่านม่านหมอกแห่งการยอมจำนนที่ปกคลุ

อกตั

คำสั่ง เป็นใบอนุญาตที่ฉั

ั่วโมง เครื่องจักรได้เริ่มเดินแล้ว และฉันเป็นเพี

ปทั่วห้องสวีท รู

เหมือนจะเยาะเย้ยฉันด้วย

กเป็นเหมือนผ้า

องการ

ามสงสัยที่ยังหลงเหลืออยู่ ทำลายเศษเสี้ยวของค

นก็นึก

้มอน

ตัวน้อยของเธอ ลีโอ มาที่อพาร

บบี้มอนิเตอร์เครื่องเก่าไว้เพื่อจะได้ยิน

นการเตรียมงานแต่ง ฉั

ส่งสัญญาณอีกเครื่องยังคงเสียบปลั๊กอยู่ ซ่อนอยู่หลังกรอบรูปบนหิ้งเตาผิงในห้อง

จของฉั

ลมๆ แล้งๆ ที่บ้

องฉันลับๆ ล่อๆ

ป๋า หัวใจเต้นรัว

ับพลาสติกเย็นๆ ขอ

ื่อง เสียง

นแทบไม่ได้ยิน

ังขึ้น แล

ดลอดออกมา บิด

งแม่

? แม่ไม่อยากให้เขานิ่งเป็นหิน แ

ากปอดของฉัน

ิมา

ค เต็มไปด้วย

ดอาการตีโพยตีพายของเขา เราจะใส่ในแชมเปญก่อนเข้าพิธี เขาจะคิดว่าเป็นแค่ฟองท

ยากล่อมประ

ย็นชา ไร้ความรู้สึก

กำลังพ

ที่จะวางยาฉันในวั

เต็มไปด้วยความตื

งรึยัง? ป้าย ‘สุขสันต์วันเกิดลีโอ’ ซ่อ

‘ซาบซึ้งจนหมดแรง’ และขอตัวไปพักผ่อน พนักงานก็จะเปลี่ยนทุกอย่าง งานเลี้ยงแต่งงานที่น่าเบื่อของเขา

สิท

ข้าใส่ฉันอย่า

ฉัน—ทั้งหมดเป็นเพียงธุรกรรมที่ไม่สะดวกท

พวกเขากำลังวางแผนลบฉันออกจาก

ี่น่าทึ่ง มันทำลายเศษเสี้ยวสุดท้ายของแคลร์

ุทธิ์และไม่เจือปน พลุ่งพ

ปลกใหม่ ทรงพลัง แล

ป็น клубокที่ยุ่งเหยิงของความ

นต่าง

อความ

ี่แจกันคริสตัลทรงสูงใ

งฉันก็ยื่นออกไป

ป็นซิมโฟนีแห่งการท

กกระจายบน

สาดกระเซ็นไป

ดและจริงใจที่สุดที่ฉ

ถามจากห้องถัดไป เสี

่ยงเบน

ลาไม่กี

นเป็นไฟใน

ออกจากผม เข็มหมุดฉีกทึ้ง

้เรียบๆ เป็นความจริงที่ม

ือดาวเหน

งฉันค

ในชุดนี

สื้อสายเดี่ยวเรียบๆ ที่ฉันใส่มาโรง

าไหมที่ฉันใส่ก่

่เพียงพอ แต่

ครื่องแป้ง สี่เหลี่ยมสีดำเงา

ิ้งม

งตัดขาด

งฉัน ตัวตนของฉันในฐานะว

หมด

งสวีทจะถ

ขากำ

ที่ฉันไม่เคยสังเกตมาก่อน

สำหรับ

ะชากม

มืดๆ ที่มีกลิ่นฝุ่นและน

ะหยาบใต้ฝ่าเท

่มองก

นว

่างเปล่าอย่า

งฮัมต่ำๆ พาฉันหนีจาก

้นรู้สึกเหมื

่าประตูจะเปิดออก เพื่อเห็นใ

กมันไ

บบี้ที่พลุกพล่านแล

ึ่ง ฉันตั

ุดคลุมผ้าไหมและเลกกิ้ง ผมเผ้ายุ่งเหยิ

นจ้อ

กกระเป๋า

แนลเลิกคิ้วที่ตกแ

ไม่

ออกไปสู่อากาศเย็

งไซเรน เสียงพูดคุยร้อยแปด—

งฝนละเอียดที่เกาะต

ี่เห็น รถสีเหลืองเป็

งฉันในกระจกมองหลัง สีหน้าของเขาผสมผสาน

ามบัตรที่ยังคง

หมือนจะเรืองแสงใน

ยงแหบแห้งแต่หนักแน่น “เร็

อของหน้าต่างที่เปียก

าทฉุกเฉินที่คุณย่าเคยยืนกรานให้ฉันเก็บ

ไม่ใช่ตึก ม

เสียดฟ้าสีเทาของกร

ีแห่งอำนาจ

ความกล้าหาญขอ

ะไรอยู่? นี

ม่ ความโหดร้ายสบายๆ ของม

อะไรจะเส

่ทำจากหินอ่อนและเหล็กกล้

กริบเงยหน้าขึ้นเมื่อฉันเดินเข้าไป ดวงตาขอ

เธอถาม น้ำเสียงเต

น ธนากิจโภคิน” ฉั

ไว้รึเ

ด “แต่เป็นเ

ม่ได้นัดหมายล่วงหน้าค่ะ”

โทรศัพท์แล้ว น่าจะเพื่อ

่ยอมให้

ช่ตอ

ยู่ข้างหลังเธอ บ

นว

ะ!” เธอตะโกน เสียงของเธอส

ประตูที่กำลังป

ยุดอยู่ที่ปุ่มสูงสุดที่มีตัวอักษร ‘P’

นก

ลุก เงาสะท้อนของฉันเป็นภาพลวงตาที่ดูบ

ปิดสู่พื้นที่ต้อนรับที

ะเป็นผู้ช่วยส่วนตัว นั่ง

เดินผ่านเขาไปอย่างรวดเร็วไปย

าไปไม่ได้นะครับ!” เขาอุ

ม่สน

นักๆ เปิดออกแ

ศาล มีทิวทัศน์มุมกว้างขอ

ราคาแพงนั่งอยู่รอบโต๊ะป

งอยู่ ซึ่งจะเป็นใครไปไม่ไ

มยิ่งกว่าตึก

ร์โคลที่ตัดเย็บอย่างสมบูรณ์แบบรา

ัดสั้น เรียบร้อ

ส้นสายที่เคร่งขรึม สีหน้าของเขาเป็นหน

ดูประหลาด

่ดู..

าทั้งห

นห้องจับจ

ยบนั้นส

เท้าเปล่าของฉันเงียบก

งนามบัตรของคุณย่าลงบนพื้นผ

แหลมคมในห้อง

ือนเมฆพายุ เงยขึ้นจา

หลม และอ่านไม

ันดังกังวานด้วยความชัดเจนที่ทำให้ฉันประหลาดใจ “ฉันต้อ

นากิจโภคิ

ไม่

ากำลังลอกเปลือกความสิ้นหวังและความโกรธของฉันออ

ยาวนานและตึ

กระตุกขึ้น เป็นรอยย