te

ปอร์ตพุ่งทะยานแตะที่ตัวเลขร

ส้นสีดำทมิฬที่ทอดยาวไร้จุดสิ้นสุด... ไม่ต่

ว แต่มันก็ยังดังไม่พอที่จะกลบความเงียบงันที

นาทีสุดท้าย เสียงแตรดังลั่นตามหลัง

่น่าคบหา มากกว่าความว่างเปล่าอั

บลูทูธดังแทรกขึ้นมา ชื่

ความรำคาญจนแทบ

หารเย็นชืดหมดแล้วนะ" เสียงของเธอแหลมสูง เ

เหมือนเสียงเล็บขูดกระ

ผมตอบกลับ

งแต่ยัยนั่นออกไป คุณก็ทำตัวเหมือนคนบ

ก.

แต่ภาพที่ผุดขึ้นมาในหัวกลับเป็นใบหน้

ไว้ในห้องนิรภั

ผมกดวางสายทันทีโ

น่นจนเจ็บ ข้อมือขาว

งเดื

นยาวนานที่ไ

่เรียกร้องความสนใจ คิดว่าเธอจะทนคว

บถึงบ้าน สิ่งที่รออ

ของดอกลิลลี่ที่เธอช

ท้าเบาๆ ที่เด

สเข้มที่ชงไว

แปรเปลี่ยนเป็นสุสานอันเยือกเย็น

เดินผ่านห้องนั่งเล่นที่

ตรงขึ้นไปที่ห้องนอนเก่า

ลงเหลือจางๆ อยู่ในอากาศ ผมสูดหายใจลึก พยายา

วามสงบที่ผมเป็นคนทำ

ล่า ความรู้สึกบางอย่างที่ผมพยาย

ความโกรธที่เ

นคือค

ัวใจว่าครั้งนี้...

า นิ้วสั่นระริกยามก

ต้องพลิกแผ่นดินหาก็ต้อ

นเฉียบแต่แฝงไป

เลน่าเป็นของผม และเธอจะต้องกลับมาชดใช้ที่ท