ๆ หรือเปล่า รักครั้งนี้ จะสมหวัง หรือสุดท้ายแล้วจะลงเอยด้วยน้ำตาเช่นเดิม //////
เพราะต้องหาเงินมาไว้ใช้จ่าย และเตรียมไว้สำหรับการผ่าตัดให้คุณยาย พิมพ์มาดาเลยจำเป็นต้องหางานพิเศษทำตัวเป็นเกลียว จนวันหนึ่งเธอเห็นป้ายรับสมัครงานที่ติดอยู่หน้าคฤหาสน์หลังใหญ่ เงินเดือนสูง และเวลาทำงานไม่กระทบกับชีวิตประจำวันของเธอ พิมพ์มาดาตัดสินใจสมัครงานทันที เพราะเธอคิดว่าเป็นงานดูแลผู้สูงอายุ แต่มันไม่ใช่ เจ้าของคฤหาสน์ที่ทุกคนเรียกว่าคุณท่านรับเธอเข้าทันงานทันที โดยที่พิมพ์มาดาไม่รู้เลยว่า สัญญาที่เธอเซ็นไปนั้นมันแตกต่างจากของคนอื่น มันเป็นสัญญาฉบับพิเศษที่ทำขึ้นเพื่อเธอเพียงคนเดียว อาร์เดน ชายหนุ่มหลังม่านสีดำเจ้าของคฤหาสน์หลังใหญ่ และเป็นผู้สืบทอดกลุ่มมาเฟีย ไททันสเนค เขากำลังสืบหาคนที่ลอบวางระเบิดรถของพ่อเขาเมื่อสองปีก่อน แต่ยิ่งสืบ ความจริงก็ยิ่งทำให้เขาเจ็บปวดใจ เพราะคนที่อยู่เบื้องหลังทั้งหมดคือคนที่เขาไม่เคยคาดคิดมาก่อน การแก้แค้นก็สำคัญ แต่ความปลอดภัยของหญิงสาวที่อยู่ใต้อาณัติของตัวเองนั้นก็มองข้ามไม่ได้ เมื่อเธอถูกจับตัวไป ความอดทนเส้นสุดท้ายของอาร์เดนก็ขาดลง ทุกคนที่ทำเลวกับเขาจะต้องชดใช้ /////////
เพราะว่า...การช่วยตัวเอง...ในที่ทำงานมันผิด!! “โดนของจริงดีกว่าไหมครับ...แค่นิ้ว...มันคงไม่อาจจะสนองความต้องการของคุณได้” นี่จึงเป็นบทลงโทษที่เธอต้องรับมันไป...โทษฐานที่ทำให้ท่านประธานอย่างเขาจับได้...!!
ก็เลิกกันไปแล้ว ไม่รักกันแล้ว ไม่มีสิทธิ์ทำตัวเป็นหมาหวงก้าง ขุนพลแฟนเก่าของนาเดียพยายามเข้าใกล้เธอเหมือนมีเจตนาแอบแฝง นาเดียไม่ไว้ใจเขาทั้งยังรู้สึกเจ็บปวดทุกครั้งที่ได้พบหน้า เธอพยายามถอยห่าง เขาพยายามรุกคืบ และการกระทำนั้นทำให้เธอเริ่มสั่นคลอนลงทุกวัน เขายังทำตัวเป็นหมาหวงก้าง และระรานคนไปทั่ว ผู้ชายเฮ็งซวยที่เลิกกันไปหลายปีแล้วกำลังทำให้เธอเจอกับเรื่องยุ่งเหยิงที่ยิ่งแก้ก็เหมือนยิ่งพันตัวเธอจนติดหนึบกับเขา คำแนะนำ นิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องสั้นนะคะ หากชื่นชอบรบกวนผู้อ่านทุกท่านกดหัวใจเพื่อเป็นกำลังใจให้ไรต์ด้วยนะคะ และซื่อในเว็บหรือแอนดรอยจะราคาถูกกว่า แอปเปิ้ลนะคะ ขอบพระคุณมากค่ะ
"ไล่ผู้หญิงคนนี้ออกไปซะ" "โยนผู้หญิงคนนี้ลงทะเลซะ" ขณะที่ไม่รู้จักตัวตนที่แท้จริงของเหนียนหย่าเสวียน โฮว่หลิงเฉินได้ปฏิบัติต่อเธออย่างไม่เป็นมิตร "คุณหลิงเฉินครับ เธอคือภรรยาของท่านครับ" ผู้ช่วยของหลิงเฉินกล่าวเตือนเขา เมื่อได้ยินเช่นนั้น หลิงเฉินหยุดเพ่งมองไปที่เขาอย่างเย็นชาและบ่นขึ้นมาว่า "ทำไมไม่บอกผมให้เร็วกว่านี้?" นับจากนั้นเป็นต้นมา หลิงเฉินได้ตามใจและรักใคร่ทะนุถนอมหย่าเสวียนมาตลอด โดยไม่มีใครคาดคิดว่าพวกเขาจะหย่าร้างกัน
ในการแต่งงานที่ทำข้อตกลงไว้ เจียงหว่านเป็นฝ่ายที่มีใจให้อีกฝ่ายก่อน แต่ตอนที่เธอต้องการเผยเสี้ยนมากที่สุด เขากลับอยู่เคียงข้างคนรักในใจของเขา ในท้ายที่สุด เจียงหว่านก็ตัดสินใจหย่า และเริ่มต้นชีวิตใหม่ เมื่อเผยเสี้ยนรู้สึกตัวขึ้นมา เธอก็จากไปแล้ว เมื่อเผชิญหน้ากับคู่แข่งที่เข้าคิวเพื่อรับป้ายหมายเลข เผยเสี้ยนหยิบเงินร้อยล้านออกมาและพูดว่า "หว่านหว่าน คู่รักก็ต้องเป็นคู่เดิมเราแต่งงานใหม่อีกครั้งได้ไหม"
ในวันแต่งงาน เจ้าบ่าวของเฉียวซิงเฉินหนีไปกับผู้หญิงอีกคน เธอโกรธมาก จึงสุ่มหาชายคนหนึ่งมาแต่งงานด้วยทันที "ตราบใดที่คุณกล้าแต่งงานกับฉัน ฉันก็ยอมเป็นเมียคุณ" หลังจากแต่งงาน เธอได้ค้นพบว่าสามีของเธอคือลูกชายคนโตของตระกูลลู่ที่ขึ้นชื่อว่าไร้ประโยชน์ ชื่อลู่ถิงเซียว ทุกคนเยาะเย้ยว่า "เธอยนี่ช่วยไม่ได้จริงๆ" และผู้ชายที่ทรยศเธอก็มาเกลี้ยกล่อมว่า "ไม่เห็นต้องทำร้ายตัวเองเพราะฉันหรอก สักวันเธอต้องเสียใจแน่ๆ" เฉียวซิงเฉินหัวเราะเยาะและโต้ตอบว่า "ไปให้พ้น ฉันกับสามีรักกันมาก" ทุกคนต่าก็คิดว่าเธอเป็นบ้า ไปแล้ว อย่างไรก็ตาม เมื่อตัวตนที่แท้จริงของลู่ถิงเซียวถูกเปิดเผย ที่แท้เขาเป็นคนรวยอันดับต้นๆในโลก ในการถ่ายทอดสดทั่วโลก ชายคนนี้คุกเข่าข้างเดียว ถือแหวนเพชรมูลค่าหลักพันล้าน และพูดช้าๆ ว่า "คุณภรรยา ชีวิตที่เหลือนี้ขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะ"
หลังจากแต่งงานมาสามปี เสิ่นเนียนอันคิดว่าตนเองสามารถเอาชนะใจโฮ่วอวินโจวได้ แต่กลับพบว่าเขามีเพียงคนรักแรกอยู่ในใจ "ฉันจะปล่อยเธอไปหลังจากที่เธอคลอดลูก" ในวันที่เสิ่นเนียนอันมีปัญหาในการคลอดบุตร โฮ่วอวินโจวได้พาผู้หญิงอีกคนออกจากประเทศด้วยเครื่องบินส่วนตัว "ไม่ว่าคุณจะชอบใครก็แล้วไป สิ่งที่ฉันเป็นหนี้คุณ ฉันคืนให้หมดแล้ว" หลังจากที่เสิ่นเนียนอันจากไป โฮ่วอวินโจวก็เสียใจ "กลับมาหาฉันอีกครั้งได้ไหม"
© 2018-now MeghaBook
บนสุด
GOOGLE PLAY