งกินยา ผมรู้ว่าคุณโกรธแล

บัดหน้า

ังขึ้นมาจนน่าเกลียด ป้องณวัฒน์ส่งยิ้ม

จะร้องขึ้น

าวขาอุ้มพาร่างของเธอวา

ง แล้ว

นไปเปิดตู้เย็นหยิบน้ำ

จัดการให้แม่บ้านเอาน้ำดื่มที่ไม่เย็นมาใ

้งไปหมด รินดากลืนน้ำลายลงคอ ตอนนี้ท้องไส้ก็ร้

วเขาก็เดินไปนั่งอยู่เก้าอี้ตรงกันข้าม และเริ่

ระชดประชันเขา จำใจตักข้าวใส่ปา

ยไหม”

หมือนไม่มีตัวตนอยู่ตรงนี้จะดี

สียงดังให้เธอได้ยิน เขากินข้า

ด เธอรู้ว่าเขามองจ้องตลอดเวล

เธอทำเสียงไอ แล้

ห่วง เธอเหมือนอยากจะปัดสะบัดมือใส่เขา

อส่งสายตามองค้อน ก่อนจะหยิบทิชชู

เธอหันซ้ายหันขวา เพราะจำไม่ได้แล้วว่

์รีบเดินไ

า สายตาของเด็กชาย คิ้วที่ดกเข้มเหมือนๆ กันกับเขา และปา

าสะดุดตากับเ

มือถือมาจ

ใส่ พอเห็นใบหน้าของลูกชายก็ใจเต้น หันไปสบต

ขอบใจ ครั้งต่อไปไม่ต้องน

กับน้องอินดี้แล้ว ซึ่งเธอจะทำเป็นประจำทุกวัน

ด็กน้อยน้ำเสียงเ

มาทางในห้องว่าป้องณวัฒน์จับจ้องเธ

ก่งของแม่ ทำการ

้ด้วยครับวันนี้ ครูบอกว่าอินดี้ตัวหนังส

รับ เก่งจั

วนะฮับ ว่าปิดเทอมแม่จะพาอินดี้ไ

รอก แต่ว่าอินดี้รับปากแม่แล

ู่แล้วฮับแม่” เด็กชายส่ง

่แม่ต้องเล่าเรื่องที่แม่ทำงานให้อินดี้ฟัง

นี้หรือคะ”

ะตู พอหันไปสบตากับป้องณวัฒน์เธอก็ทำคอแข็ง

ะว่าแม่จะกลับวันศุกร์ห

ึงกลับงงๆ

่อจะกลับลงมาจากส

แรงกับคำตอบโง่ๆ ของตัวเอง หันหน้

ดงานอยู่ อินดี้

นดี้ขออนุญาตดูการ์ตูนก่อ

ลูก กู๊ดไน

ำเสียงดังออกไปด

กลับแ

่ะ โน่

ดในหัวสมองของเขา เขาหยิบมือถือมาโทรหาเพื่อนที่เปิดสำนั

่างอ่อนล้า รู้ส

ถออกเสียง ก่อนจะแผ

เกลี

กของริน อายุเท่าไหร่

ินงุ่นง่านไปมาอยู่ในห้องของตัวเองที่อ

ย่างเนรมิตเหมือนเป็นบ้านหลังหนึ่ง ชายหนุ่มทำท่าจ

เห็นเป็นชื่อของเพื่อนเลิฟสมัยเร

้เร

อนักธุรกิจมือทอง ยุ่งมากเลยนะ

ียกชื่อเพื่อนอีกคร

ง ก็กูอะดิ

้ไหม” เขาถา

่ที่มึงควงเมื่อสา

่ใช

แล้วร

เราเรียนปีหนึ่ง ที่ว่ามึงจะแต

ความทรงจำกู วันๆ กูงานเยอะยุ่งม

นมึงไง

ไหม รินอะไรของมึงเนี่ย สารภาพกูจ

ลูกแล้ว รินดาแต่งง