img ข้าคือดาวมงคลน้อยหลินลู่ฉี  /  บทที่ 2 ข้าถูกครอบครัวเอามาทิ้ง | 0.79%
ดาวน์โหลดแอป
ประวัติการอ่าน

บทที่ 2 ข้าถูกครอบครัวเอามาทิ้ง

จำนวนคำ:2109    |    อัปเดตเมื่อ:03/07/2025

้าถูกครอบคร

ยังเด็กนักรู้เพียงว่าที่นี่คือเมืองฝู แคว้นเยี่ยน แต

ค่ไหนเชียว นางพักเหนื่อยอยู่ใต้ต้นไม้ต้นหนึ่ง หลังเดินลงเขามาได้รา

ิญญาณกับร่างกายไม่สัมพันธ์กันเกินไปไหม ได้แต่พิงโคนต้นไม้อย่างท้อแท้ เมืองฝูนั้

ีบวิ่งออกไปยืนอยู่ข้างทาง เขย่งเท้าชูมือโบกไว้บนศีรษะ เผื่อว่าจะ

วยด้

อกบังเหียนม้าเอาไว้แน่น ม้าที่เขานั่งยกขาหน้าขึ้นตะกายอากาศอย่างโม

วไป ชาวบ้านที่ไหนจะขี่ม้าพกอาวุธกันเล่า แต่ดูแล้วไม่ใช่

งไหน ท่านช่วยพาข้าไปส่งในเมืองได้หรือไม่” นางคิดดีแล้วว่า

น้อย เขากระโดดลงจากหลังม้าวิ่งไปด้านหลั

สื้อของหลินลู่ฉีขึ้น โยนเข้าไปในรถม้าคันด้า

ร่างน้อย ๆ จึงเซถลาไปอยู่บนตักของใครคนหนึ่ง โชคดีที

างทำท่าหวาดกลัวคุณชายน้อยตรงหน้า ดูไปแล้วเป็นหนุ่มน้

ิ้มที่แก้มตอ

ไรมา ถึงได้คร

อาไว้ “พี่ชายข้าถูกงูกัด” นางถลกขากางเกงให้เขาดู สีหน้าของคุณชายน้อยตื่

รงหมอเร็ว ! นาง

ว หลินลู่ฉีเวียนหัวตาลายไปหมด

กับคุณชายน้อย ว่าพิษงูที่นางถูกกัดนั้นร้ายแรงยิ่งนัก ยิ่งถูกทิ้งระยะไว้

ากบาดแผลให้นาง เลือดก็เป็นสีดำสนิท

ยท่านเป็นญา

่ถูกทิ้งไว้ข้างทาง ข้

ของนางคิดว่านางไม่รอด

ได้จริง

้มองนางเป็นเด็ก ไม่รู้ประ

ินไปหานางที่เตีย

่งเสียงแหบแห้งออกมา มีคนข

ั่วยาม จากนั้นคุณชาย

องค่ารักษา ข้าจ่ายให้โรงหมอจนกว่าเจ้าจะหายดี แ

ขาอย่างเหม่อลอย นางเพียงอยาก

ยอาวรณ์ข้าหรือ ฮ

าเด็

รถพิเศษของนางที่ติดตัวมาตั้งแต่เกิด นางมองเห็นลางร้ายของผู้คนได้ เกรงว่าจะมีอันตรายเกิดขึ้นกับเ

ร ภายภาคหน้าข้าจะได

ี้ไปข้ากับเจ้าคง

่ชายท่านมีสิ่งขอ

้าถา

างปลอดภัย แต่ว่าข้าต้องสัมผัส

หายใจดัง ๆ นี่

้ผู้คนได้” อันนี้นางแอบโม้เกินจริงไปหน่อย มองหยกห

” แน่นอนว่าเขาไม่เชื่อ แต่เมื่อเด็กน้อยเจตนาดี เขาจึงยอมป

ตาอธิษฐานให้เขาเดินทางปลอดภัย ขอเพียงนางตั้งจิตให

้เขา “กลางอกของพี่ชายไม่ดีนัก ทา

นิ่วหน้าอย่างแปลกใจ คุณชายน้อยของตนอายุน้อยก็จริง แต่ก็อยู

ับเมืองหลวง คนสนิทของคุณชายน้

ยเมื่อครู่นี้เ

เข้มกว่าผู้เป็นนายเสียอีก ทว

ุงเชื่อ

ียหาย” เขาเกาศีรษ

มาให้ข้า ท่านลุงเองก็ต

ผ้าเช็ดหน้าของค

ผ้าผืนนี้ติดตัว อ

จะมีคนมาเห็น เขาไม่อยากเชื่อเรื่องพวกนี้ แต่ที่บ้านเดิมของเขาน

็ตั้งใจอธิษฐานให้เขาปลอดภัย พร้อมกับบอกว่าหาเกราะมาป้อง

มามอบให้คุณชายน้อย และสวมเกราะที่ท่อนขาซ้ายล่าง

ด้ไปฟังคำของเด็กน้อยนั่น” คุณชายน้อ

น้อยขอร้อง หากเกิดอะไรขึ้นกับคุณชายน้อยจริง ท่านแม่ทัพคงไม่ปล่อยข้าน้อยไว้แน่ อีกอย่างที่บ้านเกิดของข้าน้อยม

สวมแล้วก็ได้” เข

ลูกธนูพุ่งตรงเข้ากลางอกของเขาตรง ๆ ลุงหวังถูกฟันขาซ้ายล่างเข้าอย่างจัง หากไม่มีเกราะป้องกันคงได้

ใดข้าไม่นำตัวร่างทรงน้อยผู้นั

img

สารบัญ

บทที่ 1 สวมร่างคืนชีพ บทที่ 2 ข้าถูกครอบครัวเอามาทิ้ง บทที่ 3 ถูกลักพาตัวไปขาย บทที่ 4 แบ่งให้ข้าคนละคำก็พอแล้วเจ้าค่ะ บทที่ 5 พี่ชายเจ็บหรือไม่ บทที่ 6 ฉีฉีมองเห็นบ้างไหม บทที่ 7 ไปให้พ้น ! ที่นี่ไม่มีอนุภรรยาแซ่เจียง บทที่ 8 เจียงชุน บทที่ 9 เช่าเรือนท่านยายหมี่ บทที่ 10 เย้ ๆ ข้ามีน้ำตาลกิน...แล้ว บทที่ 11 ก้อนหินนี่นา
บทที่ 12 ท่านยายหมี่ข้ากับถงเอ๋อร์ได้ไก่ป่ามาหนึ่งตัวขอรับ
บทที่ 13 ได้งานทำแล้ว ดีจริง ๆ
บทที่ 14 ยังไม่ได้แยกบ้านกัน เงินก็ต้องเข้าส่วนกลาง เป็นเรื่องปกติอยู่แล้ว
บทที่ 15 แยกบ้าน
บทที่ 16 ถามจริงเถอะหวงชาง แม่เจ้าน่ะนางเก็บเจ้ามาเลี้ยงใช่ไหม
บทที่ 17 เถ้าแก่เนี้ยพวกข้าไม่มีเงินซื้อแล้ว
บทที่ 18 ที่แท้คุณชายท่านนั้นคืออดีตคู่หมั้นของหม่าซูเหวิน
บทที่ 19 ตัวเองก็เด็กเถอะ
บทที่ 20 นางปากร้ายแต่ไร้เล่ห์เหลี่ยม
บทที่ 21 ยายแก่ใกล้ตายนั่นน่าโมโหจริง ๆ
บทที่ 22 จากไปย่อมดีกว่าอยู่
บทที่ 23 คนอย่างเจ้าสามไม่มีวันได้ลืมตาอ้าปากหรอก
บทที่ 24 ข้าอยากโอ๋น้องสาวจะตายอยู่แล้ว แต่น้องสาวไม่ร้องไห้ต่อหน้าข้าเลย
บทที่ 25 ค่าเหมาเกวียนสามสิบอีแปะ
บทที่ 26 หน้าบ้านข้ามีสิงโตอยู่สองตัว
บทที่ 27 พี่สาวคนสวยมีน้ำเปล่าหรือไม่ ข้ายังเด็กดื่มน้ำชาไม่ดี
บทที่ 28 ท่านพ่อชีวิตพี่ชายมีค่าหนึ่งร้อยตำลึง ถือว่ามากหรือไม่
บทที่ 29 ท่านน้าท่านตบข้า !
บทที่ 30 เจ้าต้องบีบน้ำตาบอกว่าถูกหม่าซูเหวินทำร้าย
บทที่ 31 เรียนไม่โง่ โง่ไม่เรียน
บทที่ 32 จะอดตายอยู่แล้วยังไม่เจียมตัว
บทที่ 33 นางให้คนมาลักพาตัวข้ากับอิ๋งอิ๋ง
บทที่ 34 ข้าสามขวบพวกท่านคิดไปถึงไหนกันแล้ว
บทที่ 35 เจ้ามีน้ำใจแล้ว ขอให้ค้าขายรุ่งเรือง
บทที่ 36 เจ้าสามเอาเงินจากไหนมาเช่าเรือนในอำเภอหยาง
บทที่ 37 คนบ้านสามมา ๆ
บทที่ 38 ข้ายังอยากได้สามหนังสือหกพิธีการกับเกี้ยวเจ้าสาวแปดคนหาม
บทที่ 39 พวกเขาเรียกมันว่าหมาสู่
บทที่ 40 โปรดเห็นใจคนโสดบ้าง
บทที่ 41 ข้าบอกแล้วว่านางคือโชคลาภของพวกเจ้า
บทที่ 42 อาอี้ สู้ ๆ นะ !
บทที่ 43 ตัดเนื้อยังเหลือเอ็นเจ้าไม่ต้องกตัญญูต่อบิดามารดารึ
บทที่ 44 งอไม่ได้หักก็ยิ่งไม่ได้ ช่างนักอึดอัดใจนัก
บทที่ 45 การค้าขายเกลือต้องผ่านราชสำนัก
บทที่ 46 ฉีฉีมีเกลือแล้ว !
บทที่ 47 ข้าขายให้ตระกูลซ่งแค่ตระกูลเดียว
บทที่ 48 เจ้าสามมอบกำไลทอง ช่างหน้าใหญ่กันนักนะ
บทที่ 49 นังหนูนี่เหตุใดมองข้าตาขวางเช่นนี้
บทที่ 50 บุญคุณความแค้นเกิดเป็นคนต้องแยกแยะชัดเจน
บทที่ 51 มูลค้างคาว เจ้าแน่ใจนะว่าต้มแล้วจะกลายเป็นดินประสิว
บทที่ 52 นายท่านซุน ! เงินที่เหลือล่ะ
บทที่ 53 เงินต่างหาก คือเป้าหมายในชีวิตของข้า
บทที่ 54 เจ้าเด็กนี่พูดจาใหญ่โตโอหังนัก
บทที่ 55 ท่านลุงหวังท่านเอาเงินมาให้ข้าใช่ไหม
บทที่ 56 ข้าเอา ๆ เอาเงินมาแล้วพวกเจ้าก็ไปเมืองลี่หยางซะ
บทที่ 57 หัวสมองน้อย ๆ ของเจ้ามีแต่เงินรึไง
บทที่ 58 หวงชางพวกเจ้ามาแล้ว !
บทที่ 59 ภูเขาลูกนั้นต้องนำมาซึ่งความมั่งคั่งให้ข้า
บทที่ 60 หัวสมองน้อย ๆ ของเจ้ามีแต่เงินรึไง
บทที่ 61 ฟังเจ้าพูดแล้วลุงเหมือนฝันกลางวันแสก ๆ อยู่เลย
บทที่ 62 ข้าจะไปหย่าร้างกับป้าเจ้าได้อย่างไร
บทที่ 63 พวกเขาทำเกลือได้เร็วปานนั้นเชียว
บทที่ 64 เสียบไม้ปิ้งย่างคืออะไร
บทที่ 65 เจ้าอยากซื้อภูเขา
บทที่ 66 ฉีฉีเจ้าแน่ใจนะว่าภูเขาที่เจ้าอยากได้คือลูกนี้
บทที่ 67 เจ้าแน่ใจรึว่าเขาจะสอบได้ซิ่วไฉจริง ๆ
บทที่ 68 เขาดันเอาตะเกียบไปจิ้มตาอีกฝ่ายจนตาบอด
บทที่ 69 นังหนูเจ้ามาเล่นผิดที่แล้ว
บทที่ 70 ท่านพี่นี่เหมาะกับสตรีมานั่งพบปะสังสรรค์กันมาก
บทที่ 71 อาจูย้ายร้าน
บทที่ 72 อ้อ เช่นนั้นข้าคุณหนูหลิน
บทที่ 73 พวกเรามาเป็นสหายกันเถอะ
บทที่ 74 เขาไม่อายรึที่ออกมาหาเรื่องสตรีเช่นนี้
บทที่ 75 เถ้าแก่เนี้ยซูข้าไม่เคยรู้จักนางสักหน่อย
บทที่ 76 ข้าเองก็ไม่ใช่ผู้วิเศษอันใด แต่ว่าข้านั้นมีความเป็นมงคลเล็กน้อย
บทที่ 77 ท่านพ่อเกรงว่าพวกมันจะเป็นพวกเดียวกัน
บทที่ 78 จริงหรือวัดหมิงซานช่างศักดิ์สิทธิ์จริง ๆ
บทที่ 79 รับเงินมาแล้วอย่าพูดมากไปจุดไฟเร็วเข้า
บทที่ 80 จื่อเหยาวันนี้เจ้างามเป็นพิเศษ
บทที่ 81 ท่านแม่ของเยว่เยว่นางไม่ชอบพวกเรา [จบเล่ม1]
บทที่ 82 นั่นแปลว่าคนจมน้ำก็ต้องเป็นนางงูพิษกันหมดสิ
บทที่ 83 สุขสันต์วันเกิดนะเยว่เยว่
บทที่ 84 ข้าไม่ช่วยหรอก ข้าว่ายน้ำไม่เป็น
บทที่ 85 ฮูหยินท่านเจ้าอาวาสทักมาว่าข้าอาจมีเคราะห์
บทที่ 86 ข้าไม่ใช่เด็กตะกละอย่างสองคนนั้น
บทที่ 87 คุณชายน้อยหายตัวไปรึ
บทที่ 88 เยว่เยว่น้องชายเจ้าอยู่ในบ่อนี้ !
บทที่ 89 ฉีฉีเจ้าอย่าได้โทษตัวเอง
บทที่ 90 ข้าจะเอาไปขายให้หมดเจ้าค่ะ
บทที่ 91 ขอเพียงเชื่อใจข้า เจ้าทำได้หรือไม่
บทที่ 92 ว่าอย่างไรนะ ถูกหย่าร้างกลับมา !
บทที่ 93 รีบมุดหัวน้อย ๆ ของเจ้าออกมาเดี๋ยวนี้ !
บทที่ 94 ฮูหยินนี่คือสหายของฉีฉี ที่เจ้ารังเกียจนักหนา
บทที่ 95 เห็นไหมฉีฉีของข้านางดีที่สุด
บทที่ 96 ฉีฉีเจ้ายิ้มน่ากลัวพิลึก
บทที่ 97 ข้าได้เป็นมารดาซิ่วไฉแล้ว
บทที่ 98 เจ้าให้ไม่ได้ เหตุใดเจ้าสามให้ได้เล่า
บทที่ 99 ที่แท้ก็แค่อยากอวดว่ารู้จักคนใหญ่คนโต
บทที่ 100 ข้าเสียขนาดนี้หากเล่นต่อไปอีก ข้าต้องหมดตัวแน่
img
  /  3
img
ดาวน์โหลดแอป
icon APP STORE
icon GOOGLE PLAY