่วง...แค่มองแ

โรงเรียนมัธ

งขึ้น พร้อมกลิ่นข้า

ต๊ะเดียว...

โต๊ะของฮารุ

ล่องข้าวที่ยังวางอ

ายไปไหน…” เขาพึ

ู้ตัวเล

อกจากห้อง โดยไม

มบาสหลัง

ก…แฮ

ยใจดังจากห

พง เหงื่อท่วมห

้วยังไปวิ่งเล่นกับพวกเด

าเห

มดังขึ้น

เห็นโซตะยืนอยู่พร

!? มะ...มาท

ู่ เลยมาเจอเข

วเราะแห้ง ๆ “ฉันไม่ได้เป็นอ

าวลงข้าง ๆ แล้

แต่หยิบขว

าด้วยรอย

บใจ

ครู่หนึ่ง ก

…อย่าลืม

ุชะ

งคงทำหน้านิ่งเหมือน

าทุกครั้งท

นายห่วงฉั

.แค่มองแ

จะถือว่านายห่วง

.

อนหาย

ด้ปฏิเส

เรียน ข้าง

ซตะที่เพิ่งเก

หรับมื้อ

อ

องมาแลกด

อย่างออกจา

าเล็ก ๆ ท

มวตัวกลม กับชื่อว

ารแมวของนายไง

ับไปเ

หนึ่ง ก่อนพ

ขอ

.

นิ่งไป

ื่อกี้ว

นไปเถอะ

‘ขอบใจ’ ใช่มั้ย!? นา

งี

ระเบิดแล

นหนีอย่

นน่าสงสัยว่าแค่เดินเร็