ัตว์ร้ายต

ละเข้าล้อมรอบครอบครัวเย

และหัวเราะอย่างดูถูกเหยียดหยาม “

ทีและกอดมือเขาพร้อมพูดว่า “ลูกชายของฉัน！“ “อย่าใจร้อนสิ ใ

เย่เป่ยเฉินก็รีบปลอบใจเธอ “แ

ี้ ดวงตาของจางคุ

เป็นการป้องกันตัวเองไม่ใช่เหรอ？“ คุณ

ุงผ้าที่เอวของเธอขึ้นมาและเดิน

งกับเด็กสิ ฉันยัง

ี่เสือก็ยิ้มอย่างเย่อหยิ่งแล

่ในคุกมาหลายปีแล้วแต่ก็ยังไม่เรียนรู้บท

ก็คว้ากระเป๋าที่จ

ีหน้าของเสือก็เปลี่ยนไป และเขาคว้

นเป็นขอทานร

ุ้ยฮวาเต็มไปด้วยเหรีย

ยฮวาก็มีโอกาสอธิบาย และเ

หักแขนหักขาเด็กคนนี้ ฉันจะให้ 20，000 หยวน！“ ฆ่ามันซะ แล้ว

ลูกน้องหลายคนก็คว้าอาวุธของพว

ขท

้นยืนทันที พยายามวิ่งไปข้า

่พุ่งเข้าหาเย่เป่ยเฉิน

ตกตะลึ

ะเนี่ย？ เราเห

่เสือโดยไม่พูดอะไรสัก

มหวง！ “ถ้าเจ้ากล้าแตะต้องข้า เจ้าจะต

สือก็ขู่และถอยกลับ จนกระทั่งไปชนกำแพงคอ

ี！

น้าพี่เสือด้ว

ัสฉันอีก

ี！

มือเช่นกัน ตบหน้าพี

วมเป่งเหม

น！ คุกเข่าขอโทษพ่อแม่ของฉันซ

ะหน

อก็คุกเข่าลงต่อหน้าเย

ันผิดไปแล้ว！ ฉันจะไม่ทำ

ู่นั้น เขาก็ก้ม

ากการคำนับครั้งที่สาม เย่เป่ยเฉ

เสี่ยวเฉิน อย่าใจร้อนสิ！“ คุณเ

็นกังวล เย่เป่ยเฉินก็ถ

ด้วยฝุ่น และสั่งให้ลูกน้องที่กำลังกล

สือมีเสียงของเย่เป่ยเฉินดังขึ้น และแล้ว

แต่ฝืนยิ้มและตอบว่า

่เห็น เย่เป่ยเฉินก็ปล่อยมือพวกเขาและพูดว่า “ถ้าพ่อแม

ันสัญญาว่าจะไม่ทำแบบนั้นอ

ฉันอย่างรุนแรง！“ เย่เป้

าไม่ได้อุ่นไว้ในกระเป๋าด้วยซ้ำไ

ักษาพยาบาลน้อง

ข้ากระเป๋า ปล่อยเสียงคำรามต่ำๆ

้วสำหรับตอนนี้ พวกเธอสองคนพักผ่อ

นั้น คู่สามีภรรยาสูงอายุ

าวุโสทั้งสอง และเขารีบอธิบายว่า “พ่อ ท่านเข้

อของเขาครั้งแรก เขาสังเกตเห็นว