ลูกน้องของเขาก็มาถึงหน้าเย่เป่ยเฉินและกลุ

สัตย์อีก ทุกครั้งที่ฉันขอเงินแก ฉันต้อง

เย่ไป๋เฉินและเข้าไปทักทายเสือหัวโล้น พร้อ

ห้พวกมันไป เงินยังไม่ทันได้อุ่นมือพวกมันเลย แ

ม่ได้แม้แต่จะมองมั

้าไปสองสามครั้งก่อนหน้านี้？“ นี่ไม่ใช่ธุระของคุณ ดังนั้นออกไปจากที่นี่ซะ

หน้าหวางอย่างดุร

ารพ รอยยิ้มบนใบหน้าของ F

า “ประธานหวาง ท่านควรออกไปก่อนเถอะ ท่านไม่

องเย่เป่ยเฉิน ถอนหายใจอย่า

กแว่นกันแดดขึ้น ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยค

่เป่ยเฉิน ข้าคือลุงเสือของเจ้า เจ้าจำข้าได้

ัวน่ารังเกียจอีก“ เย่เป

ุภาพกับคุณอยู่เหรอ？ “แล้วไงถ้าคุณเป็นนักโทษใ

ลูกน้องของเสือก็ห

้างเผยให้เห็นฟันเหลืองๆ ของเขา พร้อมกับเยาะเย้ยว่า “ข

้าง ส่วนแกคนไร้ค่าอย่างแกนี่ แกยังคุ้ยถังขยะ

ล้อเลียนเขา เย่ชีก็

ยของเขาแบบนี้ เย่ชีไม่สามารถควบคุมตัว

เธอตอนที่เธอลำบาก？ คุณมันแตกต่าง！ ตอนนี้ที่คุณกลายเป็นลูกน้องของตระกูลหวงแล้ว การหาข้อแก

ิกหางใส่ฉันเลย ไอ้คนทรย

ละพูดว่า “ท่านเฒ่า ทำไมท่านถึงตำหนิข้า？“ “นี

จ้าต้องทำให้ใครหลายคนขุ่นเคืองด้วย？“ ทำไมฉันต้องไปขัดใจตระกูลฮวงด้วย？ “เมื่อครอบครั

ม่รู้เลยว่าเย่เป่ยเฉินกำลังม

ี้เหรอ？” เย่เป่ยเฉินถาม

ยน้อยหวงเล็งเป้างั้นหรือ？“ ฉัน

หน่อย ใครบอกว่าพ่อไม่เก่งเท่าหมาล่ะคะ“ หางของมันกระดิกไปทาง

้ง： “อย่างน้อยฉันก็ยังสามารถเป็นหมาของท่านหนุ่มห

...“ แบบนี้จะไหวมั้ย？ ฉันจะให้โอกาสเธอนะ ตบห

ห้องน้ำ ผมจะพูดดีๆ กับคุณชายเขา

เย่เป่ยเฉินก็อดหัวเ

ะอาดห้องน้ำด้วยเหรอ？” “หลังจากเขา

รถอดใจไว้ได้อีกต่อไปและยกมือขึ้น

าแตะลูกชายของฉัน！ เอาเงินแล้วออกไปจากที่นี่ซะ！ ถ้าคุณไม่ออกไ

งแม้เขาจะเป็นลูกน้องของหวงเจ๋อ แต่เขาก็เป็นแค่คนทวงหนี้และคนพาลที่ม

นเถอะ มีปัญหาอะไรค

ฉินออกไป ไปหาเย่ชี คว้าซองจดหม

มองอย่างรวดเร็ว： “พวกเจ้าสองคนแก่ๆ กำลัง

อยู่ที่นี่ ควรจะมากกว่าที่เราควรจะได้ร

ราคิดเงินเป็นรายคน ตอนนี้นักโทษคนนี้ได้รับกา

ที่จะออกไปจากที่นี่เลย แม้แต่ตำรวจจ

เสือก็ผลักจางชุ

่โชคดีที่เย่เป่ยเ

สารเ

ินเต็มไปด