กมาด้วยความตื่นตระหนก เย่วเทียนเ

แล้วก็แสยะยิ้มให้กับทั้

ึ่งมันทำให้เย่วเทียนเจียวตกใจจนขาอ่อน นางชี้หน้าเยว่เฉิงเฟิงด้ว

ที่นี่ได้

เขาหัวโล้นตายไ

… ผีจะมาหล

อาบหน้า หลังจากผ่านไปพักใหญ่ ในที่สุดนางก็พูดขึ้นม

เดินเข้าไปหาหมิงหยูและเอื้อมมือไปประคองนางเอาไว้ จากนั้

ห้หมิงหยูตาแดงก

ว่าแม่เลยสักครั้ง นี่

ฉายแววเหลือเชื่อออกมาโดยพลัน “ไม่ นางมิใช่

อยยิ้มกลับไปไม่ถึงดวงตาของนาง “ทำไม คุณชายรองอ

้นชื่อว่าเป็นสถานที่ที่มีพลังหยินมากที่สุด มีทั้งผีและวิญญาณเร่ร่อนเต็มไปหมด ลำพังแค

่วเฉิงเฟิงอีกด้วย แต่เย่วเฉิงเฟิงกลับดูเ

ตะโกนบอกเย่วเทียนเจียวว่า “ท่านพี่ขอรับ ท่านจงจัดการนัง

จะไปเรียกเย่วซวินมา เย่วเทียน

่วเฉิงเฟิง ต่อให้เจ้าจะมีชีวิตอยู่แล้วมันเยี่ยงไรหรือ？ ตระกูลเย่วเป็นตระกูลชนชั้นสูงในแคว้นชิงซวน หาได้ต้องกา

ย่วยังมีที่ให้เจ้า

งเฟิงเอาไว้ ก่อนจะวิงวอนอย่างสิ้นหวังว่า “เฟิงเอ๋อ！ อย่าท

มิงหยูและพูดว่า “ข้ามิใช่คนตระกูลเย่วเสียห

เฟิงถูกเย่วเทียนเจียวข่มเหงรังแกอีก นางจึงกัดฟันและคว้ามือ

ฟิงกลับไม่ขยั

า ๆ พลางปลอบว่า “มิต้อ

งเอ๋

ทว่าทันใดนั้นก็มีลำแสงพลังจิตห

ตระกูลเย่วอย่างปลอดภัยรู้สึกเดือดดาลอย่างยิ่ง ถึงข