ล้วก็ยิ้มออกมา “ก็ได้ค่ะตรี ถ้ามันเป

“ดีใจจริงๆ ที่ได้ยินแบบนี้ รอผม

ัชจะรอ

จนซักเสื้อผ้าจะรีดแขวนไว้ให้เขาเสมอ แม้จะมีโอกาสอยู่ด้วยกันสองต่อสองในห้องที่เป็นส่วนตัวแต่มนตรีก็ไม่เคยล่วงเกินเธอมากไปกว่าจับมือหรือโอบกอดในบางครั้ง สิ่งนี้ก็เป็นอีกสิ่งหนึ่งที่ทำให้เ

์โน (สว

ล่ เมื่อเธอหันกลับไปก็ได้แต่ยื

นต

ปรเวทหรูหรา เขาดึงร่างที่ยืนนิ่งงันเข้ามา

คอะเขินจึงผลักเขาออกเ

แหละ” มนตรีหัวเราะทะเล้นแล้วมองกระเป

ไม่ได้เจอกันสองปีได้คุยกันแค่ทางเมล์หรือเฟซบุ๊ค แม้เขาจะส่งรูปให้ดูบ่อยๆ แต่เธอกลับรู้สึ

นก่อนดีกว่าณัชชาจะได้พักผ่อนด้วย นั่ง

่ะ

จริงกลับรู้สึกว่ามันสวยงามกว่าที่คิด และเมื่อเธอเหลือบมองซีกหน้าของชายหนุ่มที่นั่งข้างๆ ก็รู้สึกราวกับว่านี่เป็นความฝัน ความเหนื่อยยากลำบากที่ทำงานหนักและเก็บหอมรอมริบเงินทุกบาททุกสตางค์มาใช้ที่นี่ก็มลายหายไปหมดสิ้น เธอมีเวลาอยู่อิตาลีแค่ห้าวันเท่านั้น

ดี๋ยวตอนนอนตรีจะมานอ

กลายเป็นที่นอนของคนรัก “ตรีจะนอนสบายเห

ัวเราะ “ใครจะปล่อยให้

เธอใช้ปลายนิ้วดันแว

นำส่วนต่างๆ ของบ้านแล้วพาเธอเดินขึ้นมาบนชั้นสอง ห้องพักของชายหนุ่มแม้จะไม่ได้เรียบร้อยนั

วเบาๆ “จะรีบร้อนทำไมกัน แต่ว่าตรีต้องไปธุระข้

่วงตรีไปท

คนอื่นๆ เขาไปเรียนกันหมด ตอน

ตกลงณัชชาใช

เถอะ เพื่อนตรี

อกันตอน

ธุระแล้วตรีจะ

องสำอางแดงจัดแล้วก็หัวเราะน้อยๆ ออกมา แค่หอมแก้มเธอยังหน้าแดงขนาดนี้ ถ้ามากกว่าเธอจะเป็นยังไงนะ หญิงสาวเผลอคิดแล้วก็อายเสียเอง เธออายุยี่สิ

เลิกคิดเรื่