้ยินเหรอ？” ซูหว่านหนิงฝังใบหน้าลงก

มมุมปากอย่างไม่สบอารมณ

ากว้างด้วยความตกตะลึง แต่เพียงครู่เดียวก็ร

กลแล้ว พนักง