สาดกระทบหน้าอก

ล่นปราดขึ้นม

ง หงายหลัง

่างแรง ศีรษะฟาด

ตัวหมุ

ันเห็นธามกระโดดลุกขึ้นยืน สีห

รุ

มาหาฉัน แต่ไ

ธอเองก็อาบไปด้วยน้ำตา เสียง

เป็นความผิดของมันที่ทำให้ไอขับรถชน! เป็นความผิ

ยุดช

พื้นของฉันไปยังใบหน้าที่ก

ที่คุ้นเคยเกิดข

รารถนา ความรู้ส

เขา “พาไอไปจากที่นี่เถอะธาม” เธอร้อ

นเป็นครั

วหนังของฉันแสบร้อนไปหม

ความลัง

ือกที่เขากำล

ขึ้นอุ้มแล้วพาเธ

ันกลับม

ี่ความมืดจะกลืนกินฉันไปจนหมด

ลิ่นยาฆ่าเชื้อและเสียง

าบาลอ

อของฉันถูกพั

ุบๆ แผ่ซ่านไ

ดีกำลังตรวจสาย

วกเราตกใจหมดเลย คุณมีแผลไฟไหม้ระดับสองที่ค่อนข้า

สึกว่าตัว

ัน “เขาอยู่ที่นี่ทั้งคืน เดินไปเดินมาอยู่หน้าห้อง เพ

้มไอลดาออกไปแว

างรุนแรง เจ็บปวดเสีย

งฉันไว

้วค่ะ” ฉันพูด

อนที่เธอจะได้พูดอะไร ปร

็น

ผมเผ้ายุ่งเหยิ

ด ความโล่งใจ

งมาที่ข้า

ิ เราไม่ได้หย่าก

ับมือฉัน แต่

แก้ตัวที่คุ้นเคยอยู่บนริมฝีปาก “เธอแค่ไ

ขอโทษนะรุ้ง

นาน และฉันไม่รู้สึกอะไรเลยนอกจากความ

่ไหม” ฉันพูดเสียงเรียบ “คนที่

ใช่แบบน

ารหย่าแล้วแต่งงานใหม่ ความเจ็บปวดของฉันเพื่อ

่กลับแข็งแกร่งกว่

แลเธอ เธอต้องการคุณม

าวกับไม่เข้า

รอ? ผมรู้ว่าผมทำผิด ผม

ือฉันไว้

นะรุ้ง! เธอมีมีด!

วัง เสียงข

ก็รู้ คุณจะเป็นภรรยาของ

ใกล้ คำพูดของเขา

ลังดีขึ้นแล้ว พอเธอหายดี เราก็จะมี

ชื้อระหว่างเรา “อีกห้าปี? สิบปี? คุณจะคอยปลอบเธออยู่ข้าง

เงี

เขาก็กระซิบ คำพูดเดิมๆ ที่เขาพูดม

ะโยคนี้มานั

ให้ฉันรู

นทำให้ฉันรู

หลั

กหนักอึ้ง เหมือนเ

ิบตอบ “คุณเป็

ี่จะพูดคำที่ฉันควรจ

ัดสินใจใน

อ้าปาก โทรศัพท

วิดี

น้ำตาของไอลดาปร

ลมสูงและเต็มไ

มาทันที! ทำไมคุณไปอยู่กับมัน?

ไม่กินอะไรทั้งนั้นจนกว่าคุณจะกลับ

ยนเป็นความหงุดหงิ

ขมั

า ใจเย็นๆ

ุกขึ

จูบหน้าผากฉัน

าพูดเบาๆ “เดี๋ยวคืน

ื่นๆ หลุดออกม

นี้

อลดาเข้านอนและสัญญา

ังคงแนบหู เสียงของเขาเป็นเสียงพึมพำปลอบโยน

ง ทิ้งให้ฉันอ

จ้องมองประตู

ี่ว่างเปล่า “ว่าคุณเป็นหนี้บุญคุณเธอ

นี้บุญคุณอะไรพวกคุ

ไป ธาม บวรเดช คุณกับฉัน