na

วห้องนั่งเล่น มันแทรกซึมไปในอากาศทุกอณู ราวกับเธอ

้ตัวโปรดของดันเต้ แก้วไวน์ที่มีรอย

านของเรามากขึ้นทุกวัน เหมือนเชื้อราที

น แทนที่จะโกรธ หรือสั่งให้แม่บ้านเอาไปทิ้ง เขากลับหยิ

งของเธอ... การกระทำเล็กๆ นั้นก

ารยอมรั

กอิตาลี" ดันเต้พูดโดยไม่มองหน้าฉัน

ั้นๆ เก็บซ่อนควา

ื่องคอลเลกชันใหม่ พยายามทำหน้าที่ภรรยาที่ด

้นน่าเบื่อจะตายไปค

ิงที่ตัดกับชุดสีดำเรียบหรูของฉันอย่างจงใจ ราวกับต้

น้าฉันอย่างก

ๆ รอยยิ้มที่ไปไม่ถึงดว

นั่งหัวโต๊ะ ฉันนั่งขวา

ที่บิดเบี้ยว บรรยากาศบนโต๊

โซเฟียขณะที่เธอเล่าเรื่องตลกฝืดๆ เกี่ยวกับทริปที

ุณหัวเสียแทบแย่" โซเฟียหัวเราะคิกคัก

กขึ้นเล็กน้อย แววตาขอ

ำแพงแห่งความทรงจำท

างผู้คนมันหนาวเ

าร" ฉันลุกขึ้นยืน ตัดบทสนทนาที่น่าสะอิดสะเอี

ือนจะค้นหาอะไรบางอย่าง แต่ฉันปิดกั้นความ

ะตูห้องนอนของ

กับกลิ่นน้ำหอมของโซเฟียโชยมาแตะจมูก

ำแพง มือหนาเริ่มลูบไล้ไปตามเอว สัมผัสที่

พร่า เหมือนจะย้ำเตือนสิทธิ์ที่เขาคิดว่าเข

่เพราะความต้องการ แต่เป็นความ

นไส้อย่างรุนแรงก็ต

ี่ห้องน้ำ อาเจียนออกมาจนหมดไส้หมด

ังขึ้น เป็นเสียงเรียกเข

นกลับเป็นคาโปผู้เลือดเย็นทันที ความต้อง

ต้อ

ไม่แม้แต่จะมองมาที่ฉันที่กำ

ฉันอยู่กับความเงียบและความส

อ่านหนังสือพิมพ์ ทำตัวราวกับเห

ยๆ สายตายังคงจับจ้องที่ตัวหนังสือ "คุณไม่มีใครหน

ำให้ฉันรู้ว่าฉันต้องพึ่งพ

่ะ" ฉันตอบเสียงเรียบ ซ

รต่อ โทรศัพท์ของเข

อะไร... ได้ ผ

ยไม่หันกลับมามอง ทิ้งภรรยาไว้เบื้องหลังเ

ที่เย็นชืด แล้วลุก

ีเอกสารฉบับหนึ่งวาง

าขอยุติคว

ดลงบนกระดาษอย่างมั่นคง ขีดฆ่าค

ำว่า 'อิสร

้าเว็บไซต์ค้นหาข้อ

นสุดลงแล้ว ถึงเ