อนไม่มีโอกาสฟื้นขึ้นมา ฟู

รรยาของคุณ แล้วทำไมเธอกลับมา ฉันต้องย้ายออกไปล่ะ?” ฟู่จิงติงหันมามองทันที สีหน้าเริ่มเข้

ราะออกมา แต่หัวเราะอย่างขมขื่น “ฉั

สุดท้ายบีบเธอไปจนถึงมุมห้อง เสี

ที่ในนั้นมีแต่ความเกลียดและควา

้คืนความเจ็บปวดที่กู มานอนได้รับจากคุณเป็นพั

วามโหดร้ายที่อยู่ใน

หินก็น่าจะ

ขายังเย็นชา

สีดำเย็นชาและหนาวเหน็บ ไม่มีความอบอุ่นใดๆ “คุณเป็น

องในกระจก ซีดเซียวและเหนื่อยล้า นี่เธอจริง

ลายเป็นคนต่ำต้อยไปได้อ

ถอนหายใจเบาๆ “ถึงเวลา

ิงติงก็พากู มานอนไปโรงพยา

อนที่ใส่มาหกปีออก เปลี่ยนเป็นชุดเดร

ขึ้นเห็น “เฮ้! คุณจะไปไหน?” หรงชูมองเ

ณหูหนวกหรือไง? ไม่ได้ยินที่ผมพูดเหรอ? ห้องคุณทำความสะอาดหรือยัง? อาหารคุณทำ

ียว ยังกล้า

เย็นชา “ฟังนะ เจ้าตัวแสบ จากนี้ไป ฉัน

ขึ้นจิงลิน?” หวัง ซู่ฉินลงมาชั้นล่าง เห็นแล้วสีหน้าทันทีเปลี่ยนเป็นเขียว เธอด่าทอและถื

ิงชราคนนี้ก็เ

จิงติงเธ

ั้งนี

พื้น เสียงเย็นชา “คุณลองแตะตัวฉัน

“หรงชูคุณกล้าท้าทายโชคชะตาหรือ

อจึงหลีกเลี่ยงการมีปากเสียงกับหวัง

งชูพูดอย่างเฉยเมย “ตามใจ”

รีสีแดงจอดอยู่ ชายบนรถหล่อและมีเสน่ห์ เรียกเธอ “ท