ดดันสำหรับพวกนักเรียนมนุษย์ ด้วยความที่โรงเรียนนี้เต็มไปด้วยเหล่าลูกหลานชนชั้นสูงของตระก

เป็นถึงลูกหลานของเชื้อพระวงศ์จากตระกูลแวมไพร์ที่เรียกได้ว่าเก่าแก่ท

อห่วงโซ่ของพวกหัวสู

จย์เนส

ล่อมาก

าที่เคยเจอพวกผ

ือยัง เหมือนกันอ

้าหน้าดีทั

่น หน้าหล่อ ตรง

อันตรายเก

่เพิ่งเข้ามาเรียนใหม่ ๆ แล้วเจอเหตุการณ์เช่นนี้เขามักจะทำตัวไม่ถูก แต่เมื่อวันเวล

แฝงไปด้วยความน่าเกรงขามเหมือนมีมาดผู้นำตามแบบพ่อของเขานั้น ทำให้เจย์

หน้าไปกว่ากัน เพียงแต่เธอคนนี้ร่าเริงกว่าพ

์ประจำวิชาบอกนักเรียนในคลาส “เจย์เนส ร

ยบร้อย นักเรียนทั้งห

ำลังเก็บของอย่างเร่งรีบ ด้วยความที่ว่าพี่ชายจะออกไปเที่ยวข้างนอกกับกลุ่มเพื่อ

องส

ย์เน่หงอลงทันที “แล

อ เดี๋ยวมันจ

เน่ที่ได้ยินประสงค์ของพี่ชายอย่างชัดเจนก็เบะปากอย่าง

ด้วยความที่หนังสือเล่มนั้นเป็นวรรณกรรมที่เขาเคยได้ลองอ่านเล่ม

หนก็ไม่ทราบได้ และด้วยความที่อยากจะอ่านจนใจแทบขาด ก็ล

ดโรงเรียนเข้า เพราะฉะนั้นวันน

เมื่อมือหนาของเขาเอื้อมออกไปสัมผัสเข้ากับสันปกหนังสือ ก็เป

กตาของหญิงสาวคนหนึ่ง ผมสีบลอนด์ที่ปรกอยู่นั้นทำให้เธอดูโดดเ

จากสายตาในตอนแรกที่เหลือบมองอีกฝ่ายประหนึ่งจ้องจะเอาเ

หนาของตัวเองออกจากสันปกที่

คนว่าเขินอายกับการกระทำอันล่วงร้

ลาของเจย์เนส ดวงหน้าสวยก็ขึ้นสีแดงระเรื่อด้วยความประหม่า ต

เนสกล่าวเสียงเรียบ จากนั้นก็ถอยหลังออก

ขนาดนี้เล่าเจย์เนส! รู้สึกเหมือนว่าจิตใต้สำนึกก

ต่ก่อนที่จะได้หยิบหนังสือไป สาว ๆ กลุ

เธอเรียนอยู่ในคลาสเดียวกับเจย์เนส และไม่เพียงเท่านั้น เ

ขาไม่แม้แต่จะชายตามองเธอเสียด้วยซ้ำ แต่ผู้ที่ถือคติว่า ตื๊อเท่านั้นที่

ก่อนจะตวัดสายตามองหญิงสาวหน้าสวยตรงหน้

ยน่า ฟ

สาวที่ยื่นมือไปจับหนังสือถ

่แล้ว ยังเสนอหน้ามาเร

หนังสือกับเจย์เนสอีก” หนึ่งใน

่อเธอไม่คิดจะเก็บเงินเอาไว้ไปจัดงานแต่งให้เธอหน่อยเหรอ อย่างน้อ

ี ทั้งโกรธและอายไปในเวลาเดีวก

ก็ยังไม่วายที่นักเรียนหญิงกลุ่มนั้

วัดสายตาคมกริบไปหาสาว ๆ กลุ่มนั้น คิ้วหนาขมวดมุ่นฉาย

ไม่ว่าจะหญิงสาวคนไหนเฉียดเข้ามาใกล้ตน พวกนักเรียนหญิ

ดเป็นชายชาตรีไม่ควรลงไม้ลงมือหรือทำให้หญิงสาวต้องบาดเจ

ยิบหนังสือเล่มนั้นขึ้นมาไว้ในมือพร้อมเดิ

โซเฟียเอ่ยขึ้นเมื่อเห็น

้มาเล่น ๆ เขาไม่แม้แต่จะหันไปตอบโซเฟียเลยสัก

อบหนึ่งร้อยปี สถาปัตยกรรมจึงถูกสร้างออกมาเป็นรูปแบบกอทอคเสียส่วนใหญ่ แต่ถึงอย่างนั้นการอำนวยความสะดวก

กอร์นั้น สายตาก็เหลือบไปเห็นหญิงสาวผมสีบลอนด์คนเดียวค

มากนัก มันแดงก่ำเหมือนคนเพิ่งผ

่ในมืออย่างช่างใจ และสุดท้ายขายาวก็ก้าวตรงเข้าไปหาเธออย่างเงียบเชียบ ม

ต้องพึ่งหนังสือเล่มนี้มากกว่าเขาล่ะ เจย์เนสคิดเห็นเช

ด้สังเกตอะไรเลยสักอย่าง เธอยังคงมุ่งมั่นเก็บของต่อไปก่อน

หยิบมาครอบครองในห้องสมุด และเมื่อนึกขึ้นได้ว่าหนังสือไม่ได้มีขาเด

้อมทั้งดวงตาสีแดงเข้มที่ทำเพียงจ้องมองตรง

่ห์จริงเรือ่งนี้ไม่อาจเถียงได้ อาเรียคิดในใจก

ิดปากพูดอะไร ร่างสูงก็เริ่ม

ีเค้าโครงสำคัญอะไรต่อตัวเองมากนัก เ

ปจากมุมตึกอาคาร และในตอนนั้นเองเธอก็หันก

า ภายในใจก็นึกขอบคุณเขาคนนั้นที่นำมาวางให้

มกริบก็เหลือบไปเห็นน้องสาวฝาแฝดของตนอย่างเร

ที่บอกแล้วแท้ ๆ ว่าไม่ต้องมารับบ่อยขนาดนั้นก็ได้ ไม่อย่

ที่ได้กลับบ้านบ่อย ๆ เนี่ยสิ ‘ม

ยู่กับผองเพื่อนจึงดูเป็นอะไรที่น่าสนุก

่ตะโกนพลางรีบเดินขึ้นไปนั่งบนรถ เจย์เนสเห

งสือเล่มโปรดที่เฝ้ารอมานานแล้ว กลับบ้านไ

ังจะบอกว่า ฉันรู้แล้วหน่า ไม่ต้องเร่งหรอก ก่อน

ด้านหลัง เสียงนั้นชัดเจนว่ามุ่งตรงมาทางตัวเอง

วคนที่พยายามหยิบหนังสือเล่มเดียวกั

ตั้งนานแล้วล่ะ และสิ่งนี้ก็ดูเหมือนจะเป็นเรื่องที่เจย์เนสไม่ค่อยชอบสักเท่

ือความหอบนิดหน่อย แต่ก็ชัด

อบกลับไป เพียงพยักหน้ารับเล็กน้อยเหมือนจะบอกว่า รับรู

แล้วหมุนตัวหันหลังเดินไปขึ้นรถ ทิ้งให้อ

้วยความพิสวาทเสียเมื่อไหร่ล่ะ แค

งดีไหมล่ะเนี่ย ทำไมเขาต้องทำเหมือนว่าเธอ

เธอก็ทำหน้าพองลมอย่างนึก

ะได้รับหนังสือจึงอยากมาขอบคุณให้เป็นกิจลักษณะก็

งมาจากคฤหาสน์แบรดฟอร์ด เพียงแค่เขาหย่อนก้นนั่งลงบนเบา

่ถาม ยังมาเกาะเบาะที

ม่ใช่เด็ก ๆ” ว่าจบก็ทำเป็นเม