ไหมพรรณ พรรณไ

อนอึดใจหนึ่ง นึกทบทวนว่าตนมีธุระที่ไหนหรือไม่ในห้าวันห

้เข้าห้องแพ็กกระเป๋า จับโยนขึ้นรถคันหรูของไอลดา ที่เธอแทบไม่ค่อยได้ขึ้นนั่งบ

าไปใกล้

พื่อนเบนรถไปอีกทางที่ป้ายชี้บอก แทนที่จะเป็น

ยาดิ ติดยาวขนาดนี้ เราไปทะเลแถบจันทบ

ยสายตาเอือม ๆ

้าน่ะ เปลี

ั่งเรือเฟอร์รีข้ามฟากไป เจ้าตัวจึงเหยียบคันเร่งมาตล

ฟากเที่ยวสุดท

ี่เป็นจุดหมาย พารถขับออกจากท่าเรือจนไปถึงเกือบท้ายเกาะ ก็จอดแล

ที่นี่กั

ื่องยนต์ ก็ค่อยเก็บซากขยะลงไปทิ้งที่ถังใกล้ ๆ นั้น ขณะรวบรวมเก็บจนหมดแล้ว พบว

ะไรหร

ร็ว ๆ ไปยังจุดที่สายตาทอดมองค้างเป็นนาทีเมื่อครู่นี

มเพื่อนไป ปากก็ร้องถามอ

ด้าเจอคนร

ามจนทัน ถามสั้น ๆ

าตอบโดยไม่หันมอ

ที่กำลังเดินตรงไปยังทางที่เป็นตรอกเล็ก ๆ

พียงไกล ๆ จะใช่ธรณ์ อัศวหาญญ์วรกุล อ

เครียดอยู่ไม่น้อย รายการซ่อมของที่นี่เยอะมากจริง ๆ และหากเป็นเวลางานหรื

รายการซ่อมให้ดูยาวเป็นหางว่าว ก็ยิ่งเครียดห

ข้ามากระทบหู เสียงนั้นทำเอาธรณ์ชะงักงันไปเป็นครู่ ก่อนจะหันกลับไปม

จังเลยนะ

้งั่ง ตามง้อเธอ ตามไปเฝ้าเธออยู่เป็นปี ๆ ยอมทิ้งศักดิ์ศรี ยอมลดอีโก้ที่เคยมีลง ขอเพียงให้ได้เธอกลับคืนมา ขนาดวันที่เธอแต่งงาน เขาก็ยังบากหน้าไปร่วมงานด้วยเลย แล

ด้

ำเดียวเท่านั้น ก่อนจะนึกอะไรได้ เขาเลื่อนสายตาไปทาง

. สองคนนี

กที เพราะเมื่อครู่ เขามองเพียงว่าเธอมากับหัสดินท

่ายอยู่บ้าง แต่ไม่ได้สนิทสนมกันมากมายนัก จึงไม่ได้ทักทายอะไรกัน เอ

เป็นราวกับเพื่อนของไอลดา คุยกันก็แทบนับครั้งได้ ขนาดว่าเห็

ป ละสายตาจากใบหน้าเฉยเมย แววตาไร้อารมณ์ไร้ความรู้สึกของทางนั้นมาที่ไอลดา ก็พบว่าหญิงสาวอดีตคนร

คอยเยื้องทางด้านหลังขัดขึ้นเสียก่อ

พื่อนด้าไปไหนมาไหนคนเดี

้อย “พี่ธรณ์ก็แบบนี้เรื่อยเลย ชอบแซวคนอื่นไปทั่ว ด้าเพิ่งมาถึงน

ักหน้า กระนั้นก็ไม่ได้เส