ใหม่ที่ก

ใหญ่ปิดลงพร้อมเสีย

งพักสำหรับแขกคนสำคัญ...แต่ประตูที่เปิดได้แค่จากด้านนอก และหน้าต่างที

ูก ‘ขัง’

นี้ไม่ได้

ช่นักโทษ

งในห้อง แต่สิ่งที่เธอได้ร

องเดินช้า ๆ ไปทีละว

าทางออก ไม่ว่าจะหน้าต่าง

แน่นหน

ว้ทุกอย่าง…เพื่

ธอได้แต่นั่งนิ่งอยู่ข้

่ รอยเคาะเบา ๆ ก

บ้านเปิดเข้ามาพ

ให้ฉันนำอาห

ากห้องได้...ถ้ายอมใส่แห

่องกำมะหยี่สีดำเล็

่น...แต่หัวใจกล

กระดาษเบา ๆ ขณะเขาเซ็นเอกสารทีละแผ่น แ

เลน่านั่งนิ่งอยู่ข้างเตาผิง กำล

ังคับเธอให้

ำว่า “ไม่” หมดค

ิบ สายตาคมคายฉายแว

ารลงโทษหรอก

ือการ

ของฉัน จากการถู

ดสินใจสวมชุดคลุ

ที่ยืนอยู่หน้าห

ันไป

้เขาขังเธอไว้

คือเกม...

ในแบบขอ