ุดมอง คริส แบรนดอน นี่คือชื่อนามสกุลของคนที่เธอช่วยชีวิตเอาไว้หรือ เรียวปา

ัยหนูแก้ม...

เห็นคนที่เธอนึกถึงอยู่ในเวลานี้ และเสียงเรียกของอรรดาทำให้คนป่วยที่นอนอยู่บนเตียงหันมามองด

วัสดีค่ะคุณลุง...ค่อ

..ลุงนึกว่าจะไม่มีโอกาสได้เ

้ำเสียงนุ่ม สายตาม

ใกล้ ๆ

หน้าคุณอรรดาทันทีเมื่อเห็นนางพยักหน้าน้อ

าฝากค่ะ...ขอโทษนะคะแก้มไม่ได

นั้นมา ลุงจะไม่รับขอ

เขือเทศของเธอถูกส่งให้คริสทันที คนป่วยจึงรับเอาไว้และเป็นคุณอรรดาท

ุงเอาไว้ ถ้าไม่ได้หนู...ลุงค

่กมิตตราอย่างอ่อนโยน ในขณะที่หญิงสา

...ต่อให้ใครมาเจอแบบแก้มก

ไม่เหมือนไอ้ลูกชายตัวแสบขอ

ทิ้งให้กมิตตรามองอย่างงง

าะคิดว่าจะไม่ได้เจอกัน...ลุงยังไม่ได้ขอบใจ

จนะคะที่คุ

คุณอรรดาก็เช่นเดียวกัน...เธอรู้สึกถูกชะตากับหญิงสาวค

นแง่ร้ายจนเกินไป ถ้ามีใครสักคนมาช่วยเป

นเป็นสามีอย่างสงสัย ไม่เข้าใจ

้าเราจะจับคู่ให้ยั

ยวกับเธอที่ได้แต่แอบคิดคนเดียว แต่เมื่อได้ยินสามีพูดออกมาแบบนั้นนางจ

ยกันไม่เต็มที่เลย...ห

ามกมิตตราด้วย

เหมือนกันค่ะ เพราะอยากแบ่งเบาภาระของสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า

ธอดำเนินการต่อ คุณอรรดาจึงเอื้อมไปหยิบซองสี

รคะค

..ถ้าหนูไม่รังเกียจช่วยรับสิ่งนี้

ดออกดู ดวงตากลมโตของเธอถึงกับเบิกกว้างขึ้นอย่างตกใจเมื่อเห็นกระดาษ

ี่คะ...เอามา

นน้ำใจจากลุงกับป้า..

ิสก่อนจะส่งซองสีขาวคืนกลับให

่ามันเป็นบุญคุณและต้องจ่ายค่าตอบแทนแบ

สจะตีราคาน้ำใจของเธอเป็นตัวเงิน เมื่อเห็นรอยแดงในดวงตาคู่กลม

าป้าขอโทษแล้วกันที่คิดตีราคาน้ำ

นเดียว ได้ฟังจากป้าเขาว่าหนูเป็นเด็กกำพร้า

ตาที่มีน้ำใสคลอหน่วยตามองคริสอย่างอ่อนโยน

านั้น...แต่แก้มไม่ได้คิดแบบนั้น แก้มช่วยคุณลุงอย่างที่เพื่อนมนุษย์คนห

ห้เงินนี่ก็เป็นความคิดของสามีที่ต้องการลองใจหญิงสาวตรงหน้า ทั้ง ๆ ที่เชื่ออยู่เต็มอ

่มีผิด...คนที่ไหนจะช่วยกันง่าย ๆ

งมองจ้องใบหน้าคนที่เข้ามาใหม่อย่างตกตะลึง เธอยอมรับว่าผู้ชายตรงหน้าหล่อเหลาอย่างหาตัวจับได้ยาก เธอไม่เคยเห็น