ยน

นกับอาแพรวบอก เพราะตั้งแต่เดินออกจากบ้านจนกระทั่งตอนนี้พอสยังไม่คุยกับฉันสักคำ มองหน้ากันก็แค่แว๊บเ

ี้พี่ต้องทำ

ม่

ไม่

อ

ล้

นอะไรผมก็เลยไม่รู้ว่าผมจะต้องให้พี่ทำอะไรบ้างเพราะทุกอย่างผม

พี่เป็นความย

อบหน้าตายมากจนฉันคิดว่าฉันจะให้เ

พอใจพี่มากเลยนะ

ให้ผมชอบพี

าไงล่ะ เออใช่พี่อยากให้นายชอบพี่ ไม่ได้หรอก

ป็นผู้ช่วยเพราะม๊าของผม

พี่จะช่วยทำให้นาย

อยมากกว่าเด

าย

ป็น ไม่พ้นที่ผมต้องคอยสอนอี

ันมากเกินไ

ันอยากจะหนีกลับบ้านไม่ทงไม่ทำมันแล้วงานน่ะเ

ันจะกลับบ้าน ฉันจะไปบอกแม

ว่าหน่อยก็ทนไม่ได้จะกล

าฉันขี้ฟ้

ู่แก่ใจจ

นนิสัย

มกับตะวันไปบอกม๊าจนทำให้ม๊าคิดว่าผมจะไป

ดูแย่ดูไม่ดี คือวันก่อนตอนที่ฉันไปทำขนมจีบบ้านเขาอาแพรวก็ถามฉันถึงซันฉัน

งรักและหวังดีกับตะวันมันเหมือนเดิมเพราะผมรักตะวัน ตะวันคือรักแรกและรักเดียวของผม" น้ำเสียงจ

รงงา

พูดด้วยน้ำเสียงหงุดหงิดทำให้ฉันหลุดจากภวังค์ความคิดแล้วรีบคว้ากระเป๋าสะพายแล้ว

๊า

องฉันเอาไว้ได้ทันทำให้ตอนนี้ฉันอยู่ในอ้อมแขนของเขาอย่างไม่ได้ตั้งใจโดยที่มือของฉันโอบไปที่คอของ

เสียงทุ้มลึกเอ่ยจนทำให้ฉัน

่อออ ข

ูก" อาแพรวเดินกางร่มมารับฉันกับพอสที่ลานจอด

านหลังซึ่งเป็นโรงงานฝ่ายผลิตส่วนด้านหน้าเป็นร้านข

นเราไปนั่งพักกันที่ห้องทำงา

อสเหรอคะ" ฉันถามอาแพรวอย่างงงๆเพ

ะไรๆไปพลางๆก่อนก็แล้วกันจะได้รู้ว่าอะไรอยู่ตรงไหนแผนกไหนท

รียกว่าร้านก็ไม่ได้นะเพราะมันใหญ่มากเรียกว่าห้างยังได้เลยเพราะมีสองชั้นซึ่งพอฉันเดินไปโดยมีอาแพรวคอยแนะนำในส่วน

มานี่หน

ีอะไรให้น

้องซายน์นะค

ยน์ลูกสาวของคุณอา

งซายน์จะมาทำงานที่นี่ในต

่อ

่พี่นุชนะเป็นผู

่นุช" ฉันยกม

ว้พี่ก็ได้

าพี่นุชตั้งหลายปี" ฉันบอกพี่นุชไปเพราะฉันไม่ชอบให้ใครมาเรียกฉันว่าคุณสักเท่าไหร่เ

เรียกว่าน้องซ

เลยค

เป็นก็พอไม่ต้องทุกแผนกก็ได้ไม่งั้นจะเหนื่อยเพราะโรงงานของเรามันใหญ่มากเอาแ

ันเหมือนกับว่าท่านจะให้ฉันกับพอสลงเอยกันให้ได้โดยที่ท่า

้องซายน์จะมาเป็นลูกสะใ

แล้ว

ส.

งั้นเหรอเรื่องที่จะให้ผมกับพี่ไอ้ซันแต่งงานกันผมคนนึงล่ะที่จะไม่ยอมหัวเด็ดตีนขาดยั

าคร

มาตั้งแต่เ

ทางเป็นไปได้ยังไงล่ะครับ" ผมพูดกับแม่แต่สายตาของผมจ้องไปท

ว่ากำลังไม่พอใจในสิ่งที่ผมพูดออ

้วครับ" จะบอกว่าผมพูดประชดซายน์ก็ได้นะเพราะผมประชดจริงๆ ผมไม่แคร์หรอกนะว่าแม่จะให้เงินเดือ

ล้ว ไหนใครทีมพี่พอสคนอบ

ิมคนดีหายไ