อักษรสีทอง

เธอเป็นเลขาของเขา ส่วนเขาก็เป็นเจ้านายของเธอ.... อัมพิกาตกหลุมรักนิโคลัสตั้งแต่แรกเห็น ทว่า...สถานะระหว่างเลขากับท่านประธานช่างต่างกันจนเธอไม่อาจคาดหวังเกินตัว 1 ปีผ่านไป จากการได้ทำงานใกล้ชิด เธอยิ่งหวั่นไหวจนยากจะถอนหัวใจ ได้แต่เก็บงำความรักไว้เป็นความลับในใจ ไม่สามารถเอ่ยปากไปได้ จนวันหนึ่ง เธอและเขาต่างเมาด้วยกันทั้งคู่จนมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งต่อกัน เธอยินยอมเพราะรัก แต่เขามีเพียงความใคร่ ในวันที่เสียตัวให้เขาแล้ว เขาพาเธอไปอยู่ด้วยกันที่บ้าน...ที่นั่น ก็มีสาวสวยอยู่แล้วคนหนึ่ง เขาตั้งกติกาว่า ระหว่างเธอกับผู้หญิงคนนั้น...หากใครมีทายาทให้เขาได้ก่อน เขาจะยอมจดทะเบียนสมรสด้วย เพราะสิ่งที่เขาต้องการไม่ใช่ความรัก แต่เป็นทายาทสืบสกุล ! ผู้ชายเลือดเย็นคนนี้น่ะหรือที่เธอรัก...ต่อให้เธอเกิดตั้งท้องขึ้นมาก็อย่าฝันเลยว่าเธอจะยอมให้เห็นหน้าลูก !!

เธอเคยคิดว่าเขา รัก’จึงยอมยกให้ทั้งตัวและหัวใจ ทว่าในความจริง เธอเป็นได้แค่ ‘เมียในความลับ’ ที่ทำได้เพียงรอเวลาให้เขามานอนด้วย เจ้าสาวที่เขาจะแต่งงานด้วย ไม่ใช่เธอ แต่เป็นผู้หญิงคนอื่น และฟางเส้นสุดท้ายที่ทำให้ความอดทนของเธอขาดลงก็คือการที่เธอตั้งครรภ์ แต่เขากลับแนะนำให้ไปทำแท้ง พอที...เธอไม่สามารถคบกับผู้ชายใจร้ายเช่นเขาได้อีก พรอุษาตัดสินใจตัดขาดความสัมพันธ์ที่มีแต่ความเจ็บปวด อุ้มท้องลูกน้อยหนีไปเริ่มต้นชีวิตใหม่ 4 ปีผ่านไป บาดแผลในใจเริ่มจางหาย พร้อมลูกสาวที่เติบโตมาอย่างน่ารัก แล้วในวันหนึ่ง...โชคชะตาก็ทำให้เธอบังเอิญพบเจอกับสามีเก่าอีกครั้ง ถ่านไฟที่ยังไม่ทันได้ดับสนิทเริ่มติดไฟขึ้นมาอีกครั้ง...แต่ทว่าเธอจะไม่มีวันยอมผิดพลาดอีกเป็นครั้งที่สองแน่ๆ ...................... “นี่มัน” ชายหนุ่มย่นหัวคิ้ว ดึงแผ่นทดสอบมาดู... ถึงเขาจะเป็นผู้ชาย แต่ก็ใช่ว่าจะไม่รู้ว่าที่ถืออยู่นี้คืออะไร แล้วความหมายของสองขีดแดงคืออะไร...สายตาคู่คมจ้องหน้าเธออย่างเดือดดาล “เธอท้องเหรอ” “คือ...มัน...เอ่อ” เธออึกอัก “เธอท้อง...” เขากดเสียงให้ต่ำลงไปอีก ส่งผลให้เธอตัวลีบเล็ก อึกอัก “พิมลองตรวจดู ไม่คิดเหมือนกันว่ามันจะขึ้นสองขีด” “ไม่คิดงั้นเหรอ” ชายหนุ่มแค่นเสียง แสยะมุมปาก ปล่อยมือจากเธอพร้อมขยำแผ่นทดสอบปาลงพื้น “ฉันจะถือซะว่าเรื่องนี้ไม่เคยเกิดขึ้น ไปเอาเด็กออกซะ”

“ผมจะให้ทะเบียนสมรสตามที่คุณต้องการ แต่ผมจะไม่มีวันให้หัวใจ” “แล้วคุณจะยอมแต่งงานกับฉันทำไม” หล่อนถามเสียงสั่น “เพราะผมต้องการโสเภณีส่วนตัวที่สามารถใช้งานบนเตียงได้สะดวกทุกเวลาที่ผมมีอารมณ์ยังไงล่ะ ในสังคม…คุณจะเป็นภรรยาไม้ประดับ แต่ในห้องนอน…คุณจะเป็นได้แค่เมียบำเรอที่มีค่าแค่ร่างกายสวยๆเท่านั้น”

เธอถูกจ้างมาด้วยเงินแสนแพงเพียงเพื่อเป็นภรรยาในนามของเขา ผู้ชายจอมกะล่อนและเจ้าชู้จนใครๆขนานนามว่าคาสโนว่าฆ่าไม่ตาย งานหนักจึงตกกับนักเขียนสาว ภรรยากำมะลออย่างเธอ ! ไหนจะต้องปะทะกับแม่สามีตัวแสบไม่เว้นวัน ! ไหนจะหัวใจของตัวเองที่ไหวหวั่นไปกับเสน่ห์ร้ายของเขา

เธออายุเพียง 15 ปี ก็ถูกนำตัวมาขายให้มหาเศรษฐีหนุ่ม เขาอายุ 32 ปี หนุ่มใหญ่ผู้ร่ำรวยและเย็นชา เมื่อเธอถูกนำมาขายใช้หนี้และเขาก็รับเธอไว้ในฐานะคนรับใช้ส่วนตัว ทว่าเพียงวันแรกที่เธอได้มาเหยียบบ้านของเขา เธอก็สูญเสียพรหมจรรย์ไป อะไรคงไม่ร้ายเท่าเขามีคู่หมั้นอยู่แล้ว และเธอเกิดตั้งครรภ์ขึ้นมา เธอไม่มีวันยอมเป็นโสเภณีไร้เดียงสาตลอดไปหรอก เพื่อลูกและเพื่ออนาคต เธอจึงต้องอุ้มท้องหนีเขาไปอยู่ที่อื่น โดยที่เขาไม่รู้เลยว่าเธอกำลังตั้งครรภ์ และเมื่อเวลาผ่านไป 4 ปี เธอและเขาได้กลับมาเจอกันอีกครั้งในฐานะท่านประธานกับเลขาสาว การพบกันครั้งนี้ เธอเปลี่ยนไปมาก จากเด็กสาวผู้อ่อนต่อโลก กลายเป็นหญิงสาวที่เป็นผู้ใหญ่มากขึ้น ที่สำคัญ...เด็กชายวัย 3 ขวบที่เรียกเธอว่า ‘แม่’ ก็มีใบหน้าเหมือนเขาราวกับพิมพ์เดียวกัน !

ความจำเป็นบีบบังคับให้เธอต้อง ‘ตั้งท้อง’ อย่างเร่งด่วน และเขาก็คือ ‘พ่อพันธุ์’ที่เธอหวังอยากได้มาเป็นพ่อของลูก ปฏิบัติการอ่อยจึงเกิดขึ้นเพื่อให้ได้น้ำเชื้อจากคุณหมอสุดหล่อ เมื่อได้เขาแล้ว เธอก็หนีหายไปจากเขา เขาจึงต้องพลิกแผ่นดินเพื่อตามหาเธอและลูกในท้องของเธอ เธอจะมาทำอย่างนี้กับเขาไม่ได้เป็นอันขาด...เขาไม่มีวันยอมโดนผู้หญิงแปลกหน้าฟันแล้วทิ้ง แถมชิ่งหนีไปอย่างนี้หรอก เขาในฐานะผู้เสียหาย จะต้องทวงคืนความยุติธรรมให้ตัวเอง !

มาริสามีความสามารถพิเศษในการมองเห็นวิญญาณ และความสามารถนี้จะหายไปเมื่อมีความรัก เธอเป็นคุณหนูสุดเปรี้ยวที่มีความมั่นใจในตัวเองสูง และไม่คิดว่าจะมีผู้ชายคนไหนยอมอยู่กับเธอไปตลอดชีวิตได้ จนกระทั่ง...ได้เจอกับเขา ‘รัตติ’ ผู้ชายตัวสูง ดวงตาสีแดง ผิวขาวจัดที่ตามติดเธออยู่ตลอดเวลา ทำทุกวิถีทางเพื่อครองหัวใจเธอให้ได้ แต่ความรักของเธอและเขาจะเป็นไปได้อย่างไร ในเมื่อเขาไม่ใช่มนุษย์ แต่เป็น...แวมไพร์ ! ...................... “พูดบ้าๆ อย่ามาตู่ว่าฉันเป็นแฟนคุณนะ ฉันไม่หน้ามืดคว้าผีดิบอย่างคุณมาเป็นแฟนหรอก” พูดแล้วก็นึกขึ้นได้ รีบเอามือปิดปากตัวเองพลางเหลือบตามองเขา...เขายังคงครองสติได้ดีเยี่ยม นิ่งงัน ไม่ว่ากล่าว แต่ไอ้ท่านิ่งๆ ของเขานี่แหละที่ทำเธอขนลุก คนอะไร ส่งรัศมีพิฆาตใส่เธอได้โดยไม่ต้องออกแรง “ได้ยินจากคุณพ่อว่าคุณมีสัมผัสที่หก มองเห็นวิญญาณได้ จะเป็นไรไปหากได้แวมไพร์ไปเป็นสามี ชีวิตคุณจะได้สมบูรณ์แบบยิ่งขึ้น” เธอแทบจะตาถลนออกนอกเบ้า “พูดบ้าๆ ฉันอยากใช้ชีวิตแบบผู้หญิงปกติธรรมด๊าธรรมดา ที่แสนสวย แสนน่ารัก ไม่คิดจะหาห่วงมาผูกคอ แถมห่วงที่ว่ายังเป็นผู้ชายดวงตาสีแดงพิลึกกึกกืออย่างคุณอีก” รัตติกระตุกยิ้มที่มุมปาก เอียงหน้ากระซิบบอกอย่างมีลับลมคมใน “ผู้ชายธรรมดาจะไปเร้าใจเท่ากับคนที่แข็งแกร่งในเวลากลางคืนได้อย่างไร ทุกครั้งก่อนคุณนอน ผมจะกล่อมคุณบนเตียง รับรองฝันดีทุกคืน แนะว่าต้องซื้อเตียงมาสำรองไว้บ้าง เพราะถ้าคุณนอนกับผม ไม่ทันถึงอาทิตย์ ขาเตียงคงหัก...เพราะเวลากล่อมคุณ ผมอาจไม่ค่อยอ่อนโยนเท่าไหร่”

“พี่จะทำให้เธอรู้...” เขากระซิบชิดริมหูเล็ก “รู้อะไรคะ” “รู้ว่าพี่เป็นผู้ชายทั้งแท่ง...แท่ง 8 นิ้ว” แก้มเธอร้อนผ่าว เอ็ดว่า “พี่แม็คทะลึ่ง” “ทะลึ่งกับแบมแบมคนเดียวนั่นแหละจ้ะ” จบประโยคนี้ด้วยการจูบปากเธออย่างอ่อนโยน มือใหญ่สอดเข้าไปในกางเกงของเธอ แม้จะอายเพราะนี่เป็นครั้งแรกและเธอก็ไม่คุ้นเคยกับสัมผัสของผู้ชายเอาเสียเลย แต่ทว่าร่างกายกลับไม่ยอมปัดป้อง ในทางตรงข้ามกลับโอนอ่อนผ่อนตามให้เขาได้ลูบไล้ได้ตามใจชอบ ไม่มีความรู้สึกรังเกียจเลยแม้แต่น้อย มีแต่ความวาบหวามและความสุขที่เอ่อล้นท่วมท้นหัวใจ ไม่นานนักร่างเธอก็เปลือยเปล่าด้วยฝีมือเขา รวมทั้งตัวเขาเองด้วยที่ปราศจากอาภรณ์ปกปิดร่างกาย ความเป็นชายเด่นผงาดอวดความใหญ่โตสมราคาคุย “อ๊าย ! ” เบญญาภาหลับตาปี๋ “พะ พี่แม็ค” “ไม่น่ากลัวหรอกน่า” เขาจับมือเธอมาสัมผัสความแข็งกร้าวนั้น เธอใจเต้นตูมตาม “อายทำไม นี่ของสามีเธอนะ”

ในคืนนั้น...เพราะความจำเป็นทำให้เธอยอมเสียตัวให้ผู้ชายที่ไม่รู้จักชื่อ ท่ามกลางความมืดที่มีบทสวาทเร่าร้อนโดยที่เธอไม่รู้ว่าเขาเป็นใคร หน้าตาเป็นอย่างไร 1 เดือนกว่าๆ ต่อมา มีผู้ชายสูง หล่อ ดวงตาสีน้ำเงินเข้มแสนเย็นชามาหาเธอถึงบ้านไร่ เขาบอกว่า ‘มาตามหาเมีย’ เขายื่นข้อเสนอบางอย่างเพื่อให้เธอไปใช้ชีวิตร่วมชายคาบ้านเดียวกับเขาเป็นเวลา 15 วัน ในฐานะภรรยา แม้ว่าเธอจะรู้ดีอยู่เต็มอกว่าเงื่อนไขนี้จะสิ้นสุดทันทีเมื่อเธออยู่กับเขาครบครึ่งเดือน ทว่าใจไม่รักดีกลับหลงรักเขาเข้าเต็มเปา และยิ่งไปกว่านั้น...เธอตั้งครรภ์ เพื่อปกป้องลูกในท้อง เธอจึงหนีกลับบ้านโดยที่เขาไม่เคยรู้เลยว่าเธอท้อง แต่ความลับไม่มีในโลก เมื่อเขารู้แล้วว่าเธอเป็นดั่งแก้วตา และลูกเป็นดั่งดวงใจ ต่อให้เธอหนีไปไกลสุดหล้า เขาก็จะตามหาให้พบ เหมือนดังคำที่ว่า ‘ตามรักคืนรัง’

เขาอยากมีลูก แต่ไม่อยากมีเมีย คำว่า ‘ครอบครัว’ สำหรับเขาก็ไม่ต่างจากคุกที่ไม่อยากเข้า งานนี้จึงมีการตามหาแม่อุ้มบุญ โดยมีกติกาว่า... ผู้หญิงที่จะมาเป็นแม่ของลูกจะต้องบริสุทธิ์ ไม่มีสิทธิ์ที่จะได้เห็นหน้าเขา และข้อสำคัญคือ...ห้ามหลงรักเขาเด็ดขาด !

ความบังเอิญทำให้เธอเหงา และความเศร้าทำให้เธอพลีกายยั่วยวนเด็กหนุ่ม ม.ปลาย ความผิดพลาดเพียงครั้งเดียวทำให้เธอตั้งครรภ์ สถานการณ์กดดันหลายอย่างทำให้เธออุ้มท้องหนีไปอยู่ที่อื่น 7 ปีผ่านไป เธอได้พบเขาอีกครั้ง ครั้งนี้เขาไม่ใช่เด็กหนุ่มอ่อนเดียงสาอีกต่อไป ทว่าเป็นผู้ชายเต็มตัวที่มีความแค้นฝังอยู่ในหัว โทษทัณฑ์ที่เธอเปิดซิงเขาแล้วหนีไป คือเธอต้องอยู่กับเขาตราบจนนิรันดร์ !

ด้วยบุคลิกอันแสนเฉิ่มเชยของ "ปลอบขวัญ" ครูสาววัยยี่สิบสี่ปี ทำให้หญิงสาวผู้ไม่เคยมีเรื่องสามีและลูกอยู่ในสมองแม้แต่น้อย แต่เพียงคืนเดียวที่เธอตัดสินใจออกไปเที่ยวผับตามคำชวนของเพื่อนสาว จู่ๆ ก็ถูก "อุ้ม" ไปขังยังคฤหาสน์หลังใหญ่เพื่อเป็นเจ้าสาวของผู้ชายที่เธอไม่เคยเห็นหน้า แถม "ได้สามีอย่างไม่เต็มใจ" ไม่ทันข้ามคืน คนที่ไม่คิดจะมีลูกผัวอย่างเธอ ก็กลายเป็น "คุณยายยังสาว" เสียแล้วนี่มันเกิดเรื่องประหลาดอะไรขึ้นกับเธอกันแน่ เมื่อ "รชานนท์ อัศววินันทร์" นักธุรกิจหนุ่มผู้มีอิทธิพลและความอำมหิตรู้ว่าปลอมขวัญไม่ได้มีดีแค่ไหวพริบและความฉลาด แต่ยัง "แสบ" ตาใสๆ แม้จะไม่ชอบมีเมียแบบตกกระไดพลอยโจนสักเท่าไร แต่เพื่อไม่ให้เสียการปกครอง เขาก็ต้องใช้สัญชาตญาณความหื่นในตัวกำราบเธอเสียให้ระทวยตั้งแต่วันแรก จะได้รู้ว่า ‘ของแรงจริง’ แค่ทีเดียวก็ ‘ติด’ แล้วไม่มีวันปล่อยให้ลูกเมียอยู่ห่างเตียงแม้แต่คืนเดียว ......... “ฉันบอกให้ปล่อยไงเล่า” นิ้วโป้งกับนิ้วชี้ประกบหมับที่ขอบหูของเขาก่อนจะบิดเต็มแรง “โอ๊ย ! ” ชายหนุ่มอุทาน เหลือบตามองเธออย่างโมโห ก่อนจะเคลื่อนใบหน้าขึ้นสูง แล้วงับติ่งหูเธอ เลียไล้เบาๆ ครั้งแรกเธอจั๊กจี้ แต่นาทีต่อมากลับเริ่มเคลิบเคลิ้ม ลมหายใจอุ่นจัดเป่ารดพวงแก้มนุ่ม พร้อมเสียงกระซิบที่ทำเอาเธอสะท้านไปทั้งตัว “ว่าไงแมวพยศ คุณจะทำร้ายผมตรงไหนอีก คุณทำตรงไหน ผมก็จะทำคุณตรงนั้น”

เพราะเธอเป็นลูกสะใภ้ที่ไม่ต้องการ แม่ย่าจึงทำทุกหนทางให้เธอออกไปจากชีวิตของเขา เธอต้องอุ้มท้องหนีไปอยู่ที่อื่น โดยที่สามีไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเธอกำลังตั้งครรภ์อยู่ 7 ปีผ่านไป แก้วขวัญและภพธรได้มาพบเจอกันอีกครั้ง…เขามีความแค้นอัดแน่นเต็มอกเพราะคิดว่าเธอหนีตามชู้ไป ส่วนเธอก็ไม่ต้องการเจอเขาอีก การหวนมาพบกันใหม่ครั้งนี้ ทำให้เขาได้เจอเด็กหญิงวัย 6 ขวบ ช่างพูดช่างคุยและมีหน้าตาเหมือนผู้เป็นย่าไม่มีผิด เขาอยากได้เธอมาอยู่ข้างกาย จึงใช้ทุกหนทางเพื่อให้เธอยอมจดทะเบียนสมรสด้วย ในขณะที่เธอเองก็ต้องเผชิญหน้ากับคนใจร้ายหลายคนโดยเฉพาะ...แม่ย่าของเธอเอง แต่ครั้งนี้เธอไม่ใช่หญิงสาวผู้ใสซื่อและอ่อนแอยอมโดนรังแกอยู่ฝ่ายเดียวอีกต่อไป วันเวลา 7 ปีทำให้เธอเข้มแข็งขึ้นและพร้อมจะเผชิญหน้ากับทุกปัญหา จากวิวาห์นอกสมรสในวันวาน...วันนี้เธอได้กลายเป็นภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมาย ......... “ฉันอยากกิน...น้ำของคุณมากกว่าค่ะ” ชายหนุ่มเบิกตากว้าง ก่อนขมวดคิ้วฉับ “น้ำอะไรของเธอ” “น้ำ...” เธอละมือจากคอเสื้อของเขาแล้วไปจับที่เป้ากางเกงแทน “ตรงนี้ไง”

แผ่นดิน : เศรษฐีผู้ร่ำรวย แต่กลับมีอาการประหลาดมาราว ๆ ปีกว่า ๆ แล้ว ไม่ว่าจะกินฝีมือของเชฟฝีมือดียังไง เขากลับไม่รู้สึกอร่อยสักนิด นอกจากนั้นทุกคืนเขายังฝันว่ามีเพศสัมพันธ์กับผู้หญิงที่เห็นหน้าไม่ชัด ทำให้กลายเป็นคนที่นอนไม่ค่อยหลับ ส่งผลให้เขาเป็นคนเย็นชาและไม่สนใจใคร โดยเฉพาะเพศตรงข้าม มัลลิกา : หญิงสาวผู้อ่อนโยน เธอเคยตกหลุมรักผู้ชายคนหนึ่งจนยอมมอบทั้งกายและใจให้เขา จนกระทั่งเธอตั้งครรภ์ เธอก็ไม่เคยพบหน้าสามีทางพฤตินัยอีกเลย เธอต้องอุ้มท้องและคลอดลูกโดยไร้คนรักอยู่ข้างกาย ในวันที่โชคชะตาเล่นตลก เธอได้มาสมัครเป็นแม่ครัวของแผ่นดินโดยที่ไม่รู้ว่า เขาคือพ่อของลูก ส่วนเขาก็ไม่รู้ว่าเธอคือสาวปริศนาที่ตามรบกวนเขาในฝันทุกๆ คืน จนกระทั่งได้เผชิญหน้ากัน...ความทรงจำของเขาเริ่มกลับมา ในขณะที่เธอมีท่าทีต่อต้านและพยายามจะหลีกหนีจากเขาให้ถึงที่สุด แต่หนีอะไร ก็หนีได้...ทว่าการหนีหัวใจของตัวเองนั้น มันไม่ง่ายเลย

อดีตนักฆ่าสาวอันดับหนึ่ง ผู้มีใจคอโหดเหี้ยมได้ทะลุมิติอยู่ในร่างสาวน้อยรูปโฉมอัปลักษณ์ ที่ทุกคนต่างสาปส่งและรังแกสารพัด!

ซ่งชิงเหอโดนหักหลังและกลายเป็นฆาตกรในสายตาคนอื่น เธอจึงหย่ากับสีจั้นถิง สามีของเธอ และเดินทางออกจากเมืองหวยไปด้วยความเกลียดชัง หกปีต่อมา เธอหวนกลับมาราวกับนกฟีนิกซ์พร้อมกับคู่แข่งของสามีเก่าเธอ เธอเติบโตขึ้นกลายเป็นผู้หญิงที่แข็งแกร่ง เธอสาบานกับตัวเองว่าจะทำให้ทุกคนต้องชดใช้ในสิ่งที่พวกเขาทำไว้กับเธอ เธอยอมร่วมมือกับเขาเพียงเพื่อแก้แค้น โดยไม่รู้เลยว่าเธอตกเป็นเหยื่อของเขาไปแล้ว ในเกมแห่งความรักและความปรารถนา ไม่มีใครรู้ว่าสุดท้ายแล้วผู้ชนะที่แท้จริงจะเป็นใคร

เพราะว่า...การช่วยตัวเอง...ในที่ทำงานมันผิด!! “โดนของจริงดีกว่าไหมครับ...แค่นิ้ว...มันคงไม่อาจจะสนองความต้องการของคุณได้” นี่จึงเป็นบทลงโทษที่เธอต้องรับมันไป...โทษฐานที่ทำให้ท่านประธานอย่างเขาจับได้...!!

ภาวรีแหงนหน้าขึ้นแล้วยิ้มกวนโมโหใส่หน้าเขา "มาขวางทำไม เชยไม่สนพี่เขื่อนแล้วนะรู้ไหม ให้หย่าก็ได้เลย ไปเลย เพราะไรรู้มะ เพราะพี่เขื่อนสู้หนุ่ม ๆ ในร้านไม่ได้เลยสักคน ในนั้นถึงใจกว่าพี่เขื่อนตั้งเยอะ" ลัพธวิทย์หรี่ตามอง ถามเสียงเรียบ "ถึงใจแบบไหน" "ใหญ่กว่า อึด แล้วก็เอาเก่งกว่าพี่เขื่อน" ได้ยินเสียงตัวเองพูดจาก๋ากั่นออกไปแบบนั้นแล้วก็ให้ตกใจไม่น้อย พอได้ยินคำตอบของเธอที่หลับตาฟังก็รู้ว่าจงใจพูดจายั่วยุเขา ลัพธวิทย์ก็ค่อยหัวเราะออกมาลั่น พร้อมค่อนแคะกลับไป "น้ำหน้าอย่างเราเนี่ยหรือ กล้านอนกับผู้ชายตามบาร์" ภาวรีหน้าชาเมื่อถูกจับไต๋ได้ว่าโกหก เธอลอยหน้าลอยตาแล้วตอบเขากลับ "ทำไมจะไม่กล้า แม่เปิดห้องให้เชยลองแล้วด้วย หนุ่ม ๆ ในบาร์โฮสต์ทำให้เชยรู้แล้วล่ะว่าของพี่เขื่อนนี่เทียบชั้นกันไม่ติด แบบนั้นน่ะ..." ภาวรีพูดแล้วกวาดตาลงมองอย่างหยามเหยียด บอกต่อจนจบประโยค "น่าจะเอาไว้แค่ฉี่มากกว่านะ"

ดีแลนถอนหายใจแรงๆ รีบเดินเข้าไปในคลับชั้นสูง สถานที่นัดหมายเพื่อเจรจาธุรกิจ และคู่ค้าของเขา เลือกสถานที่แห่งนี้สำหรับการเจรจา รอยยิ้มเย็นชาประทับอยู่บนมุมปากได้รูป ตลอดทางที่เดินเข้าไปด้านในบรรยากาศเหมือนเดิม คลับไหนๆ ก็เหมือนกันหมด เป็นแหล่งที่คนรุ่นใหม่ใช้เป็นที่ปลดปล่อย หาความสนุกใส่ตัวเอง แตกต่างที่เฟอร์นิเจอร์และการตบแต่ง ที่เหมือนกันจนแยกไม่ออก ทุกๆ คลับจะต้องมีผู้หญิงสาว สวยไว้คอยให้บริการ สำหรับสกายล์ฮอลล์ แห่งนี้ ตัวเจ้าของคือณรงค์ ดีแลนรู้จักเป็นอย่างดี เมื่อสองหนุ่มเรียนมาด้วยกัน ตั้งแต่ประถม จนถึงระดับวิทยาลัย’ มีผู้หญิงสาวสวยหลายคนพยายามส่งสายตาให้ จนดีแลนเริ่มรำคาญ “Hi!” มีใครบางคนโบกมือเรียก ชายผู้นั้นลุกขึ้นยืนและส่งเสียงทัก ดีแลนเพ่งมอง เขาส่งยิ้มให้ เมื่อคนคนนั้นคือคู่ค้าคนสำคัญของเขานั่นเอง อดัม เทียร่า นักธุรกิจลุกครึ่งจีน-โปรตุเกต ชายผู้นี้กำลังสนใจ และอยากร่วมทุนในโครงการใหม่เอี่ยมของ หวังเทียนกรุป เกี่ยวกับโครงการพัฒนาพลังงานทางเลือกใหม่ ชายหนุ่มโบกมือรับ เขามองฝ่าความมืด เพื่อหาทางเดินไปยังโต๊ะ VIP เพลงคลาสสิคดังเบาๆ บรรยากาศสลัวๆ เหมาะสำหรับทำอย่างอื่นมากกว่าการเจรจาทางธุรกิจ แต่เมื่อคู่ค้ามีความต้องการแบบนี้ ดีแลนก็เลี่ยงไม่ได้ เขาไม่ชอบบรรยากาศแบบนี้เลย... เหม็นทั้งควันบุหรี่ และกลิ่นเหม็นหืนอื่นๆ จนแทบจะสำลัก “คุณมาช้า” อดัมบ่น เขาเสือกแก้วบรั่นดีให้กับคนมาใหม่ “ขอโทษครับ ผมไม่ชินทางนักเลยหลงทางเพราะต้องใช้ตัวช่วย” ดีแลนไม่ได้ขยาย เขาหลงทางเพราะวิ่งตามคำชี้นำของแอพพิเคชั่นตัวหนึ่ง กว่าจะรู้ตัวว่าออกนอกเส้นทาง ก็เตลิดไปไกลเกินกว่าจะวกรถกลับมา สาเหตุเพราะเขาทิ้งร้างการขับรถยนต์มาหลายปี ดีแลนมีคนขับรถให้แต่เมื่อมีนัดกะทันหัน เขาเลยจำเป็นต้องขับรถมาเอง “คุณจริงจังกับชีวิตเกินไป ผมเลยอยากให้คุณผ่อนคลายบ้าง” อดัมเกิดมาบนกองเงินกองทอง ไม่ต้องทำงานก็มีกิน เขาเลยใช้ชีวิตได้เต็มที่ ดีทว่าเขามีหัวธุรกิจ ถึงจะผลาญสมบัติของตระกูลไปบ้าง ก็ไม่ทำให้เทียร่าสะเทือน สาวสวยสามนางเดินมายืนขนาบข้างเขา ดีแลนขยับตัวหนี เขาส่งสายตาปราม เมื่อตนเองไม่ชอบผู้หญิงบริการเหล่านี้ “มาสนุกกันเถอะ สาวๆ พวกนี้ผมจัดไว้ให้คุณเลยนะ”

เพราะการบนบาลครั้งนั้นทำให้เธอต้องรีบหาสามีเพื่อผลิตลูกไม่อย่างนั้นเธอก็จะต้องเจอกับสิ่งลี้ลับและผู้โชคดีที่จะเป็นพ่อของลูกของเธอก็ดันรุ่นราวคราวพ่อเธอจะจัดการเรื่องนี้อย่างไร..... ...................................///............................... ทุกคนเชื่อในเรื่องการผิดคำพูดในการบนบานศาลกล่าวกันหรือเปล่า... เรื่องราวที่ไรท์จะเขียนในนิยายเป็นเรื่องที่นางเอกของเราเคยบนบานเอาไว้และเมื่อสิ่งที่บนประสบผลสำเร็จนางเอกของเราก็จะต้องแต่งงานกับผู้ชายคนแรกหลังตื่นเช้าของอีกวันและผู้ชายคนนั้นก็คือ...พระเอกของเราเองค่า.. แต่..แต่..แต่..ว่า...พ่อพระเอกของเราไม่ได้จะยอมง่ายๆเพราะว่านางเอกดันอายุอ่อนกว่าเขายี่สิบกว่าปีเรียกว่ารุ่นลูกยังได้ แต่หากพระเอกของเราไม่ยอมแม่นางเอกของเราก็ต้องตื๊อให้ยอมจนได้... เพราะว่า... เธอ... ไม่อยากจะเจอเรื่องซวยๆอีกต่อไป.. ความสนุกของเรื่องนี้จะเกิดจากความโก๊ะๆเปิ่นๆของนางเอกแถมความลี้ลับที่นางเอกต้องเจอ...มันสร้างความเดือดร้อนให้เธอมากมายจนพระเอกของเราต้องคอยปกป้องนางเอกของเราอยู่ตลอด...นานวันเข้าทั้งสองก็...(คิดกันเอาเอง อิๆๆ) เรื่องราวจะเป็นอย่างไร...ติดตามกันได้ในเรื่อง เสี่ยงรักสัจอธิษฐาน.. ได้เลยนะคะ.. เนื้อหาชื่อคนหรือสถานที่ในนิยายล้วนเกิดจากจินตนาการไม่ได้มีเจตนาอ้างอิงถึงใครหรือสิ่งใดขอทำความเข้าใจ ณ ที่นี้ด้วยนะคะ

“ไอ้พร้อม ไอ้ห่า มึงมันหยาบเกินคน มึงไม่เป็นลูกผู้ชาย” “ก่อนจะว่าแบบนั้น มึงดูเอ็นกูยัง มึงดูเอ็นกูแข็งร้อนขนาดนี้ มึงยังปากดีว่ากูไม่เป็นลูกผู้ชายอีกเหรอ”

วิญญาณแพทย์นิติเวชที่มีชื่อเสียงในศตวรรษที่ 21 ได้เข้ามาอยู่ในร่างคุณหนูของจวนเสนาบดีอย่างบังเอิญ ผู้คนกล่าวหาว่านางไม่เชี่ยวชาญด้านการแพทย์และทำให้บุตรชายของแม่ทัพตาย ด้วยเหตุนี้ฮ่องเต้ต้องการฆ่านางเพื่อให้คำอธิบายกับแม่ทัพ! ผู้คนกล่าวหาว่านางเป็นคนหยิ่งยโสและเจ้ากี้เจ้าการ ทุกคนเกลียดนาง และครอบครัวของนางต้องการไล่นางออก! ผู้คนกล่าวหาว่านางเป็นคนเลวทรามและไร้ความปรานี วางยาน้องสาว และพ่อของนางต้องการโบยนางจนตาย! ในความเป็นจริงหากอยากจะกล่าวหาผู้ใดสักคน มันก็หาข้ออ้างได้ทั่ว แต่นางเป็นคนไม่ยอมใคร นางผอมบางนางหนึ่งปลุกปั่นโลกด้วยความสามารถอันทรงพลังตนเอง ท่านอ๋องกล่าวว่า หากได้เจ้ามาครอบครอง ข้ายอมทรยศทุกคนในโลก นางกล่าวว่า เพื่อท่าน ต่อให้ทุกคนในโลกเกลียดข้า ข้าก็ยอม

เมื่อชีวิตและความสาวถูกตีราคาเพียงห้าแสนบาท เดือนอ้ายที่ถูกบังคับขายตัวจึงยอมตกเป็นทาสสวาท มอบความรักและหัวใจให้ผู้เป็นเจ้าของชีวิตเธอ โดยหวังว่าสักวันหนึ่งเขาจะตอบแทนเธอกลับ ด้วยความรักไม่ใช่เพียงความใคร่ แต่ถึงแม้เธอจะรักและทำทุกอย่างเพื่อเขามากแค่ไหน ในหัวใจของจักรพัฒน์ เดือนอ้ายก็เป็นได้เพียงนางบำเรอที่หน้าตาคล้ายคนรักเก่า สำหรับเขา เธอเป็นได้แค่เงาของแพรพราว ไม่ใช่วุ้นหรือเดือนอ้ายที่เขารัก

“เหล่ากง..” หญิงสาวยกมือปิดหน้าอก ชันเข่าขึ้นซ่อนสิ่งที่บ่งบอกความเป็นสตรี ตะแคงตัวหนีสายตาหยาดเยิ้มของเขา “สายตาของท่านทำซินเอ๋อร์ขัดเขินแทบขาดใจแล้ว” “เช่นนั้นเหล่ากงให้มองคืนบ้าง” เขาดึงนางมาสู้สายตา “ซินเอ๋อร์ไม่กล้าหรอก” นางเผลอมองไปแล้ว แม้จะเห็นความใหญ่โตของมันแค่ครึ่งลมหายใจ แต่ก็ทำให้นางตกใจจนทำตัวไม่ถูกเลยทีเดียว