น ครั้นก้าวเข้าไปก็มิผิดคาด เห็นเถาหงนั่งสบาย

กขึ้นไม่ เอ่ยออกมาเสียงอ่อนเสียงหวานว่า “ในยาม

ั้น โจวเสวี่ยหยานก็หาได