ิบจนดูเหมือนปรากฏตัวขึ้นจากพายุ จอดเทียบที่ไหล่ทาง เสียงเครื่องยนต์คำรามต่ำๆ อย่างทรงพลัง เหมือนนักล่

นจะปัดเป่าเม็ดฝนออกไป รองเท้าขัดมันของเขาแทบไม่ส่งเสียงใดๆ บนพื้นยางมะตอยที่เปียกชื้น ขณะที่เขาเข้ามาใกล้ แสงไฟสลัวๆ ก็ส่องกระทบโครงหน้าที่คมคายของเขา... เขา

ิ่น ขาที่เปรอะเปื้อนโคลน ผมที่เปียกลู่และยุ่งเหยิง เขาไม่แสดงความสงสารหรือประ

ศิริวัฒนา" เขา

วามหนาวเย็นกำลังแทรกซึมเข้าไปในกระดูก เป็นความหนาว

องเขาห้วนและไร้อารมณ์เ

นีเสือปะจระเข้ ฉันรู้อะไรเกี่ยวกับผู้ชายคนนี้

เลือกอื่นของคุณคือรอให้สามีของคุณหาคุณเจอ ผมรับรองได้

ข้างนอก กลิ่นหนังราคาแพงและกลิ่นสะอาดๆ เหมือนโคโลญจน์หรูหราฟุ้งกระจายไปทั่ว ประตูปิดลงพร้อมกับเสียงทึบหนักที่น่า

งนุ่มนวล เราขับรถไปในความเงียบเป็นเวลาหลายนาที แสงไฟของกรุงเทพฯ

่สุดฉันก็กระซิบออกมา คำพูดนั้นมีรสชาติเหมือ

ด้านข้างของเขาดูเคร่งขรึมและไม่ยอมอ่อนข้อ "ภาคิน ศิริวัฒนา เป

ถาม เขาก็พูดขึ้นอีกครั้ง "ผมจะให้ความคุ้มครอง ทรัพยากร แล

จตน์ ธนากิจ ไม่ทำอะไรให

งของผมเพื่อให้ได้คะแนนเสียงสุดท้ายสำหรับการควบรวมกิจการของธนากิจ อินดัสทรีส์ ล้มเหลวเมื่อเย็นนี้ การลงคะแนนจะมีขึ้นในอีกสามวัน ผมต้อ

งุนงง "คุณต้องการ.

ีหน้าของเขาอ่านไม่ออก "ต้อ

นาน ไม่ใช่รถตำรวจ และดูไม่เหมือนหน่วยรักษาความปลอดภัยที่ภาคินจ้าง ผู้ชายข้างในเป็นเพียงเงา แต่ท่าทางของพวกเขาตื่นตัว เป็นมืออาชีพ และน่ากลัว พ

ิ้นหวังและบ้าคลั่ง แต่ฉันมีทางเลือกอะไร? ไปกับเขา หรือถูกลากไปที่ห้องบุนวมโดยภาคินและเพื่อนที่ไม่รู้จักแ

มา คำพูดนั้นแทบจะไ

ใบหน้าของเขาก่อนที่จะถูกระงับไว้ทันที เขาเอื้อมมือไปที

ส ทนายของผมทำ

กระดาษ สมองของฉันพยายามที่จะตามให้ทัน มันเป็นเรื่องมาตรฐานของมหาเศรษฐีที่โหดเหี้ยม—การแบ่งสินทรัพย์ ข้

ของฉันไม่ว่าด้วยเหตุผลใดก็ตาม ฉันจะถือว่าผิดสัญญา บทลงโทษไม่ใช่แค่การสูญเสียความคุ้มครองของเจตน์ ธนากิจ เท่านั้

ฉัน เขากำลังปลดเปลื้องสิ่งที่ครอบครัวของฉันพยายามควบคุมไปจาก

ี้ไปที่ข้อสัญญา นิ้วของฉันสั่น

วกเขาไม่ได้ และคุณจะไม่ถูกใช้เป็นหมากต่อต้านผม คุณต้องตัดพวกเขาออ

ยบใต้นิ้วของฉัน เขาพูดถูก ไม่มีทางกลับไปแล้ว พวกเขาพยายา

ันคะ?" ฉันถาม เสี

ตที่เปิดตลอ

ามได้ ขณะที่ฉันรับมัน หน้าจอก็สว่างขึ้นพร้อมกับการแจ้งเตือนข่าว ซึ่งน

วัญข้าว ศิริวัฒนา ถูกครอบครัวที่รักส่งตั

รงค์ในที่สาธารณะเพื่อทำลายความน่าเชื่อถือของฉัน เพื่อวาดภาพฉันว่าเป็นผู้หญิงที่สติแตกและบอบช้ำ ได้เริ่มต้นขึ้นแล้ว พ่อและแม่ของฉันเอ

่ได้แค่ขังฉันไว้ แต่ยังกำลังลอบสังหารตัวตนของฉัน ทำลายความน

ี่สิ้นหวังของฉัน สีหน้าของเขายังคงอ่านไม่ออกเช

นักแน่น ตัดผ่านความสิ้นหวังของฉัน