เสีย วันนี้วันหยุดของเขาแต่เสียงโทรศัพท์ที่ดังผิดปรกติทำให้ค่อนข

รอกเสียงหาเลขาคนสนิท

ะ” ไมเคิล โดโนแวน วางสายไปโดยไม่มีเวลาให้เขาได้ตอบหรือสบถด่าอะไร... ไมเคิลก็ไม่ต่างจากเขาเพราะขนาดเขาเป็นเจ้านายก็ยังไม่สามารถลด

พาเลซแห่งที่สองและส่งพ่อแม่กับพี่ชายและน้องชายกลับก็เหนื่อยจนไม่มีเวลาจะสนใจใคร อยากนอนพักผ่อนแบบได้หยุดจริงๆ ก็ดั

ามสูง แล้วบิดร่างกายยืดเส้นยืดสายให้กล้ามเนื้อแข็งแรงที่ผ่านการออกกำลังกายสม่ำเสมอให้ได้รับก

ิดชอบอยู่เงียบๆ แม้ว่าจะเอาแต่ใจหรือว่าห้ามปรามไม่ค่อยฟังในบางเรื่องแต่เขาก็ต้องยอมรับว่าเรื่องงานนั้นพริสซิล

ัยตัวแสบ

าคุยด้วยเร

ืองปรายตามองยามเมื่อเดินผ่านเหลือบตา

คุยเรื่องอ

งตัดสินใจได้ตอนนี้ เลยต้องมาบอกตอ

งหาเจ้าหน้าที่ผู้เชี่ยวชาญสองถึงสามคนมาแทนตำแหน่งพริสซิลล่าคนเดียว แต่กำลังไม่เข้าใจว่าพริสซิลล่าเป็นอะไรถึงได้นึกอยากไปเรียน เมื่อก่อนลุงเขาซึ่งเป็นบิดาของหล่อนเคยเสนอให้หล่อน

มๆ กับความว้าวุ่นแปลกที่เกิดขึ้นทำให้หล่อนตัดสินใจที่จะไปเรียนแทนการทำงานเ

มอ... การจัดเลี้ยงหรือจัดแสดงโชว์ของโรงแรมที่หล่อนออกไอเดียหรือเป็นหัวเรี่ยวหัวแรงสร้างขึ้นมาล้วนเป็นที่ฮือฮาจนทำให้ปีเตอร์สันพาเลซ

งานของเดือนนี้และก็เดือนหน้าอีกครึ่งเดือนที่พริสซี่จัดการไว้ก็ให้เ

ซิลล่ากลายเป็นผู้หญิงขี้เหงาไปเรียบร้อยในสายตาของเขา จนต้องถา

ิดหวัง อกหัก จะเชื่อไหมล่ะ

คงแตกก่อนที่เธอจะอกหัก หรือถ้าในโลกนี้มีผู้ชายคนนั้นจริง พี่จะ

่ผ่านมาพริสซิลล่าหักอกผู้ชายและเป็นฝ่ายปฏิเสธมาตลอด เพื่อนของเขาที่เป็นคนดีที่เขาแนะนำให้หล่อนก็

นธ์ เขาก็มัวแต่มองสาวๆ จะสน

ในความต้องการลึกๆ หากแต่การถูกเลี้ยงมาโดยอาสะใภ้ที่เป็นคนไทยทำให้หล่อนมีนิสัยใจคออ่อนโยน รู้จักผิดบาปและคิดมาก หล่อนจึงได้แ

น พี่จะทำให้มันฉลาดเอง... แล้วนี่หมดเรื่

ร์บอกว่าพี่ไม่มีสาวๆ มาที่ห้องนี่... ไหนๆ แล้วก็ให

นทำงาน เพราะต้องคอยดูแลเธอ” แม้จะบอกอย่างนั้

ยกัน ทั้งที่ชั้นบนสุดของตึกนี้ทั้งชั้นเป็นอาณาจักรของเขา แต่เขาก็ไม่สามารถนำผู้หญิงคนไหนไปอยู่ที่นั่นได้ เพราะถึงแม้คนในครอบครัวเขาที่มาพักด้วยในช่วงที่เป

์ก็เปิดออก คนที่ก้าวออกมาจากห้องอยู่ในสายตาของอัครวินธ์ก

ี่อยู่ในห้องซึ่งเป็นชายแก่นั้นก็โอบกอดกับพนักงานสาวคนนั้นเหมือนไม่อยากจากกัน ผู้เป็นเจ้าของโรงแรมนิ่วหน้าเมื่อเห็นเช่นนั้น พริมาเองก็ตกใจ

กมากับชายแก่แล้ว พฤกษ์ก็เดินออกมาพร้อมๆ กับหญิงวัยเดียวกันกับผู้ชายที่อัครวินธ์

ะรู้ว่าทั้งสองมาทำงานที่ปีเตอร์สันพาเลซแห่งที่สองพร้อมกัน แต่เนื่องจากช่วงเปิดโรงแรมใหม่โรงแรมที่พริมาและพฤกษ์ทำงานจึงเต็ม จึงต้องเลือกมาพ

นพนักงานระดับล่างอย่างหล่อนเพราะเขาเคยปรามาสไว้ในตอนที่หล่อนกับเขาเกิดกรณีพิพาทกัน หล่อนยังจำได้ว่าเขาพูดเรื่องที่ว่าเขานั้นไม่มีทางลดระดับสายตาลงมามองคนที่ด้อยกว่าอย่างหล่อนได้