มหน้ารถขึ้นรถ ทันใดนั้นเขาก็สังเกตเห็

ร้า

ิดเดียว ดวงตาของเขาสั่นระริกขณะมองชายที่น

แจกันที่ผู้หญิงถือไว้ที่อก ก่อนที่

่งที่เบาะคนขับแล

หนักขึ้นเรื่อยๆ และท้อ

ีผมสีดำยาวเปียกชุ่มแนบกับใบหน้าซีดเซียวขนาดเท่าฝ่ามือ รอยข่ว

ขาไม่ได้พยายามห

คนขับเลี้ยวรถกะทันหัน ผู้หญิงที่นั่งเบาะ

วดคิ้วเล็กน้อย

าวกดลงตรงกลางก

่นเจิ้งเปลี่ยน

คุณกลับไปเรียนหลักสู

มองหลังอย่างประหม่า รู

ายครั้ง “ประธานฟู่ ฉันขอโท

ของฟู่ฮั่นเจิ้งขยับร่างของหญ

คงปิดสนิท โดยไม่มี

ฝีปากซีดนุ่มของหญิงสาว

บาล เธอเห็นร่างผู้หญิงกำลังโยกตัวอ

่นแล้ว！ “นั่นทำให

ั้นเรียนวิทยาลัยและเ

านพึมพำอย่างอ่อนแรง “กัวกั๋

ล้ว เธอพยายามลุกขึ้น เสียงสั่นเครือด้วยคว

เธอไม่ได้หลงทางนะ อย่าลุกขึ้

ละเธอก็กอดมันไว้แน่นราวกับว่

“ถ้าวันนี้ฉันไม่ได้ไปโรงพยาบาลเพื่อเยี่ยมลูกพี่ลูกน้องที่เพิ่งเกิดของลุง ฉันคงไม่ได้เจอเธอหรอก ครอบครัวลุงฉันอยู่ห้องเด็ก VIP ข้างๆ ถ้ามีอะไ

ถ อุ้มเธอไว้ แล้วยิ้มให้เธออย่างอ่อนโยน “หล

ลับตาลง สิ่งเดียวที่เธอเห็นคือภาพ

จากหางตาของฉ

องเด็กข

ะก้าวเข้าไปอย่างย่องเบา เธอก็

ตู้อบด้วยสีหน้าสับสน “ไร้สาระ ฟู่ฮั่นเจิ้ง！” ฉ

งอย่างแรง พร้อมกับถามอย่างโกรธๆ ด้วยเสียงต่

ใบหน้าหล่อเหลาเรียบเฉยไร้อาร

ือดพล่าน “เจ้ากำลังพยายาม

ูกพี่ลูกน้องตัวน้อยของฉันน่ารักจัง！ อย่าโกรธอีกเลยนะ นี่คุณไม่ได้ยุให้ลุงแ

สบความสำเร็จทันทีแล้วพาลูกกลับบ้าน！” ลูกสาวฉันเกิดมาโดยท

ือนอย่างสุภาพว่า “ประธานฟู่ กรุณาพูดเบา

กในตู้ฟัก ถอนหายใจอย่างหมดหนทาง จับไม้เท

ุง คุณนี่เคลื่อนไหวเร็วจริงๆ！ คุณยังไม่มีแ

รยุ่งเรื่อ

ด้วยสายตาที่ลึกซึ้งและสั่งว่า “ดูแลน้องส

ต้องสงสัยนี้แล้ว ฟู่ฮั่นเ

่ายบิล “คุณฟู่ ค่ารักษาพยาบาล

อยู

ดกันเลย

็นว่าเตียงว่าง เขาเกาหัวอย่างง

และฟู่ฮั่นเจิ้งขมวดคิ้วและถามว่า “หญ

ธอไหม？ เธอ